Wat moet ik nou..

Ik weet wel dat ik mezelf loop te pesten, maar toch blijf ik een beetje hopen dat het wel weer goed kan komen. Ik hou dat gevoel denk ik doordat naar mijn mening hij ook niet weet wat hij nou wil, hij kan niet zeggen wat het nou is, het enige: ik wil vrijgezel zijn (te veel verplichtingen, al ziet hij verplichtingen waar ze niet zijn). Volgens mij had het allemaal gewoon voorkomen kunnen worden, als hij er maar over had gepraat... het zijn allemaal van die dingen waar je het gewoon samen over kan hebben...

Gisteravond ben ik naar een feest geweest, hij was daar ook. Zo moeilijk om hem dan te zien, het liefst knuffel ik hem daar en kus ik hem en weet ik veel... dat mocht vroeger wel maar ik kan hem nu natuurlijk niet zomaar beedpakken en knuffelen. Ik zie mezelf dan ook weer terug, hoe ik lekker aan hem kon hangen, lekker kon knuffelen, zoenen en weet ik veel wat. ik snap er nog steeds niks van, mist hij dat allemaal niet dan..

Zo een rotgevoel aan gisteravond over gehouden dat ik vanmorgen naar hem toe ben geweest, hij woont een half uur rijden bij mij vandaan, dus ik nog helemaal moe in mijn autotje.. en volgens mij was de alcohol ook nog niet helemaal uitgewerkt. Het valt me mee dat er niks is gebeurd.... stom, stom, stom. Maarja het autorijden is goedgekomen.

Op de heenweg al huilend in de auto. Het enige wat ik vandaag kan doen is huilen.. Hij deed zo bot tegen me toen ik daar was. Hij was erg chagerijnig en moe volgens mij en deed echt lomp. Ik ken hem zo helemaal niet, en het is best eng en frustrerend hem zo te zien en zo te horen praten tegen mij. Het gaat allemaal langs me heen, ik hou van hem, ik mis hem en ik probeer het van me af te zetten maar waar ik ook mee bezig ben, hij zit in mijn gedachten en ik krijg hem niet uit mijn gedachten.. ik heb ze niet onder controle

De dromen die ik mij snachts herinner gaan allemaal over hem. Dat het weer goed is enzo, en dan word je wakker...... het is allemaal niet echt. Ik wilde dat het andersom was, dat ik lekker in mijn dromen kon blijven en deze ellende achter me kon laten...