Een engel verspeeld.

afbeelding van Jay74

Ik was 20 toen ik haar "vond" en ze adoreerde me.
Een prachtig klein meisje met lang zwart haar een een engelen-gezicht en een te groot hart.
Maar ik was verwaand, arrogant en zag niet wat voor engel ik aan mijn zij had.
Ik heb haar meerdere keren bedrogen met vrouwen die niet eens in haar schaduw kunnen staan, stom he, eigen schuld zeggen ze nu.
Haar liefde voor mij was zo groot dat haar pijn ondraaglijk geweest moet zijn.
Toch gingen we door, na alles wat ik flikte bleef ze van me houden.
Todat ze me bij mijn laatste "zijsprong" verzekerde dat als het nog eens gebeurde ik haar echt kwijt zou zijn.
Ze was inmiddels een mooie verstandige vrouw geworden leek het.
Het besef van de waarde van wat we hadden zonk in en ik beloofde het nooit weer te doen.
Ik draaide mijn leven om, om voor d'r te kunnen zorgen.
We kregen een dochtertje en alles leek perfect.
Maar er was iets veranderd aan mijn diamant, ze had besloten om vanaf een bepaald moment alleen haar eigen weg te volgen.
De pijn die ik haar heb aangedaan deed haar keuzes maken die haaks op mijn idee van verstandig stonden en mijn wil om alles recht te zetten deed me haar blind volgen in keuzes gemaakt door haar littekens.
Onverstandige keuzes, maar behalve mijn onvrede uiten ging ik erin mee, ik moest laten zien dat ik echt voor haar ging.
Toen werd ze weer zwanger en ik was nog niet toe aan een tweede.
Ze zei letterlijk: :"ik volg me eigen weg en het kan me niet schelen wat je ervan vindt, het kind komt er".
Mijn liefde voor haar en mijn schuldgevoel deed me me ook bij deze keuze neer leggen.
We gingen met z'n vieren verder maar het wegcijferen van mezelf had concequenties in m'n gedrag.
Ik ging stappen, zuipen, verwaardeloosde m'n gezin een beetje.
Uiteindelijk werd ik er letterlijk ziek van.
Ik had mijn eigen gevoel 3 jaar weggestopt voor mijn engel maar het brak me nu op.
Drie weken geleden besproken we de mogelijkheid dat ik alleen verder moest want ik kon niet meer.
"Verstandig", was haar nuchtere respons.
Na een week in m'n eigen huis kwam het besef hoeveel mijn gezin toch voor me betekent.
Ik kreeg het gevoel dat als ik maar gelukkig ben we prima als lat-gezin verder konden, ik bedoel de liefde is er wel alleen zag zij nu alleen een 3 jaar lange ontevredenheid in mij.
Twee weken geleden had ik een vreemd gevoel en ik besloot maar even "wat spullen te gaan halen".
En daar op haar woonkamer vloer lag haar nieuwe love-interest mijn dochter voor te lezen.
En mijn hele wereld is ingestort.
Alles wat ik de afgelopen 4 jaar ben geweest is weg, en ik krijg het niet op een rij.
Haar te grote hart is klaar met mij.

afbeelding van Momento

Te vaak gekwetst

Dat vreemd gaan was natuurlijk zwaar fout van je, maar jezelf helemaal weg cijferen om het goed te maken is net zo fout. Ze werd verliefd op jouw en als mensen zich gaan veranderen om zichzelf aan te passen naar het beeld dat hun geliefde graag zou zien dan gaat het fout. Misschien waren haar gevoelens al voor jouw veranderd toen jij de keuze maakte om verder met haar te gaan en werd het meer een gewoonte situatie... Ik kan begrijpen dat je wereld instorte, maar je hebt twee kinderen waar voor je verder voor moet gaan die een deel van je leven uitmaken. Ga verder met leven. Treuren mag, maar breng tijd door met je kinderen en geniet van die tijd.

afbeelding van Jay74

Je hebt wel gelijk maar ik wa

Je hebt wel gelijk maar ik was nog jong.
En op een gegeven moment heeft ze toch besloten om een gezin met me te stichten.
Dat betekent dat je de keuze hebt gemaakt om door te gaan en dat kan alleen als je de pijn hebt verwerkt, me vergeeft.
Ik heb haar ook vergeven.
Eerst een gezin stichten en vervolgens erachter komen dat je maar alles in je uppie gaat doen slaat nergens op.
Bij alles wat ze doet zie je dat ze me niet heeft vergeven.
Ze bouwt een vangnet in weze voor als het weer fout zou gaan en zo moet je niet leven.
Of je vegeeft iemand of je kapt ermee.
Je sticht niet eerst een gezin en kijkt het maar even aan of zo.
Ze zei laatst dat ze deze keuze eigenlijk al had gemaakt voor mijn dochter geboren werd, en daar krijg ik geen vrede mee.
Had me dan eerder losgemaakt, niet nadat ik alles heb gegeven om te laten zien dat ik wel voor d'r ga, toch?

"When will my someday begin?"

afbeelding van Momento

Treu

Dat klopt. Dat is ook hetgene wat steekt. Voor haar was het al over terwijl jij er alles nog voor gaf. Gelukkig kwam je erachter voordat je helemaal kapot was, want dat gebeurt soms. Zij wilde duidelijk niet meer met je verder. Ze had het veel eerder duidelijk kunnen maken, misschien was ze er onverschillig tegenover met de vermoede dat het waarschijnlijk toch wel weer verkeerd zou gaan met jou en bereidde zich daarvoor. Toen ging het niet verkeerd en jij ging er helemaal voor en deed alles ervoor om het te laten werken, maar dat ging van haar kant niet meer. Volgens mij durfde zij het niet uit te maken en wachtte tot jij tot dat punt kwam om het zelf te doen. Normaal zou het een stuk makelijker zijn die persoon uit je leven te bannen (althans voor een tijd tot jij je beter voelt) maar dat is bij jouw niet mogelijk, omdat je kinderen. Dus probeer alles op een low level contact te houden dat eigenlijk alleen om de kinderen gaat en probeer zo snel mogelijk dingen te doen die jij leuk vind. Ga stappen met je vrienden, want die zijn er voor je om je te helpen.

afbeelding van juliana

jee

wat kunnen mensen er toch een zooitje van maken he? zie het veel om me heen en jij zit er midden in. lijkt er een beetje op dat jullie relatie zo scheef zat als het maar zijn kon. jammer dat zij het ook zo liet gebeuren. jullie gingen gewoon door terwijl er van alles fout zat. zo komt het een beetje over. het heeft nu geen zin om je op die relatie te focussen lijkt me. ook gezien het feit dat zij al met andere man(nen) bezig is. maar inderdaad. probeer toch het contact goed te houden. dat je een relatie met zn tweeen niet staande kan houden kan gebeuren, maar je kinderen... heel belangrijk om dat goed te houden. veel sterkte

afbeelding van Jay74

Het gekke is dat het helemaal

Het gekke is dat het helemaal niet zo scheef zat als dat nu lijkt, we lachten veel, hadden goede gesprekken, eigenlijk een hele boel topdingen.
En de sex.....Hmmmmm, 5 weken geleden nog heerlijk gevreeen.
Dit alles lijkt ze nou even niet te zien en zoals je ziet zit ik nog even in de ontkenningsfase.
Komt wel.

"When will my someday begin?"