Tja waar zal ik eens beginnen.. Ik lees regelmatig mijn eigen blogs terug gewoon om te kijken wat ik schreef en voelde... Zo heb ik ook mijn dagboek uit mijn jeugd maar eens teruggelezen.
En wat blijkt; ik ben altijd bezig met mannen die onbereikbaar zijn en daarnaast knaagt het aan me dat nooit iemand mij leuk vindt....

Ik weet het niet meer... Zaterdag gezoend met d. was leuk en ik gaf voorzichtig al toe aan mijn vriendinnen dat ik er nu wel voor wilde gaan... Fout dus! Gisteren appte ik hem een gelukkig nieuwjaar. Hij stuurde niks terug. Later op de avond kwam ik hem tegen en zoende hij me. Hij praatte niet tegen me en ontweek me de rest van de avond.

Na mijn vorige blog ging het best goed met me. Ik heb J redelijk uit mijn hoofd kunnen zetten en ging me focussen op de goede dingen des levens...studie, sociale leven, familie, werk....Maar toch knaagde er iets. En alhoewel ik altijd graag verkondig hoe blij ik ben om vrijgezel te zijn - wat ik soms ook echt ben- kwam ik erachter dat het toch een gemis was. Een gemis van liefde. En niet dat ik nu a la minute een vent wil en huisje boompje beestje -absoluut niet nu zelfs- maar meer de vraag of angst of dat me ooit wel zou gebeuren.

Pfoeh... ik weet het niet zo goed. Gisteren naar de kroeg geweest en daar was J. Eerst dacht ik oh oh hoe gaat dit lopen...
Awkward? Gezellig? Vriendschappelijk?
Maar al gauw stond hij te zoenen met zijn nieuwe vriendin zo hoorde ik later. Dus alle scenario's voor niks. Hij heeft me geeneens gedag gezegd en negeerde me volkomen. Ik kon het redelijk bevatten tot ik weer wat teveel had gedronken... Maar niks aan hem laten merken!
Ff flink uitgehuild bij een vriendin en God wat voelde ik me zielig zeg.
Was weer even de Isa die zat te zwelgen in zelfmedelijden.

Zo hoe is het met jullie??Ik ben net terug van een heerlijke vakantie op Lesbos en dat doet een mens goed! Even verstand op nul en lekker relaxen,zonnen, genieten....maar ook nadenken.
En zo had ik weer eens besloten dat ik me toch echt eens moest realiseren dat het met J nooit wat gaat worden, wat wie dan ook zegt ik moet het naast me neerleggen en genieten!

Ik heb een leuk en druk weekend gehad... Ben wezen stappen met mijn vrienden waaronder zijn beste vriend...
De hele avond was gezellig en toen zijn beste vriend mij samen met zijn vriendin naar huis ging begon hij er weer over...
Hoe zit het nou met J? Dus ik zei pfff moeten we het hier echt telkens over hebben waarop hij zei tja ik geloof niet dat jullie niks voor elkaar voelen anders gebeurt het niet telkens... En ook dat hij dacht dat J me wel leuk vindt, alleen wegens 1 cultuurverschil hij nooit wat met me zal beginnen...

Ik heb de laatste weken veel dingen gedaan... Nadat R mij zo had behandeld was ik er ff helemaal klaar mee en nee dat is niet zo negatief als het klinkt, want ik WAS er echt klaar mee en dus dacht ik er niet aan... niet aan R ( die interesseeert me sowieso niet was leuk voor de rebound;)) maar ook niet aan hem, J dus...
Ik checkte zn fb niet meer en dacht niet aan hem; zelfs het fantaseren deed ik niet... of iig niet bewust. Tot nu! Ineens ben ik me er weer heel bewust van en ik wil het niet!! Get outta my head please and let me be happy !!!

:(