De juiste keuze gemaakt?

Liefde....wat kan het toch ongelofelijk mooi en toch vreemd en onmogelijk zijn.
Wat meer dan een jaar geleden leerde ik een fantastische meid kennen. We paste perfect bij elkaar en voor we het wisten hadden we elkaar ouders ontmoet....wat het begin was van al het ellende in onze relatie.

Nu hoor ik wel vaker, 'Ja schoonouders krijg je erbij als je het nou wilt of niet', maar....hoe ga je er mee om dat je schoonouders je totaal verafschuwen en er alles aan doen om je vriendin (hun dochter) vreemd te laten gaan...
Zoals te lezen valt was ik niet de jongen waarmee zij hun dochter later een leven mee wilden laten lijden. Oké dat snapte ik er moet immers nog een band worden geschept anders zullen ze nooit de waar ik kunnen zijn.

Dus ik besloot om een brief te schrijven naar haar oudeswaar ik mijn gevoelens en gedachtes op schreef en vroeg als we het niet opnieuw konden proberen helaas werkte het averechts en haatte ze me nog meer.

Was dit het einde van onze relatie? Of moeten we het toch gewoon blijven proberen wellicht kwam er wel verandering in.
We waren meer dan een jaar samen en ze wilde dolgraag uit huis gaan en haat familie verlaten voor mij...een jongen die ze net wat meer dan een jaar kenden. In het begin dacht ik ja leuk doen! Dan kunnen we eens bij elkaar zijn, maar langzaam maar zeker begonnen mijn gedachtes veranderen en dacht ik na over het gene wat ze wilde doen.

Heb ik echt het recht om dit toe te staan? Wie weet werkt het niet tussen ons en dan zit ze dan op een kamer alleen met niemand anders...na lang nagedacht te hebben had ik besloten om het uit te maken zodat zij thuis kon blijven wonen ze is immers nog maar 18 (ben zelf 19) en ze krijgt altijd liefde en steun van huis uit mee. Ik kom dat gewoon niet van haar af nemen.

Ik maakte het uit desondanks ik elke dag denk heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Moest ik gewoon geduld hebben? Of zijn we nu beter af zonder elkaar...we hebben elkaar nog eventjes gesproken nadat ik het uitmaakte en ze haat me, omdat ik het om deze reden heb uitgemaakt....wat ik wel begrijp, maar goed ik heb altijd het beste voor haar over gehad en altijd wilde ik dat ze blij was en.....ik kon dit...niet ik wilde niet dat ze uit huis zou gaan voor mij een jongen die ze net wat meer dan een jaar kent.

Als je het hebt volgehouden en dit allemaal hebt gelezen hartelijk dank. Ik wilde mijn hart luchten en wellicht om advies vragen over hoe je omgaat met liefdesverdriet.

Met vriendelijke groeten,

Don, 21/03/2013 - 11:22 — confused2012 (of verwijderd)

Jeetje wat een rot

Jeetje wat een rot situatie..... Maar om het nou uit te maken met je vriendin om haar ouders is misschien niet zo een slimme zet. Het gaat toch om jullie? Je had haar toch ook kunnen uitleggen dat je het te vroeg vond en bij elkaar kunnen blijven? Het gaat om jullie geluk hoor niet om dat van die ouders............ Hadden jullie het goed samen? Of hadden jullie ook vaak ruzie? Nou hoop dat je geen spijt krijgt van je beslissing want zou lullig zijn voor jou en haar dat haar ouders alsnog gewonnen hebben terwijl jullie gek op elkaar zijn. Als je nog veel van haar houdt zou mijn advies zijn probeer het goed te maken en zeg dat je alleen samenwonen te vroeg vind........... Nou heel veel sterkte ermee...

Ik snap trouwens niet dat ouders dat doen geluk van kind in de weg zitten omdat hun jou niet leuk vonden vind het erg egoistisch van ze. Ik heb zelf een dochter van 2,5 en zou dat zelf nooit doen! Mits ze natuurlijk zeer slecht behandeld wordt.

Nou heel veel sterkte en als je van haar houdt probeer het dan goed te maken....

Groetjes

Don, 21/03/2013 - 15:09 — Wayfaring

Ja als het een goeie

Ja als het een goeie beslissing was ja of nee dat weet ik niet zeker ik ben van mening van wel. Het ging goed tussen ons, maar de situatie escaleerde erg vaak bij haar thuis tot het punt dat ze bijna uit huis werd getrapt, uitgescholden en geslagen werd en dat zou aan houden als we verder bleven gaan.

Er is helaas geen midden weg geen pauze van even gewoon vrienden blijven ze wilde of dat het aan bleef of dat we elkaar gingen. Het was erg moeilijk om deze keuze te maken, maar ze wilden niet uit huis, maar wilde het toch gaan doen voor mij en haar familie achter laten...voor mij een jongen die ze net wat meer dan een jaar kende.

Het was iets wat ik niet voor haar wilde en wenste. Wie zegt immers dat we bij elkaar bleven..

