Mijn verdriet en mijn verlangen naar vroeger zuigt al mijn energie weg. Ik wil zo graag verder, weer gelukkig zijn maar iedere keer dwalen mijn gedachten af naar vroeger. Ik probeer dingen te ondernemen, maar overal gaat hij mee naar toe. Wanneer houdt dit op? Wanneer kan ik hem loslaten? In mijn gedachten ben ik alleen maar met hem bezig, wat ik ook doe.

En hij? Hij is al een leven verder, met zijn nieuwe lief. Ik mis hem zo verschrikkelijk. IK mis mijn gezin, mijn leven van vroeger. Ik kan er niet mee dealen. Ik blijf maar huilen.

Afleiding zegt men dan, maar wat ik ook die die gedachten aan hem blijven. Ik word er gek van.

Groetjes,

Patty