Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Dealen
Een proces heeft tijd nodig. Tijd om de vinger op de zere plek te kunnen leggen. Vanochtend realiseerde ik me dat ik de afgelopen 3,5 jaar alleen maar (toe)gegeven heb en gedeald heb met zijn situatie. Mijn situatie was altijd vanzelfsprekend voor hem, dat terwijl ik ook 2 kinderen grootbracht. Zijn kinderen zijn door omstandigheden een half jaar geleden bij hem komen wonen. Lieve kinderen, echte pubers, net als de mijne. In zijn eerdere situatie, waarin sprake was van een omgangsregeling eens in de twee weken, waren zijn weekenden vanzelfsprekend qualitytime en ging alle aandacht uit naar de kinderen. Maar nu de drie kinderen volledig bij hem wonen pampert hij ze nog steeds alsof hij ze maar eventjes ziet. En ik werd (voor mijn gevoel) het ondergeschoven kindje die maar moest dealen met zijn nieuwe gezinssituatie.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
# Dealen met ....
En ik werd (voor mijn gevoel) het ondergeschoven kindje die maar moest dealen met zijn nieuwe gezinssituatie.
Is dat van zijn kant, zonder aan jouw gevoel en behoeftes voorbij te willen gaan, ook niet een beetje begrijpelijk van zijn kant? Er lopen gescheiden vaders rond die een stuk minder liefde en betrokkenheid tonen richting voor eigen kinderen en die van een nieuwe partner dan je ex laat zien.
Even feitelijk gezien: alleenstaande vader met een aan autisme verwante stoornis die nu net een half jaar volledig zijn kinderen inwonend bij hem heeft. Ook daar zit, net zoals nu bij jou het geval is, een proces aan vast waarin hij vanzelf wel wat meer evenwicht in zijn vaderschap zal gaan vinden.
Neemt niet weg dat het voor jou op emotioneel gebied een eenzaam leven zal zijn geweest waarin jij waarschijnlijk op emotioneel gebied regelmatig tegen de muur zal zijn gelopen.
En nee verwachten dat hij een open boek zal kunnen zijn op emotioneel gebied zou wel erg veel gevraagd zijn voor iemand met zijn indicatie. Dat is trekken aan zoals je dat eerder ergens omschreef 'trekken' aan een dood paard, van hem iets verwachten wat hij nooit zal kunnen, geen invloed op heeft, niet zelf voor gekozen heeft, daar eerder in zijn leven tegen aan is gelopen en altijd zal blijven doen.
Reactie
Bedankt voor je mooie reactie Torn. Het zijn allerlei omstandigheden waar niemand voor gekozen heeft. De grote winst die we samen behaald hebben is dat het met de kids nu goed gaat. Ze krijgen de liefde, onbezorgdheid en aandacht die ze gewoon verdienen. Daarentegen is het niet te beschrijven hoe ongelofelijk eenzaam en machteloos ik me vaak in deze relatie heb gevoelt. Ik hoop dat je begrijpt hoe dubbel dit allemaal is. Ik had het ook zo graag allemaal anders gezien.
Verwachtingen?
Hoi Roos,
Heb jij nog verwachtingen dat hij tot inkeer komt, naar jou toe?
Nu jij het hebt uitgemaakt?
Reactie
Bedankt voor je reactie hetlevenismooi. We hebben de afgelopen twee dagen veel gesproken en hij begrijpt mij nu beter. Omgekeerd realiseer ik me nu ook dat hij meer tijd nodig heeft om in zijn rol als vader te groeien. Winst dus voor beide partijen. Wat wel tussen ons in zal blijven staan is het feit dat we op sociaal en emotioneel gebied op een totaal andere golflengte zitten. Dit wordt veroorzaakt door zijn aan autisme verwante stoornis. We zijn allebei van mening dat je een mens niet kunt veranderen... Maar je kunt je wel aanpassen. De grote vraag is of dit wel mogelijk is. Je moet immers wel bij jezelf blijven.
@Roos69
Ja Roos, dat is belangrijk, altijd dicht bij jezelf blijven. Ook in het liefdesverdriet.
Een beetje aanpassen is niet erg of wat bijschaven.
Dan nog stond ik wel versteld van wat een totaal andere golflengte op emotioneel vlak (we hadden wel dezelfde smaak wat uitjes betreft).
Ik had dat nooit zo meemaakt in een relatie.
Vond ik ook erg, net als jij.
Goed dat jullie erover praten.