Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
eerste blog
Dit is mijn eerste blog, ik weet dus nog niet helemaal hoe dit allemaal precies werkt. Maar daar ga ik dan.
Mijn verhaal over hoe mijn vriend me gedumpt heeft over whatsapp na 1,5 jaar staat al op de site (Nientjuh1 27-3-2016).
Even in het kort:
we waren verliefd, misten elkaar elke keer als we elkaar niet zagen, hadden een super leuke tijd, zelfde muzieksmaak. Hij is muzikant, dus leerde mij heel veel over muziek en ik ging altijd naar zijn optredens. Ik ben fan van films en ga elke week wel naar de bios en kijk elke dag films en/of series, daar kon ik hem dan weer in betrekken.
Het 1e jaar was geweldig, maar in September 2015 kreeg hij een full-time baan. Hij werkte ook eens in de zoveel tijd in het weekend bij een poppodium en hij had zijn bandje, dus vanaf dan zag ik hem steeds minder en werd de liefde ook wat minder. Desalniettemin hield ik wel heel veel van hem.
Als we elkaar zagen was het ongemakkelijk en echt praten deden we niet. Dus ik stuurde hem donderdag 17 maart via de whatsapp een berichtje "Hou je van me?" niet echt een goede aanpak, maar ik zat ermee en wilde het weten, anders had ik hem pas die zondag gezien en zat ik in onzekerheid. Hij wilde het me eigenlijk pas die zondag vertellen, maar ik voelde toen al aan wat er zou gebeuren en wilde het gewoon weten. Dus toen heeft hij er een punt achter gezet.
Die zaterdag heb ik hem een lange mail gestuurd hoe ik me voelde zonder iets terug te verwachten. Uiteindelijk toch nog even heen en weer gemaild, maar hij bleef maar zeggen dat hij niet de juiste gevoelens heeft, wel van me houd maar niet genoeg blabla.
Dat deed pijn en ik snapte eigenlijk niet zo goed wat hij daar nou precies mee bedoelde. Wat voor gevoelens heeft hij dan wel? Of zegt hij dat alleen om mij minder pijn te doen? Of heeft hij het op het moment gewoon te druk voor een vriendin? Of heeft hij juist iemand anders ontmoet? Ik denk dat het op lange termijn beter is 100% eerlijk te zijn, al doet het misschien meer pijn op het moment.
Ik heb nog geprobeerd face to face af te spreken, maar hij kon pas over 1,5 week. Dat duurde mij te lang voor weer een afwijzing en dat kwetste mij eigenlijk ook wel een beetje, want dat afspreken was voor mij belangrijk om het af te sluiten. Dat heb ik hem dus gezegd, maar daar kwam ook niet echt wat uit.
Sinds dinsdag (22 maart) heb ik niks meer van hem gehoord. Ik heb hem ook niks meer gestuurd. Het is erg moeilijk, maar ik ga gewoon door. Ik zit nu op Tinder, niet voor iets serieus, maar puur voor afleiding. Ik heb nu geen werk en heb veel vrije tijd. Ik zit dus veel alleen, want m'n vrienden en familie werken gewoon.
Het "in het kort" is toch wat langer geworden. Ik zou soms even een berichtje posten over hoe het nu met me gaat en wat ik doe om eroverheen te komen. Tips en eigen ervaringen mag je gewoon delen. Je mag me ook een privé berichtje sturen als je dat wilt.
- Nientjuh1's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Nientjuh1
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Nientjuh
Het ontbreken van closure bij het eindigen van een relatie kan echt pijn doen. Ik heb er acht jaar over gedaan, omdat ik geen afscheid had gekregen van haar. Nu, dat is wel erg lang, maar leuk is het niet nee.
Ja het doet pijn. Zowiezo dat
Ja het doet pijn. Zowiezo dat het uit is, maar ik weet dat ik daar uiteindelijk wel over heen kom. Maar dat we het nooit hebben uitgesproken doet vooral veel pijn en dat hij mij niet in vertrouwen heeft genomen om er eerder al over te praten.
Nu heeft hij alles opgekropt en mij meteen gedumpt zonder ooit iets gezegd te hebben. Nu gaat er echt van alles is mijn hoofd om.
- Heb ik iets fout gedaan?
- Wat had ik kunnen doen?
- Heeft hij een ander?
- Is hij te bang om erover te praten?
- Spreek ik hem ooit nog?
- Kan ik het ooit afsluiten?
en ga zo maar door.
It sucks.
En denk je niet dat je het
En denk je niet dat je het alsnog beter kan afsluiten door haar alsnog even te spreken via mail/whatsapp/fb of whatever?
