heb advies nodig, ben radeloos

afbeelding van Desperate79

we hebben n relatie van een 14/15 jaar. Twee jaar geleden heb ik n zakelijk conflict gehad wat n behoorlijke inpact op ons leven heeft genomen. Heb haar twee jaar lang over bepaalde financien voorgelogen. Dat hebben we beide toen afgesloten en besloten om verder te gaan. Maar hierdoor de bruiloft afgezegd en door het slijk gegaan. We hebben drie kinderen. Ons derde kindje is nu 7 mnd oud. Na de toestand van twee jaar geleden bewust voor n derde gekozen. Toen voelde het ook weer goed en vertrouwd. Ik ben zelf n aantal keer van baan gewisseld de afgelopen twee jaar en ben steeds onzekerder geworden. Doe ik t goed voor mijn gezin. Waarom kunnen andere dat wel. Tijdens haar zwangerschap sinterklaas vorig jaar merkte ik dat ze met n mannelijke collega zat te smsen. Onze kindjes waren druk met de cadeaus. In het smsje stond. Fijne sinterklaasavond. De dag daarna zij ik tegen haar. Dat hij zich bezig houdt met zijn eigen gezin. Hij heeft zelf ook kinderen die nog in sinterklaas geloven.
Nu was t eind dec. Ze was hoog zwanger. Kerstborrel in antwerpen. Ze zou met n collegaatje meerijden en dan weer terug.
Ineerste instantie wilde ze blijven slapen. Ik zei nog, ik kom je wel halen maar je bent hoog zwanger is dat wel verstandig. Toen kwam de mannelijke collega weer, laat ik hem x noemen. Hij bericht haar, belt, dat ze met hem mee kan en dat hij haar wel ophaalt. Via n ander smsje laat n collegaatje weten dat ie echt verliefd is. Dat zei ze voor de grap volgens haar. Hierop zei ik. Doe normaal en hou ermee op. En ben haar continu gaan controleren. Heb in haar telefoon gekeken.. Nu was t januari en ons derde kindje werd geboren. Haar super bij gestaan wat ik normaal vind als vent zijnde. Beide weer trots. De 1e nacht zeg ik. Heb je x al laten weten dat je n dochter hebt. En weer ruzie. Ze geeft aan dat niks voorstelt en gewoon gezellig kan kletsen. Nu komen de collegaatjes op kraamvisite. X niet. Die woont verder weg. Haar kerstpakket staat nog op de zaak en x had ook nog iets kleins.. Nooit iets van gezien. Het gaat n paar maanden goed. Ze heeft in haar verlof geen contact met hem. Ze begint weer met lijnen en valt weer flink af. Mei. Ze is weer begonnen en t contact is er meteen weer. Ik ben

zo onzeker en q. Begin haar telefoon iedere avond te checken. Zeg tegen haar dat ik haar vertrouw maar x niet. Mannen zijn maar op een ding uit. Juni ze heeft n feest van t werk met klanten en overnachting. De dagen daarvoor continu ruzie. Omdat ze er contact mee heeft. Ze vertrekt. Kan die avond niet slapen. Ze had in haar telefoon twee nr staan van x. Zakelijk en Prive. Heb deze ook. Begin ze zonder nummermelder te bellen. Zelfs om half vijf en hij pakt op en hoor haar nog zeggen wie belt jou nou nog. Ze komt terug. Keer op keer zegt ze dat er niks is. Maar drijf haar zowel in x zijn armen. Draai helemaal door. Bel x op zonder nummerweergave en zeg hem dat ie op moet houden.

afbeelding van Desperate79

vervolg ben radeloos 1

.s middags lieg ik tegen haar. Zij zegt dat ik dat ben geweest. Die x gebeld heeft. Nu zet ze n code op haar telefoon maar kom hier naar twee dagen al achter. Verander steeds de nrs gooi ze eruit. De berichten van hem staan niet meer in haar telefoon. Dit gaat zo door en door. Blijf x bellen. Zelfs haar. Zeg tegen haar stop met t contact. Ze gaat steeds geheimzinniger doen met haar telefoon. Moet op stap met n ander collegaatje. Komt straalbezopen thuis. En ik blijf maar doordraaien. Blijf maar bellen. Zie dat ze opgezocht heeft. Ongewenste telefoontjes. Stop met bellen. De ruzies blijven aan de gang. Ga naar n psycholoog toe pas nadat zij dit verteld aan haar ouders. Die brengt me weer wat tot rust. Maar hebben toch weer drie keer ruzie. En heftig. Augustus. Vakantie. We gaan n weekje naar cadzand. Vrienden van ons komen n weekendje langs en mijn broer. Ze is jarig in de vakantie. We hebben t inmiddels tegen de vrienden gezegd en dat ik na de vakantie vier weken bij mijn ouders ga wonen. Het verdriet de pijn die ik toen voelde. Ik zakte door de grond. Helemaal over mijn toeren. Haar verjaardag gevierd. Versje gemaakt met de kinderen en tekeningen en kado's. Ze is continu met haar telefoon bezig en bewaakt deze met haar leven. Weet niet wat ik hiermee aan moet. Psycholoog zei zet twee stappen terug.

afbeelding van B2D

Jeetje heftig verhaal....In

Jeetje heftig verhaal....

