5 maanden geleden relatie verbroken: nasleep

afbeelding van Heksenketel

Hoi allemaal,

Ik heb iets meer dan een jaar een relatie gehad met een jongen (ben zelf ook man) van 20 (ben zelf 22). Beiden studenten aan de universiteit. De relatie was achteraf gezien van begin af aan scheef: hij stelde zich zeer afhankelijk op en was al snel smoorverliefd op me. Ik deed daar wat langer over dus kort gezegd deed hij de eerste maanden alles om me te 'pleasen'.

Ik merkte dat de jongen zijn eigen persoonlijkheid nagenoeg geheel inleverde, en heb daar diverse keren voor gewaarschuwd, maar ik moest me geen zorgen maken en alles was goed. Als ik zelf aangaf te twijfelen of de verhouding wel gezond was dan was de reactie eigenlijk vooral angst dat ik hem zou 'verlaten'. Uiteindelijk ben ik als het ware 'gewend' geraakt aan het feit dat de relatie tamelijk onevenwichtig was.

Je kunt het al raden: na ongeveer een jaar kwam de jongen langzaam maar zeker in verzet: zijn oude karaktertrekken etc. kwamen weer terug, en dat leidde bij mij uiteraard tot weerstand omdat ik na een jaar wel gewend was aan het feit dat ik mijn 'zin' kreeg. Na een aantal weken met regelmatig conflicten etc, waarin het dreigement het uit te maken van beide kanten viel, heeft hij besloten de relatie te beëindigen.

Rationeel sta ik daar achter, want als hij zichzelf niet voldoende kon zijn in de relatie dan was het geen goede relatie. Vreemd genoeg echter, zijn in de paar weken daarna de rollen 'omgedraait' en stelde ik me (tot mijn spijt) heel afhankelijk op. Van hem kwam echter niks meer dan kilte en botheid. Ik heb, zoals verstandig is, toen geen enkel contact meer opgenomen.

Echter, een maand daarna (we hebben het nu over vorig jaar oktober) vroeg hij zeer zakelijk of ik hem geld ergens voor wilde overmaken. Ik reageerde daarop (via whatsapp) dat ik dat best wilde, maar dat ik er meer waarde aan hechtte dat we nog een keer een goed gesprekje hadden zodra we 'rust' hadden. Daarop kreeg ik nog een botte, zakelijke reactie waarop ik antwoordde dat ik er niet op in ging en het wel zou horen zodra hij klaar was voor een fatsoenlijk gesprek.

Ondanks dit alles bleef de jongen echter wel sinds dat het uit was vrienden die hij via mij kende contacten, en deed vele pogingen om met ze af te spreken. Die vrienden kwamen dan bij mij, en zeiden me dat ze niet met hem wilden afspreken zolang de communicatie met mij zo slecht verliep, omdat ze anders ongewild in een lastige spagaat terecht zouden komen. Ik begreep dat en heb toen samen met een vriend van me een berichtje naar hem gestuurd waarin ik uitlegde dat hij van harte welkom was bij mijn vrienden, en ook bij mij, maar pas ná een normale communicatie.

Zijn reactie daarop was dat ik mij 'als een kleuter vasthoudt aan een verzonnen emotionele strijd', dat hij 'veel gelukkiger was zonder mij', en dat ik 'mijn machtspelletjes maar met anderen moet spelen die niet direct door me heenprikken', waarop hij me op alle mogelijke media blokkeerde.

Ik heb er tot op dit moment last van dat hij mijn intenties zó verkeerd heeft begrepen. Ruimte om te praten laat hij in het geheel niet. Mijn laatste (en enige) poging daartoe was in november en die werd genegeerd.

Je zou zeggen: laat hem los, er komt wel een nieuwe. Maar: hij werkt op het tankstation (bijbaantje) waar ik ook werk (heb hem aan die baan geholpen). Hij negeert me daar na 5 maanden nog altijd volkomen, er kan zelfs geen hallo vanaf. Echter blijft hij wel pogingen doen mijn vrienden te contacten én hij liet vorige week (voor mijn dienst) een souvenir achter die ik voor hem vorig jaar op vakantie had gekocht.