Of ben je er nou helemaal overheen?
Want ik kan me voorstellen dat met latere relaties je het beter helemaal afgesloten kan hebben. Of zit ik er nou helemaal naast?
Ik ben er nog niet overheen.
Ik ben er nog niet overheen. Soms lijkt het alsof het nog steeds zo moeilijk is als acht jaar terug, of erger. Het probleem is dat de abrupte breuk geschiedenis is; het is dus onderdeel van mijn levensverhaal en ik kan het niet terugdraaien noch 'vergeten'. In mijn hoofd hoor ik iedereen zeggen: "Acht jaar en er nog niet overheen? Jij bent niet goed snik!" en zulk soort dingen. Ik schaam me. Ik denk dat ik een uitzondering ben, en het betekent niet dat het voor jou ook zo lang hoeft te duren natuurlijk. Maar dit weet ik wel: als je het verwerkingsproces ontkent wordt het alleen maar erger, en heb je kans dat het nooit meer geneest. Voor closure ben jij van hem afhankelijk zoals ik van haar afhankelijk was. Het is belangrijk voor hem naar jou om eerlijk te zijn, maar ook andersom, denk ik. Echter, je hebt hem niet in de hand. Je bent machteloos. Dat sucks.
Ik begrijp heel goed wat je
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. En dat je na 8 jaar er nog niet overheen bent is natuurlijk erg lang, maar het is zoals jij het voelt en daar mag niemand iets over zeggen.
Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Daar hoef jij je niet voor te schamen. De mensen die er nare dingen over zeggen moeten zich schamen. Door dat soort mensen heb jij het ook niet goed kunnen verwerken. Ik denk dat je gewoon even goed je hele verhaal moet doen aan iemand. Mag uiteraard hier, mag ook aan iemand die je vertrouwd binnen je familie of vriendengroep. Maar praten helpt.
Ik heb een relatie gehad van 5 jaar, steeds aan en uit. Ik had het er eerst ook moeilijk mee, en mijn ouders dachten dat ik mezelf iets aan ging doen. En nu nog, als ik er aan denk heb ik toch nog een beetje zo'n raar gevoel dat ik niet kan uitleggen. Het is absoluut geen liefde, maar het was wel 5 jaar van mijn leven snap je?
Maar met de relatie die net uit is gegaan (van 1,5 jaar dus), heb ik net zo veel moeite als toen met die andere ex. Alleen nu heb ik meer dat hij echt bij mij paste en iedereen zegt dat ook. Dat maakt het nog rotter. Iemand die zo goed bij mij past, die zo lief was en zo verliefd die mij zo aan de kant zet. Dat maakt het moeilijk. Maar ik ben door die andere ex wel een sterkere vrouw geworden en durf voor mezelf op te komen.
Over een aantal weken ga ik hem nog een berichtje sturen denk ik. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat, maar vind wel dat hij niet zo over me heen kan lopen en me links kan laten liggen.
En ik denk dat dat voor jou ook goed is. Ook al is het 8 jaar geleden, zeg tegen haar hoe je je voelt of hebt gevoeld. Niet dat je haar terug wilt, daar schiet niemand wat mee op, maar vragen waarom het gelopen is zoals het gelopen is en dat je het nooit helemaal verwerkt hebt kan nooit kwaad. En ik vind dat je daar ook recht op hebt.
Nientjuh
Ook al is het 8 jaar geleden, zeg tegen haar hoe je je voelt of hebt gevoeld. Niet dat je haar terug wilt, daar schiet niemand wat mee op, maar vragen waarom het gelopen is zoals het gelopen is en dat je het nooit helemaal verwerkt hebt kan nooit kwaad. En ik vind dat je daar ook recht op hebt.
Dat zou inderdaad perfect zijn, maar helaas is die mogelijkheid onmiddellijk geblokkeerd door de hulpverlening. Nee, ik stalkte haar niet, maar ze had 'genoeg van mij', en ja, ik heb fouten gemaakt, niet bedoeld, en ik heb geleerd. Ik zou haar graag zeggen dat ik haar keuze mij niet meer te zien respecteer. Helaas weet ik niet waar ze momenteel woont en natuurlijk ga ik ook niet stalken. Ze is techno-analfabeet en heeft geen FB. Ik moet het dus doen met de puzzelstukjes in mijn hoofd.
ohjee. Dat is echt heel
ohjee. Dat is echt heel vervelend. Als je het niet kan afsluiten ga je zelf een verhaaltje erbij verzinnen hoe zij zich voelde enzo. Dat maakt het alleen maar erger.
