geen glans meer

afbeelding van lotte24

Altijd lachen, zoveel passie en een gelukzalig gevoel. Ik wist het zeker.
Met jou wilde ik mijn leven delen. Twee jaar lang was ik je maatje, mijn
hart lag bij jou. De vervelende dingen nam ik voor lief, omdat ik voelde
dat er zoveel moois tegenover stond. Ik dacht dat jij je ook aan mij gaf,
maar nu blijkt dat je dat niet helemaal kon. Jij houdt niet van jezelf,
waardoor je onmogelijk mij de liefde kan geven die ik nodig heb. Met
tranen in mijn ogen denk ik aan onze vakanties waarin je mij verliefd in
de ogen keek en mij elke minuut van de dag vasthield, knuffelde en kuste.
Je wilde mij wel alles geven, maar je kon het niet. Je blokkeerde. Ik
verstoorde je structuur, waardoor je de ruimte miste om aan jezelf te
werken. Jij wil eerst je eigen geluk terugvinden voordat je jezelf aan
iemand kan binden. Harverscheurende woorden voor mij, omdat ik je zo
graag wil helpen, maar dat nu niet meer mag doen. Telkens kwel ik mijzelf
door aan de momenten te denken waarin je oprecht zei dat ik het helemaal
was voor jou. Met oud en nieuw vroeg je mij verliefd of ik nog een jaar
met jou wilde delen en vorige week wilde je nog plannen maken voor een
geweldige zomervakantie. Ik voel me zo ontzettend verlaten. Ik snap niet
dat onze liefde niet genoeg voor je was. Hoe kan een mens zich zo
vergissen? De liefde maakt blind. Mijn toekomstplannen zijn weg en de
glans is van mijn leven gewist. Ergens voelde ik wel dat jij worstelde met
het geven van jou liefde aan mij. Maar ik heb zo'n sterke wilskracht en
dacht dat jij wel aan jezelf kon werken terwijl ik naast jou stond. Ik dacht
echt dat wij elkaar sterker maakten. Maar nu blijkt dat ik jou juist
zwakker maakte. Ik hoop met heel mijn hart dat je gelijk hebt. Dat deze
breuk ons uiteindelijk allebei sterker maakt, want er is iets heel moois
weggegooid....

afbeelding van Missy23

lotte24

Pf wat een intens verdrietig verhaal. Ik krijg er een brok van in mijn keel.
Ik wens je heel heel veel sterkte meid.
Zoveel mooie toekomstplannen, en dan zo ineens is alles weg. Ik begrijp hoe je je voelt. Alles lijkt nu somber, ook bij mij, maar ik hoop voor ons en voor ieder ander op deze site dat er in de toekomst gelukkigere tijden aan komen, aan het eind van deze zwarte tunnel!
Ik leef met je mee meid!
Liefs missy

afbeelding van lotte24

Hey Missy! Dankjewel voor je

Hey Missy!

Dankjewel voor je reactie...dat is zo ontzettend fijn..het is nog zo
vers bij mij, gisteravond is het gebeurt. Het is een fijn gevoel dat er
meer mensen zijn die hetzelfde doormaken. Daarom wilde ik ook mijn
verhaal delen. Hoe kan je in hemelsnaam zoiets accepteren wanneer
het dwars tegen je gevoel ingaat? Hoe probeer jij er mee om te gaan?

Liefs, Lotte

afbeelding van lotte24

Hey Missy! Dankjewel voor je

Hey Missy!

Dankjewel voor je reactie...dat is zo ontzettend fijn..het is nog zo
vers bij mij, gisteravond is het gebeurt. Het is een fijn gevoel dat er
meer mensen zijn die hetzelfde doormaken. Daarom wilde ik ook mijn
verhaal delen. Hoe kan je in hemelsnaam zoiets accepteren wanneer
het dwars tegen je gevoel ingaat? Hoe probeer jij er mee om te gaan?

