Hoi Harlekijn, ik ben het helemaal met Woeter eens!! Mijn ex en ik hebben na een relatie van 2,5 jaar,ondanks dat we nog veel van elkaar hielden,ook besloten er een eind aan maken.Ik wilde ook meer en hij wilde zich niet {meer} binden. Nu 4-5 maand later heb ik spijt als haren op mijn hoofd,dat we nog steeds elkaar opzochten,bleef slapen enz. De afstandelijkheid van zijn kant, het niet met en niet zonder elkaar kunnen heeft me letterlijk en figuurlijk verwoest! Tuurlijk denk je, dat gebeurd mij niet, bij ons is het anders, er is nog hoop dat het goed komt,we houden immers van elkaar!! Die hele situatie heeft me zo uitgeput,het gedenk erover,vechten tegen je liefdesverdriet, want je hebt toch nog half half een relatie?!
Ik moest ook accepteren dat liefde soms niet genoeg is, en geloof me,ik heb me ertegen verzet,gevochten als een kat in het nouw!! Verloor hoop in alles en iedereen en vooral in het leven en mezelf!! Toen ik het eindelijk accepteerde,had ik nauwlijks energie over om mijn liefdesverdriet te dragen!!
Kortom,als ik toen bij mijn gevoel en besluit was gebleven,had ik mijzelf heel wat leed bespaart en was ik zeker weten er minder slecht aan toe als nu!!
Ik wilde niet luisteren,moest het persee zelf ondervinden,en jij??
Wat je ook gaat doen,ik begrijp je zo goed meid,dat ik oprecht met jou en deze moeilijke situatie mee leef!! Liefs en sterkte,lucifer