Hoe kan je zoiets als vreemdgaan ECHT VOLLEDIG VERGEVEN EN LOSLATEN???!!!....

afbeelding van Ik ben anoniem

Hallo,

Het is nu een maand geleden dat ik erachter gekomen ben dat mijn (ex)vriend is vreemd gegaan (ook ik heb iets oneerbaars gedaan door zijn email te lezen). Wat is dit enorm pijnlijk om mee te maken! Echt letterlijk ziek ben ik ervan geweest. Niet meer kunnen eten, slapen, functioneren. Mijn maag protesteerde door alles wat ik at er ook weer uit te gooien. Vreselijke drama’s zijn er al voorbij gegaan…. en zwelgen in zelfmedelijden… Het gaat wat dat betreft al ietsje beter, maar voel me nog lang niet goed. Ik heb al een moeilijke tijd doordat ik ook al overspannen thuis zit van mijn werk. Dat is een verhaal apart, waar ik nu niet dieper op in ga….
Het was voor ons beiden een zwaar jaar door de verbouwing /renovatie van mijn huis. Hij heeft mij zo enorm geholpen, echt geweldig! Ik was in die tijd niet altijd te genieten, omdat het me allemaal zwaar viel. Problemen op mijn werk, een zware verbouwing waarvan ik zelf veel in mee kluste, een depressief verleden wat af en toe nog wel eens de kop op stak, verder geen vrienden enz. enz. Een boel puin waar ik mij in staande probeerde te houden, maar daarbij emotioneel wel heel veel op hem leunde. Ik snap ook dat dat voor hem erg moeilijk was. Ook het feit dat ik hem er steeds mee bleef confronteren dat ik moeite had met dat hij alleen vriendinnen heeft en geen vrienden. Waarvan één specifieke vriendin hij wekelijks ziet, waar hij een paar jaar geleden ook een relatie mee heeft gehad en ik weet dat zij nog steeds gek op hem is. Ook dit is een lang verhaal…
Al met al was het afgelopen jaar niet makkelijk geweest! Ik hoopte dat wanneer ik eenmaal verhuisd zou zijn we weer in rustiger vaarwater zouden komen. Uiteindelijk ben ik eind juni verhuisd. Zonder zijn hulp, omdat hij net met een nieuwe studie was begonnen. Daar had ik toen en de maanden erna volop begrip voor en begreep dat we daarom ook minder samen konden zijn. Ik probeerde ook deze tijd te benutten door voor mijzelf ook meer rust te creëren na zo’n hectisch jaar…
Waar ik dus een maand geleden achtergekomen ben blijkt het van zijn kant toch anders te hebben gezeten. En ik maar denken dat de problemen aan mij lagen (we beleven veel ruzies hebben). Dat ik onterecht achterdochtig was. Had namelijk al een paar keer aanwijzigen gehad bijv. brieven gevonden, die ik niet heb gelezen en hij zei dat ze van zijn nicht waren. Wat ik raar vond, want ik had hem nooit over zijn nicht gehoord. En bij vragen of er familie in het buitenland woont had hij nee gezegd (op de achterkant van de envelop stond nl. Duitsland). Die brieven bleken later dus van haar te zijn. Ook kreeg ik vaginale infecties, wat tot nu toe niet zeker is of het iets met zijn vreemdgaan te maken heeft gehad, maar goed ik heb toen wel gevraagd of hij misschien vreemd ging. Hij is toen heel boos geworden omdat ik weer achterdochtig deed. Achteraf gezien stond hij dus glashard in mijn gezicht te liegen. Ik verweet mijzelf in die tijd ook dat ik zo deed. Ik vond het ook niet eerlijk van mijzelf naar hem toe. Ik moest hem ook vertrouwen vond ik. Dit deed ik ook, want dat hij daadwerkelijk vreemd kon gaan had ik nooit van hem gedacht. Ik had alleen steeds vreemde gevoelens. Het is ook bekend dat ik hard aan mijzelf moet werken, omdat ik doorgaans overal al zo onzeker over ben. Zo heb ik dus ook een sociaal leven van niks en ben ik in het verleden met verkeerde mensen omgegaan ten koste van mezelf. Ja, wat een mens niet allemaal doet uit een behoefte om geaccepteerd en veilig te willen voelen, verschrikkelijk eigenlijk, maar daarvoor loop ik nu ook bij een psycholoog…
Pfff wat is het lastig om zo’n lang verhaal toch zo kort mogelijk op te schrijven….
Ik zal dan ook de verdere details van het gelieg en bedrieg maar niet helemaal opschrijven, want het moraal van het verhaal is dat hij maanden lang is vreemdgegaan. Dat hij mij soms een paar weken niet wilde horen of zien, omdat hij rust nodig had voor zijn studie en nieuwe baan enzo. Niet dus! Alleen om haar maar in alle rust te kunnen laten komen logeren en zij hun gang konden gaan (zij weet tot nu toe nog steeds niet van mijn bestaan af).
