Een paar jaar geleden voelde ik mij een mislukkeling. Ik was alleen. Mijn studies had ik niet afgemaakt. Mijn werk was ik kwijt. En ik voelde me echt rot over mezelf. Ik was al 2 jaar alleen. Ik dronk elke avond een paar pinten om in slaap te vallen of om gewoon weg te zijn(dingen te verwerken). Vluchten van de realiteit. Geen enkele verantwoordelijkheid willen hebben. Zorgeloos zijn. Mij niet aantrekken wat andere mensen denken. Een asociale zak.
En toen kwam ik een oude bekende tegen op het internet. Ik vond ze zo mooi. Maar ze zat al in een relatie, alleen was ze ongelukkig en kwam ze bij mij klagen over hoe slecht haar vriend wel niet was. Elke nacht chatten tot 3 uur.
Ik gaf ze nog gemeende goede raad. En begreep haar echt. Maar het sloeg al snel om in geile praat(ja daar hou ik van)
Ik dacht, ze is een spelletje met mij aan het spelen, het is allemaal niet gemeend.
Tot de dag dat ze eens naar mijn thuis kwam voor de eerste keer. Ik had niet verwacht dat ze hem zou bedriegen maar gelijk ze hem afschilderde verdiende hij het wel. Waarom zou dat mijn probleem zijn. En ja gvd het was zalig, zo een knap meisje, zooo geil , zo lekker..zalig gewoonweg. Met mijn gat in de boter gevallen.
ze was ideaal, ze zei een goede vrouw moet een hoer zijn in bed, een chef in de keuken en een ...
Ja het was stom van mij maar ik ben er toch een relatie mee begonnen wetende dat ik haar nooit volledig zou kunnen vertrouwen. Maarjah zolang de sex goed bleef vond ik het niet zo erg en vertrouwde ik haar. Ik had veel tijd voor haar (geen werk) en ze had herexamens dus hielp ik haar door ze te ondervragen en echt ermee bezig te zijn. Veel steun te geven. Laten zien dat ik ze doodgraag zag. Maar ik voelde mij nog altijd niet goed genoeg voor haar. Ik ben werk gaan zoeken. Saai werk maar ik hield het vol omdat ik haar had. Ik keek ernaar uit om haar te zien elke dag. Het zat allemaal goed tot ik bij haar bleef slapen. Ja de drank was nog niet weg, daar maakte ze ook geen probleem van(toen). Het is heel raar maar ik ben zo verliefd op haar geworden, sex en drank. We gingen samen op stap en we hadden alleen maar aandacht voor elkaar. Ik keek naar haar en ik was echt verliefd. Maar ik had wel elke keer gedronken toen ik zei dat ik ze graag zag.

Ik had toen al moeten weten dat het niet klopte. Eigenlijk wist ik het wel diep vanbinnen maar door drank was ik niet meer helder.

Toen haar school zwaarder werd en zij meer stress kreeg was haar sexdrive ook weg. En ook het feit dat ik soms geen geduld meer had op dat gebied (omdat ze mij in het begin zo snel zoveel had gegeven). Ik had soms niet genoeg respect voor haar(omdat ze bedrogen en gelogen had).
Vaak als ik gedronken had kroop ik gewoon op haar en hield ze me ook niet tegen.
Ze wou me niet teleurstellen zei ze achteraf maar ik weet ook dat het zo niet hoort te zijn. Ik kreeg een enorm schuldgevoel dat ik haar weer eens had "aangerand" en ging vanalles doen en haar helpen om het goed te krijgen.

Maar ik kreeg het niet goed, het werd alleen maar erger. Ze zette me zonder om controle over mij te krijgen en ik liet dat niet toe. Ik dronk het echt gewoon weg en negeerde haar.

