Emotioneel tekort.

afbeelding van Gast

Lieve mensen,

Ik zie nog steeds dezelfde namen hier voorbij komen als 3 a 4 jaar geleden. Ik hoop dat alles goed gaat met jullie? Niet nog steeds liefdesverdriet hebben.
Met mij is er veel gebeurt, dat ik toch ook weer even teruggrijp naar deze site. Het werd mij gaandeweg wel duidelijk dat ik een leegte in mezelf heb die ik probeer op te vullen met de liefde van anderen. Dat is een slecht gegeven. Als je leegte opvult met liefde van anderen, blijf je altijd onvervuld. Altijd op zoek naar meer, het is nooit genoeg of goed genoeg. Leegte moet opgevuld worden met liefde van jezelf.
Daarom besloten te starten met schematherapie, wat ik nu al 1,5jaar doe en voor mij echt zijn vruchten afwerpt.

Wat doe ik dan hier? Tja, een relatie hebben is mijn grootste uitdaging. Hierin loop ik zo tegen mijzelf op en mijn patronen. Ik ben er inmiddels achter dat ik mij minderwaardig voel aan anderen (inmiddels al een heel stuk minder, door therapie vrijwel niet meer) en dat ik een emotioneel tekort heb. Dit houdt in dat een ander kan geven, geven en geven en ik dat nooit genoeg vind. Ik ben chronisch teleurgesteld en verdrietig.
De afgelopen 7maanden heb ik een relatie gehad met een geweldige man. Lief, zorgzaam, intelligent, sexy, knuffelig (heeeerlijk!). Ik voelde mij een prinsesje bij hem. Hij kan alleen niet communiceren, niet over gevoel, wel de lieve dingen, koosnaampjes, dat hij van me houdt etc. Dat zat goed. Maar niet over hemzelf, of over discussies en ruzies die tussen ons plaats vonden.
Hij wil dat negeren en weer doorgaan alsof er niks is gebeurt. Ik als echte prater, trek dat niet. Daarnaast was ik mij in deze relatie zo bewust van mezelf door therapie. Pfoeiiii wat heb ik veel geleerd over mijzelf, mijn patronen en hoe ik dat anders kan doen. Ik ben zo ontzettend gegroeid in korte tijd, ongelooflijk.
Ik voel mij dichter bij mijzelf dan ooit, ik ben mild en lief naar mezelf.

Het enige waar ik nu zoveel moeite mee heb is dat ik met deze man een knipperlicht relatie heb ontwikkeld, doordat ik in het begin van deze relatie patronen nog niet door had. Hij was de eerste man die duidelijk een grens had, ik kon hier bij anderen altijd flink overheen walsen. Bij hem niet en hierdoor heb ik meermaals m’n spullen gepakt en ben ik er vandoor gegaan omdat het mij confronteerde met mijn angsten.
Inmiddels weet ik beter, inmiddels weet ik dat dit gedrag voort komt uit emotioneel tekort en dat ik behoeftes die ik heb, bij mijzelf moet zoeken.
Ik veranderde snel, als je eenmaal een patroon doorhebt en ziet, dan ben je al op de helft.
Onze relatie is nu 2 weken over (hiervoor al 2 keer eerder een week uit geweest), voor mij nu definitief. Alleen gisteren belde hij mij, ik hoorde de stress in zijn stem en hij is geen prater, dus hij begon over de stress op zijn werk i.p.v. hetgeen hij eigenlijk met mij wilde delen. Ik merkte al aan hem dat hij mijn stem wilde horen, zijn ei bij mij kwijt wilde, maar dat hij niet wist hoe of wat er op dat moment allemaal in hem speelt. Hij kan die gevoelens niet plaatsen.
Ik kan hem echt lezen, terwijl hij dat zelf niet kan/doorheeft. Dus ik gaf hem een aanzetje en toen kwam het hoge woord eruit: Hij mist mij verschrikkelijk en wil graag de tijd terug draaien.