Het rare is ook dat hij het net 3 weken met haar had uitgemaakt toen ik erachter kwam. Hij zegt dat dit is omdat hij voor mij gekozen had. Maar het rare zit hem in dat hij nu geen relatie met mij meer wil, omdat hij naar zijn zeggen bang is dat ik dit hem zijn hele leven ga nadragen.
Ja, ik wil nog steeds met hem verder. We zien elkaar ook nog en zijn ook weer een paar keer met elkaar naar bed geweest. Toch blijft hij bij zijn standpunt dat we geen relatie “label” meer dragen, dat hij eerst wil zien hoe het tussen ons gaat en dat ik daarvoor hard aan mijzelf moet werken. Ik heb het er erg moeilijk mee. Ben ergens nog zo boos en verdrietig, maar ook blij dat hij het nog een beetje een kans wil geven. Terwijl ik dit type krijg ik weer zo’n raar gevoel over mij heen. Dat ik mogelijk weer vreselijk naïef bezig ben. Ik lijk wel weer een puber! Er zijn ook momenten dat ik vind dat hij mij door zo’n egoïstische daad niet meer verdiend en dat ik hem aan de kant moet zetten en niet andersom. Aan de andere kant ben ik ook blij dat hij het toch soort van weer wil proberen, want ik hou van hem! Wat ik zo lastig vind en daarom dit maar aan het opschrijven ben, in de hoop dat ik nuttige reacties krijg, is dat ik er met niemand over kan praten. Mijn moeder vindt dat ik mijn verdriet aan het uitstellen ben en mijn psycholoog zegt wel dat ze niet kan zeggen wat ik moet doen, maar merk dat ze het toch geen goed idee vindt dat ik nog contact met hem heb. Mijn (ex)vriend wordt ook moe van het er steeds over hebben. Hij zegt dat hij het wil vergeten en er zo steeds aan herinnerd wordt. Maar hé het is voor mij pas een maand geleden hoe kan hij nou denken dat ik nu al weet hoe ik hiermee om moet gaan (alsof ik dit ooit zou kunnen vergeten)?!
Het is ook zo dubbel. Aan de ene kant wil ik verder en zou ik willen dat dit allemaal niet gebeurd is. En denk ik wat er gebeurd is kan ik niet veranderen en heb ik zo ook mijn aandeel in (het was door mij ook een zwaar jaar voor hem), we moeten vooruit kijken. Aan de andere kant ben ik er nog dag en nacht mee bezig en vind ik het moeilijk om volledig mezelf bij hem te zijn en merk ik dat ik hem seksueel tevreden wil houden (niet alleen hem, want ik heb ook zo mijn behoeften) om hem maar niet snel aan een ander kwijt te raken, want het verleden wijst uit dat hij niet lang alleen blijft na een relatie. Ik hoop ook dat we er samen uit komen, dat de pijn minder wordt en dat we het leuk kunnen hebben in een toekomst samen.
Ik ben alleen zo bang dat ik weer te naïef ben. Dat het mijn illusie is dat dit kan en dat hij misschien er helemaal anders over denkt. In zekere zin doet hij dat ook, maar aan de andere kant geeft hij me ook hoop, doordat hij zo lief voor mij kan zijn. Maar ook hier heb ik mijn twijfels in, omdat hij alleen maar echt lief en aanhankelijk is wanneer we weer in het bed beland zijn en de rest van de week als ik hem niet zie eigenlijk weinig aandacht krijg. Nou ja, vandaag stuurde hij toch een smsje… Maar ook dat heeft weer zijn maar, omdat ik erom gevraagd heb of hij mij af en toe kon laten merken dat hij aan mij denkt wanneer we elkaar niet zien of horen, dus voelt het voor mij weer als iets waar ik zelf om gevraagd heb en niet iets wat hij uit zichzelf doet of zou willen doen.
Jeetje wat is dit moeilijk! Ik heb al zoveel gelezen op diverse sites en de één is zo duidelijk met je moet stoppen en de ander zegt dat verder gaan ook wel kan maar altijd moeilijk zal blijven. Ik weet dat ik het zelf moet weten en dat niemand mij echt kan vertellen wat ik moet doen. Bij mij schommelt het alleen zo en wanneer weet je echt zeker dat waar je voor kiest ook de goede keuze is?! Het is allemaal zo dubbel en verwarrend. Ik laat hem blijken dat ik verder wil, maar heb zo mijn twijfels en hij ook.
Ik kan zo nog wel uren doorgaan met tikken… Geloof niet dat dat de bedoeling is en dat men dat allemaal gaat lezen, maar toch hoop ik enige reactie in welke vorm dan ook te krijgen. Misschien dat het me verder helpt. Daar ben ik zo wanhopig naar opzoek. Ook al weet ik daar ook wel antwoorden op, al weet niet goed hoe ik het aan moet pakken...
Hoe kan je zoiets als vreemdgaan ECHT VOLLEDIG VERGEVEN EN LOSLATEN???!!!....