Wat moet ik er achter zoeken? Negeert 'ie me nou uit totale onverschilligheid? Waarom zou hij dan na 5(!) maanden nog souvernirs teruggeven? Of negeert 'ie me omdat hij zich kennelijk tijdens de relatie zo onderdrukt heeft gevoeld dat hij me nog altijd niet normaal kan aanspreken? Ik heb me (al zeg ik het zelf) na de breuk heel vriendelijk opgesteld. Heb hem alleen laten weten dat ik niet meega in het zakelijk doen.

En het belangrijkste: tips over hoe ik hiermee moet dealen? Negeren (zie hem regelmatig op het werk) kost me ontzettend veel energie, en ik vind het ook zo onnodig, in een gesprekje zou ik hem gewoon kunnen uitleggen waarom dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn en dan zou het wat mij betreft prima zijn. Maar in plaats daarvan noemt hij me narcist bij z'n vrienden en 'rent' letterlijk weg als hij me op straat toevallig tegenkomt.

Ik heb me absoluut te dominant opgesteld tijdens de relatie en dat heb ik ook aangegeven: daar zat ik fout. Echter heeft hij vanaf het begin die houding ook ,ondanks mijn waarschuwingen, bij me opgeroepen. Zijn opmerking over dat ik een narcist zou zijn heeft me ontzettend gekwetst en een hoop twijfel aan mijn zelfbeeld veroorzaakt. Maar zelfs de psycholoog waar ik al een jaar liep (inmiddels niet meer:) ) zei dat ik geen narcist was, dat ik hoogstens enkele trekken had. Bovendien: twijfelt een narcist aan zichzelf? En heeft een narcist spijt van zaken? Heeft een narcist oprecht verdriet? Allemaal dingen die ik wel heb ervaren.

Ik zou het graag een plek willen geven na 5 maanden, dus iedere tip is welkom! Het liefste zou ik nog een keer een normaal praatje met hem maken, maar dat lijkt er niet in te zitten:(. Vind het gewoon erg jammer dat mijn eerste liefde me na 5 maanden nog altijd 'uitkotst', terwijl ik echt zo slecht niet ben. Heb een grote groep vaste vrienden (sommigen al 15 jaar), ben meestal populair gezelschap, wordt vaak gevraagd om te chillen etc., dus zó'n eikel kan ik niet zijn toch..

Groetjes (en excuses voor het lange verhaal)!

afbeelding van Hetlevenismooi

@Heksenketel

Wees niet onzeker over jezelf. Glimlach
Ik snap dat je nog een gesprek wil.
Maar als de ander het niet wil dan is dat toch echt zijn zaak.
Hij geeft aan het niet te willen.
Nu had jij dat nooit gedacht maar gevoelens kunnen veranderen natuurlijk. Onverschilliger?

Ik zou het zelf goed gaan afsluiten voor jezelf, je moet het toch zelf verwerken en niet afhankelijk van je ex daarvoor zijn. Je hebt alleen de controle over jezelf, hoewel dat best moeilijk is in het liefdesverdriet.
Je bent in je hoofd met je ex bezig terwijl hij natuurlijk niet echt in je hoofd Onschuldig zit maar zijn eigen weg beloopt nu ergens anders, niet meer in jouw buurt, in jouw leven.

Sterkte!

afbeelding van Heksenketel

Ik begrijp idd dat ik hem uit

Ik begrijp idd dat ik hem uit mijn hoofd moet zetten, maar begrijp niet dat hij middels bijv. het teruggeven van zo'n soevenir toch mijn aandacht trekt. Ook dat hij zelfs op de vlucht slaat als 'ie me ziet, én mijn vrienden blijft contacteren en geen 'hallo' kan zeggen lijken me toch niet echt tekens dat hij het heeft losgelaten? Als iets mij onverschillig laat dan doe ik normaal, maar zeker niet zoals hij..

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Heksenketel

Jij schrijft:
"Je kunt het al raden: na ongeveer een jaar kwam de jongen langzaam maar zeker in verzet: zijn oude karaktertrekken etc. kwamen weer terug, en dat leidde bij mij uiteraard tot weerstand omdat ik na een jaar wel gewend was aan het feit dat ik mijn 'zin' kreeg. Na een aantal weken met regelmatig conflicten etc, waarin het dreigement het uit te maken van beide kanten viel, heeft hij besloten de relatie te beëindigen."

