Ik voel met net hetzelfde, het is nu anderhalve maand uit & langzaam zie ik in dat 'hij' niet mijn hele leven was... Dat genoeg heb om dankbaar voor te zijn. Ik heb genoeg jaren zonder hem gekund & ik zal dat uiteindelijk weer kunnen.

Ik zou mezelf niet 'afhankelijk' van mijn vriend hebben genoemd, hij is doorheen de jaren gewoon verweven geraakt in heel veel facetten van mijn leven. Wij waren 3 jaar samen, waren dagelijks samen, mijn familie was als familie voor hem. We deden gewoon zowat alles samen & als dat dan allemaal gelijktijdig wegvalt is dat wel even slikken.

Ik ben blij dat het goed gaat met je, met mij gaat het ook de goede weg op.

Veel sterkte nog!

Ik heb het gevoel dat ik iemand nodig heb waar ik alles tegen kan zeggen, waar ik zowel emotioneel als fysiek affectie bij kan zoeken, die mij begrijpt. Ik heb dat gevoel al heel lang en tevergeefs heb ik dat gezocht bij mij ex.

Het gevoel is nu nog groter geworden, maar ik heb wel geleerd dat ik misschien wat beter moet uitkijken en niet aan een relatie mag beginnen voor ik zeker weet dat het voor 99,9% goed zit (of meer), omdat ik mij, zonder dat ik het wil, snel hecht aan iemand. Op die manier ben ik er ook 'afhankelijk' van ja... waarom... wie zal het zeggen. In elk geval, hoewel ik fantastische vrienden heb is dat voor mij op de een of andere manier niet genoeg.

Het gaat in ieder geval ooit wel loslopen, zoals bij iedereen hier (zoals gezegd)

David