Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Het is gedaan...
Ik heb al mijn moed bij mekaar geraapt en al haar spullen dat hier nog lagen gepakt en bij haar thuis afgezet. Ik wist dat ze weg was en haar moeder deed open.
God, het was weer even een moment van intense pijn.
Maar ik kon het niet meer aan haar steeds weer tegen te komen...een trui hier, een foto daar, briefje ginder, beertje naast bed, haar studieboeken.
Alles weg nu.
Daarnet stuurde ze dan een sms:
'Bedankt om alles hier af te zetten, maar ik had het liever zelf gedaan. Kunnen we deze week afspreken om nog enkele dingen te regelen?'
Zelf gedaan? De dozen waren zwaarder dan haarzelf!?
Snapt ze dan niet dat ik niet meer kon wachten?
Nee, nu ben ik eens ego?ɬØstisch en denk ik aan mijn eigen gevoelens! Nu kan ik de pagina weer omdraaien...stilletjes.
Damn, nu denk ik weer: wie had dit ooit gedacht!?!
Ik heb zo'n buikpijn... Ik moet sterk zijn!
Vrienden van me zeggen dat het een goede beslissing was. Ze hadden de indruk dat zij nog een reden wou achterlaten bij me voor wanneer ze nog zou kunnen terugkrabbelen en terug zou komen.
Ik heb het weer moeilijk en ik kan niet geloven dat we mekaar dit aandoen.
Nu moet ik haar toch nog een keer zien...ik weet niet of ik dat aankan.
Help jongens!
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
hey Fitti, ik geloof
hey Fitti,
ik geloof inderdaad dat je vrienden gelijk hebben.
een goede reden om nog terug te komen of je te zien.
ik ben trots op je dat je voor jezelf hebt gekozen.. heeft jouw ex immers ook gedaan... en het gaat nu om jou!!
en ik weet zeker dat je het aankan om haar te zien.. be strong.. je kan het! als je haar ziet bouw een soort van "bescherm schild" om je heen.. ter zelfbescherming!! niet om haar af te stoten of om je harder te maken, maar voor jezelf!
als ik je kan helpen moet je me het zeggen!
ik ben hier!
x
Bedankt 'zo alleen' Het deed
Bedankt 'zo alleen'
Het deed me deugd...dat bericht van je! Bedankt...
Tja, misschien kan ik er beter zo snel mogelijk met afspreken om ?ɬ©cht af te sluiten. Ik kijk er zo tegenop.
Raar toch, nog maar enkele momenten geleden zou ik elke kans om haar te zien volledig grijpen, nu wil ik haar niet zien!
Wat wil dat zeggen?
Grrr...zot kan ik er van worden!
x
lieve fitty..
lieve fitty..
natuurlijk.. geen dank.. anytime
wat het wil zeggen? dat je in de war bent, wat ook helemaal niet zo raar is... aan de ene kant weet je dat dat het beste voor je is, om het af te sluiten, maar als je dat doet is het meteen definitief... en pijnlijk om haar te zien en afscheid te nemen..
wat denk jij dat het betekent?
x
thx :) Wat ik denk? Tja, dat
thx
Wat ik denk?
Tja, dat ik aan het beseffen ben dat het over en uit is, voorgoed. Dat ik nu terug van nul beginnen moet en dat er een stuk in mij stuk is. Ik geloof weer effe niet meer in de 'liefde'.
Het is gewoon pijnlijk geweten te hebben hoe goed het met haar kon zijn en hoe rottig het nu is.
Ben bang mezelf wat te verliezen...
Kan je geloven dat ik nu steeds moet denken aan haar en hoop dat ik haar niet gekwetst heb met haar spullen gedeponeerd te hebben...weer kijk ik naar een ander en niet naar mezelf?!
fitti
kijk wel naar jezelf.. want in deze tijd gaat het om wat jij wilt en voelt om zo snel mogelijk te helen met zo min mogelijk pijn en tranen.
blijf vooral voelen.. en je hart volgen..
en niet bang zijn om jezelf te verliezen, dit wordt juist een tijd dat je jezelf gaat vinden.. her-vinden.. een enge, spannende,vermoeiende, verdrietige maar soms toch ook leuke tijd (als je zover bent dat je het "alleen zijn" geaccepteerd hebt)..
komt goed.. en als je wilt praten,huilen,schreeuwen en leuke verhalen wilt delen... hier is de plaats!
x
zo alleen...bedankt
Hey
Bedankt.
