Help, ik weet niet meer wat ik moet.

afbeelding van Jacco1997

hallo lieve mensen,

Dit gaat een heel lang verhaal worden dus alvast sorry daarvoor Tong.

Ik ben een 18 jarige jongen nu en ben anderhalf maand voor het laatst gedumpt door de jongen waar ik nu nog steeds giga veel van hou.

Het begon 15 maanden geleden toen ik hem toevallig heb leren kennen via wat vrienden. We zagen eigenlijk vrijwel direct wat in elkaar en zaten veel te sms'en en te facetimen. toen besloot hij 28 juli 2014 naar me toe te komen op de fiets (wat voor hem 20km was) in het donker om 2 uur snachts. naja vanaf toen hadden we eigenlijk een relatie.

ik was nog nooit zo gelukkig geweest en had nog nooit zo'n overweldigend gevoel gehad van blijdschap. hij had alles wat ik in een jongen zoek, knap, vreselijk lief en ontzettend grappig. ook bij zijn familie viel ik super in de smaak en alles leek gewoon perfect. mijn verjaardag lag mijn oom met een ernsitge hersenontsteking in het ziekenhuis en is hij zelfs mee gegaan super lief allemaal.

het is een erg handige jongen in vrijwel alles alleen het enige nadeel is dat hij snel dingen bij mensen gaat veranderen zodat het volgens hem zo beter werkt. en hij denkt dat alles met geld maar kan maar dat heeft ie omdat hij thuis het een heel stuk breder heeft dan ik heb thuis. hij was wat dat betreft redelijk verwend maar dat liet hij voorderest niet echt merken enzo.

verder het hele jaar 2014 alleen maar lol gehad kerst en sinterklaas gevierd bij zijn familie wat echt super leuk was en ik mis die familie net zo erg als hemzelf. oud en nieuw bij mij gevierd super leuk allemaal.

2015 ging ook gewoon zn gangetje we hadden alleen maar lol met af en toe een discussie maar dat was binnen 10 minuten weer goed gemaakt want we konden niet boos op elkaar blijven. maar vanaf begin april ging het hard naar beneden. we kregen allebei een stage plek voor onze opleiding. en ik heb een vreselijke plek en hij had een geweldige stage plek.

hij leerde daar ook een meid kennen waar hij alleen nog maar mee omging soms ten kostte van mij. was nergens bang voor want hij is zo homo als het maar kan. maar het was wel vervelend dat ie steeds minder aandacht aan mij ging besteden.

maar uiteindlijk werd het wel redelijk extreem hij zat van 9-5 op stage en werkte van 6-9 weer ergens anders en dat de hele week door. hij was erg vermoeid en reageerde op iedereen in zijn familie en mij geirriteerd en was snel boos. we kregen in die tijd ook veel meer ruzie maar ik hield nog steeds wel heel erg veen van hem. het enige wat die deed als ik bij hem was was op zijn telefoon zitten appen.

tot we op 13 juni een ruzie kregen waarop hij zei dat hij opeens niks meer voor me voelde en dat ik beter weg kon gaan. dat het over was. terwijl ik helemaal in tranen mijn spullen aan het pakken was begon hij ook vreselijk te janken en zo namen we afscheid met een lange knuffel en weg was ik....

ik was helemaal kapot en kon het niet accepteren en hij blijkbaar ook niet want ik kreeg de dag erna een appje met dat hij het liever op een break wou houden. toen heb ik een goeie week niks van hem gehoord waarna ie zei dat hij alleen zijn veel fijner vond en het gevoel had dat ie weer kon ademhalen.

ik was helemaal kapot en wist niet meer wat ik moest doen ik huilde continu en het deed zoveel zeer. 2 week later besloot ik toch dat ik hem terug wou en ik heb een hele lange brief geschreven in waar ik vertelde hoe ik me over hem en ons voelde. hij wou gek genoeg wel een keer afspreken dus ik had hem toen die brief gegeven. hij moest zich inhouden met huilen en vertelde dat hij me toch wel een kans nog wou geven.

