De laatste restjes (die het diepst snijden!!)

afbeelding van Dirk30

Hallo

Morgen 11 weken geleden kreeg ik haar bericht. Ze wil alleen verder. Via sms bericht, niet via gesprek, want ze wilde de korte pijn. Na 1 jaar lief en leed te hebben gedeeld. Ik weet zelfs niet of 11 weken nu lang of kort is????

De eerste 2 weken drong het mij niet goed door. Het was alsof het mij niet veel deed. Daarop volgde de hamer op mijn hoofd. Ik besefte goed wat er was gebeurd en mistte haar. Nu is het gedaan met wenen, maar die laatste restjes van het gemis zijn venijnig, maar dan ook echt venijnig. Ze snijden nog steeds. Ze blijven hangen waardoor ik elke dag wel aan haar denk, aan onze momenten. Ik vermijd de steden en andere plaatssn waar we vaak kwamen en onze momentjes deelden. Telkens ik iets leuk heb meegemaakt, wil ik haar bellen of mailen. Wat me nog het meeste kwetst is dat ze zelfs geen contact meer wil, zelfs al zijn we niet met ruzie uit elkaar gegaan. Ja ze heeft me zelfs op FB geblokkeerd. Waarom? Gewoon es uit gezonde interesse met elkaar bellen zit er zelfs niet bij. Ik ben nieuwschierig van aard dus dit is een kwelling voor me. Ik wil weten hoe het ondertussen met haar is verder gegaan. Ik voel mij op momenten echt alleen, zelfs eenzaam. Ik probeer alles te relativeren, maar dit gaat moeilijk. Zij en haar kids gaven mij een warm overheersend gevoel. Die mensen waren een deel van mijn leven. Voor het eerst wilde ik mijn verantwoordelijkheid opnemen. Ik voelde voor het eerst wat het is om in iemand echt te investeren. En nu zijn die weg, alsof ze nooit hebben bestaan!! Ik zie er zooooooo tegenop om weer vrijgezel te zijn. Ik wil dit gewoon niet meer, maar tegelijk wil ik me behoeden voor een rebound. Ik mis mijn maatje!

afbeelding van MayaSiena

Sterkte!

lieve Dirk
Voel met je mee,zit in de zelfde schuit..........
bij mij is t pas 4 weken en n paar dagen uit.
''ze snijden nog steeds'' ZO herkenbaar!
Iemand missen is erg,een heel diep gevoel,je gaat natuurlijk door,je pept jezelf op,het gaat soms dagen achtereen gewoon geweldig en dan opeens.....................pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!!!!!!
Zoveel mooie herinneringen,ik weet het .......................maar de ander heeft die ook!
Er bestaat geen brainwash hoor,jullie hebben die samen beleefd,dus zij heeft die ook!
Ik denk dat haar ''afstand'' ermee te maken heeft dat ze jou verder geen pijn wil doen denk ik...........
tja een rebound............sommigen helpt t sneller om over eigen verdriet heen te komen,maar is niet echt fair en eerlijk tegenover een nieuwe persoon.
Mij heeft t veel geholpen met vrienden te praten ,en ik heb veel oude blogs gelezen op deze site,daar staat zoveel in wat je ook doormaakt en ook goede tips enz.
Sterkte!

afbeelding van Claudia29

@Dirk

Lieve Dirk,

Ik herken het hoor, maar je hebt een jaar lang geïnvesteerd in iemand en een jaar lief en leed gedeeld. Dan is het echt niet raar dat je na 11 weken nog eens aan haar denkt. Voor mij is het inmiddels 9 weken geleden en ook ik denk nog wel aan hem, niet meer zo frequent als in het begin maar hij wandelt nog weleens voorbij. Ook het onbegrip zal bij ons beide wel een tijdje blijven, nooit een duidelijk antwoord over het hoe en waarom? Dirk, het nu geen contact hebben.. is voor mij ook lastig MAAR toen ik eenmaal wél contact had gehad met hem (nu inmiddels weer 2 weken geleden) en ik te horen kreeg dat hij inmiddels alweer vrolijk een ander date.. tja dat deed me niet veel goed. Zou je dat überhaupt willen zien of horen, dmv Facebook of een telefoontje? Je zit nu nog zo in het midden van je verwerkingsproces, dat ik bang ben dat als er in jouw ogen "slecht" nieuws vanuit haar komt je weer een gigantische stap terug zal doen. Wat dat betreft is liefde zo verslavend als wat, met hele vervelende afkickverschijnselen.