afbeelding van kiek83

aan anoniempje

Oef lang verhaal... Even kijken of ik het begrijp. Je wil er haast achter zetten omdat je bang bent dat hij anders naar een ander gaat? Dus je wil zo snel mogelijk vergeten en vergeven om te voorkomen dat hij weer iemand anders zoekt. Iets wat hij al vaker heeft gedaan direct na een relatie? Oke ik hoop niet dat ik je ga beledigen, misschien ben ik een beetje fel hieronder... Sorry dan.

Ik denk dat als je echt van iemand houdt dit niet gebeurd. Dan hop je niet meteen naar een ander. Ik denk niet dat je je constant hoeft aan te blijven bieden. Als die jongen voor 100% voor je wil gaan, dan komt ie ook wel zonder al die moeite die jij wil doen (volgens mij is het aantrekkelijker als een vrouw zich niet voor je voeten gooit, pak me maar, dan ben je iig bij me, beetje meer trots kan volgens mij echt geen kwaad). En voor minder dan dat zou ik niet gaan, dat maakt het leven zo ellendig. Ik heb het ook gehad (oke in een andere vorm, maar toch, ik liep ook als een idioot achter mn ex aan om hem te kunnen zien, vreselijk was het achteraf).

Waarom neem je niet even rust voor jezelf. Gewoon weer op kracht komen, ga lekker naar de psych, neem een ander kapsel (cliche i know), ga eens op vakantie met een vriendin, zoek een nieuwe hobby (nieuwe sport, clubje, onmoet nieuwe mensen, misschien nieuwe vrienden) ofzo. Zorg dat jij je weer goed voelt dan voelt alles vast anders. Als jij lekker in je vel zit straal je dat ook uit, dan gaat alles beter! Werk, vrienden en liefde. Dan liggen de mannen ook aan je voeten. Moet je ze als vliegjes van je afslaan.
Die man heeft je bedrogen. Hij moet smeken om je terug te krijgen, niet andersom. Iig dat is mijn mening. Denk aan jezelf, niet alleen aan hem. En wat dat vergeven betreft, dat is een kwestie van tijd en per persoon verschillend. Ik zou het niet kunnen, misschien ben jij nobeler dan ik.

Succes! Sterkte!

Liefs Kiek

afbeelding van johnny bravo

dat kan je ook niet

ik denk dat het moet slijten. maar je moet eerst bij jezelf kijken of je wel verder wilt. jij ging 100% voor hem. hij ging vreemd. soms heeft sex niks met houden van te maken, deed hij het voor de sex of voelde hij wat voor haar? voelt hij wat voor haar dan ligt het denk ik anders, hoeveel houdt hij dan nog van jou? was het een slippertje of was het meer? het zijn allemaal vragen waar je antwoord op moet hebben.

ik geef iemand 100% mijn vertrouwen, ls dat beschaamd wordt, kan ik daar nog mee leven? er verandert iets, je kijkt anders tegen je partner aan, vertrouwen heeft een deuk opgelopen. ik schrijf het wel vaker soms is houden van niet genoeg.