Is het dan niet een teken dat hij aan het loslaten was en dat zijn erge verliefdheid die hij aan het begin had nu plaatst maakte voor een ander soort gevoel?
Verliefdheid gaat over in houden van of er is weinig tot niets meer.
Als hij bij jou had willen zijn zat hij toch wel bij je op de bank?
Is hij nu niet onverschilliger dan in het begin toen hij jou steeds wilde zien? Verliefdheid maakt dat je vlinders krijgt en de ander steeds wil zien. Een heftig verlangen.

Misschien gaat hij je nog missen. Zit ik er zwaar naast.
Ik hoop het voor je en ik snap dat je je vastklampt aan dat voorbeeld van zo een souvenir. Wat daar achter zit kan van alles zijn. Nu heb je hoop en dat hij jouw vrienden blijft contacteren kun je ook vragen wat hij daar mee bedoeld. Gewoon vragen, als het je zo erg belemmerd, het gaat toch om jou en krijg je geen antwoord dan niet en al wil hij niet in Real Life, er zijn nog andere manieren.
Kijk naar de handelingen van de ander. Zo zul je wel verder moeten.

Ik hoop dat je er een beetje uit kunt komen!

afbeelding van Heksenketel

Ik snap dat dat het loslaten

Ik snap dat dat het loslaten al was begonnen omdat zijn 'verliefdheidsbril' weg ging, en hij meer en meer zag dat we niet zo goed bij elkaar pasten. Dat gold in feite ook voor mij, ik was alleen nog niet helemaal zo ver. Ik koester ook geen hoop dat het goedkomt, maar ik begrijp niet waarom hij sinds het einde zo hatelijk doet, me zwart maakt, niét weggaat bij het tankstation, en ieder contact met mij tot het absurde af vermijdt. En ondanks dat dan wél 5 maanden na dato nog souvenirs teruggeven.

Het is dus niet dat ik hem terugwil, of hoop koester, maar het is meer dat ik zijn handelen in het geheel niet begrijp en om die reden graag nog een keer een kop koffie drink met 'm. En omdat dat in ieder geval voorlopig niet kan kom ik hier, omdat anderen zijn (vreemde) wijze van handelen misschien enigszins kunnen verklaren.

afbeelding van Hetlevenismooi

Gedrag

Verliefdheidsbril.Glimlach

Misschien wilde hij kijken of er nog gevoel was.
Of was het een afsluiten.

Wat denk jij zelf dan? Houdt het je tegen om het te verwerken zo?
Is er geen andere manier van communiceren?
Waarom heb je het zo nodig om het te kunnen verklaren?
Je geeft zo die macht over jezelf uit handen aan hem en hij is er zich niet van bewust.

Exen kunnen hatelijk en afstandelijk worden als ze het uitmaken.
Hoor je wel vaak.
Ook mijn ex toen maar later niet meer.
Ik herkende hem ook niet meer. Deed mij vreselijk pijn. Nu niet meer.
Dat moet wegebben. Van beide kanten.
Kijk naar de realiteit.
Ok hij doet zo en zo...dat is niet leuk maar wat kan ik eraan doen?

Het is precies zoals het is.
Probeer daar ook je rustpunt in te vinden. Vecht er niet tegen. Hij heeft vreemd gedrag...is dat zo? Zijn handelen is gewoon zo toen geweest. Hij had dat toen nodig. Laat het over je heen komen, ga erin mee. Voor stapjes verder.

afbeelding van Heksenketel

Ik heb zelf het vermoeden dat

Ik heb zelf het vermoeden dat hij zo'n souvenir doet om me nog even in t wrijven dattie er klaar mee is. Anders zou je het toch gewoon weggooien?
Ik heb moeite met zaken loslaten als ik ze niet kan plaatsen, en zijn gedrag na het einde kan ik niet plaatsen. Dát maakt het zo lastig, niet de liefdesgevoelens, want die zijn inmiddels wel op.
Communiceren gaat in het geheel niet: ik ben (zonder reden) op alles geblokkeerd, als ik 'm tegenkomt weet hij niet hoe snel hij weg moet komen en op het tankstation doettie alsof ik lucht ben (nog geen 'hallo').

Hij zei al na een paar weken tegen z'n vriendinnen dat hij er 'vrede' mee had, maar kan ondanks dat niet normaal tegen me doen, geeft dus nog spullen terug, blijft m'n vrienden contacteren, en noemt me vorige maand nog 'narcist' bij z'n vriendinnen.