Ik ben er nu wel uit, mis ik hem? Nee..! Mis ik het samen zijn, de dingen delen, een maatje en de genegenheid? JA!
Net als jij behoedt ik mij voor een rebound omdat het ontzettend egoïstisch zou zijn om iemand enkel in mijn leven toe te laten, omdat ik het samenzijn en de genegenheid mis.

Dirk ik denk heus wel dat je aan jezelf merkt, dat je stappen aan het maken bent? In het begin zal je heus hele dagen aan haar hebben gedacht? Misschien merk je wel dat het steeds wat minder wordt? Probeer leuke dingen te doen! Een hapje eten met vrienden, een goede film pakken met een goede vriend(in) Natuurlijk geen emo film hé Knipoog een avond lekker op stap.

Maak je niet druk om de toekomst, jouw maatje komt nog wel... Ik heb er alle vertrouwen in!

Hou je sterk, liefs...

afbeelding van Dirk30

Hi claudia Ik was de reacties

Hi claudia

Ik was de reacties hier aant lezen. Ik zou ff willen reageren op je reactie betrffende het terug contact hebben.
Je hebt gelijk, het is beter om het niet te hebben. Waarom ik dit nu pas zeg?? Had gisteren haar fb nog eens bekeken. En ze blijkt dus toch bij haar man te blijven omwille van haar kids desondanks ze niet meer van haar hield. Zelfs haar eerdere plannen om alleen te gaan wonen heeft ze opgeborgen. Ik weet dat ik nog steeds diep in haar hart zit. Dit doet echt pijn. Ze zit me langs alle kanten te blokkeren. Precies of ik heb nooit bestaan ,of onze momenten nooit hebben bestaan. Precies of ik een vuile smet ben geweest op haar bestaan. Ze herpakt haar gewoon leventje van een jaar geleden gewoon weer op alsof er niets is gebeurd. Ik voel mij zo bij het vuilnis gezet!! Dit doet pijn. Nooit, nooit of te nooit begin ik met een relatie met een bezette vrouw, zelfs als ze niet meer gelukkig is met haar man. Ik voel mij terug aan bij AF.

afbeelding van Dirk30

Ja ik merk idd dat ik stappen

Ja ik merk idd dat ik stappen aan het maken ben. Maar als je denkt dat het goed gaat, komt er weer die terugval. Daarom dat die laatste resten echt het lastigste zijn. Die blijven echt wel duren. Ik had dit eerlijk gezegd niet verwacht van mezelf. Daarom dat ik me soms afvraag: het is nu al 11 weken geleden, is dat nu lang of kort? Ben ik mss te veel eisend en te ongeduldig om te hopen er nu al over te zijn? Ik zit nog steeds in die rollercoaster alleen zijn de hoogtes en laagtes wat minder. Mss heb jij Claudia wel gelijk: mss mis ik haar niet, maar wel die momenten. Die momenten die gezellig waren, waar we serieus konden praten, waar we lachten, waar we vrijde , waar we elkaar opbelden en leuke nieuwtjes vertelden. Het is moeilijk te zeggen of er bij mij onbegrip is naar haar toe. Soms wel, soms ook niet en begrijp ik haar beweegreden. Het enigste waar ik wel onbegrip voor heb, is dat er nooit een gesprek is geweest. Misschien heb jij claudia wel gelijk betreffende de "no-contact". Dat er mss dingen gaan zijn die ik inderdaad beter niet had willen zien. Wat niet weet, niet deert.