En bam……… Ik schiet terug in oude patronen. Ik wil hem geen pijn doen, ik wil niet dat hij verdriet heeft, maar ik wil ook niet meer knipperen.
Ik weet nu niet waar ik goed aan doe, omdat ik zo twijfel: Wat als ik mezelf verander, hetgeen ik nu al in gang heb gezet, zou het dan werken?
Wat als ik de liefde van mijn leven laat lopen, hij heeft alles wat ik zoek in een man, alleen het communicatie gedeelte is er niet.
Wat als, wat als….
En ik weet, dit is een patroon. Ik ben niet stabiel in relaties, dus wat krijg je dan: emotionele pijn. Een verslaving. Je wilt terug om de pijn te stillen, de verslaving te voeden.
Maar die pijn moet ikzelf verzorgen, liefde en aandacht geven. Naar binnen gaan, zelfcompassie hebben.
Ik merk dat elke keer dat ik LDVD heb de pijn een heel stuk minder is. Maar toch, als je er af kan komen door weer heerlijk naar je liefde te gaan, is dat heel erg verleidelijk, maar ook heel erg dom.
Hij en ik zijn geen goed koppel.
Mijn emotionele tekort schreeuwt nu om aandacht, van mij… Maar op momenten als deze is dat moeilijk te geven. Zeker als je weet dat de ander je met open armen zal ontvangen. Ik mis zijn lieve woordjes, het knuffelen, och.. We waren beide net zo verliefd op elkaar, ik heb dat nog nooit zo mee gemaakt, wederzijds dat iets zo goed zit. Dat ik bij niemand anders zou willen zijn, als bij hem. Dat ik zo trots naast hem liep, als ik naar hem keek smolt ik.

En tja.. Dit moet ik opgeven. Opgeven omdat onze relatie zich ongezond is gaan ontwikkelen. Opgeven omdat ik een emotioneel mens ben, die wil analyseren, zelf reflecteren en dat ook nodig heeft van haar partner.
Hij was emotioneel onbereikbaar en dat voed mijn emotioneel tekort.. Emotioneel onbereikbare mannen blijf ik aantrekken, tot ik mijn emotionele tekort vul met liefde van mezelf.

Inmiddels heb ik leuke doelen gesteld, dat geeft mij veel energie. Ik ben al zover..
Ik wil dit keer niet terugvallen in mijn valkuil die zo verleidelijk is. Vandaar hier mijn blog, hopend dat als ik van mij afschrijf ik mij weer wat beter voel.
Ik had liever niet willen horen dat hij mij mist, die onwetendheid was prettig. Te denken dat het goed ging met hem, hij ook verder gaat. Nu voel ik mij verantwoordelijk voor hem, terwijl ik moet proberen daar mijn omslag in te maken. Ik ben verantwoordelijk voor mijzelf, ik wil mijn valkuil niet meer.
Ik moet hier doorheen om uiteindelijk evenwichtiger in het leven te staan.
Ik ben op zo’n mooie reis, op weg naar mezelf en stabilisatie. Op weg naar evenwicht en gelukkig met mezelf zijn. Stapje voor stapje, steeds dichterbij. En dit voelt als een laatste hobbel die ik nemen moet om de leegte in mijzelf op te vullen met alleen maar mijzelf. De leegte die van een grote tunnel naar een klein speldenknopje is gegaan.
Ik ben na mijn laatste ex, waarover ik hier vertelde, zo’n enorme reis aan gegaan. In mijn laatste blog ben ik die reis gestart en nu drie jaar later ben ik bijna waar ik zou willen zijn. Daar hoort loslaten van deze lieverd ook bij en dat is best wrang. Maar ik geloof dat het leven jou geeft wat je nodig hebt en dat je daar je lessen moet uithalen voor jezelf om te groeien. En als je het niet wilt zien, dat je steeds weer en weer in valkuilen terecht komt, totdat je het oppakt, leert en weer verder komt. Een nieuwe levensles tegemoet.

Maar toch die twijfel, is het wel zo? Maar goed, ergens denk ik van wel.
Nu zo maar even lekker de stad in, gedachten op wat anders en genieten van mijn weekend.
Hopelijk kom ik dan weer in mijn kracht waar ik zat voor zijn belletje gisteren. Apart om hier weer wat te schrijven, ik had gehoopt deze site nooit meer te zien. Maar goed, hier ben ik weer en wil het toch even kwijt.

Binas

afbeelding van Mariah

binas

Jouw mooie diepzinnige blog was voor mij een reden om weer actief te zijn..

De diepzinnigheid waarmee je naar dingen kijkt kan je ook op een dwaalspoor zetten.
De valkuil van diepzinnigheid is vergeten te genieten en te ontvangen.
En als je schrijft dat je altijd teleurgesteld bent zou dat bij jou ook zo kunnen zijn.

Mag je lekker genieten van de knuffel?
Mag je dat van jezelf ontvangen ?
Jezelf dat gunnen is ook vanuit liefde voor jezelf.
Is dat een verslaving? Het goed met iemand hebben?