Liefs, Lotte

afbeelding van Missy23

@ lotte24

Het proces "accepteren" komt later pas.. Als het nog zo vers bij jou is, nog maar 24 u misschien, dan is accepteren nog lang niet aan de orde meid! Je kunt het nu beter "overleven" noemen. Je mag huilen, je mag schelden, je mag de hele dag je klote voelen, gooi het er gewoon maar uit.
Bij mij is het nu ongeveer anderhalve maand over, en nog is acceptatie heel moeilijk! Er is niet een speciale manier om met zo iets verdrietigs om te gaan, iedereen doet dat op zijn/haar eigen manier. De enige tip die ik je kan geven is, geef het tijd, veel tijd! Huil wanneer je wilt huilen, en zoek afleiding als jij er aan toe bent. En dat is nu nog niet, nu je het nog maar net weet. Gun jezelf eerst de tijd om te huilen, dat mag. Je hebt verdriet, stop dat asjeblieft niet weg, want dan komt het er later alsnog uit!
Gun jezelf de tijd meid!
Liefs missy

afbeelding van femmie

Nooit verloren

Die breuk zal jullie allebei sterker maken op den duur, zeker weten. Jij bent er geweest voor hem, je stond naast hem. Dat is het beste wat je voor iemand kunt doen! En het is waar, je kunt geen liefde aan een ander geven als je geen liefde aan jezelf kunt geven. Hij heeft die tijd nodig, dat hij nu niet naast jou kan staan betekent niet dat hij niet van je houdt!! Die liefde is niet zomaar weg, die is nooit zomaar weg. Die liefde leeft nog steeds alleen zijn jullie nu niet samen. Als het sterk genoeg was, dan komt hij bij je terug. En als het dat niet was, dan hebben jullie een geweldig mooie tijd samen gehad. Hoe het ook is of zal zijn, de pijn van nu verandert niet. Laat het toe, maar laat de pijn niet toe al je gedachtes te verstoren. Laat de pijn niet toe het verleden te verstoren. Liefde is bij elkaar willen zijn, maar het is ook loslaten en de ander de ruimte geven om zijn eigen pad te volgen. Hoeveel pijn jou dat ook doet. Jij maakte hem niet zwakker, misschien op het moment wel maar uiteindelijk zal alle liefde die jij hem gaf hem alleen maar sterker maken. En maken dat hij meer van zichzelf houdt. Liefde is nooit verloren! Koester jullie tijd samen, laat al je verdriet toe en zorg goed voor jezelf. Geef hem ruimte, en nog belangrijker: geef jezelf ruimte om te huilen en te schreeuwen, jezelf af en toe een schop onder je kont te geven en je eigen pad weer terug te vinden. Liefde is nooit verloren. Take care...

afbeelding van italygirl

2 wegen

Ik krijg tranen in m'n ogen als ik dit mooie maar droevige verhaal lees en de reacties erop.
Volg zeker ook de raad van Missy'tje op, Lotte!
Het is nu veel te vers, je moet nog niet te ver doordenken. Geef jezelf de tijd om te rouwen en dan weer aan jezelf te gaan werken.
Huil zee?ɬ´n bij elkaar en sta pas op als je er weer wat kracht voor hebt.
De liefde die er was, en waarschijnlijk nog steeds is, zal nooit vergaan, ze kan zich wel splitsen in 2 verschillende wegen, maar dan zal dit enkel zijn omdat jullie daar beiden sterker van worden.

Veel steun toegewenst meid xx

italygirl

afbeelding van Dinges

Lotte

Hai Lotte,

Nu ben ik niet zo snel onder de indruk van iets of iemand, maar ik vind het een bijzonder mooi stukje wat je geschreven hebt.

Zoals Femmie al aangeeft zal de liefde tussen jou en je ex niet zomaar verwateren en als die liefde sterk genoeg is dan zal hij wel weer bij je terugkomen. Ik zou daar echter niet op gaan zitten wachten. Als je de verhalen op deze site leest dan zijn er meer relaties kapot gegaan, omdat 1 van de 2 aan zichzelf moe(s)t "werken". Mijns inziens is dat 9 van de 10 keer een slap excuus om de woorden "ik heb geen zin meer in je" niet uit te hoeven spreken. Dit klinkt misschien een beetje ongevoelig (en ik ken jullie geschiedenis ook niet), maar als je gaat zitten wachten is het simpelweg onmogelijk om alles af te sluiten en je verdriet een plekje te geven. De eerste weken na de breuk met mijn ex had ik ook het idee dat het allemaal wel weer goed zou komen; totdat ik er dus achterkwam dat ze al die tijd (ook toen ze nog met mij was) al een ander op het oog had. Op dat moment kreeg ik dus echt een dreun in mijn gezicht waar ik wekenlang knock-out van heb gelegen.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met het verlies Lotte..., liefs..., D