Hey lieverd,

Wat een mooie reactie heb jij geschreven, zo open over je eigen leven en het wilt delen hier op de site , grote bewondering voor jou !
Ook grote bewondering voor je doorzettingsvermogen al die jaren dat je in een onveilige relatie zat , bleef door vechten voor je vriend en jullie relatie met alle gevolgen van dien....al die twijfels , angst en onzekerheid . Bloed zweet en tranen .
Zo lezende vraag ik me af lieve Lover ben jij ook ergens jezelf verloren gaandeweg deze relatie ? of denk je dat hoe je nu bent en bent veranderd ook mss door de jaren, het eigenlijk voor jou wel acceptabel is omdat het nu de goede kant weer opgaat en de angst wel zal slijten..ga je er vanuit dat je vertrouwen nu met kleine beetjes tegelijk weer kunt opbouwen en de scherven die het heeft nagelaten in je hoofd straks in een doosje kunt doen om heel ver op te bergen? Denk je ook vaak stel dat hij terug valt , wat moet ik dan ? of is het zinloos om vooruit te kijken en is het meer leven in het nu? elke dag dat het goed gaat een overwinning is . Maar ik vraag me af loop je dan eigenlijk niet voortdurend op je tenen ?

Het is voor mij een beetje dubbel nu na je reactie te hebben gelezen. Enerzijds bevestig jij dat het altijd kan en mensen die met een verslaafde leven niet perse voor zichzelf hoeven te kiezen omdat het mogelijk is dat diegene kan veranderen, zoals het bij jou vriend is gegaan ( grote bewondering ook voor hem ).
Maar aan de andere kant zie ik de keerzijde wat het jou heeft gekost en in feite nog steeds ...
Ook de (schuld) vraag bij iemand kan opkomen , van heb ik er dan wel goed aan gedaan om met mijn relatie te stoppen omdat er achter de verslaafde iemand zit waarvan ik zoveel hou ...en egoistisch voor je eigen leven hebt gekozen .

Als iemand verslaafd is of geestelijk problemen heeft dan is diegene constant in gevecht met zichzelf . Veel aandacht gaat ook uit naar die partner gewoon omdat ze dat afdwingen . Je als partner veelal het gevoel krijgt op bepaalde vlakken te kort te komen , de relatie niet in balans is qua geven en nemen . Ik denk ook lieve schat dat jij veel meer hebt gegeven dan wat jij hebt terug gekregen. Veel te vaak over je grenzen heen bent gegaan uit liefde voor hem . Ik zou dat ook doen , ik heb dat ook te vaak gedaan . Iets in ons zorgende karakter neem ik aan. Ik vind het ongelooflijk fijn voor je meis dat het nu zo goed gaat en ik hoop oprecht dat je het laatste stukje mee kunt draaien dat heb je meer dan verdient . Ik denk ook dat dankzij jou hij de ommekeer heeft kunnen maken en dat is heel bijzonder, dat zegt ook dat jij voor hem heel veel waard bent maar ook dat hij een hele sterke wil heeft om dat te kunnen doen , die keus en het hele gevecht ertegen is aangegaan.

Maar voor diegenen die er wel zijn uitgestapt , lijkt me sowieso heel moeilijk loskomen ook nadat de relatie gestopt is , misschien doordat het zo intens is geweest , omdat je zo hard je best doet om datgene te "veroveren"wat je te kort komt het als een tweede natuur in je lijf blijft zitten. Misschien ook niet kunt afsluiten door wat jij zegt je ergens nog diegene in het oog wilt blijven houden voor het geval dat ....de hoop . Maar ergens wordt je leven dan wel beperkt, want eigenlijk kun je dan niet voor noch achteruit ....

