Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
De magie van Tweelingzielen
Bij tijd en wijlen zit ik in een verwonderingsfase, waarbij ik allerlei dingen aanschouw en dat ook in perspectief probeer te plaatsen. Mijn gedachten dwalen af naar het fenomeen “tweelingzielen”.
Persoonlijk vind ik de benadering iets magisch hebben, wat mij zeker aanspreekt en daarom stof tot nadenken geeft.
Het onderwerp blijft me fascineren, evenals het wel of niet bestaan van “de ware”.
Een korte omschrijving van tweelingzielen:
“De Oosterse spirituele filosofieën, leren ons dat de ziel werd geschapen als één tegelijk mannelijk en vrouwelijk geheel. De gedachte dat de ziel zich heeft verdeeld in twee geslachten is door de eeuwen heen verwoord door filosofen, dichters en geestelijk leraren. Het beeld van de tweelingziel werd vijfentwintig eeuwen geleden begrijpelijk gemaakt in een legende die altijd tot de verbeelding van de Westerse wereld heeft gesproken. In Plato’s Symposion prijst Aristophanes de liefde, waarbij hij vertelt hoe Zeus de ziel in twee tegengestelde helften heeft gespleten die beide op aarde ronddolen, op zoek naar elkaar.
Door het hele universum heen zullen tweelingzielen naar elkaar toegetrokken worden door de draad van herinnering die hen met elkaar verbindt. Zij herkennen elkaar met absolute zekerheid en kunnen nooit bij elkaar weggaan.”
(Bron: http://www.carmacoaching.nl/tweelingzielen.php)
De filosofie gaat diep in over het ontstaan en het verloop van deze connectie tussen twee individuen.
Wat hier met name uitgelicht wordt is het thema “liefde” waarbij het maximale stadium “onvoorwaardelijke liefde” is.
Tot mijn verbazing zie ik echter dat er als het ware twee soorten interpretaties zijn van Tweelingzielen. De ene interpretatie richt zich met name op de diepe, allesomvattende connectie welke van begin tot het eind een liefdevolle, stabiele relatie weergeeft.
De andere interpretatie richt zich niet alleen op de mooie, liefdevolle connectie maar benadrukt eveneens dat dit heftige strubbelingen met zich mee kan brengen tussen de twee individuen.
Deze laatste interpretatie zou het verloop (fases) van de connectie tussen Tweelingzielen als volgt weergeven:
1) Erkenning van en tijdelijk spiritueel ontwaken
2) Testen
3) Crisis
4) Dynamiek van de ‘wegloper’
5) Overgeven
6) Glans
7) Harmoniseren
Waarbij ik op een site onder nummer 4) de volgende opmerking trof “de verleiding om deel te nemen aan een ego strijd van terugtrekken is erg verlokkend en voor velen moeilijk te weerstaan. Dit is waarom vele tweelingzielen nooit de staat van overgave, glans en harmonie bereiken.”
Zou het werkelijk kunnen dat men een diepe, onverklaarbare, liefde volle connectie vindt met een ander individu… maar als gevolg van eigen onkunde / onmacht / egoïsme niet in staat is om deze vorm van liefde ten volle te beleven? Zou een mens zichzelf bij voorbaat al beperken in de liefde, ondanks dat dit de levensbrandstof lijkt te zijn van elk wezen?
Gevoelsmatig voelt dat alsof men de regenboog gevolgd heeft en ook echt de pot met goud heeft gevonden….. en dan blijkt dat goud inmiddels geen betaalmiddel meer is… 
Weten jullie meer over dit thema? En wat is jullie zienswijze daarop?
- Imagine's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Imagine
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Is dit zoiets als de anima en
Is dit zoiets als de anima en animus?
Meer kan ik er niet uit maken.
@Dirk; Anima en animus
Jung heeft in zijn theorieën de psyche van de mens onderverdeeld in een mannelijk en vrouwelijk deel. Hij veronderstelt dus dat elk mens een zekere mate van vrouwelijkheid (anima) en een zekere mate van mannelijkheid (animus) in zich heeft.
Dat is niet wat ik hier bedoel...
Tweelingzielen veronderstelt dat je op zielsniveau een ander individu tegenkomt die als het ware 'aanvoelt' als je eigen kern.
@ Imagine
[..]die als het ware 'aanvoelt' als je eigen kern.
Het voordeel daarvan lijkt mij dat je die persoon makkelijk kunt verlaten omdat je je eigen kern ook in jezelf draagt, en je de ander daar dus niet voor nodig hebt.
@PL; aanwezigheid v.d. ander
De relatie die je krijgt met de ander hoeft niet per definitie een partner-relatie te zijn, dat klopt.
