Ik had al mijn blogs verwijderd en was niet meer van plan om ooit nog mijn account te openen. Ik voelde me sterk, tot ik mijn ex gisterenavond weer tegen kwam. En wat is dat een rot gevoel! Elke dag word je een stukje sterker, een stukje zelfverzekerder en een stukje minder afhankelijk. Maar als ik hem dan weer tegen kom, dan barst mijn wereld in elkaar. Mijn hart brak in 1000 stukjes. Ik was uit met een groep vrienden en zijn 2 vriendinnen waren er al. Het gerucht ging dat 1 van de 2 zijn nieuwe scharrel/vriendin is en ik verwachtte mijn ex dus ook. Mijn vriendin wenkte me daarna al snel, want hij was er. Zijn hoofd, zijn houding, alles vind ik gewoon nog steeds leuk aan hem. We hadden al snel oogcontact en ondanks dat we zogenaamd vrienden zouden blijven, heb ik nooit meer wat van hem gehoord en we zeiden nu dus ook niks tegen elkaar. Zijn ''scharrel'' praatte over mij, dat zag ik aan haar en ze keek de hele tijd naar me. Ze waren niet klef samen, stonden amper bij elkaar en ik verwacht ook niet dat het gerucht waar is. Ik vond het wel grappig dat als ik naar hun keek, zij opeens om zijn nek hing. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen op het moment dat hij er is. Ik kan wel huilen dan, maar meestal probeer ik hem te laten zien dat ik het naar mijn zin heb. Ik dans gewoon graag en dit was ook mijn afleiding, maar hij stond me steeds op een afstandje te bekijken. Met zijn blik, oh wat hou ik van die blik. Wat later op de avond, keek ik eens een keer terug. Ik was het goed zat en ik keek dus met mijn nogal verwaande blik. Hij probeerde een lachje van mijn gezicht te krijgen en ik kon duidelijk aan zijn gezicht zien dat hij het niet leuk vond dat ik zo boos keek. Hij bleef me aankijken en ik zag dat hij tegen zijn vriend iets over mij zei. Ik stopte met kijken toen mijn beste vriendin me in mijn rug porde, omdat ze het niet goed vond dat ik naar hem keek. Aan het einde van de avond gingen ze met zijn vieren weg en ja, dat doet pijn. Ik wil dat hij gelukkig is, maar niet met haar. Ik wil dat we vrienden kunnen zijn en ondanks dat ik nog smoorverliefd op hem ben, hij is er altijd voor me geweest en ik voor hem. Wij konden elkaar alles vertellen, al onze problemen konden we aan elkaar kwijt en aan niemand anders. Dat zei hij vaak tegen me: "jij bent de enigste die ik vertrouw," en ik mis dat. Morgen is hij jarig en ik zal de hele dag aan hem denken. Maar feliciteren, dat ga ik niet doen en dat zal de hele dag aan me knagen.