Complexe relatie's op het werk

Op dit zelfde bedrijf werkt ook een ex-vriendin (Caro), die gescheiden is.
In de tijd dat ze getrouwd was heb ik 3 maanden iets met haar gehad.
Dat is nu 3 jaar geleden. Het is ontstaan door een uitstapje van het werk, ik heb het zelf uitgemaakt, want ik kon niet tegen de spanning.
Niemand op het werk wist hiervan, we hebben het altijd geheim gehouden.
Er waren wel geruchten dat we iets hadden....

In de 2e week van de verkering met Eefke vroeg ze mij, of ik ooit iets met Caro heb gehad. Ik ontkende dit, uit bescherming van de toen nog steeds getrouwde Caro, en ook voor de angst dat ze het meteen uit zou maken.

Het knaagde aan mijn geweten, en pas op 25 augustus vertelde ik Eefke, dat ik wel iets met Caro heb gehad, woedend was ze.

Na een week ruzie, wilde ze toch verder met me.
September ging voorbij, het ging wel goed, maar wel een beetje spanning.
In oktober zag ze Caro op de verjaardagskalender van mijn moeder staan, maar ze stond er zelf niet op, heel boos was ze hierover.
Vanaf toen ging het snel bergafwaards.

Op 15 oktober heeft ze het met veel twijfels uitgemaakt, ze vertrouwde me niet meer, en kon zich niet helemaal meer aan me geven.

De maand die volgde was een hel voor haar, en voor mij ook, we hielden contact en spraken soms af, na een maand met veel gesprekken had ik het gevoel dat er nog hoop was, zijzelf begon het ook te voelen.
Maar helaas, na een aantal pogingen lukte het toch niet.

Als laatste afspraak hebben we nog gegeten op kerstavond, en het eindigde in bed. Huilend verliet ze me de dag erna, en ik voelde me wel redelijk.

Ik wilde nog steeds contact houden, maar gisteren (9 januari) wilde ze de telefoon niet opnemen, ik ben langs gegaan, en we hebben gepraat, ik voel me erg verdrietig en kan haar niet vergeten, zij mist me soms nog maar niet zo erg als eerst.

Mijn probleem is natuurlijk, hoe moet het nu op het werk, ik hoop niet dat door haar elke dag even te zien lopen (want het is een groot bedrijf) ik blijf hangen in het verdriet...

Mijn vragen aan jullie:

-Heeft iemand een mening, over wat ik tegen het verdriet kan doen, als ik haar soms tegenkom op het werk? Duurt het nu langer voordat ik eroverheen kom?

-Wat vinden jullie van de situatie zelf?

-Begrijpen jullie Eefke dat ze het uitmaakte?

-Had ik het niet moeten zeggen?

-Ben ik een lul dat ik het niet meteen vertelde?

Wat jullie ook van mij vinden, ik waardeer ieders reactie.
Groeten Miel

Din, 10/01/2006 - 14:35 — jelle71

lastig

Beste Miel,

Een lastige situatie, moeilijk om daar echt iets over te zeggen vooral omdat er een paar dingen door elkaar lopen.

In volgorde van je vragen:

1. wat ik al zei, lastige situatie omdat jullie elkaar van het werk kennen. Het verdriet zal hetzelfde zijn maar het loslaten is dan gewoon moeilijker. Ik zie dat bij een vriendin van mij. Op een of andere manier wil het gevoel dan niet weg en blijf je hoop houden. Geen contact is nog steeds de beste remedie maar helaas niet altijd mogelijk. Probeer het contact dus tot een minimum te beperken voor zover dat kan en houdt het (voorlopig) strikt zakelijk.

2. Ik begrijp Eefke aan de ene kant wel maar vind het daarom uitmaken weer wat al te drastisch. Ik heb zoiets ooit meegemaakt met een ex van mij. Hij had gelogen over iets wat voor mij heel gevoelig lag en daar kwam ik dus ook later achter omdat hij zich schuldig voelde omdat hij had gelogen in het begin. In eerste instantie was ik ook zeer gekwetst. Het was even heel heftig en dramatisch en ook stond ik destijds in tweestrijd of ik met hem verder moest gaan of niet. Uiteindelijk is het goed gekomen. Het is bij ons nooit uit geweest maar de eerste barst zat er wel. In die zin begrijp ik Eefke dus wel, ze is enorm gekwetst. Ik ben zelf ook iemand die houd van eerlijkheid, hoe pijnlijk of vervelend ook. Achteraf ontdekken dat iemand heeft gelogen doet (mij) oneindig meer pijn. Neemt niet weg dat ik haar besluit om het uit te maken wel erg drastisch vind, zoals ik net al zei. Daar is nu niks (meer) aan te doen helaas.. gewoon maar even laten rusten dus. Misschien, als jullie echt bij elkaar horen, komt het later nog goed. En of je het niet had moeten zeggen: tja, ik vind van wel dus, beter laat dan nooit, misschien was ze er anders jaren later achter gekomen, nog erger! Heb je haar trouwens goed uitgelegd waarom je het niet eerder hebt verteld? Dat je Caro wilde beschermen? Op zich vind ik dat dan weer voor je pleiten, dat je niet zomaar persoonlijke dingen vertelt die wellicht iemand zouden kunnen schaden. Als ik Eefke was, zou dat voor mij weer een 'verzachtende' omstandigheid zijn. Het toont aan dat je iemand met respect behandelt. Is meteen een antwoord op je volgende vraag: nee je bent geen lul, zet dat uit je hoofd. Je bent ook maar een mens en mensen maken nou eenmaal fouten. In jouw geval lag het ook nog eens gevoelig. Het is niet dat je Eefke niet respecteert door haar voor te liegen, je probeert iemand te beschermen. Je intentie was goed, het pakte alleen niet zo goed uit..

