Blog van jaspera

afbeelding van jaspera

Voetbal is emotie

Oranje uitgeschakeld, wat een sof! Een enorme deceptie voor velen en ook voor mij. Eigenlijk is dat raar, want wat is nou het belang van voetbal? Wanneer je het rationeel bekijkt is het belang van een voetbalwedstrijd vrijwel nihil. Er zijn belangrijkere dingen in het leven, zoals de voetballers van het Nederlands elftal deze week zelf hebben ondervonden. Tevens is het zo dat je over 100 jaar niet meer op deze planeet rondloopt en dat men over 200 jaar misschien niet eens meer weet wat voetbal is. Geleverde prestaties zullen verdwijnen in de geschiedenis, dus wat is de waarde er dan van?

afbeelding van jaspera

Eerste hulp bij liefdesverdriet

Gehoord in het programma Spijkers met Koppen (22-3: terug te luisteren (in ieder geval deze week, het item wordt ergens in het begin van het programma behandeld) op: http://player.omroep.nl/?aflID=6762505 ):
Eerste hulp bij liefdesverdriet: http://www.spectrum.nl/book/book.ngp?isbn=9027457077

Wellicht voor de dames hier een handig boekje!

afbeelding van jaspera

Een jaar lid

Hoezee!! Ben inmiddels alweer een jaar lid van deze site! Helaas mensen, geen succesverhaal van mijn kant. Ik lees hier veel verhalen over mensen die na een tijdje de draad weer hebben opgepakt en weer gelukkig zijn, vaak ook met een nieuwe relatie. Voor mij is dat helaas niet weggelegd. Ik ben nog steeds dezelfde tobbert/prutser/loser als een jaar geleden. Schiet mij maar neer!

..............

afbeelding van jaspera

Data

Vandaag (2 juni) precies 5 jaar geleden kregen wij een relatie. Over exact een week is het precies een jaar uit. Mijn gedachten gaan terug in de tijd, naar de plek waar het allemaal begon. Jij weet wel waar ik op doel. Een speciale plek die ik, sinds het uit is, niet meer heb durven te bezoeken maar die voor altijd in mijn hoofd zit. Ik zal nooit vergeten hoe het allemaal begon en ik ben dankbaar voor de mooie tijd met jou...

afbeelding van jaspera

Positief punt

Gisteren heb ik een signaal gekregen dat het wel degelijk beter met me gaat. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik weer staan juichen bij een doelpunt van mijn favoriete voetbalclub. Lange tijd kon het me helemaal niks schelen of mijn club nou won of verloor, maar toen Alex gisteren vijf minuten voor het einde van de wedstrijd die bal genadeloos binnen kopte was ik oprecht blij. Het mooie was dat ik me dat op dat moment ook realiseerde. Het was een apart gevoel, maar ik besloot me gewoon over te geven aan de vreugde in het stadion.

Wel is het zo dat ik nog steeds alles heel goed kan relativeren. Sinds de breuk, nu zo'n 8.5 maand geleden, is alles een stuk minder belangrijk en zolang ik niet volmaakt gelukkig ben zal dat ook wel zo blijven. Als mijn club gisteren had verloren had ik daar ook heus niet wakker van gelegen. Maar relativerend vermogen hoeft natuurlijk ook geen negatieve eigenschap te zijn. Alles wat ik in de afgelopen 8.5 maand geleerd heb kan me wellicht in de toekomst nog goed van pas komen.

afbeelding van jaspera

2006, een baggerjaar

2006, het jaar van de Olympische Winterspelen in Turijn, het voor Nederland toch ietwat teleurstellende WK voetbal in Duitsland en een Tour de France zonder Armstrong en vele anderen, maar die desondanks zou uitgroeien tot de meest besproken editie sinds 1998. Maar dit zijn niet de dingen waar ik aan terug zal denken. 2006 zal altijd in mijn gedachten blijven als een jaar van pure ellende. Nimmer ben ik geestelijk door zo'n diep dal gegaan als in dit jaar. Het liefst zou ik het afgelopen jaar zo snel mogelijk vergeten, het wissen uit mijn herinneringen. Al is dat stiekem misschien toch niet zo verstandig. 2006 mag dan een jaar geweest zijn van extreme geestelijke pijn, het is ook een jaar geweest waarin ik veel heb geleerd. De importantie van een intieme relatie met iemand waar je van houdt, hoe je je moet gedragen om die relatie in stand te houden en dat alles niet altijd vanzelfsprekend is zijn slechts enkele van deze lessen. Voor die portie levenservaring heb ik wel een hoge prijs moeten betalen. De pijn die ik heb moeten verdragen wens ik niemand toe. Nou ja, Saddam Hoessein misschien. Het zou een mooi alternatief geweest zijn voor de altijd dubieuze doodstraf, maar helaas kan een rechtbank geen liefdesverdriet als straf opleggen. Al betwijfel ik of liefdesverdriet bij deze man mogelijk zou zijn. Maar goed, hij is inmiddels opgehangen. Terug naar mijn verhaal. Het positieve van al mijn ellende is dus dat ik er wel een berg aan ervaring voor heb teruggekregen. Al weet ik niet of die wijsheden wel opwegen tegen het gevoel van ongelukkig zijn, dat ik sinds ongeveer een half jaar met me meedraag. Het afgelopen half jaar heb ik vaak de gedachte gehad dat het me niks uit zou maken als ik ter plekke dood neer zou vallen. En zelfs nu de ergste ellende (hopelijk) achter de rug is, komt die gedachte soms nog bij me op. Gelukkig zijn er de laatste tijd ook wel wat lichtpuntjes die de hoop op een mooie toekomst levend houden, maar toch, de momenten van pijn en verdriet zijn ook nog lang niet verdwenen.

afbeelding van jaspera

Geen uitweg

Nog steeds is het zo dat ik in een continue staat van ellende verkeer. Wat ik ook doe, het verdriet is altijd aanwezig. Dat zorgt er voor dat niks is zoals het behoort te zijn. Het zure is ook dat ik klaarblijkelijk pas aan het begin sta van het traject dat moet leiden tot volledige verwerking. En dat terwijl ik toch echt al 4 / 5 maanden in de shit zit. Wanneer je je continu ellendig voelt is dat echt een lange periode en nu blijkt dat ik nog een veel langere periode voor de boeg heb. Dat stemt me toch wel pessimistisch. Ik heb de afgelopen maanden ervaren dat het leven op deze manier echt niet leuk is. Om dat nog een langere periode door te moeten maken dan dat ik al gedaan heb, dat nodigt niet uit tot het maken van een vreugdedansje.

Inhoud syndiceren