Vanmorgend ben ik opgestaan en heb ik even tot mezelf gesproken (met de spiegel over me)...
Ik ben blij dat ik gisteren het initiatief heb genomen en nu meer afstand heb genomen. Ze zal vast wel verschoten zijn, want ze stuurde een berichtje...vrij koud en kort.
Heb er niet op geantwoord. Heb er geen zin meer in. Betekent dit dat ik nu echt de knop heb omgedraait?
Ik wil haar eigenlijk 'vergeten'. Al besef ik dat ze steeds een beetje in me zal blijven leven. Dat is op zich niet verkeerd, uiteindelijk hebben 'wij' een geschiedenis.
Maar stilaan wil ik de diepe wonden helen en het bloeden stoppen. Vandaag heb ik weer de indruk dat het mij gaat lukken! (wel heb ik een zeer gespannen buikgevoel)
Op een bepaalde manier ben ik mezelf nu terug aan het worden. Misschien moet ik nog wat eerlijker t.o.v. mezelf zijn en inzien dat ik de laatste tijd niet was wie ik werkelijk ben...om me geschikt te voelen voor haar.
Ik denk dan aan die dingen die ze soms zei zoals; 'voor mij geen kinderen'. En ik maar instemmen...terwijl ik niets liever wil dan papa worden...met iemand die het verdient!
Nee, P. ...ik hoef jou niet meer. Het is goed geweest.
We hebben het fijn gehad. Maar je bent mijn oprechte liefde en energie niet meer waard. Ik leefde in een droomwereld...maar het werd moeilijker en moeilijker die droom terug te vinden in ons wereldje.
Tijd om voort te gaan!
ps: en hoe is het met jou 'zo alleen'?
hey fitti
hey fitti,
hoe is het nou met je?
beetje beter? beetje rustiger?
met mij.. sja.. het enige wat ik kan doen is nu verder en wel zien als meneer terugkomt van studie. het is nooit afgesloten, omdat we dat allebei niet konden en het voelt dat we weer samen komen.. maar dat maakt me bang...
liefde... bleh!
wat te doen? wat te doen?
Hey zo alleen Gisteren had
Hey zo alleen
Gisteren had ik weer zo ?ɬ©?ɬ©n van die sch**tdagen!
Ik denk dat ik van mezelf wat verschoten was dat ik de stap kon zetten om haar spullen uit eigen initiatief kon wegdoen. Zij ook vast...
Vandaag gaat het weer wat beter...al heb ik regelmatig nog dat onaangenaam buikgevoel (zenuwen/stress...denk ik).
Dag per dag h?ɬ©...Ik voel dat het goed is haar niet meer te zien. Bij dergelijke uitspraak zou ik nog niet zo lang geleden in tranen uitbarsten, nu weet ik diep vanbinnen dat het het beste is voor mij. En nogmaals, ik doe nu wat ik geloof het beste voor me te zijn, ook al blijkt later dat het nog anders (lees: beter) had kunnen gaan.
Zoals hier heel wijs werd geschreven, ieder verwerkt een verlies of breuk op zijn eigen manier.
Moet niet makkelijk voor je zijn, die onzekerheid en al die vragen waar je mee zit. Je krijgt langs de andere kant nu wel de tijd om bepaalde dingen te voelen die duidelijkheid zullen brengen op termijn, bekijk het als een waardevolle periode. Ik weet dat dat makkelijk gezegd is, maar ik probeer de tijd dat ik nu heb nuttig in te vullen, al heb ik soms moeite om daar de energie voor te vinden.
Ach, liefde is mooi...het verdriet maakt het op termijn alleen maar mooier...
fitti
nee dat klopt! ik heb nu wel duidelijke gevoelens en kan alles vanuit "vogelvlucht" bekijken.. elk ander persoon, die mij niet was, die in mijn situatie zou zitten zou ik vertellen: "maak je niet zo druk, want hij neemt als hij terugkomt echt wel weer contact op.. en dan is de kans groot dat jullie weer samen komen, want hallo!! jullie woonden samen!?"
is dit reeel fitti??
het was gewoon allemaal te moeilijk en pijnlijk voor hem en mij om nog contact te hebben tijdens zijn wegzijn.
wat denk jij?
Goh, moeilijk om te
Goh, moeilijk om te zeggen.
Moest ik van mijn geliefde 'weg' zijn omwille van een studie/job zou ik haar toch regelmatig een brief sturen, eens bellen ofzo...een bloemetje sturen.