Don, 21/03/2013 - 15:24 — confused2012 (of verwijderd)

Ja maar als ze geschopt en

Ja maar als ze geschopt en geslagen werd dan is ze toch beter af bij jou??? Eigenlijk zouden dr ouders aangeklaagd moeten worden wegens mishandeling..... Je kan toch niet zomar iemand schoppen of slaan. Geweld gebruiken is strafbaar ook in een gezin.
Zoals ik het hoor is ze juist beter bij jou af en al gaat het ooit uit dan is ze in iedergeval thuis weg.
Het lijkt mij geen leven hoor ouders die je geluk verpesten en schoppen en slaan.
En als het goed tussen jullie ging is het toch jammer dat het over is?

Don, 21/03/2013 - 15:40 — Wayfaring

Correct en toen dat gebeurd

Correct en toen dat gebeurd zei ik ook tegen haar dat ze iemand moest gaan vertellen wat zich daar bij haar thuis afspeelt en als ze dat niet doet dat ik het deed....wat erg slecht was van mijn...plus het feit dat ik toen ik haar moeder eens tegen kwam en ze me wilde slaan haar uitmaakte voor een mishandelaar, maar goed ik heb ook wel dingen fout gedaan naar haar ouders toe, maar ik heb altijd het beste voor haar over gehad.

Klopt ze zou beter af zijn met mij, maar als ik out of the picture ben dan is alles koek en ei thuis. Ik ben van mening dat als je nog jong bent dat je je ouders gewoon nodig hebt en ik wil dat niet in de weg gaan staan. Hoe het er nu uitziet breng ik haar alleen maar ongeluk hoe hard ik het ook probeer dus daarom blijf ik bij deze besluiten om er een punt achter te zetten meer voor haar dan voor mezelf.

We konden elkaar misschien 1 keer in de 2 weken zien of anders stiekem na school voor een half uit en als ze er achter kwamen dan tja was het weer een hel bij haar thuis. Vandaar dat dit mij de beste optie leek voor ons beiden

Don, 21/03/2013 - 21:06 — Camea

Liefde.

Ik ben zelf een meisje, en zou het echt verschrikkelijk vinden. Ik vind persoonlijk dat liefde tussen twee mensen echt 100 x belangrijker is dan stomme schoonouders. Echt, dat is totaal irrelevevant. Ik snap dat ze je haat, maar dat komt meer omdat ik mij zelf wel kan inleven in deze situatie. Ik hoop dat je haar wel heel goed heb uitgelegd waarom, volgens mij heb je dat wel gedaan blijkt uit je verhaal.

Maar als jij je hierdoor rot voelt en zij het ook wil dan zou ik het proberen. 18 is wel een redelijke leeftijd om uit huis te gaan, misschien is de reden niet ideaal maar ze is volwassen en kan dit zelf beslissen.

Mag ik misschien vragen waarom haar ouders zo op jou tegen zijn?

groetjes,

camea

Don, 21/03/2013 - 21:59 — Anippe

@wayfaring

Hoi,

Of je al dan niet de juiste beslissing hebt gemaakt, da's een vraag waar wij moeilijk op kunnen antwoorden.
Maar wat iedereen moet afleren is 'denken in de plaats van'...

Kijk - een tweetal jaar geleden ben ik op dit forum beland omdat mijn toenmalige vriend ook 'in mijn plaats dacht' en een beslissing maakte om mijn leven zogezegd beter te maken. Maar waar haalde hij dat recht vandaan? Want mijn leven werd er niet beter op.
Nu uiteindelijk is het al twee jaar geleden en ben ik verder gegaan en gelukkig samen met iemand anders. Not the point.

De relaties zijn ook niet te vergelijken, bij mij was het een LAT-relatie; jij hebt slechte band met de schoonouders. En dat is moeilijk. Je kan niet zomaar zeggen 'ze kunnen de pot op', want ze horen nu eenmaal bij de persoon die je graag ziet. Het is niet zo zwart-wit... Dus ik snap de moeilijkheid wel. Ik snap ook dat je het te vroeg vindt voor haar om alleen te wonen, misschien zelfs om samen te wonen...

Maar misschien moet je proberen een antwoord te zoeken op volgende vragen:
- Mis je haar?
- Hadden jullie het goed samen - onafhankelijk van andere mensen en contexten
- Twijfel je over je beslissing?
- Wat wil zij?

Ik weet het niet hoor... maar als blijkt
- dat je haar mist
- dat jullie het goed hadden
- dat je enorm twijfelt (omdat je haar mist en nog steeds graag ziet)
- dat zij bij jou wil zijn, er met jou voor wil gaan, niet gelukkig is bij haar ouders

... Dan moet je haar zélf laten beslissen. Is ze fout, dan is ze fout - maar daar zal ze ook uit leren. Jij zou haar enkel moeten steunen in haar beslissing. Ook kritische vragen stellen misschien, zodat ze alles goed overdacht heeft... maar beslissen in haar plaats?
Niemand heeft dat recht.

Maar je moet zelf uitmaken wat jij wil.
Wil je haar terug of niet? Ongeacht de situatie en de context. En dan moet je daar voor volledig achter staan.

Groetjes.

Wie is online

Enquête