Het is de man waar je trots naast loopt..
Hij is ook gek op jou.. Dus volgens mij niet emotioneel onbereikbaar. .
Je schrijft over emotioneel tekort.
En dat zijn emotionele onbereikbaarheid jouw tekort voed.
Die snap ik niet..

Want wat word er dan gevoed?

Is deze man echt emotioneel onbereikbaar?
Hij weet alleen zijn gevoelens niet te benoemen..
Maar hij voelt wel schrijf je in je blog.
Dus niet afgesloten en wel emotioneel bereikbaar toch?

Of zit ik ernaast?

Groet van Mariah

afbeelding van Binas

Hoi Mariah, Jij ook nog

Hoi Mariah,

Jij ook nog hier,  hoe is het met je?
Bedankt voor jouw compliment.

Ik richt mij in het blog voornamelijk op zijn kwaliteiten. Hij zat ook vaak in onmacht zijn afstandelijke beschermer. Onbereikbaar, super kritisch (soms zelfs tot aan het denigrerende), zeer perfectionistisch en een hoge standaard voor zowel zichzelf als mij.
Ik heb hier veel van geleerd, voornamelijk het bij hem te laten. Waar ik vroeger in een ander zijn straatje zou lopen, bleef ik nu mijn eigen pad volgen en nam ik niet zomaar alles aan. Grote winst voor mij en tussen ons ging het daarna ook heel veel beter.

Het enige waar ik niet mee overweg kon is dat emotionele stuk. De binding bleef uit. We waren super knuffelig, dat kan ik zeer zeker ontvangen en hij zat vol lieve woordjes en daden. Fijn! Maar hij kropt alles op, houdt alles bij zichzelf. Hij is erg gestrest, snel boos. En steeds wist ik het bij hem te laten en zijn emotie terug te geven, alleen breekt het mij op. Hij houdt alles voor zichzelf ik moet het er echt uittrekken.
De relatie was gebaseerd op hem, hij kan er emotioneel niet voor mij zijn.
Waar ik dat voorheen ook niet kon in relaties omdat mijn emotie te groot was, heb ik nu geleerd dat wel te kunnen.
Hij ziet zijn aandeel ook niet, geen zelfreflectie.

In deze relaties zat ik altijd en ik voel nu, nu ik dichter tot mezelf ben gekomen, dat het niet meer past.
Dat neemt niet weg dat hij mij dierbaar is, dat ik zijn lieve kanten zie en onmacht. Maar als iemand nog niet toe is aan naar binnen kijken en verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen gevoelens, moet ik er mee stoppen.
Dat emotioneel onbereikbare voed mijn emotioneel tekort, doordat je dan steeds meer wilt van een ander. Ook doordat het herkenning is, mijn ouders schoten daarin ook tekort dus ik hou daardoor patronen die ik niet meer wil. Bijvoorbeeld meer geven, hij was voornamelijk aan het woord en voelde mij niet altijd aan, waardoor mijn behoeftes op de achtergrond kwamen.
Lastig loslaten is het wel.

afbeelding van Mariah

Binas

Hoi Binas

Met mij gaat het goed..
Geen ldvd meer en net als jij een mooie persoonlijke groei doorgemaakt.

Jouw blog was zo herkenbaar..
Die aantrekkingskracht van emotioneel niet beschikbare mannen.

Je hebt je patroon dankzij deze relatie dus kunnen doorbreken.
En een ander die daar pijn van heeft dat is ook moeilijk.
Maar ontrouw zijn aan jezelf dat laat je dus nu steeds meer achter je.

Je schreef dat je altijd teleurgesteld was en verdrietig.
Maar dat is toch logisch je wilt verbinding en eigenlijk werd je daarin onbewust op afgewezen.

Groet Mariah

afbeelding van Binas

@Mariah

Fijn dat je geen ldvd meer hebt en je en dichter bij jezelf bent gekomen.

Precies ontrouw aan mezelf, jarenlang gedaan. Nu is het tijd voor verandering, al is het nu even niet de makkelijkste weg.
Ik weet alleen zeker dat ik over een paar weken blij ben dat ik heb doorgezet.

afbeelding van Mariah

Binas

Mooi hoe je erin staat.

Maar wat is dan die teleurstelling in jou?
Jij schreef dat je dat altijd ervaart..
Is dat alleen in relaties?