afbeelding van twinkelloos

Hoi dirk. .. Wat een naar

Hoi dirk. ..
Wat een naar gevoel hè. Ik herken alles wat je schrijft...maar het is kort... Ook ik wil niet alleen zijn, ook ik vermijd alle plaatsen waar ik met ex kwam...en in die bijna 7 jaar tijd...zijn dat vele plekken, vele momenten...en die blijven pijn doen...steken inderdaad..
Ook ik ken dat onbegrip. ..na zo een lange tijd...werd ik ook gedumpt per sms. Was het de bedoeling dat we het zouden uitpraten samen. ..maar hij kwam uiteindelijk toch niet. ...ook weer via sms... ook geblokkeerd op fb, WhatsApp. ..Terwijl ik hem niks had gedaan... Alles is in een klap weg. ..De mooie momenten worden herinneringen. ..pijnlijke herinneringen. ..Ook bij mij gaat er na 16 weken nog geen dag voorbij dat ik denk....Hoe. ..wat en waarom....Maar echt Dirk geloof me...No contact. ..is het beste...Hoe klote ook. Ik hoorde 3 weken geleden via mijn zus dat hij na een paar weken al een ander had...Ik was uitgewist, vervangen, ingeruild. ...en ik viel bijna terug tot op de bodem van die diepe put omlaag....voelde de beginpijn weer van voor af aan...dat gun ik jou niet, dat gun ik niemand niet....!! Maar een rebound? Ook dat gun ik mezelf en de ander niet...
Ik heb laatst het blog gelezen van chelle over afsluiten. ..dat je dat ook zelf kunt...dat je daar de ex niet voor nodig hebt...het is een hele mooie blog. ..prachtig verwoord....en het klopt. Het klopt als een bus. .maar ozo moeilijk. ..Want het afsluiten...dat is nu net wat me niet lukt. Er zit nog ergens een onzichtbaar draadje. ..dat draadje zie ik niet, wil ik niet zien....en daarom knip ik het niet door...had ik net als jij een normaal gesprek gewild met de man waarvan ik dacht dat het mijn ware was...en nu ik dit type...stomen de tranen weer over mijn wangen. ..maar zo is het voor nu...Zo voel ik het voor nu...en ik hoop dat over een tijdje...dat met mij, alle lieve medelijder op deze site, terug kunnen kijken op deze tijd, naar hun tijd samen met hun ex, dat er dan een glimlach verdwijnt op al onze gezichten, dat we kunnen terug denken, zonder ons verdrietig of rot te voelen...en denken...Het is goed zo...
Liefs twinkelloos.

afbeelding van Dirk30

Soms denk ik dat een kogel

Soms denk ik dat een kogel door mn hoofd DE oplossing zou kunnen zijn. Heel de tijd het gevoel dat ik haar heb teleurgesteld.

afbeelding van torn

?

?

afbeelding van waterman

Heeeeeeeee Dirk

Citaat:

Heel de tijd het gevoel dat ik haar heb teleurgesteld.

Maar haar rol in het geheel, dan? Heeft zij jou ook niet teleurgesteld? Zit er niet iets van "wederzijds" in? Trek je nu niet te veel naar jezelf toe? Waardoor het fout liep? Twee partijen, he.........

Dirk, heel veel sterkte!!!! Dit gaat echt over, he.... Deze ergste fase gaat voorbij. Echt.
Waterman

afbeelding van Dirk30

Voor alle duidelijkheid, ik

Voor alle duidelijkheid, ik ben NIET teleurgesteld in mezelf he. Want ze gaf toe het mooiste jaar van haar leven te hebben meegemaakt. Dus ik heb potentieel. Mn weemoedig gedrag komt mss door de dagen die korter en sneller donkerder worden. 1 jaar geleden, kei gelukkig. Nu, veel vragen stellen en ook wel toegevend dat ik mss soms ook wel fout zat. Nee, ik schreeuw het uit: ik ben er nog niet over!!!! Ik ben mss wat gevoelig en niet zo stoer als ik me voordoe!!!! Ik heb me voorgenomen om 1 jaar single te blijven. Ik heb moeite om het allemaal te plaatsen en ben soms hartstikke verward. Ik heb het probleem dat ik enorm analyzerend ben.

afbeelding van waterman

Hoi Dirk

wat ik van jouw verhaal snap is natuurlijk niet zo heel veel... Maar ik denk dat het weinig kans had. Dat zij iets anders eerst moet oplossen, toch? Dat daar toch ook een deel van het probleem zit?