In principe is de doorstart van jullie relatie gebaseerd op een leugen. Het feit dat jullie samen hebben besloten door te gaan en hoe het daarna verlopen is, klinkt voor mij een beetje als een zakelijke overeenkomst. Het planmatig in stand houden van een relatie, is niet de juiste manier na deze gebeurtenissen.

We weten allemaal dat een relatie in balans dient te zijn; geven en nemen gelijk; allebei de zelfde energie erin steken etc etc! Echter heb jij in eerste instantie die balans verstoord. Ik lees ook nergens (?) dat je op uitzonderlijke manieren je vrouw zich weer bijzonder, speciaal en geliefd hebt laten voelen. Alleen jij had in eerste instantie de balans kunnen herstellen.

Ook krijg ik het gevoel dat jij dacht dat met een derde kind het verleden te slim af te zijn. Je zegt er voor haar geweest te zijn, maar er zit een groot verschil tussen fysiek aanwezig zijn en geestelijk op gelijke hoogte zijn. Dat je der hand vasthoud tijdens het bevallen en dergelijke is meer dan logisch het immers ook jouw kind wat ter aarde komt. Maar ook jij moet weten dat vrouwen vaak zeggen dat het wel goed is zo, dat je verontschuldigen geaccepteerd zijn. Echter, leert de geschiedenis ons keer op keer dat dit vrouwen veelal in hun hoofd blijft achtervolgen (de gemaakte fout). Er is dus meer voor nodig dan handjes vasthouden en drinken inschenken. Geestelijke afwezigheid (slecht communiceren en dergelijke) drijft je, ondanks je denkt het goed te doen, verder uit elkaar.

Jij uit veel achterdocht naar je vrouw, en dit terwijl jij twee (?) jaar met een leugen hebt rond gelopen--niet zij. Waarom koos jij voor de weg met de minste weerstand en de daarbijkomende minimale effectiviteit? In plaats van controleren, opkroppen en die 'JamesBond-achtige' taferelen had je toch ook kunnen praten en te samen een relatietherapeut kunnen bezoeken. Het is duidelijk dat bij beide het verleden nog de overhand heeft, en als je dit samen niet op kan lossen dan is het in de arm nemen van een derde (objectieve) persoon toch niet iets om je voor te schamen. Goed(!) laatstgenoemde is de weg van de meeste weerstand, maar naar aller waarschijnlijkheid ook de weg met het meeste effect.

Begrijp me niet verkeerd; ik vind je geen slecht mens, ik veroordeel je niet, je had het alleen in mijn ogen heel anders aan kunnen/moeten pakken, voor haar; jezelf en bovenal voor je kinderen. En huwelijken kunnen dit doorstaan, dus onzeker hoef je niet te zijn, misschien wilde je vrouw gewoon wat gezonde spanning (?) zich weer even een vrouw voelen en geen moeder (en kon dit bij jou niet; sms'jes en bellen is niets ergs, het houd namelijk niet in dat ze met hem heeft gevreeën, gezoent of dergelijke). Ga samen met een derde persoon praten, geen familie of vrienden maar een deskundige, want samen komen jullie er niet uit.

Sterkte, recht je rug kerel! Er is nog niets verloren.

afbeelding van Desperate79

vervolg ben radeloos. 2

Neem medicijnen om te kalmeren. Voor we vertrekken komt er n brief van kpn. Zij heeft n brief van vodafone dat de persoon geinformeerd is. We zijn vrijdags terug en vertellen t tegen de kinderen. De oudste stort in elkaar en ik zelf ook. Zondag t afscheid. Toen dacht ik alles kan gestolen worden maar niet mijn gezin uitelkaar. Verdriet, veel verdriet en de kinderen ook. Ja ik weet dat ik ben doorgedraaid maar ze is er zelf ook mee doorgegaan. Mijn enige vraag is: het wiel staat nu stil en hoe krijg ik het weer draaiende. Aub help me!!

afbeelding van rozenblaadje

@desperate79

Hey desperate79
Als er geen vertrouwen is kan het ook niet goed gaan in de relatie. Hoe moeilijk het nu ook is voor jou, misschien kan je beter een tijd écht afstand van haar nemen. Dan zal ze zelf wel tot inzicht komen dat ze moet kiezen en zo niet verder kan. Helaas kan jij haar niet helpen bij die beslissing en moet je nu gewoon 'afwachten'. Maar met dat laatste bedoel ik wel dat je misschien eens de tijd kan nemen om jezelf terug te vinden, want om eerlijk te zijn denk ik dat je jezelf een beetje verloren bent... Veel succes!
liefs