depressie/borderline maar wil haar toch terug

afbeelding van dbr659

Beste lezers,

Ik wil dit verhaal met jullie delen. Hopelijk hebben jullie goede adviezen voor me.

2 ½ jaar geleden kreeg ik een relatie met een super lieve vrouw van 28 jaar. Er was niets aan de hand en we hadden een heerlijke tijd samen. Langzaam begon ze steeds depressiever te raken. Waarschijnlijke oorzaak het overlijden van haar biologische moeder. Kleine dingen van haar pleeggezin (waar ze vanaf haar 3de is opgenomen) begonnen haar steeds vaker te irriteren dat leidde tot huilbuien. Dit werd steeds erger. Op een gegeven moment zijn we naar een psycholoog gegaan. Hier kwam ze ook niet verder en toen zijn we naar de crisisdienst van het GGZ gegaan. Ze werd steeds slechter.

Op een avond toen ik werken was heeft ze haar hele voorraad aan pillen ingeslikt. Gelukkig was ik eerder thuis en is ze gelijk opgenomen. Ze heeft 8 maanden intern gezeten waar ze ook daar pillen deed opsparen en ook intern een tweede poging heeft gedaan.

Na 8 maanden vond ze het wel welletjes en kwam weer naar huis. Ze ging op zoek naar afleiding en ging weer op zoek naar vrienden en het maken van nieuwe vrienden.

Ik merkte dat ze afstand van mij begon te nemen en ineens was iedereen weer goed genoeg om mee om te gaan terwijl ze die een jaar lang wel kon schieten of uitkosten.

Inmiddels is ze niet meer bij mij en heeft ze het uitgemaakt. Ik vermoed dat er ook sprake is van borderline persoonlijkheidstoornis (dat kwam vooral uit het rapport van de zorginstelling).

Ik vind het moeilijk want nu wil ze me eigenlijk niet meer zien. Ondanks dat ik haar 1 ½ jaar als enige hebben bijgestaan in die moeilijke periode. Ik ben ook ontzettend boos op haar hoe ze me nu klakkeloos aan de kant zet zonder enige vorm van dankbaarheid. 1 1/2 jaar alles voor haar gedaan. Tig keer per week op en neer rijden, alle huil en boosheid van haar moeten aanhoren en proberen dit positief te draaien.

Inmiddels loop ik ook bij psycholoog en merk dat ik er niet echt mee vooruit mee kom.

Natuurlijk wil ik haar nog steeds terug, maar of dat verstandig is weet ik niet. Ik mis haar nog heel erg.

Hoe zou ik haar kunnen terug winnen of moet ik mijn verlies nemen??

Hoor graag van jullie!!

afbeelding van mrpither

Re:

Pijnlijk verhaal....
Moet je wel complimenteren dat je je geliefde niet laat vallen omdat het even heel erg tegen zit...
Maar ik denk dat dit te groot is voor jou.
Zij heeft er ook niet voor gekozen om ziek te worden denk ik, ze zal het overzicht ook kwijt zijn op dit moment. Het inzicht van wat jij voor haar betekend hebt komt echt wel. Nu zal ze alleen maar op herstel gericht zijn en alles willen vergeten wat met haar zwarte periode te maken heeft, en ondanks het goede wat je verricht heb hoor je daar voor nu even bij.
Geef haar een kans op volledig herstel, maar de kans dat ze is veranderd is natuurlijk erg groot. Voor jou dus de keuze "ga ik daarop wachten of niet?", erg lastig.....

Blijft het feit dat je iets bijzonders hebt gedaan wat velen niet kunnen opbrengen, mag je trots op zijn!

afbeelding van drbibber

Sterkte!

Hoi dbr, welkom op het forum. En wat naar dat je dit hebt meegemaakt. Echt advies heb ik niet voor je. behalve zorg goed voor jezelf! Iedereen moet zijn eigen pad bewandelen..... Je ex heeft duidelijk professionele hulp nodig. Probeer even rust te nemen. Focus op jezelf, en word weer sterk. Ik weet helaas hoe moeilijk het kan zijn, helemaal als je ex problemen heeft. Maar je komt er uit, echt waar! Je mag hier altijd je verhaal doen. You are not alone!
Heel veel sterkte, DB

afbeelding van Patlover1983

Een heel herkenbaar verhaal.

Een heel herkenbaar verhaal. Ook mijn vriendin heeft, na een relatie van 13 jaar, de relatie verbroken. Ook mijn ex had de afgelopen jaren ook last van psychische problemen en zijn we diverse instanties af geweest. Ook hebben we zelfs therapie gevolgd om met haar problemen om te kunnen gaan. In de eerste instantie leek het op pfeiffer, echter werd later de diagnose bijgesteld naar ADD. Ook ik heb in deze tijd altijd voor haar klaargestaan (wat ik overigens niet meer dan normaal vind binnen een relatie hoor), vaak ten kosten van mezelf. Ook tijdens haar hele zware opleiding (welke echt wel zijn sporen in onze relatie heeft nagelaten) zoveel mogelijk naar willens en wetens klaargestaan omdat ze het vaak niet meer trok. Ik weet dus hoe je je voelt op het moment dat je aan de kant word gezet voor de mensen/'vrienden', die er alleen maar zijn wanneer het 'leven de lol' is maar niet ziet/hoort op momenten dat er echt nood aan de man is en waarop je/mijn vriendin dan ook afgeeft. Ook ik ben hier aan onderdoor gegaan en heb inmiddels ook een maatschappelijk werker en een psycholoog bij het GGZ (en die kwam niets te vroeg). Ik ben er inmiddels al wel wat verder mee (geloof me, het heeft VEEL tijd nodig, zeker als je net zoals ik ook nog een eigen 'rugzakje' met je meedraagt) en ben er nu achter dat je in elk geval niet jezelf de schuld moet geven. Mensen veranderen nu eenmaal en ja, op het moment dat het dan goed gaat (of in mijn geval mijn ex word verliefd op een vrouw en denkt hiermee de oorzaak van haar psychologische problemen te hebben gevonden) ben je bedankt. Aan de ene kant snap ik dat je boos bent (ik was het niet, ik begreep mijn ex) maar wellicht kun je een beetje steun en troost vinden in het feit dat je ex waarschijnlijk wel gelukkiger gaat worden, en jij uiteindelijk dan ook.

afbeelding van dbr659

Dank jullie wel voor jullie

Dank jullie wel voor jullie lieve woorden. Hoop echt dat ze terug komt en dat ik nu de komende tijd ga gebruiken om weer sterker te worden.

Ik vind het lastig om haar niet "in de gaten" te houden. Ze onderneemt steeds veel met nieuwe mensen en met een bepaalde man wel erg veel. Ze zegt dat je er niet aan toe is maar opeens is ze 24 online op whatssapp

Ik wil gewoon niet dat ze naar de volgende gaat. Dat heeft ze bij de vorige twee exxen bij haar gedaan.

afbeelding van waterman

Ha Dbr

Zorg goed voor jezelf, hoor, ook. Zorg dat jij hier niet aan ten onder gaat, hoor. Daar is niemand bij geholpen.

Heeeeeeeeeeeeel veel sterkte!
Waterman