maar het belangrijkste meid geef om jezelf! vind jezelf belangrijk! cijfer jezelf niet weg. je kan het leven niet overdoen, jaren doorsukkelen krijg je spijt van.

uit elkaar gaan doet pijn, heel veel pijn is niet makkelijk, maar betekent ook een nieuw begin.

afbeelding van KB

Hi anoniempje, het is nu

Hi anoniempje,

het is nu ongeveer 2 maanden geleden dat ik erachter kwam dat mijn vriend is vreemdgegaan. Ik ben er zelf via anderen achter gekomen. Het vreemdgaan heeft ongeveer 1 maand geduurd. Maar toen ik erachter kwam, dacht ik dat het eenmalig was. Maar hij heeft haar zo'n 8x opgezocht in een maand, waarvan 4x met haar naar bed is geweest. Tenminste, dit heeft hij uiteindelijk toegegeven.

Ik ben er nog steeds kapot van, nu nog steeds, achter de pc ben ik aan het huilen. Hoe kan iemand zoiets doen, als je alles voor diegene over hebt gehad. Elke dag ervaar ik de pijnlijke momenten weer, hij verborg het heel goed en kon een maand lang goed liegen. Al het vertrouwen is weg, maar ik hou nog steeds van hem. Hij wilt met mij verder, heeft geen contact meer met haar. Ik heb heel veel verdriet bij hem gezien maar als we er nu over praten, wordt hij krillig. Hij wilt niet meer eraan herinnerd worden, hij zegt dat hij zijn fouten wilt herstellen ipv erover te praten. Terwijl ik degene ben die er wel over wil praten om het te kunnen verwerken, of denk ik dat maar? Ik weet het niet..

Ik weet ook niet hoe ik hiermee moet omgaan. Als het om je heen gebeurt, uiteraard zeg je dan: ga bij diegen weg. Totdat het mezelf overkwam. Dan zeg je dat niet meer zo gauw. Maar ik denk, dat als het andersom was geweest, dat hij me niet meer had aangekeken. Terwijl ik degene ben die ergens de kracht heeft gevonden om 'begripvol' te reageren, normaal een gesprek aan te kunnen gaan, nooit ben gaan schelden of slaan.. Ik weet ook gewoon niet of het goed is om bij hem te blijven, want ik word er elke dag aan herinnerd. Ik zie beelden voor me. Ik kan ook niet goed slapen, eten, functioneren op school.

Elke dag vraag ik mezelf: waarom nou? Maar die vraag zal nooit beantwoord worden, want hij weet het zelf ook niet. Hij zegt dat hij alles had wat hij wilde maar dit toch heel bewust heeft gedaan. Ik weet niet of ik hem dit ooit zal kunnen vergeven. Dat weet hij ook. Maar ergens heb ik hem de kans gegeven om de fouten te kunnen rechtzetten, ik geloof in 2e kansen. Ik weet alleen niet of ik het kan opbrengen om nog bij hem te zijn. Het doet zo'n pijn.

Net als jij, weet ik niet wat de goede keuze zal zijn. We hadden zo'n goede band met elkaar. Misschien vind ik dat ooit nog met een ander, maar in mijn hoofd denk ik van niet. Of wil ik dat gewoon niet? Het zou ook misschien goed zijn om afstand van elkaar te nemen, maar hoe doe je dat als je bijna elke dag samen bent en dat gewend bent geraakt. Soms wil ik ook weg van al dit gedoe.. Gewoon ergens opnieuw beginnen..

Ik weet ook niet zo goed hoe ik moet reageren op jouw verhaal maar ik wil dat je weet dat je niet de enige bent die zich zo voelt, en wel meerdere mensen die dit meemaken, helaas.. Ik hoop dat we op een dag terug kijken, en kunnen zeggen dat we een juiste keuze hebben gemaakt. We moeten onszelf gelukkig maken, dat kan hij niet of jouw vriend niet.. Uiteindelijk zal het ons sterker maken, alleen het proces ernaar toe is erg zwaar.. En soms helpt het praten met een onbekende wel eens.. Zoals nu, voor het eerst dat ik mijn hart een beetje lucht op internet, tegen een vreemde.

