En toen was het gedaan..

afbeelding van Goofy

Tja, ok, ik ben nog jong, maar dat maakt niet dat 't minder pijn doet vind ik.
Vorig jaar in de zomer kwam ik 'n prachtmeid tegen, ik dacht nooit dat ik 'n kans maakte. Maar op een avond (complot gesmeed door enkele vrienden) waren we dus samen op 't strand. Toen ik vertelde dat 'k nog nooit 'n meisje had gekust, nam ze me vast en begon je me te kussen, dat moment zal ik nooit vergeten. Jammergenoeg had ze toen wel 'n vriend zitten thuis (ik ben van de kust, zij van antwerpen) maar ze was hem eigenlijk wel beu, veel ruzie enzo. Ok, 'k heb haar dan 'n heel jaar niet gezien, wel berichtjes gestuurd en al,maar 'k dacht toch van, da kan nooit lukken,ze is te hoog gegrepen voor me (zelfvertrouwen is niet m'n sterkste kant). Maar toen werd 't terug zomer.. De beste maanden van m'n leven (tot nu toe). We waren samen, iedereen wist het, haar ouders vonden me tof, de mijne vonden haar tof, alles in orde dus. Ook al woonden we ver van elkaar, we zagen elkaar bijna elke week. Soms mocht ik es bij haar blijven slapen (en wel degelijk bij haar) en soms zij bij mij (andere kamer, tja, m'n ouders). Ok ja, soms was er eens een kleine ruzie, maar dat werd steeds weer bijgelegd, ik gaf telkens toe dat ik iets verkeerd had gedaan, keer op keer (ook al vond ik zelf van niet, ik deed alles om bij haar te kunnen blijven) Ze zei dat ze nooit wou hebben dat de relatie zou stoppen, ik evenmin.

Begin december, in het weekend, beetje aan't smsen met haar, zoals altijd (amai die rekeningen,maar ik had het er voor over!). Plots zei ik eens m'n eigen mening over iets, iets waar zei het dus niet mee eens was en ze vroeg een time-out. Nu ja, mss ben ik dom of zo, maar ik beschouwde time-out als 'n pauze, en aangezien we elkaar toch 4 weken ni konden zien, ging ik nogal snel akkoord, hopend dat ze dan zou inzien dat ze over reageerde. Integendeel, de volgende dag maakte ze me al duidelijk dat 't gedaan was, geen 'gewone' pauze.

'k heb alles geprobeerd, alles toegegeven, maar niets hielp (raar feit is wel dat we al eens 'n kleine ruzie hadden gehad omdat ik te weinig m'n eigen mening gaf.. en als 'k 't dan es doe, is ook ni goed...) Ok ja, thuis heeft ze het niet makkelijk, de ouders zijn aan het scheiden met advocaten en al, ze heeft da al meer dan eens op mij afgereageerd, maar dat vond ik ni erg, als ze zich daardoor beter voelde, geen probleem. Maar deze keer meent ze het. Ze zend niks meer, blokt me op msn, is 'niet beschikbaar' als ik bel, brieven stuurt ze ongeopend terug. Ok, ik heb me er nu bij neergelegd, hopend dat ze nog zal veranderen. tis nu bijna 'n maand gedaan, maar ik mis haar nog steeds, nog erger dan tijdens de relatie toen ze 100 km van me verwijderd zat.

Ok, ik zal haar mss met de tijd kunnen vergeten, maar 't probleem zit er hem in dat de volgende zomer, ik zal zeker opnieuw op strand werken(met zetels sleuren enzo) maar zij zal er ook werken, als barmeid.. Ik zal haar dus elke dag zien, ik ken mezelf goed genoeg dat ik weer tot over m'n over verliefd zal worden..

Help..

afbeelding van serendipity

ldvd

Hoi, frustrerend verhaal. Vooral de manier waarop zij het contact heeft verbroken. Ze heeft nog altijd niet gezegd wat daar nou de reden voor is geweest? Eerlijk gezegd nogal een klote streek als je het mij vraagt. Ik ken het gevoel, je analyseert 100 mogelijke scenario's, de ervaring leert dat wat er werkelijk aan de hand is toch weer iets anders is. Als je haar weer ziet kan je een keer met er praten? Niet per se om iets nieuws op te bouwen, maar als zij dr helemaal over heen is kan ze op zn minst uitleggen wat er nou precies aan de hand is / was. Dat zal jou misschien ook helpen om haar te vergeten. Ookal is dat natuurlijk het laatste waar je zin in hebt, maar dat komt vooral, denk ik, door de vage gang van zaken, de onduidelijkheid. Dat gevoel is vreselijk, veel erger dan duidelijkheid (en misschien geen hoop), maar dat is mijn ervaring. Het heeft er aan de andere kant ook mee te maken dat zij je eerste echte liefde is. Sterkte ermee, je schrijft trouwens leuk. Maar dat geldt denk ik voor alle Belgen ofzo, valt me op Glimlach

afbeelding van nemo17

Hey... ik weet precies hoe je

Hey... ik weet precies hoe je je voelt... bij mij wast ongeveer tzelfde met meningen etc. Op een gegeven moment was ik me meer aan hem aant aanpassen, wat hij vond en wist ik me eigen mening niet eens meer...
Het enige wat ik kan zeggen is: ik denk dat je het beste zo ver mogelijk uit de buurt van haar kan blijven, je blijft toch de hele tijd tegen een muur oplopen, over and over again... daar word je echt niet gelukkig van... en believe me, ik heb het een jaar gedaan (heb vandaag besloten om ermee te stoppen)
x nemo17