Uiteindelijk zat het heel slecht op dat gebied en kreeg ik niks meer. Ik had echt een probleem om bij haar te slapen, ik moest van haar af blijven en toch affectie geven zonder sex en dat kon ik niet volhouden.
Het was te belangrijk geworden voor mij.
Uiteindelijk heeft ze me zolang zonder gezet dat ik helemaal gek werd. Overjaloers en paranoia. En ze deed het er ook voor, ze vond het geweldig om mij op te fokken. Dingen die ik niet graag had ging ze juist wel extra doen.
Het werd echt een haat liefde verhouding geworden. Ik was kwaad op haar omdat ze mij zo voor de gek had gehouden in het begin maar ik zag ze toch doodgraag en ik liet het zien door geil te blijven staan voor haar, haar te helpen met school, dure cadeaus te kopen en er altijd te zijn voor haar.

Ik had ook totaal niks buiten haar en mijn werk. Thuis zat ik bijna nooit. Ik was liever bij haar. Ik ging elke dag naar ze toe. Bleef haar steunen.

Zij kende mij door en door, haar bedriegen zou ik nooit want ik had het knapste meisje dat er was en ik zag haar veel te graag.

Alleen was ik heel ongelukkig geworden op sexueel gebied. Ik voelde mij alleen op dat gebied en zij voelde zich alleen op normaal gebied.
Ik gaf haar niet genoeg affectie omdat ik geil werd voor het minste, gewoon een tongkus of een knuffel, het kon er bij mij niet af zonder geil te worden.
Ik wou bewijzen dat dat niet het belangrijkste was maar het was wel belangrijk voor mij om te weten dat ze mij graag zag en om haar te vertrouwen.

Ze was ook helemaal niet over haar eerste ex(die ze ook bedrogen had), als het slecht ging tussen ons vergeleek ze alles met hem.(Had ze nog contact mee) "Bij hem mocht ik dat wel ..."
Eigenlijk gebruikte ze mij en wou ze mij veranderen in hem had ik soms het gevoel.
Zielig doen om haar zin te krijgen, echt acteren en ik trapte er elke keer in. Zo stom was ik.

Uiteindelijk hadden we zoveel stress van elkaar gekregen en maakten we zoveel ruzie dat het voor ons allebei genoeg was. Kleine dingen werden teveel. Meer en meer er kwam geen einde aan.

Ik had echt schrik van haar gekregen, ik wist dat het mij keihard ging kwetsen om haar kwijt te raken. Ik had er uiteindelijk zoveel schrik voor gekregen dat ik haar echt begon te verstikken. Eigenlijk duwde ik haar nog feller van mij af.

En ik ben zoveel vergeten door drank en sex, de leuke tijden die we samen hebben gehad en alle lieve dingen. Ook hoe mooi ze eigenlijk was.

Ik verlang nu echt zo hard naar een normale relatie, je hebt er geen idee van. Mijn drank is weg daar ben ik mee gestopt sinds het uit is. Omdat me dat zo stom heeft gemaakt. Als ik toen helder was geweest was ik er nooit iets mee begonnen. Hoe mooi en geil ze ook was. Het is het niet waard.

Soms probeerde ik nog echt moeite te doen om haar te laten zien dat ik haar echt graag zag en dan brak ze het gewoon af. Het was nooit goed genoeg. Niet goed genoeg.
Ik weet dat het gewoon is omdat ik haar ex niet ben. 9 kansen van de 10 gaat ze ook terug naar hem. Ik weet dat hij "vrijgezel" is sinds een tijdje.

Ik heb mezelf zolang weggecijferd dat ik niet meer weet wie ik ben. Helder van geest maar ik vind geen rust, ik vind geen doel, ik denk constant aan die relatie en wat er allemaal verkeerd zat. Ik ben nu helder en ik besef véél dingen en dat die relatie veeeel te lang heeft aangesleept. Het heeft me echt kapot gemaakt vanbinnen. Achtergelaten met een leeg gevoel. Mijn doel en passie zijn weg. Er is niks wat me nog interesseert.