Misschien tot een volgende reactie en anders veel sterkte..
x

afbeelding van johnny bravo

hou je nog genoeg van me?

mijn ex is ook vreemd gegaan. vergis je niet diegene die dit doet, doet dit bewust, je doet het dus je hebt het ervoor over. wat zegt dit over je relatie, het houden van is dan blijkbaar niet meer zo sterk om er weerstand aan te bieden, als je genoeg van elkaar houdt heb je gewoon die behoefte niet. je moet je partner daarna ook de vraag stellen joh hou jij nog wel genoeg van me? misschien dat je dan zelf het antwoord al weet en moet gaan kiezen (kies voor jezelf bijvoorbeeld), omdat jij nog van hem houdt zou je wel alles willen accepteren, terwijl de buitenwereld je voor gek verklaard. omdat mijn relatie over is hoef ik daar gelukkig niet meer over te piekeren. vind ik nog zo iemand als haar? gelukkig niet! ben er helemaal klaar mee. een relatie is houden van, dat blijkt uit wederzijds vertrouwen, is zelfs de basis, als dat weg is komt dat niet meer terug, tenminste niet bij mij, sterker nog zo iemand wordt een vreemde voor me, je kijkt opeens heel anders tegen die persoon aan.

afbeelding van once_uppon_a_time

jijj bent niet de enige

ik ben zelf bedrogen ik dacht altijd dat dit niet met mij zou kunnen je moet je altijd vermannen en der boven op te komen ik kamp nu met de probleem dat meisjes mij nietzien staan ik had hee veel succes enzuu maar ik ben dan gekend geraakt en nu ziet niemand mij meer staan...leg mij da is uit...

pleas en ik wild e waarheid dankuu:)

afbeelding van once_uppon_a_time

jijj bent niet de enige

ik ben zelf bedrogen ik dacht altijd dat dit niet met mij zou kunnen je moet je altijd vermannen en der boven op te komen ik kamp nu met de probleem dat meisjes mij nietzien staan ik had hee veel succes enzuu maar ik ben dan gekend geraakt en nu ziet niemand mij meer staan...leg mij da is uit...

pleas en ik wild e waarheid dankuu:)

afbeelding van once_uppon_a_time

jijj bent niet de enige

ik ben zelf bedrogen ik dacht altijd dat dit niet met mij zou kunnen je moet je altijd vermannen en der boven op te komen ik kamp nu met de probleem dat meisjes mij nietzien staan ik had hee veel succes enzuu maar ik ben dan gekend geraakt en nu ziet niemand mij meer staan...leg mij da is uit...

pleas en ik wild e waarheid dankuu:)

afbeelding van theasta

bedrogen

Hallo, ben een man van 28 en heb sinds dit weekend te weten gekomen dat mijn vriendin mijn bijna 2 maanden lang heeft bedrogen. En het doet zo een pijn in mijn hart. Ben er nog steeds kapotn van.
Ik zit ook met zo vele vragen. Ik heb mijn vriendin vorige week nog ten huwelijk gevraagd want onze relatie was perfect, Wij zijn aan het bouwen praten over kinderen we waren zelfs al de namen aan het kiezen., ed. Haar antwoord op mijn huwelijksvraag was oprecht een ja. Ik zag de tranen van geluk in haar ogen en ze was overblij. Nog maar voor mij een duidelijk teken dat onze relatie goed zat. Maar waarom zeg je dan ja op een huwelijksaanzoek als ze mij op dat moment aant bedriegen was. En de dag erna terug naar die kerel ging terwijl ik dacht dat ze naar huis ging. ( we wonen nog niet samen ter info). En zo zijn er nog vele van die vragen. Ik weet dat ze van mij houdt en alle dingen die ze vertelde meende. Dat denk ik toch tenminste, goh ik weet het allemaal niet meer.
Ik weet alleen dat ik van haar hou en ze nog een kans wil geven maar ik weet niet of ze ik haar dit ooit kan vergeven. Ze heeft me heel hard pijn gedaan en in mijn gezicht gelogen. En ik ben bang dat het nooit meer hetzelfde kan worden en dat zal het ook nooit worden, dat besef ik. Maar ik wil ook niet al mijn plannen die ik met haar had zomaar opgeven. Nu is het aan haar om ervoor te zorgen dat ik ze terug kan vertrouwen en de plannen die we gemaakt hebben ook effectief voor vecht.
Nu blijkt wel dat ze niet meer van die kerel afkon. Ze wou weg maar hij dwong haar te blijven. Hij heeft zelfmoordpogingen ondergaan omdat ze naar huis ging en hij dat niet wou. En ze wou ook niet zijn dood op haar geweten hebben. En dat snap ik wel van haar, ze is gewoon een veel te goed meisje. En ze was bang, bang, ook bang wat hij ging doen met haar. Hij dwong haar dingen te doen. Maar ze heeft wel gekozen die dingen te doen.
Maar het feit blijft dat de allereerste keer dat ze naar daar ging volledig haar eigen keuze was en de tweede keer ook. En het zijn die dingen dat ik niet weet wat ik hier mee aan moet vangen.
Raad ,opmerkingen of vragen zijn steeds welkom. Ze kunnen me altijd een beter beeld bregen op deze vreselijke gebeurtenis.

