harde slag!

afbeelding van belleke

Nooit gedacht maar toch gebeurd...
Ik was een maand in Frankrijk, ik verkeerde 2,5 jaar.
De dag dat ik in België was heeft mijn lief het uitgemaakt.
Hij heeft niet meer genoeg gevoelens om onze relatie verder te zetten.
mijn wereld viel echt ineen. In 10 minuten kon hij een relatie van 2,5jaar zomaar stopzetten.
eigenlijk heeft hij het wat laf gedaan, maar ergens versta ik het wel,
want hij had het heel moeilijk, hij heeft altijd moeite gehad om zn
gevoelens te uiten.
hij doet nu vré koel tegen mij, hij weet niet hoe hij ermee moet
omgaan...
Ik heb héél veel afgezien, heb dagen liggen wenen, kon het allemaal niet
aan, zag het allemaal niet meer zitten, tot dak realistisch ben beginnen
denken.
paar maanden geleden heb ik zelf beginnen twijfelen om dezelfde reden,
zou dat een voorteken geweest zijn?
Ik zit nu wa in de knoop met mezelf, zit met gemengde gevoelens... ene
moment denk ik , ja hij heeft gelijk, ander moment zou ik alles doen
om hem terug te krijgen, of is dat meer angst om alleen te zijn?
wij hadden dan ook wel verschillende interesses... hij ging weg waar ik
niet graag wegging en omgekeerd... maar daar kan toch wel aan gewerkt
worden denk ik. De laatste tijd was onze relatie idd saai, we sliepen
amper bij elkaar enzo...
goh ja tis moeilijk om zo'n lange relatie stop te
zetten,dans stel je de vraag, waarom doet hij geen moeite???
maar als het de gevoelens zijn kan je er wsl niets aan doen zeker?
soms denk je of het aan jezelf ligt, mar da zijn gevoelens he...
kan je niet forceren.
nu hoop ik echt dat hij met mij wil praten , mar hij wil eerst wat met
rust gelaten worden dat bij ons alle 2 wat afkoelt, 1 ding weet ik
goed komen zal het zeker niet, want als hij zoiets zegt is het heel zeker
menens...
nuja hij zal toch nie voor mij voorbestemd zeker... en toch doet het
zoveel pijn... weet soms niet wat ik denk...

afbeelding van Bert85

Hey Belleke,

Hey Belleke,

Het spijt me dat te moeten horen. Zoiets is nooit leuk om mee te maken. Je zegt dat het misschien al een teken aan de wand was dat je niet meer bij elkaar sliep e.d. En natuurlijk is dat normaal dat je hem mist. Hij heeft 2,5 jaar deel uitgemaakt van jouw leven.

Geef jezelf de tijd om dit te verwerken en verwijt en veroordeel jezelf niet. Het is zijn keuze en daar kan jij helaas niets aan veranderen. Ik vind dat je vrij moedig bent door te zeggen dat jullie dan wrs niet bij elkaar passen, want vele mensen hier op de site die pas nieuw zijn hebben daar heel veel moeite mee. Zij zien vaak niet de dingen die niet juist gingen of willen ze niet zien. Jij daarentegen zegt dat je verschillende interesses hebt en dat dit mss wel een oorzaak kan zijn.

De tijd zal moeten uitwijzen of het nu de juiste beslissing was van hem, maar ik merk in je schrijven ook een soort van "berusting". Ik vind er geen ander woord voor, het is net alsof je het echt hebt zien aankomen en dat je toch voor een groot deel akkoord gaat dat het zo niet meer verder kon. Daarvoor moet je jezelf niets verwijten, jullie zijn allebei jezelf gebleven en jullie hebben wrs allebei het beste van jezelf gegeven om aan de relatie te werken. Anders blijf je geen 2,5 jaar bij elkaar.

Het is wel goed dat hij besluit om nog even te wachten om te praten met jou. Dan kunnen jullie er beiden afstand van nemen en wat rationeler over de situatie nadenken. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je hier niet ?ɬ©?ɬ©n, twee, drie overstapt... Daarom kan je altijd je verhaal hier kwijt, hoe onbenullig je het mss van jezelf vindt dat je daarmee zit...

Veel sterkte

"Struggling is nature's way to become stronger"

Groetjes Bert.

afbeelding van Boreas

I know...

Hi Belleke,

Dat verhaal met verschillende interesses herken ik wel een beetje.
Dat kan een relatie erg moeilijk maken en kan leiden tot verschillende discussies. Geef jezelf de rust en denk niet dat het aan jou ligt. In dit soort situaties kun je ook niemand de schuld geven. Soms willen mensen elk een andere kant op en wordt het houden van de relatie moeilijk.

Ik wens jou veel sterkte toe de komende tijd.
Pas goed op jezelf!

Groetjes,
"Boreas"