Tja, waar zal ik eens beginnen..Ach, gewoon bij de eerste dag dan maar.

Als je mazzel hebt kom je iemand tegen zoals in mij geval Esther waarvan je zegt tjeeemig! En als ik dat zeg, doe ik haar zelfs nog vreselijk tekort. Een mooie vrouw met van die fantastische ogen waarin je verdrinkt. En dat deed ik.

Toen ik haar de eerste keer aankeek, dacht ik gewoon de vrouw te treffen waar ik al tijden naar op zoek was. De paar seconden die ik op dat moment in haar ogen keek, waren uitsluitend 'herkenning'. Ik had haar nog nooit gezien maar het leek voor mijn gevoel of ik haar al jaren kende. Ademloos was ik op dat moment. We kwamen in gesprek. Na een tijdje gezellig kletsen over alles en nog wat, ging ze weg met haar vriendin. Ik vroeg haar of ze een keer met me uit eten wilde. Had ze wel zin in en ze gaf me haar gsm-nummer. (Dit terzijde, maar ik had zelf net een nieuwe gsm. Het nummer dat ze mij gaf, probeerde ik op de bekende wijze in te toetsen). En wat denk je, ze verlaat de kroeg en ik sta nog een beetje te rommelen met mijn gsm en druk verdomme op de verkeerde toets. Weg nummer!! Ik dacht dat ik gek werd. En zij, in geen velden of wegen te bekennen. Poehee, gelukkig wist ik waar zij werkte. Al met al heb ik haar op haar werk gebeld en een afspraak met haar gemaakt.

Toen ik haar die keer zag, was ze ook weer adembenemend. We besloten naar Amsterdam te gaan voor een biertje. Het was een gezellige middag. We kletsten en we kletsten over alles en nog wat. Het gekke was dat ik haar dingen vertelde die ik nooit of te nimmer aan een ander althans niet de eerste? keer zou vertellen. Het voelde zo vertrouwd!! Erger nog, ik begon in haar te verdrinken. Als ik haar aankeek voelde ik iets wat ik nooit eerder gevoeld had. Het leek wel of onze energie, ons alles zich aan het vermengen was. Oh jee, ik was verliefd en hoe!

I'll give my arms to hold you just one more night,
I'll risk my life to feel your body next to mine.