Ergste pijn ever....

afbeelding van Janneke188

Nooit gedacht dat ik nog eens een blog zou schrijven op een site als deze.. Maar dus toch.. Ik weet me geen raad. KAPOT ga ik van verdriet, omdat ik vrij plotseling iemand kwijt ben waar ik ZOVEEL van hou. Ik ben intens verdrietig, voel me dood van binnen, word nergens meer blij van.. Het lukt me nog niet om mijn hele verhaal hier neer te typen. Ik hou me nu vast aan een laatste sprankje hoop, hij komt komende week praten, maar ergens ben ik ook ZO bang dat hij dan de genadeslag komt uitdelen door te komen zeggen dat het écht moet stoppen tussen ons.. En dan? Dan weet ik het echt niet meer.. Ik ben nu al gebroken, zie echt niet meer in dat ooit de zon nog zal gaan schijnen voor me.. Verdrietig

Meer mensen in deze situatie met dit alles overtreffende heftige verdriet??..

afbeelding van CLuMPSY LoVeR

Dag Janneke, Wat erg voor je,

Dag Janneke,

Wat erg voor je, ik ken de pijn.
Mag ik vragen hoe het zover is gekomen? Wat is de probleem tussen jullie?

afbeelding van kroegtijger

@janneke

Hoi Janneke,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ja, er zijn meer mensen die door eenzelfde pijn heen zijn moeten gaan. Ikzelf onder andere, maar er zijn er hier (helaas en gelukkig) heel veel. Helaas, omdat je niemand dergelijke pijn gunt. Gelukkig omdat je wel veel steun aan elkaar kan hebben.

Je schrijft dat hij komende week nog langs zal komen om erover te praten. Begrijp ik daaruit goed dat het allemaal nog niet definitief is? Of is het meer een gesprekje om uit te leggen wat er is? Of begrijp ik het helemaal verkeerd?

Het enige dat ik je zou willen meegeven met betrekking tot dat gesprek is dat, hoe verschrikkelijk moeilijk dat ook is, je het beste je emoties er zoveel mogelijk buiten moet plaatsen. Zodra de emoties hoog op gaan spelen (en dat kan van alle twee de kanten) is er vaak van een écht gesprek waarbij je ook naar elkaar luistert en open staat voor elkaars punten vaak geen sprake meer is. Er komen dan al heel gauw verwijten naar elkaar over tafel, en zo'n gesprek kan dan in no-time uit de klauw lopen, en daar schiet je denk ik niet veel mee op dan. Probeer voor jezelf alles een klein beetje op een rijtje te krijgen over wat er is gebeurd, wat er mis is gegaan, of het herstelbaar is en ga zo maar door. Een enorme opgave weet ik en het zal je waarschijnlijk ook niet lukken om het 100% goed voor jezelf in beeld te krijgen nu (zoals gezegd, de emoties lijken me heel hoog bij je te zitten en dat vertroebeld je beeld erop) maar het kan je rust brengen in je hoofd dan. Als jij weet waar jij staat, wat jij wilt, dan krijg je voor jezelf een klein beetje rust.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, en heel veel sterkte de komende tijd. Natuurlijk kan je hier altijd terecht met vragen, of gewoon om effe je verhaal kwijt te kunnen. De meesten hier begrijpen dat prima en zullen je altijd wel willen proberen te helpen daar waar mogelijk.