Afgesproken Deel 2

afbeelding van Daniix93

Ik heb mijn avond gehad met mijn ex. Daarbij zeg ik alvast dat het goed verliep. Het was gezellig en hebben redelijk goed kunnen praten.

Ik was lopend naar hem toe gegaan. Puur voor de frisse lucht voordat ik hem naderde. Ik stond bij z’n voordeur en moest even diep in- en uitademen.
Ik belde aan. Het duurde even voordat er open werd gedaan. Hij deed de deur open en was uiteindelijk toch behoorlijk dicht geslagen. We keken elkaar diep in de ogen, en we zeiden gedag. Hij vroeg mij om binnen te komen, maar ik schudde keihard nee. Hij ging nog even de laatste dingetjes doen voordat we weg konden gaan. Op weg naar de auto vroeg hij mij hoe het met mij ging. Ik zei dat het wel goed ging. Hij vroeg of dat echt zo was. Ik zei tegen hem, dat kan ik ook van jou zeggen. We lachten even, en vroeg daarna of alles goed ging. Hij lachte weer even en zei dat het goed ging…
Eenmaal in de auto hebben we niet veel gezegd. Hij vroeg waarom ik dit ‘opeens’ wilde. Ik vertelde hem dat het niet opeens was, en hij het wel had kunnen verwachten aan de ene kant, hij zei ja en nee.
Toen we aankwamen bij het strand, hebben we ook niet veel gezegd. We hebben een terrasje gepakt, met een lounge. Het duurde even voordat we eindelijk een vlot gesprek hadden. Eerst over wat normale dingetjes, dagelijkse dingen. Hij vertelde me dat er waarschijnlijk straks wat dingen gingen veranderen. De eerste daarvan is dat hij straks een koophuis gaat nemen. In de plaats waar hij al altijd had willen wonen. En ten tweede een nieuwe baan die hij heeft aangeboden gekregen waarbij hij minder dagen/uren hoeft te werken.
We bleven praten over van alles. We lachte ook samen. Kwamen dingen tussen door wat we samen hadden gedaan. Uiteindelijk ben ik toch gaan vragen naar de reden. Hij vroeg me of ik daar echt naar toe wilde gaan. Ik vroeg hem, vind jij dat je duidelijkheid heb gegeven naar mij? Het was even stil, maar nee dus.

Hier een deel van het gesprek:
- De reden waarom het uit is: Hij zei tegen mij, alles. Tja, alles.. Wat moet ik daar nou weer mee. Ik heb hem ernaar gevraagd wat alles was, want alles is best veel. En daar kwamen de antwoorden.
Ik zeurde te veel, ik vroeg te weinig, ik deed te weinig.. Beetje zulk soort dingetjes. Hij was het gewoon allemaal zat, dus moest het weg.
- Hij vertelde me dat we ook te veel verschillen. Dat heeft hij idd al vaker gezegd, maar het heeft ons niet veel in de weg gestaan.
- Hij vond ook dat we te veel ruzie hadden. Daar was ik het niet mee eens. Ik vertelde hem dat ik dat geen ruzie vond. Ik zei, wat wij in onze vorige relatie hadden was pas ruzie, maar dit niet. Dit waren gewoon.. puntjes.
Maar nee hij vond van niet.
- Daarbij heb ik hem ook gezegd, dat toen het de vorige keer uitging, dat de tweede keer al een hele verbetering was. En daar gaf tie me gelijk in en dat is ook gewoon zo!
- Ik vroeg aan hem of het dan niet genoeg was om een pauze in te lassen, in plaats van gelijk zo ver te gaan. Hij ‘dacht’ van niet. Omdat we anders elke keer een pauze moesten inlassen. Ik zeg, wie zegt dat we dat telkens moeten doen? Dat weet je gewoon helemaal niet. ( Sowieso hebben we nooit echt een pauze ingelast, de vorige keer had tie het ook uit gemaakt, zonder te weten dat hij nog naar mij terug zou komen. Dat was voor beide onverwachts.)
- Daarbij kwam mijn vraag of hij nog van mij houdt, het duurde even voordat ik duidelijk antwoord had, ook al zei die eerst nee. Maar zei me dat tie nog wel van mij houdt. Iets in hem of een deel, volgens hem.
- Ik heb hem dan ook gevraagd of dat niet voldoende was, om het op een andere manier te bekijken. Maar daar kwamen veel antwoorden uit van, denken en ik dacht. Hij weet het zelf dus ook niet zo goed.
- Midden in een gesprek, niet eens over onze relatie, kwam die met een vraag. Die naar mijn scharrel leidde. Ik zei tegen hem, jij weet iets hé?
Het duurde ook even voordat hij daar voor uit kwam. Maar ja idd, hij vroeg naar mijn scharrel. En of hij niks bij mij probeerde, en dat soort dingen. Ik heb hem gezegd van niet en dat we alleen vrienden waren. Hoeft hij niet te weten. Ik vroeg wel of tie dan jaloers zou wezen. Wel een beetje zei hij. Ook al vond tie dat hij dat niet mocht wezen. Ik vroeg hem waarom? Hij zei, omdat ik de gene ben die het heeft uitgemaakt. Ik zei dat dat niet uitmaakte. Het is een gevoel, uit het. Is nergens voor nodig om dat te verbergen. En hij gaf me daar gelijk in.