Heel veel sterkte!!!!

afbeelding van Dirk30

Sorry dat ik mss wat verward

Sorry dat ik mss wat verward overkom. Ik lijk Poemlover wel. Knipoog
Is allemaal het gevolg dat we het nooit hebben kunnen uitpraten. En dan begint die molen hierboven te draaien. Als je wilt weten waarover het ging moet je ff mn blogs van augustus lezen.

afbeelding van waterman

Hoi Dirk

Jaaa, die had ik gelezen, kon ik me nog wat van herinneren.... Maar daarom denk ik dat er bij haar toch ook nog wat issues lagen, toch?

Klote he, als het nooit goed uitgepraat wordt.... Je blijft dan hangen met allemaal onaffe zaakjes..... Ik hoop dat jullie uiteindelijk wel eens kunnen praten....

afbeelding van Dirk30

Idd waterman, en daar kan ik

Idd waterman, en daar kan ik mij in zo over opwinden en kwaad worden. Ik vind het liefdesspel dan zo oneerlijk. Ik word met mijn rug tegen de muur geplaatst zonder ik me kan verdedigen.

afbeelding van waterman

Frustrerend, he, heeeeeel frustrerend

vooral omdat je er helemaal niks aan lijkt te kunnen doen, he..... Als de ander niet meewerkt, dan lukt het gewoon niet....

afbeelding van brabbelbrabbel

Dirk30

Heb je wel eens gemediteerd?
In en uit..
Alles wat opkomt in gedachte op een blaadje schrijven.,
En weg laten waaien.

Alle gedachten zijn goed, mogen er zijn.
Mogen komen en ook weer gaan.

Daarbij.. Als jij wilt analyseren: lekker doen.
Ik heb bijvoorbeeld er voor gekozen om bij mijn ex daar in te blijven.
Het was zo intens met mezelf.
Ben nog nooit zo hard op m'n bek gegaan wat betreft de liefde en het zelfinzicht.
M'n vorige uitglijder was op kinder leeftijd.
Die tel ik nu niet mee.

Ik ben er nog niet uit.
Heb het idee wel over ex kwa analyseren.
Maar niet met mijzelf.

Ik heb wel een belangrijk gegeven geleerd..
Denk nu sinds een week of 6 pas.
Dat ik makkelijker over dingen heen kan stappen.
Meer los laat.
Die kleine momentjes..
Zijn gigantisch euforisch.
Zo klein dat ik ze pas naderhand opmerk.
Dat ik in een gigantische stress/pieker situatie ineens ontzettend lekker en lang geslapen heb bijvoorbeeld.
Of.. Dat het echt een tijdje uit m'n hoofd was.
En dat ik nu met m'n nieuwe kopstoten toch sneller genees.
Iets minder lang over m'n koppie hoef te wrijven.

Ik ben er van overtuigd dat ik niet op dit rijke punt was beland als ik dit krampachtig had willen realiseren.

Ik heb de kansen op mijn pad dan ook niet genegeerd.
Materialistisch, financieel.. Maar ook de mensen (oke oke.. Mannen).
Bedachtzaam proberen in de dammen maar niets ontzegt.
Ik geloof namelijk dat je ontvang wat goed voor je is.
Zeker als het ongezocht onverwacht verschijnt.
Dat je daar keuzes in mag leren maken.
Nog dichter bij jezelf.
Naast het verdriet, de aftappende energie en nog een aantal keer uitglijden..
Ben ik er blij om.

Afspreken met jezelf dat je een jaar single blijft lijkt mij dan ook weinig liefs voor jezelf.
Ik kan het wel begrijpen.
Zelf ook geroepen.
Maar zo werkt het niet.

Blijf open..
Dat is juist een kracht.
Laten stromen.
Ook die analyserende neigingen.
Laat maar waaien..
En ervaar hoe veerkrachtig je bent.

En wat een rijkdom het is zo goed te kunnen analyseren.
Bewust mens.

Liefs

afbeelding van kiki70

Dirk30

Dirk30 schreef:

Soms denk ik dat een kogel door mn hoofd DE oplossing zou kunnen zijn. Heel de tijd het gevoel dat ik haar heb teleurgesteld.

Niemand is dat waard!!! Ook zij niet