Online gebruikers
- Thomasmog
Alone...
En dan opeens is er "het" besef....dat je uiteindelijk, daadwerkelijk "alleen" komt te staan!!
Zoals een remi alleen op de wereld....yup...ook pallie kan hier mee dealen....
M'n levensmotto is dan ook, dat alles uiteindelijk goed komt, hoe fucked up t leven soms kan zijn.....
Dit schreef ik op 14-09-2014, waarin ik, in een situatie verkeerde, dat ik de laatste liefde van mn leven kwijt kon raken, het besef dat het zomaar ineens over kan zijn...Nu ruim een half jaartje later sta ik dan opeens voor het feit dat ik mn laatste liefde voor altijd kwijt ben...en nu weet ik ineens niet zo zeker meer, of ik er mee kan dealen...mijn motto dat uiteindelijk alles goed komt, is ver te zoeken, en voel me kleiner dan klein, want ik zie het gewoonweg niet...
Ook hier leef je voort...
Lieve papa deze is voor jou..../
*03-04-1948 + 30-03-2015
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
to Pallie
Mijn oprechte deelneming.....
Z
@zgan
Dank je wel
@Pallie
Gecondoleerd .. sterkte in deze moeilijke tijd
@zonne_straal
Dank
Pallie
Kippenvel.... woorden schieten te kort.
Liefs beer xx
@Beer
bedankt voor je steun beer, dat waardeer ik enorm!!
@Pallie
gecondoleerd en heel veel sterkte met je verlies..
@verlorenhoop
Dank
@Pallie:
Gecondoleerd met je verlies Pall.
Ik zou mij het gevoel wat je nu hebt wat je in je laatste zinnen beschrijft kunnen voorstellen met dit verlies erbij. Zeker na alles wat je het afgelopen jaar (jaren) al hebt doorgemaakt zou je het gevoel kunnen hebben van het even allemaal niet meer weten of overzien.
Wat ook helemaal niet erg is.
Het mag even donker zijn of veilig voelen om even op de bodem van die put te gaan zitten of onder je deken te kruipen en alléén dat even te doen wat gedaan moet worden.
Met geduld en compassie voor jezelf zullen vanzelf de lichtstralen weer door de donkere wolken gaan doorbreken of de bodem van de put te bereiken.
Take care,
torn
@torn
Dank je wel
Ik zou mij het gevoel wat je nu hebt wat je in je laatste zinnen beschrijft kunnen voorstellen met dit verlies erbij. Zeker na alles wat je het afgelopen jaar (jaren) al hebt doorgemaakt zou je het gevoel kunnen hebben van het even allemaal niet meer weten of overzien.
Wat ook helemaal niet erg is
.
Klopt dat is ook helemaal niet erg, ware het niet dat alle kracht die ik eerder alle jaren in me had, nergens meer terug te vinden is, en als ik heel eerlijk ben, denk ik dat ik die kracht ook niet meer terug zal kunnen vinden, voorheen zocht ik altijd wel weer dat lichtpuntje op, en sleepte ik me er wel doorheen, probeerde altijd van iets negatiefs iets positiefs te maken, maar ik zie het niet, het lukt me niet, en ik voel het niet.
Ik ben het strijden een beetje moe, als je begrijpt wat ik bedoel, ik ben totaal leeg, kan niet meer helder denken, en als ik denk dat er zich weer een nieuwe oplossing voordoet gebeurt er wel weer iets, waardoor het onder me voeten vandaan getrapt word.
Het zou ook niet erg zijn dat ik deze gevoelens heb, als ik van binnen weet dat het wel weer goedkomt, maar zoals gezegd, ik zie het niet, het lukt me niet, en ik voel het niet meer.
Het mag even donker zijn of veilig voelen om even op de bodem van die put te gaan zitten of onder je deken te kruipen en alléén dat even te doen wat gedaan moet worden.
Ook dat mag inderdaad, echter gaat dat niet, ik mag en kan belangrijke zaken niet op zn beloop laten, en aangezien ik op het moment niet meer helder denken kan, weet ik niet wat ik even kan laten liggen en wat belangrijk is, waardoor het een warboel is in t hoofd, en ik van alles tegelijk aan het doen ben, ongeacht of ze er nu toe doen of niet.
Met geduld en compassie voor jezelf zullen vanzelf de lichtstralen weer door de donkere wolken gaan doorbreken of de bodem van de put te bereiken
.
Hele mooie woorden, maar vind je het heel erg dat ik daar vooralsnog niet meer in geloof?
Pall
@Pallie
Hele mooie woorden, maar vind je het heel erg dat ik daar vooralsnog niet meer in geloof?
Nee hoor dat vind ik helemaal niet erg. Snap ook heel goed dat je nu en de komende tijd dat geloof en vertrouwen daarin kwijt bent. Zeker als je het gevoel hebt wat je in je eerste alinea beschrijft.
@torn
Snap ook heel goed dat je nu en de komende tijd dat geloof en vertrouwen daarin kwijt bent.
Ik ben bang dat ik het geloof en vertrouwen voorgoed kwijt ben, zoals gezegd tegen hort, ik herken mezelf niet in mn gedachtegang, mn gevoelens mn geloof en mn vertrouwen...