Uit ons verhaal (die een stuk groter is dan dit stuk) haalde hij op dat we er allebei wel anders over dachten.. Ja, wat moet ik daar op zeggen..
Ik heb mijn fouten toegegeven en mezelf uitgelegd van hoe, wat en waarom. Hopelijk kan hij dat inzien, en heb hem ook verteld dat ik mezelf graag wilde verbeteren. Niet alleen voor hem maar ook voor mezelf en voor de toekomst. Ik heb dan ook niet de indruk gekregen, toen we uiteindelijk al een tijd aan de praat waren, dat hij het niet begreep of geen begrip voor had. Uiteindelijk zat hij heel aandachtig te luisteren, terwijl hij eerst wat afstandelijk was, alsof ik hem wat ging aan doen. Om zo ver mogelijk uit m’n buurt te blijven. Zo te zien heb ik hem dan toch nog een goed gevoel gegeven. Op z’n gemak laten voelen. Hij had ook niet verwacht dat ik me zo opstelde naar hem toe. Normaal, niet te serieus, en dat ik nog kon lachen. Misschien heb ik hem ook wel een beetje verrast.

Voor de tentjes was het al sluitingstijd en de zon was al onder. We zijn toen gaan lopen over het strand en hebben lkkr door de zee gelopen. Hij zei dat tie blij was dat we even hadden gepraat. Pfoe gelukkig dan maar.
Ik had mijn bikini aan, maar hij had geen zwembroek aan. Ondertussen had ik ook een tas bij me, dus echt zwemmen kwam er niet van. Toch heb ik mijn kleding uit gedaan om in mijn bikini te lopen. We zaten wat te dollen en van het één kwam het ander.. Je hoort het vast al aankomen. Nee, we hebben niet gezoend. Ja, we hebben het wel gedaan. Stom… zou je zeggen, maar het maakt mij gewoon even geen f*ck meer uit. Hij zei wel dat we de “verkeerde” kant op gingen, tja.. en vroeg me of ik dit echt wilde. Ik heb hem gezegd dat ik nergens vanuit ging. Dus ging hij ook nergens van uit.
Na een lange tijd gewandeld te hebben, zijn we terug gegaan naar de auto. Het was niet awkward, omdat “we het hadden gedaan”. We konden nog steeds lachen en normaal praten. Ik heb hem wel gevraagd wat de aanleiding was om dat te doen, en hij zei me dat de seks met mij niet verkeerd was. Okee… dacht ik bij mezelf. Best wel standaard antwoordje..
Maar goed, we reden terug naar huis. Ik vertelde hem dat hij me niet af hoefde te zetten en ik liever wilde lopen. Hij wilde me per se afzetten maar heb hem kunnen overhalen om dat niet te doen. En ja van het één kwam het ander hij vroeg me weer binnen, om “onze”/zijn kat weer even te zien. Dus nou ja met mijn grote grijns op mijn gezicht wist tie al dat ik het wilde en ben ik nog even binnen geweest. We hebben samen nog wat gedronken, maar hij viel onder tussen al bijna in slaap. Ik ben uiteindelijk naar huis gegaan. Eenmaal bij de deur omhelsde hij mij en zei dat hij me nog wel zou spreken. Ik zei, ja? Hij zegt tuurlijk. Tuurlijk Glimlach, zeg ik.

Op weg naar huis heb ik nog wel even goed gehuild en in bed. Het was een fijne avond ondanks het één en ander, maar voelde me toch wel heel erg teleurgesteld. Ook in mezelf.

Ik heb hierboven niet alles verteld en dat ben ik natuurlijk ook niet verplicht. Maar er waren belangrijke punten die hij me heeft gezegd, verteld.
Ik denk dat ik nog wel een kans maak. Maar dat ik daar wel de moeite moet voor gaan insteken, en mezelf ook echt moeten laten zien en bewijzen. Dan zou je misschien denken, waarom zou je dat allemaal willen doen? Maar ja, liefde. Het zegt genoeg denk ik. Ook al is dat niet de enigste reden. Hij heeft ook zijn mindere leuke kanten, maar hij was wel iemand waar ik mezelf bij kon zijn en dat kan ik niet van iedereen zeggen.
Ik ga nu ook niet gelijk van stapel lopen maar ik ga dit gewoon weer langzaam aan proberen op te bouwen. Hij heeft namelijk wel gezegd dat er nog iets in hem of een deel, van mij houdt.

