Gebroken!

afbeelding van Gebroke_hartje

Het is nu 3 dagen geleden dat mijn vriend het heeft uitgemaakt na een relatie van meer dan een jaar. Ik ben er kapot van!
In het begin deed hij veel moeite, maar ik voelde mij verstikt en reageerde altijd heel heftig op hem.
Na een tijd ging het beter.
Tot begin augustus, toen wou hij plots tijd om na te denken.. ik heb aangedrongen om me nog een kans te geven en kreeg die de dag zelf nog.
Tot 3 dagen geleden dan.. hij wou weer een pauze nemen zodat hij weer kon nadenken of hij nog bij me wilde zijn. Maar weer bleef ik tot mijn grote spijt nu aandringen. Als ik om een kans vroeg zei hij dat hij het allemaal niet meer wist. Vroeg ik om rechtuit te zeggen dat hij me niet meer wou zei hij dat hij het niet kan.
En enkele uren later kreeg ik het rake antwoord. Hij wou nog wel dat het goed kwam, maar het ging gewoon niet meer zei hij. Hij zei ook dat hij me nog wel een beetje graag zag; dat hij dat toegaf. Maar er was te veel gezegd en gebeurd..
Hij zag geen toekomst meer en wou geen energie meer erin steken zoals vroeger.

Ik heb in het begin rot tegen hem gedaan en hij zegt dat daardoor alles is weggegaan, dat het alles verknoeid heeft.
Als ik nu om een kans vraag zegt hij dat het niet gaat .. maar misschien ooit nog.. later!

Maar het doet zo pijn! Ik heb hem beloofd te veranderen en hij gelooft best dat ik dat wil .. maar toch veranderd zijn gedacht er niet van.

Ik denk voortdurend aan hem! Ik wil hem zo graag terug!
Eigenlijk heeft het nooit echt goed gegaan tussen ons en daar heb ik nu ongelofelijk veel spijt van. Maar we hadden ook onze mooie momenten.
Gisteren is hij spullen komen hale .. heb ze hem aangegeven door het autoraam en heb me omgedraaid zonder een woord te zegge .. eens omgedraaid ben ik beginnen huilen gelijk een klein kind!
2 minuten later kreeg ik een sms: sorry voor alles echt waar Verdrietig
Via internet liet hij we weten dat hij het erg vond..

Heeft iemand mss een tip om hem voor mij terug te winnen.
Op het moment denk ik dat ik het misschien beter even laat rusten maar ben zo bang dat hij iemand anders gaat tegenkomen. ik ben ook bang dat hij me niet zal missen omdat hij degene is die het heeft uitgemaakt en omdat het nooit zo heel goed ging.

Ik heb al gevraagd of we over een maand terug kunnen afspreken om bij te praten en dan konde we zien wat we deden en als antwoord kreeg ik; we zullen zien. maar misschien durfde hij niet nee zeggen .. bang me nog meer pijn te doen.

Aub help me! Ik ga er echt aan kapot!

afbeelding van Huysch

Hey jij met het gebroken

Hey jij met het gebroken hartje! Het is goed dat je het van je afschrijft! Vind je ook niet dat het in elk geval een rustgevender gevoel geeft wanneer je je gevoelens hier uit? Ik ben zelf drie weken geleden aan de kant gezet en hoewel er heel veel moeilijke momenten zijn, ben ik sindsdien graag hier om te schrijven over hoe ik me voel en anderen te zien schrijven. Dat werkt in elk gavel een beetje troostend. Echter, het zware gevoel wat je nu doorstaat blijft ellendig, ik weet het...

Terugwinnen van je ex... nou heel toevallig heb ik hier gisteren een sterk advies over gelezen, je kan het nog terugvinden. Het gaat over een heel tegenstrijdige actie dan wat je gevoel zegt. Althans, de eerste stap. Luister, het is geen wondermiddel en de kans is niet vanzelfsprekend dat het werkt. Maar probeer even niets van je te laten horen en laat hem weten dat je het met hem eens bent dat het nu uit is, dat je sterker bent zonder hem en gelukkiger ook. Je zou zelfs (heb ik niet gedaan) kunnen zeggen dat je zin hebt in het weekend om weer eens lekker te gaan stappen (of iets anders leuks wat in je straatje ligt). Dat betekent nog niet dat je dat zo denkt, voelt en werkelijk wil doen, maar het signaal wat je dan afgeeft is veel minder 'killing' voor je ex en kan misschien hem laten denken dat jij jezelf prima zonder hem redt. Wat ik dan denk wat kan gebeuren is dat óf hij is blij dat je het prima oppikt en kan opgelucht met zijn leven verder (en alle gevolgen...) ofwel hij beseft eigenlijk dat jij sterker bent dan hij dacht en dat roept weer gevoelens op alsof hij je mist...
Het klinkt bizar en heel tegenstrijdig want ik weet dat jij er keihard voor wil knokken en laten zien hoeveel je van hem houdt, maar ik besef me ook steeds meer dat dat juist alleen maar iemand afstoot.