Dan zou ik gewoon lekker gaan daten, en dan niet voor een relatie, maar gewoon afleiding, kijken wat er allemaal rondloopt en misschien zelfs een scharrel nemen. Even lekker aandacht geven aan andere vrouwen.
Het is lastig omdat het al zo lang geleden is. Als het net uit zou zijn had je dingen kunnen doen als naar de kapper gaan, jezelf verwennen met filmpjes, massage nemen, kapper, kleren kopen. Jezelf weer even helemaal mooi maken.
Nu vind ik het toch wel lastig hoor.
Ken je niet iemand die haar kent? Zodat je op die manier toch soort van je verhaal kwijt kan? Of een brief schrijven en het aan die persoon geven, zodat die het weer aan haar kan geven?
Nientjuh
ohjee. Dat is echt heel vervelend. Als je het niet kan afsluiten ga je zelf een verhaaltje erbij verzinnen hoe zij zich voelde enzo.
Dat maakt het alleen maar erger.Inderdaad. Maar ik doe mijn best.
Dan zou ik gewoon lekker gaan daten, en dan niet voor een relatie, maar gewoon afleiding, kijken wat er allemaal rondloopt en misschien zelfs een scharrel nemen. Even lekker aandacht geven aan andere vrouwen.
Ik ben zeer onhandig met vrouwen. Zij was de enige bij wie ik daar geen last van had. Desalniettemin is er een vrouw die ik leuk vind. Ik heb echter geen gevoelens. Mijn gevoel is kapot.
Het is lastig omdat het al zo lang geleden is. Als het net uit zou zijn had je dingen kunnen doen als naar de kapper gaan, jezelf verwennen met filmpjes, massage nemen, kapper, kleren kopen. Jezelf weer even helemaal mooi maken.
Nu vind ik het toch wel lastig hoor.
Dat werkt niet bij mij. Bovendien heb ik een uitkering, en dus weinig geld. Ik wil niet zeuren, maar zo is het nu eenmaal!
Ken je niet iemand die haar kent? Zodat je op die manier toch soort van je verhaal kwijt kan? Of een brief schrijven en het aan die persoon geven, zodat die het weer aan haar kan geven?
Dat is het 'm nu juist: ze 'gaven aan me door' 'dat ze niks meer met me te maken wil hebben'. Ze zeggen ook 'dat ik haar toch zeker niet wil gaan stalken'?
Iedereen is moe van mijn gezeur over haar na acht jaar. Niet dat ik het zo veel over haar gehad heb. Maar mensen willen er gewoon niet met me over praten.
Ik snap dat dit in jouw geval heel anders is. De breuk is nog vers. De kunst is om niet opdringerig over te komen voor hem en toch om de gelegenheid te baat te nemen om te laten merken dat je closure nodig hebt; dat jij bereid bent om te breken, maar dat je meer informatie nodig hebt om dat te kunnen. Dat heeft hij niet nodig voor zichzelf, dat is duidelijk. Misschien kun je hem een beetje chanteren: als jij mij geen informatie geeft, blijf ik je lastigvallen tot je dat doet. Dan weet hij hoe belangrijk dit voor je is. Wat denk hij wel. Maar het kan waardeloos advies zijn haha.
Ja ik wil hem niet te veel
Ja ik wil hem niet te veel spreken. Niet alleen omdat ik hem dan "lastig val" maar ook voor mezelf. Ik doe mezelf alleen maar pijn als ik steeds te horen krijg dat hij mij niet wil.
Ik heb namelijk nog hoop dat het goed komt. Dat stukje moet eerst weg voor ik hem benader. Ik wil hem zowiezo nog spreken over het waarom, maar ik kan daar beter even mee wachten. Hoe moeilijk het ook is.
Ik heb net afgesproken via tinder met iemand. Was gezellig, maar hij was erg saai, dus het wordt never nooit iets. Maar wel even afleiding. Nu ik in de tram naar huis zit moet ik weer erg aan m'n ex denken. De leuke dingen die we hadden doen nu zo veel pijn. Heb wat biertjes op dus ben een beetje aangeschoten. Hopelijk kan ik zo een beetje slapen.
Ik voel me nu echt klote en hoop dat je nu iets voor mij kan zeggen zodat ik me wat beter voel. Het idee van hem met een ander maakt me gek, terwijl hij nog niemand heeft. Straks lekker janken in m'n eentje in bed. Het doet pijn. Alsof hij m'n hart eruit heeft gerukt, hem heeft weggegooid, de prullenbak in de fik heeft gezet en het as heeft weggespoeld.