Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
"Het gesprek"
Het is ervan gekomen, ik had er zelf wat druk achter gezet en we hadden een datum geprikt voor het gesprek. Ik had verschillende scenario's in mijn hoofd, want je weet nooit wat het gaat worden.
Ik wilde het vooral niet een gesprek met verwijten over en weer laten worden.. helaas, die zijn wel naar voren gekomen.
De man die bij mij zat, was niet meer de man waar ik 24 jaar van gehouden heb. Duidelijk in een enorme depressie, dan kan je praten als Brugman, maar er komt niks binnen. Alles negatief en niks willen aannemen.
Erg frustrerend dus!
Als ik niet zo boos was geweest en "normaal" had gedaan was het misschien (in zijn ogen) anders gelopen, hij heeft lang gedacht een hekel aan mij te hebben, er zijn nog wel gevoelens maar dat kan ook niet anders na zolang samenzijn. Financieel zit hij aan de grond dus misschien ging hij op zoek naar een rijke vrouw en anders moest ik maar een staatlot kopen... fijn die humor...Ik kon er niet om lachen en heb niet gereageerd.
Het draait allemaal om hem, hij is zielig, hij is arm en eenzaam, ik heb het verkeerd gedaan en oh ja, hoe gaat het met de kinderen.
Bij ons afscheid nam hij me nog even in zijn armen en gaf me een kus, in de auto heb ik even mijn tranen de vrije loop gelaten.
Het is mij duidelijk geworden dat, hoe graag ik het anders zou willen zien, het is zoals het is.
Dag A. ik heb veel van je gehouden, maar nu moet ik je echt gaan loslaten en doorgaan met mijn leven. Het zal niet makkelijk zijn, maar het gaat me lukken. Onze tijd samen zal altijd in mijn gedachten zijn.
- Letje's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Letje
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Letje
Jeetje, dat klinkt niet alsof het een fijn en constructief gesprek is geweest.
Misschien dat dit het makkelijker voor je maakt om door te gaan?
Ik kan me voorstellen dat het pijn deed/doet hem in zo'n 'toestand' te zien.
Niet meer als degene van wie je zo gehouden hebt.
Sterkte meis, en het gaat je zeker lukken!!!
Liefs Anja
Anja26
Dank je Anja, nee het was geen fijn gesprek en ja, het maakt het ietsje makkelijker voor mij.
Raar hoor, hoe iemand kan veranderen pffff
Liefs Letje
letje
Ik heb de hele weg tot en na het gesprek toch een beetje meegevolgd, dus mijn mening ken je natuurlijk al. Maar toch nog eens..ik vind het heel goed dat je toch doorgezet hebt dat gesprek te krijgen. Er waren veel dingen in het gesprek waar ik van dacht..nou ja, wat een flauwekul. Zoals die grap. Wat ik toen al vond en nu nog steeds is dat met "had je toen niet zus of zo dan was het anders gelopen". Nee hoor, vind ik echt kinderachtig en eerlijk gezegd klinkt dat meer als je eigen actie goed praten. Tuurlijk mag je niet boos worden als je met kids in de steek gelaten word..moet niet gekker worden.
Het zal zeker nog even duren hoor, je weet ook dat ik je enorm graag een ander gesprek had gegund. In ieder geval, hier kun je altijd steun vinden.
Hele dikke knuffel!! alles komt goed.
Liefs
emotional
@Emotional
Ik had mezelf inderdaad een ander gesprek gegund en ookal had ik hier rekening mee gehouden, ik hoopte toch nog op.. tja op een signaal dat ik nog niet helemaal een gepasseerd station zou zijn. Aan de andere kant weet ik nu zeker waar ik aan toe ben en dat is ondanks het rotgevoel wel prettig...
Dank je wel voor je lieve woorden!!!
Liefs Letje
@Letje
Jeetje, wat een vervelend gesprek zeg.
En dan die zogenaamde grap... Zo te lezen draait (in zijn hoofd) alles om hem en kan hij niet naar zichzelf kijken. Heel naar, maar niet jouw probleem om op te lossen. Problemen heeft hij al genoeg veroorzaakt.
Hoe voel je je over dit gesprek? Heeft het je iets opgeleverd? Een visie op hem? Op wat er gebeurd is? Op hoe hij (nu) is? Over hoe jij bent?
Ik denk zelf, als ik je zo lees: jij bent een sterke tante. Hij blijft hangen, jij gaat door. Heel erg goed.
Maar dat wil niet zeggen dat er geen verdriet is. De laatste keer dat ik ex zag, dacht ik ook 'wat ben jij verandert' en 'met deze persoon kan/wil ik niet meer samen zijn'. Maar toen ik de deur achter heb dicht deed.... was het toch vreselijk janken. Die persoon die zo dicht bij je stond, waar je zo lang bij geweest bent, die al je geheimen, verdriet en geluk heeft meegemaakt... is geen deel meer van je leven...
Ik herhaal het nog maar een keer: ik vind je een supersterke vrouw! En dit was een hee verstandige zet, dit gesprek.
@jufnaatje
Ik heb nog wel eens aan een blog van jou moeten denken, daarin schreef je dat je misschien wel in een slechte relatie met hem wilde zitten dan in helemaal geen relatie, ook ik dacht toen tja, ik herken dat wel.
Je zou jezelf bijna weer in het ongeluk storten, puur om weer bij hem te kunnen zijn!
Toen ik hem weer zag en hoorde, wist ik dat het nooit zou kunnen, net zoals jij schreef, hij is erg veranderd en niet in zijn voordeel en ja dat doet verschrikkelijk veel pijn want toen drong het echt tot me door, net zoals jij dat hebt ervaren.
Zij maken geen deel meer uit van ons leven en wij moeten hiermee om zien te gaan, dat is zwaar maar wij komen er wel. Wij moeten hier doorheen en als jij net als ik al momenten hebt, dat je er even niet aan denkt en zelfs af en toe al weer even kan lachen... ben jij net zo sterk als ik!
Dank je wel!!
Liefs Letje