Iets anders: Beloof niet om te veranderen! Veranderen voor iemand zal niet gaan, want jij bent jezelf. Je kan alleen dóór iemand veranderen en waarschijnlijk ben je in dat jaar met hem al veranderd zonder dat je het eigenlijk beseft. Bovendien is het zo dat je vanjezelf moet houden, jezelf nemen zoals je bent. En als dat betekent dat hij zijn gevoelens niet aan kan koppelen, en het is al vele malen besproken, dan kan jij er niets meer aan doen en ligt de bal bij hem. Hij zal zelf moeten inzien of hij verder wil of niet verder wil met jou. Het zijn misschien lege woorden die ik nu zeg; ik ben zelf niet goed met raad geven omdat ik zelf ook hier ben gekomen met heel veel pijn in het hart en dus ik zelf ook knok met hoe ik hiermee om moet gaan... maar het ik doe wat ik kan, ik help graag, ookal helpt het misschien niet zo. In elk geval, heel veel sterkte! Je zal het echt nodig hebben! Zeker nu het alles nog in je leven beheerst en het enorm veel zeer doet. Blijven schrijven hoor!

afbeelding van Gebroke_hartje

Bedankt voor de reactie! Heb

Bedankt voor de reactie! Heb er wel iets aan, alleen het gevoel al dat iemand me begrijpt is een enorme steun. Mag misschien nog maar 20 jaar zijn. Maar op vlak van relaties heb ik meer meegemaakt dan sommige ouderen.

Had dat stukje ook gelezen zonet, er zit inderdaad veel waarheid in.
Ik zou em graag de tijd gunnen en even niets van me laten horen, maar het is enorm hard en vrees dat k het mss maar 1 dag ga uithouden. Zijn gsm-nummer heb ik gewist. Ken hem gelukkig ook niet vanbuite, dus sturen kan ik hem niet meer.

Hij had me laten staan via msn, maar had uitdrukkelijk gevraagd om hem niet te blokkeren want dat wou hij niet. Toch had ik er al aan gedacht om dat wel te doen. Maar we hebben veel gemeenschappelijke vrienden en ben bang dat hij aan hen gaat vragen of ik online ben en het zo helemaal vergooi want ik weet iet of ik die vrienden voor 100% kan vertrouwen. Maar ik en wel degelijk bang dat hij tot het soort behoort dat het goed opneemt. Dat hij blij is dat k verder kan gaan. Heb dat gevoel vooral omdat het lijkt alsof het hem niets doet. Toch zegt hij dat hij het erg vind Verdrietig.
Hem zeggen dat ik ga stappen durf ik totaal niet, uit angst dat hij ook weer weggaat gaan en zo iemand anders tegenkomt.

Heb ook al gemerkt dat als ik vraag of hij me mist dat hij gewoon niet meer antwoord. En als i kda zeg ik zal je laten zegt hij onmiddellijk ok.

Dus dat ik hem even moet laten staat vast, hoop dat ik dat volhou!
Als eerste ga ik ook niets zeggen op msn.. maar het is zo pijnlijk dat hij ook niets zegt!

afbeelding van Dinges

Heee hoi..., Jezelf de

Heee hoi...,

Jezelf de schuld geven dat alles kapot is gegaan omdat je niet altijd even aardig en lief tegen hem bent geweest in het begin is iets wat je absoluut niet moet doen. Dat hij niet meer van je houdt op de manier die jij wil is NIET jouw schuld. Je bent toch altijd jezelf geweest en gebleven? Dat zou voldoende moeten zijn voor "die ene". Als hij na een jaar al niet meer gek op je is, hoe zou dat dan gaan als jullie samen blijven en straks 10 jaar verder zijn?! Uiteindelijk wil je toch ook iemand die blind voor je gaat en er altijd voor je zal zijn? Als iemand na een jaar al twijfels heeft, dan kun je met een gerust hart zeggen dat hij/zij niet de ware voor je is...., hoe graag je dat ook zou willen.

