Dag allemaal,

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, Ik ben een 30jarig vrouwtje en tot augustus 2010 heb ik altijd een zorgeloze relatie gehad. Ik had op die moment al 6,5jaar een vaste relatie en we waren aan het bouwen.
Onze relatie is altijd zo makelijk gegaan, nooit ruzie, idd echt nooit hooguit eens oneens zijn en dat was dan binnen de 10 zonder schelden of roepen of verwijten opgelost. Eerlijk we waren een geweldig koppel. Ik ben een vrouwtje dat nogal onzeker van zichzelf is, zoals wel veel vrouwen zeker, maar in 2010 kwam er dus een nieuwe collega, lief attent, hij deed me lachen... en mijn relatie toen ging zo vlot mss te vlot en ik zocht denk ik onbewust de spanning op.
Van het één kwam het ander en al snel deed ik dingen die ik tot de dag van vandaag niet begrijp(ik walgde van mensen die hun partner bedrogen van het idee die iemand iemand zo pijn kon doen op die manier alleen al werd ik binnenin boos), ik heb mijn vriend toen bedrogen, en eerlijk gezegd niet een klein beetje (ik schaam me diep, want eerlijk dat verdiende hij echt waar niet).
Hoe langer hoe meer begon ik in te zien dat die collega eigenlijk een drank probleem had, maar ik was zo verliefd en naief en dacht dat het wel zou beteren. Uiteindelijk is het uit geraakt met mijn vriend en al snel vond hij (ik denk zelfs via deze site) een ander meisje dat ook bedrogen was geweest en dat eigenlijk heel dicht bij zijn thuis woonde. Hij is nu gelukkig en ik ben blij voor hem ondertussen hebben ze zelfs een kindje, ik hoor niks meer van hem wat denk ik wel logisch is, maar echt helemaal eerlijk ik ben blij dat hij gelukkig is.
Ondertussen ben ik nog samen met die collega en zijn we zelfs getrouwd, je vraagt je mss af waarom trouwen met iemand die drinkt en die je niet gelukkig maakt maar ik zag het gewoon niet in hij bleef beloftes maken en afspraken dat hij niet meer zou drinken dus ik geloofde dat, dom heel dom.
Ik wilde met dit hier te zetten gewoon kijken hoe jullie er over dachten, momenteel zijn we enkele jaren later en besef ik dat hij niet zal stoppen met drinken. Als hij gedronken heeft is het hier onleefbaar, elke dag ruzie, ik kom thuis van het werk (hij werkt trouwens niet meer bij me en is ondertussen zelfs zijn volgende job al kwijt geraakt door de drank) en het huis staat op stelten overal rommel en afval, ik wil iets zeggen en ik zeur, ik ben iets verdikt dus nu sinds kort is het dat ik me maar volsteek met eten, overlaats had hij gedronken toen ik thuis kwam van het werk en zei daar heel rustig iets van en hij werd boos uiteindelijk kregen we weer ruzie en gooide hij de hele tijd met eten op me, de hele living lag vol(hij was een kebabschotel gaan halen), verder "willen al de vrouwen op zijn nieuw werk hem allemaal volgens hem, ik krijg rare verhalen te horen(hij verteld me die dingen zelf)en dan zegt hij dat ik jaloers ben, maar eerlijk soms denk ik zelfs ik hoop dat het waar is en hij daar iemand leert kennen(zo ver is het al), dan moet ik naar de buitenwereld niet toe geven dat ik toen beter geluisterd had naar hen, dan hoeft niemand eigenlijk echt te weten wat er zich binnen deze muren afspeelt en wat de echte reden van ijn vertrek zou zijn.
Ik wil gewoon jullie gedacht en mening. Ik heb lang gedacht en tegen mezelf gezegd; 'meisje je hebt het zelfs gezocht, uw verdiende loon!' ma eerlijk wat ik hier nu al bijna drie jaar mee maak verdient niemand. Ik wilde hier gewoon mijn hart eens luchten denk ik en graag jullie gedachten horen, want eerlijk gezegd weet ik niet meer wat doen, moet ik er mee leren leven de rest van leven ongelukkig zijn, of moet ik hard zijn en vertrekken ik weet ergens dat alles goed komt en dat ik dan vroeg of laat weer iemand zal vinden waar ik gelukkig mee kan zijn. Maar ik weet het echt niet maar dus heel graag jullie mening,

een dom vrouwke

PS; momenteel is hij onder invloed van de alcohol die hij al gedronken had gaan eten met 'iemand' maar ik mag niet weten met wie en eerlijk vroeger maakt ik me zorgen hij zal me toch niet bedriegen maar nu, het maakt me niet uit met wie hij weg is...