afbeelding van ok

de andere kant

Hoi Annoniempje en allemaal trouwens,
Heb via google dit topic gevonden en zocht eigenlijk naar hoe weet ik of ik nog echt van haar hou. Het is zo vreemd hoe de zaken kunnen lopen. Was jaren smoorverliefd op mijn huidige relatie, zo erg dat ik teveel heel erg aan haar hing ook, zij nam de rollen over en ik accepteerde dat omdat het makkelijk is denk ik dan en omdat overmatig alcoholgebruik een rol speelde ook. Ik kreeg een andere baan, een baan met een internationaal karakter waardoor ik niet of nauwlijks thuis ben, waarbij zij meer dan alleen maar erg blij was dat ik dit ging doen, terwijl als je in mijn hart keek mijn behoefte destijds was dat ik juist huisje boompje beestje zou mogen kunnen hebben, aangezien ik net gestopt was met drinken van alcohol en we geemigreerd waren met parallel een eigen onderneming/zaak aldaar die we vanaf daar gestopt hebben en er nu tijd voor rust en vertrouwen, zou zijn dan. Het verkeerd intrepeteren van de wederzijdse behoeften, kwam tot een punt dat we elkaar niet meer begrepen en we accepteerden dat beide hun eigen leven en behoeftes aan sociale kontakten en hobby´s hadden, we groeiden steeds verder uit elkaar. Het heeft me zeer gedaan dat er geen werkelijke weg meer naar huis was en het kontakt tussen ons vervaagde meer en meer, beide waren we op een punt dat dit normaal zou moeten zijn en dat we ons beide individueel ontwikkelden zou goed zijn zo dacht ik dan, intussen zat ik met een collega op de locatie voor ons werk samen voor een paar maand en het vergiftigde mijn persoonlijkheid langzaam maar zeker, hij is voor zover ok op het professioneele vlak maar als mens nee dank je. Toch fascineerde het en ach een borrel is zo verkeerd nog niet, gevolg was dat ik me wel heel erg open stelde voor anderen, ik ging intussen alleen op stap ook en ontmoette een ander, waar ik mee meermaals vreemd gegaan ben, de organisatie van het liegen en bedriegen wordt daarmee in volle gang gezet. Hoe kan je in godsnaam daar eerlijk over wezen, daarbij heb ik zoiets al eens eerder gedaan en zou je zeggen je moet nou toch eens weten wat je wilt. Toch denk ik dat de eerlijkheid het wint en op basis daarvan de communicatie met elkaar in alle eerlijkheid, is naar mijn mening de basis voor de toekomst dan. Ik heb dus open kaart gespeeld en het proces daarin is zwaar, heel zwaar, maar beide zijn we van mening dat dat het beste is wat ons kon gebeuren wat dat betreft, want het doodzwijgen van alles, hoofdzakelijk van mijn kant ja, heeft ons nooit wat gebracht. Voor mij betekende dat dat ik moest weten kan ik hier nog mee verder, het antwoord wat in mij lag was duidelijk, ongeacht waar ik heen ga, maar één ding moet duidelijk zijn, jij kiest in eerste instantie voor jou. Ik zou zelfs vanuit de situatie dat we uit elkaar zouden gaan voor mij kunnen kiezen en met het verder gaan binnen de relatie net zo, dat mag geen verschil meer maken. Ik had dus nooit van daar uit een andere relatie gezocht. En geloof me ik was schijtsbenauwd voor het open leggen van alles wat ik gedaan heb, want het was tevens niet de eerste keer en ze heeft me gezegd en ik moest dat kunnen accepteren, nog één keer en het is voorbij, mijn enige angst zou geweest zijn dat het zonder woorden zou zijn. Nu heb ik nu een eerlijke basis gelegd gebasseerd op waarheden, erg pijnlijk maar waar en eerlijk naar de ander toe, liegen zou betekenen dat het over kort of lang weer gebeurd OMDAT ER GEEN BASIS IS. Je ziet onbegrip, misvertanden, leugens kunnen geen basis zijn en leid daarheen wat je in weze niet wilt en beide zijn we niet feilloos geweest, allebei moet je dat kunnen zien en anders mag je met een gerust hart zeggen, fuck off ik ga verder met helaas alle pijn die nodig is het te verwerken, denk ik dan maar. Het is raar maar nu zou ik dat kunnen begrijpen, omdat het in eerlijkheid van beide kant besproken en gehoord is. Ik weet that takes 2 to do so!