Begrijp me niet verkeerd hoor, want het eerste waar ik vanmorgen aan dacht toen ik wakker werd was mijn ex. Ik weet dus wel een beetje hoe je je voelt. Mijn ex hield het na anderhalf jaar voor gezien met mij, omdat ik zogezegd 1001 dingen verkeerd had gedaan in het begin van onze relatie, waardoor haar liefde voor mij bekoeld is geraakt. De laatste maanden van onze relatie ben ik gaan veranderen voor haar (zoals jij voor je ex zou willen doen) en ik kan je vertellen dat dit niet alleen heel erg fout is, maar dat het ook nog eens averechts werkt. Enerzijds ben ik hierdoor mezelf verloren en anderzijds heb ik haar hierdoor nog meer van me afgeduwd. Ik was namelijk niet meer die sterke onafhankelijke jongen die ik was toen ik haar leerde kennen. Achteraf gezien had ik gewoon voor mezelf moeten kiezen en misschien dat ze dan had ingezien dat je mensen moeten nemen zoals ze zijn. Misschien dat ik een stuk aantrekkelijker was gebleven voor haar als ik gewoon mijn eigen pad had gekozen en haar een tijdje links had laten liggen. Maar ja..., dat is allemaal achteraf gepraat. Feit blijft wel dat zowel jouw ex als de mijne niet blind voor ons zijn gegaan en dat de liefde die zijn voor ons voelde simpelweg niet groot genoeg was om bij ons te willen blijven. Ik hoop dat je hier een beetje hoop en vetrouwen uit kunt putten. Hoop op een betere toekomst met een ander en vertrouwen in het feit dat het beter is zo.

Sterkte..., D

afbeelding van kersje

hey

ik ken het gevoel dat oudere mensen nog niet de helft hebben meegemaakt van wat wij hebben meegemaakt... ik besef maar al te goed dat mensen veel geluk kunnen hebben en ook veel ongeluk in de liefde... jammer genoeg ben ik ook iemand van de laatste soort...
ik kan je verhaal goed begrijpen, aangezien ik in een gelijkaardige situatie min of meer zit... met het verschil dat hij het een tweede kans geeft, alle ja maar wat ik daar van kan verwachten is niet vet... het verschil is is dat hij nu nog meer uitstapjes maakt zonder mij... redelijk frustrerend en veel verdriet...
hoe je een liefde kan terugwinnen is niet eenvoudig... ik weet het zelf niet, de tip die hier in één van de tekstjes staat, je niet laten horen en zo... kan helpen, maar je moet zelf nadenken of je dit alles nog wilt... alle ja momenteel heb ik gemakkelijk praten maar besef dat sommige zaken niet vergeten zullen worden en een dominante rol zullen blijven spelen in die nieuwe relatie... geef elkaar tijd( ook hier gemakkelijk gezegd) en dan kun je mettertijd misschien opnieuw elkaar leren kennen... ik weet het het is inderdaad gemakkelijk gezegd, maar gun je elkaar deze periode niet dan zullen altijd oude koeien uit de gracht gehaald worden ( en ook ik heb mijn grote vlam ooit eens een tweede kans gegeven en eerlijk gezegd, het liep vierkant rond, er was maar 3 maanden verstreken en oude discussies en ruzies waren nog niet gaan slijten) in mijn huidige relatie moet ik zeggen dat ook ik een zware periode achter de rug heb gehad in het begin van onze relatie, met stress en nutteloze discussies tot gevolg, nu is het omgekeerd hij heeft het zeer moeilijk en heeft onnodige stress... terwijl ik nu aan de zijlaan staat te kijken kan hij zich wel amuseren met zijn vrienden... maar hij beseft niet of hij wil het niet beseffen dat onze relatie eerder gedoemd is om te mislukken dan dat ze zal slagen....
heel veel succes !

afbeelding van Gebroke_hartje

Ja ik weet niet wat ik

Ja ik weet niet wat ik wil..

Het ene moment wil ik hem terug en 5 minuten later denk ik, nee het is beter van niet.

En toch .. ergens blijf je hopen. Maar moet het ooit goed komen.. zullen er inderdaad dingen zijn waar ik steeds aan terug ga denken, zoals jij een beetje aangeeft. Daarom heb ik ook de neiging om te zeggen laat het maar .. er zijn gewoon dingen die je niet kan vergeten.
Ik zou er constant aan denken aan hoe hij me gekwetst heeft .. en denk niet dat ik daarmee kan leven. Zou me constant afvragen of hij me ooit weer gaat laten vallen ..

afbeelding van krulie

te veel gekwetst

Krulie
Wat gebroke_hartje schrijft : Ik zou er als de relatie verder zou gaan (was ook eventjes het geval bij mij) te veel aan denken hoe hij me heeft gekwest. En ik zou er dan ook te zeer op bedacht zijn dat het weer zou kunnen gebeuren. Zo werkt de relatie ook niet meer, heb ik ook ondervonden.