alleen

afbeelding van dommetje

Hai mede-ldvd-ers

Sinds twee dagen is het echt over en uit met mijn vriend. Na anderhalf jaar met pieken en dalen een relatie gehad te hebben, hebben we nu na anderhalve maand tobben, besloten om maar helemaal geen contact meer te hebben. Een makkelijke anderhalf jaar hebben we niet gehad, dat was door omstandigheden ook niet mogelijk. Eigenlijk is hij ook zo'n beetje degene die het nu echt besloten heeft, omdat hij er niet meer tegen kon elkaar nog wel te zien enzo, maar ondertussen te weten dat we niet echt meer een relatie hadden en ook in principe ons eigen gang konden gaan (wat hij meer deed dan ik trouwens). Ik was best tevreden met de illusie en werd er blijer van om de schijn op te houden dan nu, helemaal geen contact meer.
Vanmiddag belde hij, en toen belde ik hem terug, bleek het een foutje te zijn dat hij mij had gebeld. Met alle kracht die ik in me had, heb ik hem toen gevraagd me uit zijn mobiel te halen, zodat hij die foutjes niet meer zou maken.
Na anderhalf jaar verdriet, geluk, lachen, huilen, ruzies, frustraties, jaloezie, samen koken, samen slapen, samen filmpjes kijken, samen lezen, etc. valt het nu erg zwaar om alles weer alleen te doen. Mede door hem ben ik toch wel wat vriendschappen kwijtgeraakt en heb ik nu weinig om op terug te vallen. Dat is zwaar! Heb ook net een nieuwe baan, dus alle moeilijkheden en onzekerheden die ik daar tegenkom, kan ik niet eens met hem delen.
Ik hoop dat iemand hier me goede tips kan geven, en anders goede steun hoe ik hiermee om moet gaan.
En het afspreken in het weekend van 15 mei zie ik ook wel zitten, vooral als het in utrecht is (vandaar de naam Dommetje).

een verdrietig, eenzaam meisje

afbeelding van Kami

Meisje toch

Ook ik kom uit een relatie met hoge toppen & diepe dalen. We waren 3 jaar samen & zijn nu alweer bijna 3 maanden uit elkaar.

Het is inderdaad heel hard om ineens je liefje & tegelijkertijd je beste vriend kwijt te raken, degene waarmee je alles deed & deelde...

Wij hebben ook nog enkele weken een soort van relatie gehad, een poging tot vriendschap, maar zoals in jouw geval was ik na die paar weken sterk genoeg om het contact volledig te verbreken. Was in mijn geval ook wel anders, want hij had me belogen & bedrogen, dus ik had redenen genoeg om hem de rug toe te keren.

Hij aanvaardde die beslissing niet dadelijk, bleef me smsen & opzoeken, maar hoe meer hij dat deed hoe verder hij me wegduwde. Ik heb elke poging tot contact genegeerd tot hij het opgaf.

Nu is mijn leventje alweer meer dan een maand rustig. & het is goed zo. Het was een moeilijke relatie met een bijzonder moeilijk einde, maar uiteindelijk heb ik er vrede mee. Ik besef nu dat dit helemaal niet was wat ik wil...

Heel veel sterkte!

afbeelding van tweety23

Hoi Dommetje

Erg knap van je dat je aan hem gevraagd hebt om je nummer uit zijn mobiel te halen. Zoals je waarschijnlijk hier op de site gelezen hebt is het het verstandigst om geen contact te hebben of iig zo min mogelijk. Mijn relatie is ongeveer 5 weken geleden na 8,5 jaar stuk gelopen (lees elders op de site) en het gaat de goeie kant op met mij. Het is ook gewoon zo dat je een maatje mist, iemand met wie je alle intieme dingen kon delen. Is ook heel normaal. In mijn geval is het zo dat ik op zich mijn ex niet zozeer mis, maar de persoon die hij was voordat alle ellende begon. Ik hoop dat je een beetje steun aan deze site hebt, want we zitten tenslotte allemaal in hetzelfde schuitje. Sterkte