afbeelding van johnny bravo

schop onder je kont

ik had je gelijk een schop onder je kont gegeven. vreemd gaan is nooit een excuus, beetje egoïstisch denk ik. als je ballen had gehad dan had je eerst je relatie beëindigd, maar van twee walletjes eten is wel zo makkelijk. wie geeft jou het recht iemand daarmee pijn te doen. en ja daarna eerlijk zijn. wat is eerlijk? jij niet in ieder geval.

afbeelding van ok

precies

Nee doodzwijgen en lekker doorgaan is eerlijker, ze heeft me geen schop verkocht. Het moment waarop ik dit doe, eerlijk zijn kies ik zelf. Hoe oneerlijk dat ook mag zijn, het ik ben een lul principe blijven zien werkt ook niet, kwetsbaar opstellen een poging, en niets meer dan dat.

afbeelding van ok

Soms zou ik willen dat ze me

Soms zou ik willen dat ze me die rotschop gaf, ik heb sowieso het gevoel dat ik geen rechten meer heb. De veronderstelling dat zoals het allemaal hoort en perfekt moet zijn en dat houden van, niet vreemdgaan betekend is een cliché uit een boekenreeks misschien maar de werkelijkheid laat blijken dat er fouten gemaakt worden die onvergeeflijk zijn danwel onder omstandigheden een logisch gevolg zijn van of zoals ook nog kan een gewetenloos stuk vreten bent, ik ken er velen namelijk. De keuze blijft aan een iedere relatie of er de bereidheid is en dus het houden van in mijn ogen er nog wel is ja, een schop verkopen kan altijd nog. Maar om die direkt te geven, laat mij zien dat er toch al niks was danwel meer was. Om te begrijpen waarom zul je er beide aan moeten werken, is dat er niet van welke kant dan ook of van beide, dan kan er niets zijn en is het doelloos. Ook ik weet wat het gevoel is weggeschoven te worden en het gevoel niet gewilt te zin maar al te goed, maar dit was m´n eigen fout, hierin had ik duidelijk moeten zijn dat had mijn portie ballen moeten zijn want vanaf daar ging het mis, eigenlijk al heel lang voor alles. Het niet eerlijk zijn om de lieve vrede, is mijn fout altijd geweest al ver voor dat ik vreemd ging in die zin geef ik je gelijk johnny. Ik wil het anderen teveel naar hun zin maken en dacht nooit aan mij, was daardoor alleen continue in m´n eigen wereldje bezig en maakte het voor de ander passend, wat wederom niet eerlijk is en de ander niet kan begrijpen en niet herkennen kan, de erkenning daarvan en het werk wat ik daaraan verzet dit te veranderen en verandert heb ook al, geen lulkoek en mooie verhalen maar feiten weet je, is wellicht mijn verdienste nu dat ze me die rotschop niet wil geven, omdat we weten dat we van elkaar houden en hier alles aan doen, tot het tegendeel blijkt of blijkt dat het gewoon niet meer mogelijk is weet ik veel, makkelijk is het gewoon niet!!