Heel veel liefs x

Hallo Pim56,

Herken jij ook iets wat lovertje hierboven schrijft dat het misschien toch de hoop is wat je gaande houdt in die relatie en zelfs nadien nog?
Denk jij dat er een emotionele verslaving aan diegene is opgetreden omdat je heen en weer werd geslingerd door de mood swings van jou ex-partner maar dreef op al het mooie wat er wel was.
Hoe maak jij je los nu van je ex-partner vraag ik me af, je schrijft dat je hulp hiervoor gaat zoeken en dat is natuurlijk heel goed . Hoe kom je los van iemand waar je nog steeds van houdt , denk je dat de liefde voor haar ooit zal wegebben nu, of leeft er ook bij jou toch ook nog steeds dat restje hoop....?

Hallo Binas
Heb je reactie even laten bezinken, over het gedeelte van onvervulde behoeftes die ergens in jezelf liggen twijfel ik een beetje aan, maar het zou ook kunnen , geen mens is gelijk en geen situatie hetzelfde.
.Natuurlijk lijkt het me als je midden in dergelijke relatie zit je weet, dat je meer geeft dan je terug krijgt . Maar het hoeft niet te betekenen dat je zo de relatie ook in bent gegaan als iemand met onverwerkte emoties . Ik denk wel dat het heel hard werken is in dergelijke relatie, omdat ik denk, dat de hoop op betere tijden "doet leven" . Juist uit heel veel liefde voor de partner het blijft volhouden juist om hem/haar gelukkig te maken en daarmee ook je relatie in een zonnig toekomstperspectief te kunnen zien . Inderdaad een behoefte die je graag vervult wilt zien.

Ik denk dat wanneer de ontgoocheling intreed dat dit niet gaat lukken , alles wat je in die relatie mogelijk hebt gemaakt en hebt kunnen doen om er voor die ander te zijn , na de breuk kan voelen als een gigantisch falen. Met lege handen te staan na zoveel inzet en liefde , het toch moeilijk is te doorgronden waar het nu precies is misgegaan.
Als eerste door de verslaving of psychische aandoening en ten tweede het niet kunnen oplossen van dit probleem . Liefde overwint alles betekent niet dat dit ook alles geneest ...
Maar gevoelsmatig lijkt het me heel hard te verkroppen dat diegene waarvan je zoveel houdt het niet kan zoals jij graag zou willen , voor jou gevoel mss niet hard genoeg vecht , terwijl de ander wel alles op alles zette om de partner "te redden" . Maar ook niet helemaal loskomt van het idee , dat men er bij inschiet omdat het niet helemaal normaal is zoals het moet gaan omdat er een storing op de lijn zit die zelfs met de off knop niet weg te krijgen is hoe hard men ook drukt .
Maar valt het wegcijferen nu zwaarder juist omdat diegene met dit probleem kampt , cijferen we ons niet allemaal wel eens weg in iedere relatie , maar valt het nu meer op ? lijkt het gras aan de overkant niet altijd groener en het uithoudingsvermogen korter , juist daardoor ...

Het achterblijven betekent niet dat je dan niet meer van diegene houdt maar dat je geen ijzer met handen kunt breken en ik vermoed met heel veel verdriet achterblijft omdat de liefde niet weg is , maar omdat je deze geliefde nooit helemaal hebt gehad en ook die partner zal zeggen dat hij of zij , veel van jou houdt .

Is men dan afhankelijk geworden omdat men dit persoon niet los kan laten , of is het moeilijk naast je neerleggen omdat de gevoelens en gedachten niet op het niveau van hun communiceerden en het verlangen ernaar en de hoop op- in combinatie met de liefde en blijft spelen met de gedachte van het viel allemaal toch wel mee misschien , men zichzelf ernstig in twijfel trekt...

Het blijft toch heerlijk al schrijf je geen ene letter , dat je een open boek voor me bent . En als kers op onze virtuele taart of te wel in deze situatie a peace off cake , i can read between the line s YES we can

Vind het wel even een nadenkertje op mijn blog ...een verknipte vorm van loyaliteit blijven houden...hmmmzzz

#met of zonder handschoen ?

I salute you lieve Chelle, fijn om jou ook hier weer te zien! Thanx!

Nu een enkele dorpsgek scheerslag zijn toenadering zoekt in de spelonk om het olielampje te ontsteken...tijd om zich te hergroeperen cq te beraden, we'll see

Ik voel een reunietje opkomen...