Ik kan je verder ook niet echt helpen. Als dat zo was, zat ik hier niet . Ik wens je in ieder geval sterkte

Din, 10/01/2006 - 15:07 — mieleke

lastig

Dank je voor de tips:
vooral de strikt zakelijk tip is goed voor mij denk ik.

Eefke vindt dat ik mijn prioriteiten verkeerd stel, dat ik Caro kies boven haarzelf.

Din, 10/01/2006 - 22:14 — jelle71

Ik neem aan dat Eefke je het

Ik neem aan dat Eefke je het in het begin heeft gevraagd? Toen had je inderdaad waarschijnlijk nog een hechtere band met Caro dan met haar. Dat lijkt me logisch. Het feit dat het uit is, wil niet zeggen dat je haar daarom niet wilt beschermen. Maar zo denk ik erover. Later, toen het serieuzer werd met Eefke, heb je het haar toch verteld? Je had ook niks kunnen zeggen. Ik ben het niet helemaal met haar eens maar zoals ik al zei, ik begrijp haar emoties wel. Ben tenslotte ook een vrouw

Woe, 11/01/2006 - 00:49 — mieleke

Ik neem aan dat Eefke je het in het

Ik wist ook niet wat ik moest doen, ik wilde Caro niet in gevaar brengen, met een man die haar sloeg. En ik wilde ook niet liegen tegen Eefke. Het was gewoon een dilemma voor mij.

Later heeft Eefke alles verteld op het werk tegen alle collega's, ze riep in de pauze iedereen bijelkaar, en toen zei ze, "Het is uit tussen miel en mij, want Caro en hij hebben een relatie gehad die geheim moest blijven, en toen ik vroeg of ze iets hebben gehad, loog hij tegen mij"

- Dit was ook waar ik bang voor was om het te vertellen tegen Eefke, en jawel, het gebeurt nog echt ook.

Woe, 11/01/2006 - 16:18 — eeffie

Ik begrijp je heel goed. Je

Ik begrijp je heel goed. Je wilde caro beschermen tegen oa haar man. je maakte het zelf uit en leerde Eefke kennen. Het was te rpil om alles te vertellen en je besloot te wachten. Toen je het vertelde reageerde ze heftig.
Ze zal ongetwijfeld met een vertrouwens probleem zitten, dat snap ik maar ik neem ook aan dat je het haar hebt uitgelegd. Wat ze nu doet op het wrk is niet okee. Ze mag best zeggen dat het over is en dat het voor haar met vertrouwen te maken heeft, maar namen noemen nee dat is niet okee, daarmee brengt ze spanning op de werkvloer en Caro in gevaar.

Mijn advies probeer nog een keer met Eefke te praten en leg alles goed uit, als ze daar niet mee wil en kan omgaan is het beter haar te laten, sterkte
Eeffie

Woe, 11/01/2006 - 17:32 — mieleke

eeffie

Bedankt voor alle reacties, eeffie, en jelle71

Quote Eeffie:
Mijn advies probeer nog een keer met Eefke te praten en leg alles goed uit, als ze daar niet mee wil en kan omgaan is het beter haar te laten, sterkte Eeffie

Ja, we hebben al veel gepraat, maar nu zegt Eefke dat ze niet meer voor mij voelt wat ze eerst wel voelde, ze mist mij wel, maar niet altijd meer, en ze kan zich niet 100% geven aan mij, dat vindt ze wel een eis aan een relatie.

Dus het eindigd gewoon hiermee, alleen vind ik het wel echt jammer, want we hadden allebei het gevoel dat we nog nooit zo verliefd waren geweest op iemand, en we hadden een hele speciale band.

Toch niet speciaal genoeg om mij nog een tweede kans te geven, denk ik dan.

Wie is online

Enquête