Chantage

afbeelding van Mayonaise

Opnieuw bedankt voor de enorm eerlijke en bemoedigende reacties op mijn vorige paar blogs. De paniek is ondertussen wat gezakt en ik kan zeggen dat het bete rmet me gaat. Ik voel me sterker in mijn scohenen staan en ook al ben ik eerljk in het feit dat helemaal loslaten (a.k.a. contact volledig verbreken) nog moeilijk is, wel sta ik echt weer veel steviger op mijn strepen.

Zodoende liet hij wete ndat hij niet aankomend weekend maar het weekend erop naar NL komt voor een meerdaags toernooi met zijn voormalig NL sportclub hier in de buurt, en hij wilde natuurlijk langskomen. Eerst zei hij nog: ik wil bij je slapen en als dat niet kan, dan slaap ik desnoods in de auto (maa rnatuurlijk weet iedereen wat er dan gaat gebeuren plus ik voelde me in het nauw gedreven door dat bericht).

Dus ik zei eerst weer zo lief mogelijk van ja we hebben beide schuld en ik wil niet vinger naar één iemand wijzen en laten we het positief afsluiten en die onzekerheid neem jij toch niet weg dus ewrkt niet en ik wil mijn jaren niet verspillen maar we kunnen wel vrienden blijven, blablabla. Maar natuurlijk hapt hij niet, eerlijk worden zal hij toch nooit. Dus zei ik vandaag: prima, als jij inderdaad voor mijn deur komt te staan en nog steeds niets wilt toegeven en op een normaal respectvolle manier een gesprek kan voeren, sta ik als tegenprestatie op een avond onaangekondigd op de stoep van jouw ouders. Mocht je daar problemen mee hebben dan zegt dat ook al genoeg en dan laten we het hierbij, want schijnbaar is het zinloos om te denken dat we het positief kunnen afsluiten.

Ik weet dat ik contact helemaal moet verbreken maar dat vind ik echt moeilijk. Ook stond ik laatste tijd enorm stil bij één van de reacties over het feit dat er schijnbaar iets in mij niet goe dgaat waardoor ik bij de persoon blijf hangen: want inderdaad, als ik sterk genoeg in mijn schoenen stond dan had ik daar geen moeite meer mee en zocht ik iemand niet constant op die niet goed voor me is. Ik heb er nog niet echt een verklaring voor en mijn blogs zijn ook niet bedoeld om diegene de gehele schuld te geven, want ik heb mijn eigen verantwoordeijkehdi en ik heb er destijds zelf voor (herhaaldelijk opnieuw) gekozen, en dat zeg ik ook constant tegen hem. Ik denk dat ik geowon erg moeilijk alleen kan zijn en het bijna niet kan en wil geloven dat ik zo voor de gek ben gehouden. En toch blijf zoeken naar het goede in de situatie omdat ik daardoor het verdriet en de harde waarheid niet hoef te voelen.

Nog steeds staat mijn verstand voorop in dit vehraal en besef ik me dat ik een leuk leven wil leiden en nog steeds meer krijg ik daar zin in, dus dat blijf ik voorop zetten. Ik ben alleen wel bang dat hij alsnog voor mijn deur komt te staan. Het kan zelfs zo zijn dat het dalijk echt een dreigende situatie gaat worden. Ik hoop het echter van niet, ik probeer het echt z orustig en goed mogelijk in banen te leiden.

afbeelding van hortensia

@Mayonaise

Hou je eigenlijk voor jezelf niet de deur nog op een kiertje , je dreigt wel , maar eigenlijk heb ik het idee , dat je meer een soort van bevestiging zocht, hoe hij daarop zou reageren , meer van belang was omdat je dan wel of niet in een vermoeden zou worden bevestigd. Als hij had gezegd , dan doe je dat toch . Had jij dan weer meer de bevestiging gehad , dat je het allemaal verkeerd hebt gezien , er niks aan de hand is ?
Je zegt dat je slecht alleen kunt zijn, maar eigenlijk ben je nu nog veel meer alleen dan dat je echt alleen zou zijn ...dit maakt dat je je nog veel eenzamer voelt , dan dat als je alleen bent zou kunnen voelen.
Ik denk dat je jezelf steeds weer beloont met elk stukje contact , al is het niet zoals je het wilt . Zelfs het verdriet ervan ook al een soort van acceptatie is , omdat het zo in jullie relatie is gaan thuis horen , contact , twijfel , verdriet , contact , twijfel , verdriet ...

Citaat:

Ook stond ik laatste tijd enorm stil bij één van de reacties over het feit dat er schijnbaar iets in mij niet goe dgaat waardoor ik bij de persoon blijf hangen:

mijn vriend torn ? die geeft hele goede reacties al vinden veel mensen het soms erg confronterend wat hij zegt , hij is eerlijk en kan als geen ander de vinger op soms een heel pijnlijk plekje leggen , juist omdat hij andere mensen hier op de site wil helpen. En enkele hier van de oudere garde snappen dat nog steeds niet ...maar dat terzijde Knipoog

afbeelding van Mayonaise

@hortensia

Dank je voor je reactie. Het klopt dat ik in deze "relatie" de pieken en dalen heb geaccepteerd en dat alle rare dingen door me zijn aanvaard. En natuurlijk.... Diep van binnen weetik dat ik hem ook chanteer om ergens te zien hoeveel hij echt om me geeft en voor de stiekeme hoop datik toch ongelijk heb. Maar met mijn verstand is die "chantage" nodig om hem van me weg te laten drijven, ik heb het gevoel dat ik niets anders kan dan dat hoe slecht ook. Lief doen werkt averechts, open en eerlijk zijn voelt tegenwoordig als gevaarlijk en kwetsbaar.

afbeelding van waterman

Hoi Mayo

Citaat:

... De paniek is ondertussen wat gezakt en ik kan zeggen dat het bete rmet me gaat. Ik voel me sterker in mijn scohenen staan en ook al ben ik eerljk in het feit dat helemaal loslaten (a.k.a. contact volledig verbreken) nog moeilijk is, wel sta ik echt weer veel steviger op mijn strepen.

