Sinds drie weken is het nu gedaan met mijn vriendin
(drie jaar samen geweest)

we hadden op het einde dikwils ruzie en plots was de maat vol voor haar
het was mijn eerste grote liefde en ik had altijd gedacht dat het zou blijven duren (naief van mij)
ik had zekerheid, wist dak ik altijd op mijn vriendin kon trugvallen, wist hoe de toekomst eruitzag, had zelfvertrouwen, etc ...
Nu ben ik één hoop puin, vol onzekerheid

Velen herkennen dat waarschijnlijk, maar op dit moment kan ek mij nie voorstellen nog zo iemand te ontmoeten
Zowel op uiterlijk als op vlak van karakter von ek ze zo geschikt
voorlopig kan ek mij alleen voorstellen dat ek in de toekomst meiskes met haar zal vergelijken en dat ze tekort zullen schieten.
ik besef wel dat je alles gaat idealiseren in zo'n periode en hoop dat ek ooit de mindere kanten aan de relatie zal tegenkomen
voorlopig kan ek alleen aan de goeie en mooie momenten denken
als ek nog maar een foto zie, komen alle herinneringen en alle emoties terug boven

de grote problemen lagen denk ek bij mijn jaloersheid
ik vertrouwde mijn lief 100%, ze is een braaf meiske en ze maakt graag fun
alleen kon ek da wel eens verbrodden
ik was nie bang dat ze mij zou bedriegen (daarvoor vertrouwde ek ze en ze was ook altijd bij mij), maar ik kon gewoon niet tegen de gedachte dat een man met haar zou flirten
ik heb ze dan ook proberen af te schermen van andere jongens wat een grote fout was
als ze sms'kes kreeg ofzo, wou ik ook altijd weten wie het was.
int begin zei ze da altijd, maar na een tijdje begon het haar tegen te steken dak et zo nieuwsgierig was
als ze eens alleen wegging, had ek daar ook al problemen mee, en hoorde ek ze altijd uit als ze trug was

ge kunt dus al merken, dat ik veel te jaloers geweest ben
er was op het einde verschillende keren ruzie geweest, maar ik zag toen niet in wat ek fout dee
toen het gedaan was en ik alles op een rijtje zet, besefte ik plots veel zaken
altijd geprobeerd om ervoor te zorgen dat niets onze relatie in de weg zou staan en juist dat heeft haar versmacht en een einde doen maken aan de relatie (denk ik)
uit fouten kan men leren, maar nu is het natuurlijk te laat voor deze relatie
ik wou dat ek alles over kon doen, maar da ga nu eenmaal nie

ik weet dat het een tijdje zal duren tegen ze opnieuw open staat voor een nieuwe relatie (daarvoor ken ek haar goe genoeg)
maar gewoon al het principe dat ze trug plezier zal maken met vrienden etc terwijl ik in zak en as zit ...
het feit dat ze veel aantrek heeft, maakt het enorm moeilijk voor mij en lagen ook aan de basis van mijn grote jaloersheid

het ergste is dat ik ze nog hoor en zie
ik zie ze op msn, via sms en ook in het echt
ik heb al heel mijn hart gelucht bij haar, en ik ben voor 99% zeker dat er geen hoop meer is
zij wil wel vrienden blijven, maar voor haar ligt da natuurlijk anders dan voor ik
ik bekijk ze nog altijd als 'mijn' vriendin, en niet als 'een' vriendin
telkens als ek ze zie of hoor, voel ek mij trug gelukkig en belangrijk om dan weer in elkaar te storten als ek ze nie zie/hoor
ik besefte dat het zo nie verder kon en zei dan ook dat het beter was om nie meer af te spreken
ze liet wa tranen en hoopte om mij echt nog te kunnen zien
diezelfde avond nog zag ek ze alweer
ik heb gewoon de moed en het karakter niet om ze volledig te negeren en verder te gaan
soms wou ik dat ze mij totaal nie meer wou zien, dan zou de pijn nog harden aankomen maar kon ek beginnen met te verwerken
nu zit ek enkel te denken van wanneer ik ze terugzie, wat ek allemaal ertegen kan zeggen etc etc op de hoop dat ze mss wel een nieuwe kans zou geven (later besef ek dan altijd dat dat ijdele hoop is)

we zijn in feite 3 jaar geleden direct een relatie begonnen, waarmee ik bedoel dat we niet eerst vrienden waren
ze zeg nu dat ze beste vrienden wil worden, mij zo op een andere manier willen leren kennen (als vriend dus) en dat er dan mss later nog iets mogelijk is
maar uit andere zaken (namelijk dat dat nog een tijdje zou duren tegen dat ze er opnieuw klaar voor zou zijn en dat ze moeilijk met mijn karakter kan leven), besef ik dat dat ijdele hoop is

ik weet dat de beste manier is om ze te vergeten en er niet meer mee af te spreken, maar da lukt mij niet
het feit dat zij mij wil zien en geen problemen ermee heeft dat ik tegen haar babbel maakt het allemaal zoveel erger

edit:

ikzelf ben trouwens 21 jaar en ga nog naar school (op kot)
ik besef dat het beter is om het nu tegen te komen dan wanneer je gesettled bent
veel van mijn vrienden zijn nog vrijgezel en gaan nog uit
ik besef wel ergens dat het ooit weer goed zal komen met mij
alleen troost die gedachte mij niet. De twijfel om ooit nog iemand te vindne waarbij ek mij zo kan geven is groot en de angst om er nog zeer lang kapot van te zijn ook

----------------------------------------------------------