Toch denk ik wel, dat als je eenmaal iemand ontmoet heb die zo dichtbij staat dat er weinig woorden nodig zijn om elkaar te begrijpen... dat je dat soort contact niet zo snel volledig zal verbreken. Puur omdat het vrij bijzonder is als iemand zo dicht bij je kern is en je daardoor elkaar goed kunt helpen in ontwikkeling en inzichten kan bieden waar men zonder elkaar wellicht zou stagneren...
@ Imagine
Ik was er van overtuigd dat ze mijn soulmate was, maar daar dacht zij blijkbaar anders over...
Correctie: er van overtuigd dat ze een soulmate is.
@imagine #diepere lagen
heel interessant onderwerp heb je gekozen i like that .
Ik denk , als de liefde zo diep gaat er een gedeelte verleden in meespeelt die voor beide gevoelsmatig niet te verteren is . Ik vermoed dat het gemis , jaloersheid , over eerder opgedane ervaringen (andere partners die in beider levens er eerder waren) opbreken omdat het gevoel in deze diepere lagen een soort van gemiste kansen weergeeft. De vragen doet opborrelen , waarom hebben we elkaar niet eerder ontmoet , waarom nu pas of waarom ben je met die en die geweest , eigenlijk vragen beide zich af , waarom hebben we niet op elkaar gewacht ...spijt over je eigen verleden , boosheid over hoe de ander zijn leven heeft ingevuld met andere ( vorige partners) ...
Ook vermoed ik dat die gevoelens die waarschijnlijk nooit eerder een rol hebben gespeeld nu ineens wel duidelijk aan de oppervlakte komen , geen weet hebt wat je daar mee aanmoet . maar wel telkens werkt als een rode lap op een stier , zodra iets wordt getriggerd uit de ander zijn verleden ...Kan een reclame spot zijn op tv , waarin een look al like van zijn / haar ex voorbij komt ...
De vergeving en berusting kunnen vinden, waar dat bij andere partners nooit zo aan de orde is geweest.
Liefde op een veel diepere laag, versterking van elkaars mood in alle opzichten, het is immers een spiegel ...
Herkenningspunten , het doorzien van elkaar . Heeft de ene wantrouwen dan heeft de ander dat net zo ...Euforisch gevoel van intense liefde voor elkaar , maar net zo heftig naar de mindere kant waarin dat gevoel bij beide elkaar versterkt.
Crisis en daarna overgave schrijf je ...Ik denk dat dat nodig is ..maar dat gaat niet zonder slag of stoot, is een heel proces met enorme pieken en dalen, waarin men denk ik zich afvraagt, als ik wegloop , ga ik dan alleen verder en kapot van verdriet of ga ik liever zo kapot in deze relatie ...het lijntje zal blijven namelijk ,altijd .Het is bijna een onmogelijke positie omdat het lijkt alsof beide aan dezelfde kant van de weegschaal staan.
Volhouden tot het moment van overgave maar ik denk dat daar hulp bij nodig is en ik vraag me af , of deze vorm van liefde makkelijker zal verlopen als beide een zo goed als smetteloos verleden zouden hebben. Ook komt daar nog bij de angst om elkaar te verliezen....
Het gevoel onlosmakend met elkaar te zijn verbonden , alle tekens van die ander voordien al te hebben opgepikt en te weten/herkennen van die ander alsware het een deel van je zelf is , zo bekend aanvoelt alsof je eerder bijelkaar was , is toch echt wel heel bijzonder en ik vermoed dat veel mensen het helaas nooit zullen meemaken, het lijkt me echt wel heel bijzonder om je zielsliefde te ( kunnen) vinden.
Liefde overwint toch alles ?? of niet ?
Een zin die me talloos vaak door mijn hoofd heeft gespeeld , wederzijdse liefde moet alles kunnen overwinnen , maar zoveel liefde in de diepste laag van je zijn, maakt zo kwetsbaar door de enorme impact , het lijkt me dat dit heel veel vergt om juist niet uit deze relatie te willen stappen verstandelijk , maar gevoelsmatig het gevoel te hebben dat je van dit persoon nooit los zult, kunt en misschien ook niet wilt komen .
Ik denk een heel moeilijke relatie , waarin heel goed moet worden uitgeplozen hoe hierin de balans te vinden is...maar ik denk wel als die er eenmaal is , het een totale eenheid is in alle opzichten wat zich met elkaar en niet tot elkaar richt bij tijd en wijle .
Wellicht zijn er hier mensen met ervaring , die uit een relatie met hun zielsliefde zijn gestapt ?? ben benieuwd hoe hun dit ervaren (hebben) .
Is er een verschil tussen zielsverwant en zielsliefde , vraag ik me nog af ....?
Zomaar even mijn gedachtengang
x
Ps de sex moet wel fantastisch zijn