afbeelding van dommetje

boos

Die vuile .... Ik zal nu dus even het hele verhaal vermelden (ik ben ook nog ze stom geweest om te vertellen dat ik op deze site iets geschreven heb, dus hij kent deze site nu ook en heeft er ook op geschreven.)
Hij was getrouwd, is hij trouwens nog steeds, na anderhalf jaar, tja, dan snap je het eigenlijk al he, maar liefde maakt blind.
Hij is na een paar gesprekken met mij het huis uitgegaan en bij een vriend gaan wonen. Ik heb hem toen vervolgens praktisch bij mij laten wonen omdat hij nergens terecht kon (kamertje van 20 vierkante meter).
Uiteindelijk heeft hij het zijn vrouw verteld, nadat we daar eerst nog een keer over de vloer zijn geweest, omdat zij niet geloofde dat het platonisch was als we bij elkaar sliepen.
Vervolgens hebben ze maandenlang bijna dagelijks telefonisch contact gehad met elkaar met elke keer weer een andere kutsmoes. En hij maar zeggen tegen me: ik ben toch altijd bij jou, dat betekent toch wat! Je moet het maar accepteren, want zo is de situatie nou eenmaal!"
Toen heeft hij het uitgemaakt, eigenlijk omdat ik de situatie niet kon accepteren tussen hem en zijn (nog steeds) vrouw. Ik was stikjaloers, maakte van elk bezoekje aan haar een drama en werd met de dag ongelukkiger.
Toen was het dus uit en telkens als ik er afstand van nam, belde hij weer en zocht hij weer contact, waarschijnlijk omdat hij het niet kon hebben dat het beter met me ging en me weer terug wilde halen in het slijk. En nu, na 2 maanden zo met elkaar omgegaan te zijn is hij daar dit weekend twee nachten blijven slapen (voor de kinderen, jaja) en heeft hij me gisteravond gemeld waar zij naast stond dat het basta is tussen ons en dat ik hem bang maak met mijn gebel.
Wat een vuile kutstreek!!!!!!!!!
Ik ben zo naief geweest! Ik geloofde elk berichtje dat hij stuurde, elk woord dat hij zei, en nu flikt hij me dit. De vernedering ten top, ook nog zodat zij het kon horen en stiekem me te woord staan in de gang, omdat zij onze gesprekken niet mag horen. Hij geeft haar alle respect die ik anderhalf jaar niet gekregen heb. Telefoontjes met haar deed hij altijd waar ik bij was, hij nam altijd zijn rugtas mee, liet die nooit bij mij staan, hij zei nooit tegen haar dat het over was waar ik bij was (kon hij wsl ook niet, want dan moest hij later weer haar kont kussen om het goed te maken). En al die dingen doet hij nu bij mij wel!!!!!!!!!!!!!!!!
En dan zegt hij nog dat zij hem waarscijnlijk nog wel terug wil omdat ze hem zo lief vind!! Tja, dat klopt wel, tegen haar was hij altijd poeslief, ook aan de telefoon als ik meeluisterde. Zo lief dat ik het altijd vreemd vond, maar nu niet meer. Ik snap het nu allemaal.
Hij heeft zijn jongere verzetje gehad en gaat nu weer het gezinsleven in.
Bedankt voor alles!!!

afbeelding van unhappy

Mijn verhaal

??

afbeelding van dommetje

Ja, vind je het onvoorstelbaa

Ja, vind je het onvoorstelbaar? Ik ook, na anderhalf jaar.

afbeelding van pluk

Slappe zak...

Wat een ongelooflijke bokkelul zeg! Ik hoop dat hij zichzelf nooit meer in de spiegel kan aankijken. Hoe kan je iemand nu zo kwetsen? Ik leef echt met je mee, weet verder niet wat ik moet zeggen... Dikke knuffel.

afbeelding van unhappy

Ja jij vindt alles onvoorstel

Ja jij vindt alles onvoorstelbaar, waarschijnlijk ook jezelf!!!!

afbeelding van tweety23

Jullie hebben allebei schuld

Jullie hebben allebei schuld aan deze situatie. Probeer om het met zijn tweeen op te lossen en het niet uit te vechten op deze site want daar is hij niet voor. Ik vind jullie allebei onvoorstelbaar.

afbeelding van Marloes

Jullie zijn inderdaad allebei

Jullie zijn inderdaad allebei onvoorstelbaar.. Praat het uit samen of niet maar doe maar niet hier iig

afbeelding van unhappy

Hoi mad about the boy, Bed

Hoi mad about the boy,

Bedankt voor deze woorden!!
Ga hier geen ruzie meer maken!
Een andere oplossing moet mogelijk zijn.
Ga het via de mail met haar proberen!

afbeelding van pluk

Sorry. (van dat bokkelul)

Wij weten natuurlijk niet of iets waar is als iemand iets schrijft (geldt ook voor jouw verhaal), maar daar gaan we wel vanuit. We troosten iedereen, of proberen dat. Natuurlijk kunnen we eigenlijk niet oordelen omdat we maar 1 kant van het verhaal kennen. Maar het gaat om de troost die mensen hier vinden.