Maar zo ben ik.
Volledig het contact afblokken is me te drastisch en vind ik ook wat onlogisch.
Maar ik wil je niet demotiveren door hier duidelijk te maken wat ik zou doen.
Een zou, als , indien, ...het zijn allemaal veronderstellingen.
Hoe zie jij de dingen ?En probeer je nuchtere bril even op te houden...
@ fitti
het is een hele gekwetste stugge lieve jongen. hij heeft veel meegemaakt en daarom is het net als bij mij alles of niets! je hebt gelijk het is ook drastisch, maar wel nodig om elkaar los te kunnen laten, omdat het te pijnlijk was voor ons beide om niet te weten wat de ander doet en elkaar bijna niet te spreken en zien.
dat het makkelijker was nu het nog goed was het te verbreken en het weer op te pakken als hij terug is van daar. we zijn goed en met liefde uitelkaar gegaan, kan niet anders dan dat dat er nog is? of zie ik dit verkeerd?
het is wel moeilijk hoor, maar het voelt alsof het niet klaar is en dat er zeker nog wat moet gebeuren.
het kan niet zijn dat hij me is vergeten of niet meer van me houdt!
toch?
Tuurlijk vergeet hij je
Tuurlijk vergeet hij je nooit, en houden van zal ie op welke manier en in welke mate ook, altijd doen.
Kijk naar jezelf, wat de toekomst ook brengt, zal je hem vergeten? Je zal hem een plek geven in jouw hart, wat de toekomst ook brengt, toch? Misschien zal je wat langer naar dat plekje moeten zoeken in jouw hartje, maar het zal er zijn.
Ik ben net als jullie, met mijn vriendin uit liefde uit elkaar gegaan.
Er was niemand anders in het spel, we konden altijd goed met elkaar overweg en we hadden zo'n unieke humor, stomme dingen die een ander zelfs niet grappig zou vinden...dat zijn dingen die enkel tussen ons zullen kunnen.
Maar zij was niet 100% gelukkig, naderhand moet ik mezelf ook niet langer voorliegen en inzien dat ik ook mijn twijfels en bedenkingen had bij onze relatie.
We lieten mekaar los en ik ben ervan overtuigd dat zij even hard lijdt onder deze situatie, dat zij ook nog aan toen denkt, traantjes laat ...
Maar het is niet anders dan het nu is.
Ik begin het te aanvaarden.
Een lange poos na onze breuk had ik het verlangen en de overtuiging dat alles nog ,op een romantische manier, weer inorde zou komen.
Nu is dat gevoel weg aan het vloeien, uit mijn lichaam , mijn geest... het is mijn ziel die het hare loslaat.
Wat de toekomst ook brengt, geloof in jezelf en weet dat diegene die jouw andere helft voor even of lang was je niet zal vergeten en het mooie onthouden zal.
Ben ik zeker van!
Het is inderdaad een vreemde
Het is inderdaad een vreemde gewaarwording dat je haar opeens niet meer wil zien, maar wel begrijpelijk, omdat ze je zoveel verdriet gedaan heeft en omdat die ontmoeting moet plaatsvinden om stomme, banale, zakelijke dingen af te handelen. Eigenlijk bevestigt het hetgeen wat je zelf nog niet wil geloven: dat het echt op is.
Ik ken het gevoel wel. Eervorige week heb ik wanhopig geprobeerd om mijn relatie te lijmen en nu moet ik er niet aan denken om haar te zien. Ik zorg zelfs dat ik op bepaalde plekken niet kom, omdat ik haar daar mogelijk tegen het lijf loop. Het is zelfbescherming en dat lijkt me nu ook de juiste insteek. Misschien kun je dingen via e-mail regelen als je het echt niet aankan? Wat mij helpt is om een uur keihard te gaan sporten. Daarna kan ik dingen makkelijker van me af laten glijden. Sterkte Fitti.
Thanks luduvudu! Ja, ik ga
Thanks luduvudu!
Ja, ik ga dikwijls joggen of zoals elke week karten.
Het helpt ja, ik probeer me dan te focussen op die dingen.
Ik wil best wel geloven dat het op is, gedaan is.
Dat ons boek uitgelezen is en ik het nu de boekenkast inschuif... Maar het is moeilijk te accepteren!
Ik vrees dat ik haar ook zal proberen te ontlopen en te ontwijken, maar we wonen op 5 min. van mekaar.
Moeilijk.