Ik put er geen hoop uit, maar dat zijn toch geen signalen van iemand die 'klaar' is? Hij koestert overduidelijk nog een hele hoop woede; anders doe je toch niet zo?

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Heksenketel

Jij bent welwillend geweest en stond er open voor en als er nog woede is dan kun jij er toch niets mee. Dat is welwillend tegen woede.

Hij heeft er vrede mee en ik zou daar vanuit gaan.

Hij bewandeld zijn weg, of hij klaar is of niet, zoals jij denkt, hij wil het zo. Jij wil het op jouw manier en dat gaat nu niet samen.
Hij geeft dat ook aan.
Jij wil nu praten, hij niet.
Je hebt je best gedaan voor een gesprek. Geen ruimte daarvoor. Nu zit je met een onopgelost gevoel. Wat niet hoeft. Soms kun je echt niet alles oplossen op de manier hoe jij zou willen. Dan maak je er juist een puzzle van. Maak het makkelijk. Laat het gewoon zoals het is. Dat is gewoon de realiteit. En die is toch zoals die is? Eigenlijk vecht jij daar nu tegen. Waarom zou je? Dat verlies je. Je kunt dat niet veranderen.

Wat doet het met je dat het moeilijk vindt dat je zaken niet kunt loslaten omdat je ze niet kunt plaatsen? Kijk daar eens naar. Wat voor gevoel geeft het je? Hoe zou je je voelen zonder die gedachten?

Hij wil niet praten. Hij wil niet normaal tegen jou doen zeg jij. Jij kunt hem nu niet bereiken op de manier die jij zou willen. Ander level.

Als iemand jou een narcist noemt, weet je toch zelf wel hoe dat zit?
Het is je toch ook gezegd dat jij het niet bent. Glimlach

Veel relaties hebben een naar einde.
Het is aan jou om daar mee om te gaan.
Moeilijk maar wel haalbaar.

afbeelding van Heksenketel

Ik begrijp dat veel relaties

Ik begrijp dat veel relaties een naar einde hebben. Ik begrijp echter niet waarom. Het zou zoveel makkelijker kunnen zijn. Ook voor hemzelf; ik geloof niet dat je je op de lange termijn het prettigst kunt voelen bij zo'n gedrag. Daarbij: hoe harder iemand roept en moet laten blijken dat het 'klaar' is, hoe minder ik dat geloof. Als iets klaar is, dan laat het je koud, heb je het er niet over, en doe je normaal. Dat is toch niet heel gek gedacht? Uit niets van zijn gedrag sinds de breuk blijkt 'vrede'. Eerder 'verzet', 'compensatie' etc..

afbeelding van Hetlevenismooi

Heksenketel,

Er zijn veel redenen waarom er geen goed einde is.
Kijk maar bij die van jullie.
Van mij.
Van anderen.
Is er wel een goed einde? 1 is vaak het meest bezeerd. Diegene die verlaten wordt.
Het gaat ook op de manier hoe. Terugdraaien kan niet.
Jij wil erover praten en er een goed einde nog van maken door het uit te praten. En dat snap ik wel hoor.
Maar is het de realiteit? Hij wil niet en zoals jij zegt dat het beter voor hem zou zijn, dan zou hij toch wel komen. Net als jij dat wil. Komt hij niet, dan wil hij niet. Het blijft een gegeven dat het er wel is. Een naar einde. Moet je zelf verwerken. Alleen jij kan dat doen. Ook zonder de ander. Als die er niet is voor je.
Het komt door de heftige emoties op het moment van uit elkaar gaan.
Heb je allebei totaal geen gevoel meer voor elkaar kun je zeggen, we gaan uit elkaar, de koek is op.

Een naar einde kan lang naknagen. Ik heb dat ook zo gehad.
Na 2 jaar zag ik mijn ex opeens vaak in de stad, hij kwam naar me toe en praten we normaal met elkaar. Daarvoor ook niet. Het nare einde was nog steeds niet weg. Het was wel gebeurd. Je emoties worden met de tijd minder heftig en je kunt er lering uit trekken. Wat wil ik wel en niet in een relatie. Waardoor je niet meer zo geraakt wordt.
Tijd heelt alle wonden.