Groet Mariah

afbeelding van Binas

@ Mariah

Dat is inderdaad alleen in relaties, dat is mijn emotioneel tekort die dan opspeelt en extra gevoed wordt door een emotioneel onbereikbare man. Ik heb zelf nog niet helemaal door hoe het precies werkt, maar ik weet nu wel de gevoelens van teleurstelling snel op te merken en het bij mijzelf te houden.
Het is mijn teleurstelling, iets in mij wat geraakt wordt. Ik denk dat het gevoel van afwijzing bij mij een grote rol speelt en daar teleurstelling aan gekoppeld zit. Iets verwachten van een ander, dat iemand niet kan geven. Maar die verantwoordelijkheid ligt helemaal niet daar, ik moet dat wat ik verwacht bij mezelf halen. Daar ben ik nu mee bezig.
Het kunnen herkennen en erkennen ben ik al zo blij mee. Dat is al de grootste stap. Ik voel mij sindsdien wat bevrijd, er is lucht en ruimte gekomen en ik kan nu heel anders tegen situaties aankijken.

Wel vind ik het nu heel erg moeilijk te handelen naar wat voor mij goed is. Dat is mijn relatie loslaten. Gisteren echt een off day, vandaag nog steeds dat gevoel. Liefst ren ik nu terug naar hem en dan voel ik mij weer even fijn. Maar ik weet dat het niet gaat werken, dus ik probeer door te gaan en mezelf met liefde te benaderen. Gevoelens toe te laten en te verwerken.
Dan denk ik stiekem: Kon ik hem maar veranderen.. Maar goed, ik kan alleen mezelf veranderen en mijn gezonde ik zegt: Binas, deze man ga jij op de langere termijn niet gelukkig mee worden.
Pff Verdrietig

Ik las jouw blog, ga ik later ook nog op reageren. Ik ben nu op m'n werk.

afbeelding van Binas

@Torn

Citaat:

Maar even inhoudelijk; ik lees in je blog dat je een cruciaal moment van zelfinzicht bent tegen gekomen?
Wil ik toch even een puntje eruit lichten wat mij tijdens het lezen van jouw, zoals gewend, mooi en zelfreflectief blog mij opviel;

Binas schreef:

Ik ben er inmiddels achter dat ik mij minderwaardig voel aan anderen (inmiddels al een heel stuk minder, door therapie vrijwel niet meer) en dat ik een emotioneel tekort heb. Dit houdt in dat een ander kan geven, geven en geven en ik dat nooit genoeg vind. Ik ben chronisch teleurgesteld en verdrietig.

Vraag ik mij even af wat dit emotionele tekort bij jezelf of, even kort door de bocht, 'wat een ander geeft nooit genoeg voor je' is, voor effect heeft op de partner of relatiedynamiek?
Wat doet jouw emotionele tekort met het met het zelfbeeld, eigenwaarde van je partner? In hoeverre gaat die ander niet op zijn tenen lopen om jouw behoeftes te kunnen voldoen?
Hoe dan ook wordt iets wat 'van jouw is' bij de ander neergelegd.

Ben je daarmee, beetje direct maar ok bedoeld is, zelf ook niet die 'emotioneel onbereikbare' partij?
Want dat is volgens mij feitelijk wel een beetje wat je over jezelf aangeeft in je blog.

Even wat gedachtegangen die bij mij opkomen zonder dat je er verder op hoeft te reageren.

Ik ben (hopelijk was) absoluut emotioneel onbereikbaar. Hoe veel ik ook van mezelf bloot geef (want kwetsbaar opstellen heb ik geen probleem mee) echt veilig hechten en goede communicatie heb ik geen idee van hoe ik dat doen moet. Dat ben ik nu aan het leren maar ik heb een type man nodig die emotioneel wel bereikbaar is. Deels om te leren, deels om mijn angst onder ogen te komen van echt veilig hechten en ook omdat ik daar nu aan toe ben.  Ik vind het mezelf waard inmiddels. En ik denk ook dat ik dat kan bieden als ik mij op mezelf focus nu. Mij richt op mijn doelen en ik mezelf blijf benaderen met zelfcompassie. Ik voel mij niet meer alleen sindskort, want ik heb mezelf.
Waar ik voorheen boos op mezelf werd of enorm kritisch als ik in mijn ogen iets deed wat gek/anders/niet gepast was, overheerst nu een lieve stem. Zoals ik ook tegen mijn vrienden ben. Mild en liefdevol.
Ik heb zovaak gehoord: jij bent zo hard voor jezelf. Dat ben ik niet meer.  Ik ben goed genoeg in elke keuze en/of reactie die ik maak. Ik begin (of eigenlijk doe ik dat al) echt van mezelf te houden.
En waar ik keuzes maakte op relatie gebied met mannen die emotioneel onbereikbaar waren, een veilig gevoel, voelt dat nu niet ok. Ik heb andere behoeftes en ik hoop van harte emotionele bereikbaarheid daarmee bij mijzelf bloot te leggen.
Ik voel in elk geval dat ik als persoon zo groei. Zelfacceptatie van mijn mooie en minder mooie kanten.  Het benaderen met liefde ipv veroordeling. Ik ben niet perfect, ik heb een jeugd die altijd zijn sporen zal nalaten. Maar ik heb inmiddels tools, meerdere, om daar mee om te gaan.  Vertrouwen in mezelf en die verantwoordelijkheid voelen is een verademing.
Ik ben trots. Maar loslaten van een patroon die mij vanaf dat ik zes was, heeft geholpen is moeilijk. Loslaten van de man die mij die patronen gespiegeld heeft, ook.
Maar ik kom er wel! Mijn leven is leuk en op veel gebieden al stabiel, nu dat laatste zetje al is die pijnlijk Verdrietig