afbeelding van ok

Soms zou ik willen dat ze me

Soms zou ik willen dat ze me die rotschop gaf, ik heb sowieso het gevoel dat ik geen rechten meer heb. De veronderstelling dat het niet zo is zoals het allemaal hoort en alles perfekt moet zijn en dat houden van, niet vreemdgaan betekend, is volgens mij een cliché uit een boekenreeks misschien maar de werkelijkheid laat blijken dat er fouten gemaakt worden die onvergeeflijk zijn danwel onder omstandigheden een logisch gevolg zijn van of wat ook nog kan dat je gewoon een gewetenloos stuk vreten bent, ik ken er velen namelijk. De keuze blijft aan een iedere relatie of er de bereidheid is en dus het houden van in mijn ogen er nog wel is ja, een schop verkopen kan altijd nog. Maar om die direkt te geven, laat mij zien dat er toch al niks was danwel meer was. Om te begrijpen waarom zul je er beide aan moeten werken, is dat er niet van welke kant dan ook of van beide, dan kan er niets zijn en is het doelloos. Ook ik weet wat het gevoel is weggeschoven te worden en het gevoel niet gewilt te zijn ken ik maar al te goed, maar dit was m´n eigen fout, hierin had ik duidelijk moeten zijn dat had mijn portie ballen moeten zijn want vanaf daar ging het mis, eigenlijk al heel lang voor alles. Het niet eerlijk zijn om de lieve vrede, is mijn fout altijd geweest al ver voor dat ik vreemd ging in die zin geef ik je gelijk johnny. Ik wil het anderen teveel naar hun zin maken en dacht nooit aan mij, was daardoor alleen continue in m´n eigen wereldje bezig en maakte het voor de ander passend, wat wederom niet eerlijk is en de ander niet kan begrijpen en niet herkennen kan, de erkenning daarvan en het werk wat ik daaraan verzet dit te veranderen en verandert heb ook al, geen lulkoek en mooie verhalen maar feiten weet je, is nu wellicht mijn verdienste dat ze me die rotschop niet wil geven, omdat we weten dat we van elkaar houden en hier alles aan doen, tot het tegendeel blijkt of blijkt dat het gewoon niet meer mogelijk is weet ik veel, makkelijk is het gewoon niet!!

afbeelding van 1809

ik herken me hierin!

Toen ik u verhaal las kwam ik erachter dat ik het zelfde heb meegemaakt, mail gelezen en zo ergens achtergekomen.
Voor mij is het grootste probleem iemand vinden om hierover te spreken met wie kan je hierover spreken daar is niet direct een antwoord op maar toch moet het van je af.

afbeelding van Mariaenne

Ik herken me er ook in...3x belazerd door verschillende mannen

Inmiddels ben ik een ervaringsdeskundige.
3x meegemaakt dat mijn man of vriend mij met een ander bedroog, maar 3 totaal verschillende situaties.
De laatste heeft me doen beseffen dat ik eindelijk bij mijn grote liefde beland was.
Ieder heeft zijn gekortkomingen en geschiedenis. Het getuigt van moed om je echt aan de ander te geven en te praten over datgene wat het meest gevoelig ligt in een relatie.

Wat ik jullie zou willen meegeven. Ga de confrontatie en het gesprek aan. Geef aan wat je mist of miste in de relatie.
Je kunt echt gelukkig zijn met elkaar, als je dat durft en als je durft gelukkig te zijn in het hier en nu.

Of je dit aankunt heeft heel veel te maken met je gevoel van eigenwaarde.
Op het moment dat je eigenwaarde beschadigd wordt gaat het fout.
Soms kun je vreemdgaan wel hebben, omdat je zelf overeind kunt blijven en het vreemdgaan kunt zien als iets wat niet met jou als persoon te maken heeft, maar meer met de ander en met de relatie die je met hem of haar hebt.
Aan de andere kant kan het vreemdgaan je zo beschadigen dat je eigenwaarde er blijvend door kan verminderen.
Wat kun je accepteren van de ander en wat niet?
Heeft de ander spijt en verdriet van datgene wat gebeurd is (dan kun je samen veranderen)
Heb je zelf dingen laten liggen in de relatie?

En goed nadenken: Wat heeft deze relatie voor meerwaarde voor mij?
Word ik hier echt gelukkig van?
Waarom blijf ik bij hem of haar?
Vanuit angst, of gebrek aan zelfvertrouwen?
In dat geval is het beter de relatie te verbreken.

Besef ook dat je samen beter uit een crisis kan komen dan dat je erin ging.
Een crisis in een relatie kan heel veel goeds opleveren.