Maar ik weet nu gelukkig wel beter, waar ik sta, wat er is. Dus dat scheelt wel weer een hoop gedachtes.

Ik ben de dag erna heel de dag, padje af geweest. Voelde me zo teleurgesteld, zoveel verdriet gehad. Ik ging uit, ik dacht even afreageren, en net toen ik het naar mijn zin had.. kwam hij binnen lopen met een groep mensen. Ik voelde me gelijk niet meer op mijn gemak en ben een luchtje gaan scheppen, maar ben daarna niet meer naar binnen gegaan. Verrast genoeg was mijn scharrel er ook. Was ook awkward want ik wist niet hoe ik me moest gedragen naar hem. Ik heb hem uiteindelijk nog een whatsapp gestuurd dat ik nu wel iemand nodig had en die me stevig vast hield. Maar nee, meneer reageerde niet meer. Pff dan voel ik me zo verlaten.

Het was een hele uitdaging om dit te schrijven. We hebben over zoveel dingen gepraat en dingen die voorbij kwamen.

afbeelding van DB

Re

Vind het een beetje gek als je je in de steek gelaten voelt door je scharrel als hij niet reageert wanneer jij zegt dat je hem nodig hebt... Immers een dag eerder doe jij het met je ex. Je voelt je verlaten als hij niet reageert, maar ik vind dat je je scharrel net zo goed bedondert hebt. Je verlangt van hem aandacht en zo, maar je gaat met je ex naar bed. Dan is jou actie ook niet goed te keuren en zou je het je scharrel niet kunnen verwijten als ie niet op jou reageert.

afbeelding van Daniix93

-

Db, ik snap jou reactie.
Die avond dat ik mijn scharrel whatsappte was ik met hem in gesprek. Op het moment dat ik zei dat ik hem nodig had. Vanwege het feit dat hij ook een gewone vriend is. Reageerde hij niet meer. Maar aan de andere kant verwachte ik dat ook al. Ik voelde me erg down, dus is hij de eerste die ik zal whatsappen. Sowieso was dat nadat ik uit was geweest en hij daar ook was, beide. (Ex en scharrel)

Ja, ik heb ze beide bedondert. En eerlijk gezegd.. ik voel me niet schuldig daarover. Ik heb deze keuze zelf gemaakt, en het is ook niet dat ik me zo voel omdat ik hen heb bedondert, maar wat er met "mijn relatie" is gebeurd. Die twee dingen staan dus los van elkaar.

Misschien mag ik het hem dan niet kwalijk nemen, maar hij heeft mij ook een keer bedondert. Niet dat dit nu wraak is, maar ik zeg het maar.
Ik vind dat je van je vrienden wel het één en ander mag vragen en kan verwachten.
Ook al loopt het niet helemaal eerlijk.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Daniix93

Ja, was het een hele uitdaging voor jou om dit te schrijven? Wel logisch, al die emoties toch hè?

Je hebt er hoop door gekregen. Dat maak ik uit je verhaal op.
Of dat goed is?

Jeetje relaties, verliefdheid...hoop...wat doet het met een mens...het kan natuurlijk ook leuk zijn...soms wel ja...vaak ook weer niet...

Veel liefs!

afbeelding van Daniix93

-

Ja, Het was een hele uitdaging om dit op te schrijven. Toch ook wel beetje verward, door alle "informatie" die ik heb gekregen. Het is een hoop om te verwerken..
En ja, het raakte me meer dan ik had verwacht. Dat kan gebeuren. Maar ondanks dat, heb ik geen trekje laten zien. Al heb ik achteraf wel even alles "uitgehuild" om het zo te noemen.
Ik heb wel een beetje hoop gekregen, van wat ik heb gehoord en uit zijn verhaal opmaak. Ik weet wat hij van mij vind. Maar dan alsnog.. Mag ik het toch nog steeds proberen? Of heb ik het dan mis?

afbeelding van Hetlevenismooi

Daniix93

Dat is aan jou natuurlijk, misschien kun je het nog een paar dagen op je in laten werken. Tot je iets hoort?
Doe wat je hart je ingeeft, je komt dan vanzelf wel achter de antwoorden. Jij wil dit graag doen.