Ik denk dat dat hele belangrijke dingetjes zijn, die je daar zegt. De paniek in dit soort situaties is killing, en de paniek zorgt er voor dat je niet meer goed op jezelf let. De paniek, de onrust onder controle krijgen, daar gaat het volgens mij om. Zodat je weloverwogen stapjes kan zetten. Stapjes zodat het beter wordt, geen stapjes waardoor het slechter wordt.

Citaat:

plus ik voelde me in het nauw gedreven door dat bericht).

Poeh…… daar moet je dus erg voorzichtig voor zijn. Als jij je in de hoek gedreven voelt, dan is dat NIET GOED. Dat voedt de onrust, dat voedt de paniek. Daar moet je nu erg mee oppassen.

Citaat:

Ik weet dat ik contact helemaal moet verbreken maar dat vind ik echt moeilijk.

Ik snap heel goed dat het heel moeilijk is. Je hebt je hele eigen ik nodig om dit soort besluiten te kunnen maken. Of je definitief met hem moet breken. Maar als hij je onrust blijft voeden, kan jij niet de rust vinden om hiermee om te gaan. En kun jij niet de besluiten nemen die goed zouden zijn. Kan jij niet de rust vinden die voor dit soort besluiten noodzakelijk is. En is het cirkeltje dus compleet. Zolang jouw onrust gevoed blijft, kan jij niet de noodzakelijke besluiten nemen. En blijft de onrust voortbestaan. En kan je er niet uitkomen, de onrust is te groot om rustig over te kunnen nadenken.

Daar gaat afstand over, he. Voor jezelf de ruimte creeren om rustig met jezelf in overleg te kunnen. Met jezelf te praten over hoe nu verder. En daar heb je rust voor nodig, en afstand. En die krijg je op deze manier niet.

Zoek die rust. Omdat je dat heel hard nodig hebt. Zoek steun. Zodat je er niet alleen voor staat. Zoek rust, zoek afstand, om Mayonaise weer aan het woord te laten komen. Om de zachte stemmetjes in Mayo te kunnen horen. Om de gevoelens en gedachten van Mayonaise aan het woord te laten komen. Zoek rust en afstand, neem tijd, en ga met Mayo praten. Ga met Mayo in gesprek, over wat goed is voor Mayonaise, en wat niet…. Ga Mayo hier doorheen helpen.

Zoek steun. Zoek mensen met wie je kunt praten. Mensen die je steunen, die naar je willen luisteren. En die er zijn als je in de put zit. Vrienden, familie. Steun………… En ga dan luisteren naar wat Mayo allemaal wil zeggen. Tegen jou. Al het andere komt daarna wel aan bod......

Heel veel liefs, heel veel sterkte!
Waterman

afbeelding van Mayonaise

@waterman

Hi waterman,

Dankjewel weer. Ondanks dat ik een hele hechte familie heb vind ik absoluut geen steun bij ze. Niet zoals ik nodig heb. Zij juichen alleen maar terwijl ik met verdriet zit. En dan boos worden als ik daar niet over op kan houden. Ik heb geleerd dat liefdesverdriet iets is dat je alleen moet doen, niemand zal dat begrijpen. Ook heb ik een vaste vriendengroep maar hun zie en spreek ik te weinig om dit mee te delen. Ik ben daarom tegenwoordig ceel alleen op pad en doe voornamelijk dingen die me bezig houden en die me goed doen. Zo heb ik ook een abonnement op een pretpark genomen omdat ik me daar altijd op het gelukkigst voel. Klinkt misschien raar als volwassen dame maar ik volg vooral mijn eigen weg. Dan maar zonder de hulp van anderen. Daarom is jullie hulp me zo dierbaar, jullie weten altijd de juiste snaar te raken. Ook jouw comment heeft me weer een beetje dichter tot besef gebracht en zorgde voor tranen (die nodig zijn voor acceptatie ipv ontkenning).

Die cirkel, ja.... Zolang ik hem chanteer neemt hij afstand en zodoende hoop ik inderdaad steeds dichter en dochter bij mezelf te komen en rust te krijgen. Want inderdaad je schrijft het zo mooi.... Het klopt gewoon, ieder woord. Ik ben blij dat jij er bent.

afbeelding van waterman

Hoi Mayonaise

Citaat:

Zolang ik hem chanteer........

Ik denk dat ik niet zou spreken van 'zolang ik hem chanteer', maar iets (naar jezelf toe) positievere woorden: zolang ik voor mijn eigen belang blijf opkomen, mijn eigen grenzen blijf aangeven, de afstand blijf bewaken.......

Sterkte!!!!!!
Waterman

afbeelding van Nientjuh1

Mayo

Ik heb niks toe te voegen aan wat Waterman en hortensia al hebben gezegd. Zij kunnen altijd precies aanvoelen hoe het zit en precies de juiste snaar te raken. Dat is altijd super fijn Glimlach

Heel veel sterkte lieverd