En nu!!

afbeelding van XXX33

heb de verhalen even door gelezen en zie sommige overeenkomsten. Sinds drie weken is het uit tussen mij en mijn vriend....na 6 jaar. Ik had het wel kunnen vermoeden want het ging niet goed meer. Hoopte toch op betere tijden maar onbewust ook wel wetend dat het niet meer kon. Het erge is dat ik het moeilijk kan accepteren maar hem eigenlijk niet mis!!! meer het alleen zijn en wat erbij komt te kijken. Mezelf verwijten maken ben ik op dit moment als de beste in en waarom ik het doe weet ik niet. Had ik maar.....of had ik maar.... Het idee dat hij hier bevrijdend uitstapt verder gaat en gelukkig wordt en ik me hopeloos voelt stoort me.. "Ego?ɬØstisch" misschien wel maar kan het niet laten.