@pallie
Gecondoleerd en sterkte
@pallie
Lieve schat ....wat moet dit onwerkelijk voelen allemaal
Gecondoleerd Pallie met dit grote verlies ...ik denk aan je
xx
@hort
Dank je voor je lieve woorden, onwerkelijk inderdaad, zwaar, verdrietig, en alles wat er bij komt kijken...niet wetende waar ik met mn gevoel naar toe moet, niet eens weten hoe ik me voelen moet...ik herken mezelf niet qua gevoelens, ik ben vooral moe moe en nog eens moe!
nogmaals thx voor je lieve woorden xxx
twinkelloos
Dank je
@pallie
Gecondoleerd met dit zware verlies. Probeer je hoofd boven water te houden. Dat je t nu even niet meer weet is niet meer dan logisch. Op termijn maak je ruimte voor dit verdriet. Denk niet dat je vader het anders voor je zou willen dan dat je verder kan met je leven. En hij zal voor altijd deel uitmaken van wie jij bent en waar je ook gaat.
Heel veel sterkte!
@HugoBoss
Dank je wel voor je bemoedigende woorden, er kwam een glimlach op mn gezicht bij deze zin van jou...
Probeer je hoofd boven water te houden.
Dat is precies wat ik de hele dag in gedachte tegen mezelf aan t roepen ben, kom op pall, hou je koppie boven water...pa zou niet willen dat ik t bijltje erbij neer gooi, en ik mag t bijltje er ook niet bij neer gooien want ik heb steeds gezegd, maak je niet druk om mij, ik red me echt wel, je kent me toch?...maak je om mij aub niet druk, ik kom er wel....( en ik kom er ook wel) vecht niet langer als je dat niet wil of aankan, maar dan zei hij, ik heb het gevoel dat ik je dan in de steek laat, waarop ik dan weer zei nee joh gekkie ik weet toch dat je dat nooit zal doen...en zo voelt t ook niet voor me, alleen trek ik het gewoon heel slecht, en herken ik mn eigen gedachtegang niet, alsof het er allemaal niet meer toe doet, een soort van depressief, denkend....is dit mn leven dan? dan heb ik wel genoeg gehad, en hoef ik niet zo nodig verder meer, roep ik alle shit op mezelf af, accepteer ik dat en ga ik rustig wachten op mn volgende klap? snap je...het houd soms een keer op, en ik wil niet zielig doen want dat ben ik niet, maar ben zo langzamerhand wel uitgeleerd, soms denk ik, ik leer ook echt van minder heftige dingen hoor, t hoeft allemaal niet zo hard en gemeen...blijkbaar ben ik hardleers....ik word op momenten bang van mijn eigen gedachtes, en op die momenten denk ik niet aan de woorden pa zou dat niet zo voor mij willen...en dit heeft duidelijk niet alleen te maken met het verlies van mn vader, maar zit dieper geworteld blijkbaar! Een soort van de emmer is vol....En dan vraag ik mezelf ernstig af, zit dat gevoel van lichtpuntjes en positiviteit, nog wel ergens in me donder, of ben ik gewoon moe gestreden en is t op....snap je?
ai..besef me dat dit erg deprimerend klinkt en overkomt...t zijn maar gedachtes....
iig nogmaals thanks voor je bemoedigende woorden...
Pall
Pallie
Ik hoop dat de uitvaart ondanks het verdriet een mooi afscheid was.
Ik wens je sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Mariah
@Pallie
Ik snap het hoor. De sterkste mens heeft een breekpunt. Gelukkig ben je daar nog niet. Ik ben van mening dat wanneer je voelt dat je niet verder kan, de emmer toch nog hoger is dan je denkt. Maar ik snap dat je op bent momenteel. Ik denk dat er niemand is die nu grootse zaken van je verwacht, dus misschien moet je dan van jezelf ook niet doen joh. Nu is t tijd om te rouwen en stil te staan bij je verlies. Om je ouder te begraven op diens geboortedag is natuurlijk fucked up voor jou.
Het zal al wel 1000x tegen je gezegd zijn inmiddels, maar ik denk dat je in deze periode wel wat steun/hulp kan gebruiken. En niet alleen van vrienden of familie, maar misschien professioneel? Ik doel niet direct op een psycholoog hoor, hoewel ik dat niet uitsluit. Maar ik denk spontaan aan iets als Reiki bijvoorbeeld. Werkt op emotioneel vlak goed. Het doet niets af aan wat je voelt, maar het maakt de emmer misschien gevoelsmatig wat minder vol.
Maar ook dit zijn misschien overwegingen voor een later tijdstip.
Hou vol!
@hugobos
Die emmer is niet hoger, hij loopt over, ik kan er niet meer van maken...
Ik denk dat er niemand is die nu grootse zaken van je verwacht
Dat is nou net het waar het om draait, ik moet wel degelijk een heleboel, waardoor ik niet de kans krijg om te rouwen, ik moet door gaan, ik kan de zaken niet op zn beloop laten, ik ga daar verder ook niet over uitwijden hier op de site. ik sta voor een heleboel regelwerk, dingen die MOETEN gebeuren, maar daar moet ook energie voor zijn, ik ben zelf ook niet 1 van de gezondste, ik heb wel eens geroepen tegen me vader als jij er niet meer ben dan stort ik in, en wie is er dan voor mij...en dit zei ik niet om zielig te doen, want ik kan heel goed alleen (mischien wel iets te goed) maar wel om aan te geven dat ook ik maar een mens ben, ik kan niet altijd maar door gaan met vechten, en dat wil ik ook niet meer, soms houd iets gewoon op...en dat is nu voor mij zo het geval...klink wederom depri i know neem t me niet kwalijk...
Pall
@Pallie
Gecondoleerd met het verlies van je lieve vader.
Heel veel sterkte.
@leven
Dank je
.