Het raakt je toch wel behoorlijk hè? Ik heb verleden jaar ook een date met ex gehad en hij zei dat hij nog van me houdt, toch liep het op niks uit en bij jou misschien wel, kan ik niet over oordelen.
Ik denk er wel aan terug hoe emotioneel het toen allemaal is geweest.

afbeelding van Daniix93

-

Ik ga sowieso de komende week nog even geen contact op nemen. Ik wil niet TE snel handelen, of op hem zitten, ik wil laten zien dat ik hem de ruimte geef, maar ook nog wel om hem geef.

Ja het raakte me echt, niet alleen vanwege hem, maar ook vanwege mezelf.
Ik vind het heel jammer voor je dat het uiteindelijk toch niets werd. Ik kan je goed begrijpen met de emoties die erna speelde. Ik heb ze zelf nu ook..

Ik dacht af en toe nog wel eens aan onze eerste relatie, dan kan ik nog steeds emotioneel worden. Maar heb er wel van geleerd en dat heb ik weer toegepast in de tweede keer, maar blijkbaar nog niet goed genoeg, iets waar ik nu weer van leer.

afbeelding van Hetlevenismooi

Daniix93

Die emoties erna zijn echt wel heftig...ook dat gaat weg hoor...het wordt steeds minder...en minder....bij mij is dat nu echt wel weg dat heftige gevoel en ik weet nog dat ik torenhoge hoop had, daarom kan ik je goed begrijpen.

Doe het zoals jij het wil doen, ik ken je nu wel zo een beetje, ik had dat toen ook.Knipoog

afbeelding van Dondemiamor

@Daniix93

Wat een dag voor je zeg veel emoties en veel dingen aan je hoofd, op zich is je date goed verlopen .
Maar wat verwacht je er nu van dan ? elke keer als hij je nodig is dat hij je gaat bellen en jullie in bed belanden om vervolgens, weer in zak en as te gaan zitten thuis alleen en ik ben het op zich eens met de stelling van DB want dat is dan ook op zich een beetje krom als ik dit zo bekijk en lees. Maar goed je hebt een fijne dag gehad dingen gehoord en bevestigt gekregen die je wilde horen en nu is het aan jou wat voor een plan jij gaat maken ?

Heel veel succes and keep it real

DM

afbeelding van Daniix93

-

Nou ja date.. Ik noem het toch meer afspreken, bijkletsen. Ik denk niet dat ik het een date mag noemen. Het verliep verders idd redelijk goed. Het verliep in het begin wat stroef, maar toen we eenmaal aan de praat raakte, stopte we ook niet meer.

Ik verwacht nog steeds niks van hem. Ik geloof ook best wel dat het nog steeds merendeels van mijn kant moet komen, ook al zei hij ik spreek je nog wel. Dat is geen reden voor mij om te denken dat hij contact op gaat nemen. Ik moet denk ik als nog even afwachten hoe het gaat lopen en daar van de hand pas grenzen kunnen stellen. Ik wil weten waar hij voor bereid is, of naar toe wilt gaan. Tot die tijd kan ik geen grezen stellen tot dat ik het zeker weet. Nu is het antwoord sowieso nee. Dat is al een zekerheid, maar ik heb het over de toekomst en niet over nu. Maar gewoon over een tijdje.. paar weken?
Dit klinkt nu meer alsof ik me helemaal laat gaan, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.

Bedankt DM Glimlach

afbeelding van Dondemiamor

@ daniix93

Ik snap zeker wat je bedoelt en als je voor hem wilt gaan dan moet je dat zeker doen , maar geef het wel de tijd als je nu inderdaad al weet dat het antwoord nee is , moet je hem de tijd geven om je te gaan missen en wellicht zal hij dan ook weer zoiets iets hebben van ik mis haar in mijn leven en contact met je opnemen.

En een feit is dat je nu wel zeker weet hoe hij er voor staat en er over denkt , maar toch immers hij heeft de afspraak die jij hem voor stelde geaccepteerd, en was er geen belangstelling had hij dit ook niet gedaan. Probeer jij je hoofd erbij te houden en te focussen op de dingen die je wilt bereiken , en dan weet ik zeker dat het goed gaat komen......

veel kracht en sterkte toe gewenst

DM

afbeelding van Daniix93

-

Dankje DM, daar kan ik wat mee Glimlach

Idd er zal toch iets zijn wat hem nog naar me toe trok. Anders was onze avond niet op deze manier verlopen, of dat hij uberhaupt ja zei.
Daarom zei ik ook al, ik wil het weer langzaam op kunnen bouwen. Alsof je elkaar weer opnieuw leert kennen. Hopelijk heeft het effect, want ik denk dat ik nu goed genoeg weet wat ik wil. En daar moet ik dan ook naar kunnen streven.