Als jij hem bij het tankstation ziet en hij zegt niks, kun je, als je zou willen zeggen, excuus ik wil een goed einde. Ik zeg maar even iets. Dan heb je nog steeds geen goed einde maar dan heb je het gezegd. Mocht je dat nodig hebben. Om hier niet lang in te blijven hangen.
Dan heb jij jouw kant gezegd en hij doet ermee wat hij wil. Het is gegaan zoals het had moeten gaan.
Er was niet genoeg om er mee door te gaan. Dat was hier niet aan de orde toch.

Stel hij is er nog niet klaar mee is, wat jij denkt.
Dan wil hij het toch op deze manier doen. Je hebt geen controle over hem.
Misschien over een tijd praten jullie weer normaal.

Een rustpunt zoeken is wel belangrijk voor jezelf.
Nu vreet het aan je door de gedachten eraan. Wie ben je zonder die gedachten. Ik had hele scenario's in gedachten over het nare einde en de relatie. Het maakt alleen maar ziek. Je herkent het vast wel.
Ook alleen kun je eruit komen.
Je bent zelf ook belangrijk om voor jezelf te zorgen.
Je moet altijd met jezelf door het leven. Knipoog

afbeelding van Heksenketel

Ik begrijp volledig dat ik

Ik begrijp volledig dat ik niet afhankelijk moet zijn van een ander voor mijn geluksgevoel. Echter is het loslaten van een ex moeilijk, en zo niet onmogelijk, als ik eens in de twee weken vier uur lang een op een moet samenwerken terwijl ik straal wordt genegeerd. Dan kan er geschreeuwd worden dat hij er 'klaar' mee is, maar dan doe je niet zo, keer op keer, al 6 maanden lang.

Ik zou normaal gesproken waarschijnlijk idd zoiets hebben van 'goed hij wil niet praten dan is dat maar zo', maar als je iemand keer op keer langdurig blijft zien, dan kun je niet maar accepteren dat je genegeerd wordt toch? Ik hoef geen diep gesprek als hij dat niet wil, maar om nou na 6 maanden zelfs fatsoensnormen aan je laars te lappen? En maar roepen dat hij er klaar mee is en dattie veel gelukkig is. Dat strookt niet met z'n (walgelijke) gedrag.

afbeelding van Anoniem24

Soms

Soms is het niet voorbestemd. Ik herken me in jou ging ook heel erg twijfelen aan mezelf dacht dat het allemaal mijn fout was. Maar nu moet je aan jezelf werken en hem vooral geen geld geven. Probeer hem te vergeten. Als t voorbestemd is, komt het misschien later nog goed maar zou daar niet op hopen..

Alles komt uiteindelijk goed met je en je zal hem vergeten.

afbeelding van Heksenketel

Bedankt voor de goede hoop.

Bedankt voor de goede hoop. Het zou makkelijker zijn geweest als die jongen normaal had gedaan, want rationeel heb ik vrede met de breuk. Als hij 'm niet had gemaakt was het wss een paar weken later wel van mezelf gekomen. Ik moet het feit dat hij er niet als een volwassene mee kan omgaan dan maar zien als zijn gebrek denk ik en niet het mijne.

afbeelding van Lovertje85

@heksenketel

Laat je nou asjeblieft niet door hem zo onzeker maken en alle schuld bij jezelf zoeken.
Hij is blijkbaar bang voor de confrontatie, wat eigenlijk alleen maar betekend dat hij weet dat ook hem dingen te verwijten vallen...
Waarom zou hij het anders uit de weg gaan.
En over je heen is hij zeker nog niet...
Anders was hij niet meer bezig met JOUW vrienden en had hij niet om te provoceren dat souvenir meegenomen.
Hij speelt gewoon een spelletjes waarin hij er vooral voor wil zorgen dat JIJ niet doorgaat met je leven en hem vooral niet vergeet.
Misschien is het wraak (hij heeft zich in het begin misschien wat onterecht gedomineerd gevoeld (waar hij het zelf naar gemaakt heeft).
Of misschien heeft hij daardoor een eer deuk en wil dat graag op deze manier rechttrekken...
En waarom wil hij zo graag per se contact met jouw vrienden.... Om je zwart te maken? Is that all?
Goede vrienden prikken daar gelukkig gelijk doorheen.

Laat je niet gekmaken en probeer vooral door te leven en het af te sluiten.
Het zoeken naar contact zal er alleen maar voor zorgen dat hij langer standvastig blijft denk ik!