die 2 weken daarop waren heel raar en apart hij liet niks van zich horen want hij was de hele vakantie ook doorgegaan met stage en werken. na 2 week heb ik 1 keer met hem gefacetimed en toen praatte hij alleen maar over zichzelf over hoe geweldig hij zichzelf vond en heeft niet eens gevraagd hoe het met me was....

toen vroeg ik of hij de nacht van 28 juli bij me wou blijven slapen (ja idd de dag dat we een jaar zouden hebben) hij stemde in maar toen die aankwam ging het weer alleen maar over hem. maar hij knuffelde en zoende wel direct bij me.
die nacht was vreselijk hij sliep vrijwel direct en kwam tegen mij aanliggen en gaf de hele tijd kusjes enzo. (zelfs nog sex gehad)
en toen kwam het de dag erop zouden we gaan praten met wat nu.

hij zei alweer dat hij gewoon niks meer voelde.
en dat kwam zo raar aan omdat hij tijdens de relatie meerdere keren heeft gezegd dat hij zijn leven niet kan voorstellen zonder mij en heeft zelfs meerdere keren gehuild omdat hij gewoon niet zou weten wat ie zonder me zou doen.
maar goed dat terzijde. hij is weggegaan en liet me voor de laatste keer als een wrak achter.
ik wist niet meer wat ik moest doen en heb de hele dag huilend op bed gelegen en keihard gejankt.

ik heb direct zijn contact verwijdert en ook ontvriend op facebook etc. voelt nog steeds niet goed maar dat is wel het beste.
we zijn nu anderhalf maand verder maar het gevoel en het gemis voor hem word alleen maar erger. van het weekend belde een vriendin van hem mij dronken op en ik hoorde hem in de achtergrond lachen met zijn bekende leuke lachje. ze zei dat hij me soms ook wel mist en dat was het.

ik voel me nu al anderhalf maand zwaar K.U.T en ik wil hem alleen maar meer terug. ik blijf maar aan al die momenten en aan hem denken terwijl hij lol heeft en zich prima red zonder me. ik zou echt alles doen om em terug te krijgen.
mensen zeggen wel eens dat jongens geen gevoelens hebben nou het word alleen maar erger Verdrietig ik ben zelfs zo dom geweest om na 3 weken een appje te sturen met ik mis je en daar heeft ie verder niet op gereageerd

als je door dit verhaal bent gekomen, topper haha
ik zoek gewoon wat advies en tips hoe ik dit wat draagelijker kan maken en niet zo blijf verlangen naar hem.
Het word alleen maar erger het gevoel en ik huil steeds meer zeker nu ik helemaal alleen thuis ben.

Love is a weird thing
You love
You care
You feel like it'll last forever

The world happens
And time passes by

Only god knows why
The butterflies fade away
The magic disappears
Or the flame dies

Only god knows why
One loves another
How it happened
And why it's falling apart

But while you still love
While you still care
From deep inside your heart

The world happens
And leaves you behind

Takes
Everything
The only thing
Love

groetjes,

Jacco

afbeelding van Micarus

Beste Jacco

het is hier al zo vaak geschreven, maar bottomline is:
je maakt een proces door...
Ik ken de kernwoorden niet helemaal meer uit het hoofd maar volgende processen komen er in voor. Soms in volgorde, soms ook dooreen... (ja je kan hervallen...)
Ontkenning
Boosheid/verwerking
Acceptatie/berusting

Bij de één duurt dit enkele dagen, bij de ander enkele jaren...
Er staan tal van tips op deze site (maar ook gewoon op internet) om je er doorheen te proberen worstelen.
Het is wel zo dat je je moet toelaten om verdriet te hebben. Jezelf verloochenen door te doen alsof is niet echt helpend. Je moet het tijd geven, het gaat over (lees maar raak)... ook al is het absoluut niet leuk!

Ja jong... ik wens je veel goeie moed toe!