afbeelding van waterman

Hoi Binas

Hoi Binas,

Het is steeds gek, he, om bij mensen die hier terugkomen te zeggen dat het leuk is weer van ze te horen. Toch is het leuk weer van je te horen! En wat vooral leuk is, is dat je best een positief en sterk verhaal vertelt! Dat is vooral fijn on te horen!

Probeer dat zelfvertrouwen van je te blijven voeden, he! Jij bent de moeite waard! Met of zondrr relatie, jij bent een wezen met absoluut bestaansrecht! Met mensen om je heen die om je geven, met mensen om je heen waar jij om geeft! Allemaal met zorgen en problemen, maar dat geeft niet. En soms zit daar de heel bijzondere tussen, soms voor even, soms voor langer. Maar met jezelf ga je het je leven lang volhouden. Wees er trots op!!!!!!! Blijf van jezelf houden, blijf jezelf steunen Glimlach

Binas, fijn om weer eens iets van je te horen!

Heel veel liefs en sterkte
Waterman

afbeelding van Binas

Waterman

Jij ook nog hier, hoe is het met je? Hopelijk ook een boel positieve verandering door gemaakt?

Bedankt voor jouw altijd positieve reactie. Leuk!

Binas

afbeelding van waterman

Hoi Binas

Jaaaaaaaaaaaaa, ik heb een hele hoop positieve verandering doorgemaakt. Sta weer stevig in mijn schoenen, weet weer wat ik zelf wil en hoe ik moet loslaten. Snap mezelf weer, ben minder afhankelijk van wat anderen van me willen, claim anderen weer wat minder en laat me minder claimen. Dat is de paradox van het geheel steeds, he, hoe minder ik me van anderen aantrek, hoe beter het gaat. Laat die ander maar gewoon doen wat hij/zij wil, laat mij maar gewoon doen wat ik wil, en dan gaat het een stuk beter.

Een hele goede vriendin van mij heeft mij op het volgende plaatje gewezen. Hoe lullig ook, het is helemaal waar:

Ik draai het hier wel vaker, maar ik word er elke keer vrolijk van Knipoog

Binas, ik wens je het alllerbeste!!!! Blijf in jezelf geloven, blijf jezelf trouw! Dan komt alles goed!
Waterman

afbeelding van Binas

@ Waterman

Goed om te horen joh! Echt fijn voor je. Vooral houden zo.
Ja dat nummer ken ik goed, heb hem erg vaak gezongen tijdens mijn allereerste liefdesverdriet jaren terug op deze site.
Heb hem geloof ik ook al eens in het muziek topic gepost toen jij hier ook actief was. Erg goed, mooie boodschap, helemaal waar.

Zeker komt alles goed, het ergste verdriet is al gezakt, nu weer door en lekker de focus op mezelf.

Binas

afbeelding van Mariah

Binas

Dat je je klote voelt is normaal..
Zou niet normaal zijn als je je niet klote zou voelen.
Maar je weet ook dat je je focus op jezelf moet houden.
En voor jezelf kiezen is ook eng..
Je vlucht niet weg maar kiest voor jezelf.

Laat hem los als je zo voelt dat dit niet goed voor jou is.
Geen kontakt..
Omdat je dan je twijfel voedt.
En het hij mist je voedt ook dat stukje in jou..
Die behoeftigheid.
En mocht je terug gaan ook dat is goed..
Je staat op het kruispunt..
Je hebt je inzicht.

Wees trouw aan jezelf..
Maar vooral mild.

Liefs Mariah

afbeelding van Binas

Gelijk

Helemaal waar. Dat zet mij weer even op het goede pad.
Soms is het lastig voor ogen houden.

Dank je wel!
Binas