Iedere dag besef ik weer hoe stom ik ben geweest...

afbeelding van Virenque

Hoi..

Waarom ik mijn verhaal op deze site zet? Tsja.. eigenlijk ben ik er niet zo van; maar als ik alle andere verhalen lees denk ik .. wie weet.. wie weet helpt het.. en ben ik toch niet zo alleen in mijn gevoel als ik dacht. Laat ik het eens van mij af schrijven. De afgelopen maanden beleef ik meer dan ellendig, ik kan wel stellen dat ik de liefde van mijn leven (zoals ik haar op het moment bestempel) kwijt ben geraakt, en wat zo stom is? Ik heb het bijna helemaal aan mijzelf te danken. Zo heb je drie jaar een relatie met een meer dan geweldig meisje en zo wordt zit je ineens met je neus en je gevoel in een onbestemdige verliefheid op een té fout persoon.. wring je je in bochten om je uit allerlei situaties te praten en ben je voor je het zelf door hebt aan het liegen en aan het vreemdgaan.. pfff.. Wat bezielde me?? Een vraag die ik mij de laatste dagen, maanden nog steeds stel. Ik was mijzelf niet en heb me laten meegaan in spanning? Me laten verleiden in het sexuele? Zoveel kansen heb ik gekregen om mijn vriendin weer terug te nemen, mijn oude vertrouwde leventje weer terug te krijgen.. maar ik kon het niet; ik moest een keuze maken, maar kon het niet.. de situatie sloopte me en veranderde me in iemand die ik niet kende. Nu zijn er meer dan zeven maanden verder en is de verliefdheid en het 'uitstapje' passe.. maar zo ook dus mijn relatie met het meisje waar ik drie jaar samen mee was. En nu? Nu woon ik alleen, voel ik mij eenzaam en zwelg ik in een cirkel van besef en spijt waar ik niet uit lijk te komen Verdrietig Ik mis mijn ex zo enorm, ik besef nu des te meer hoe fijn we het samen hadden en hoe gek ik op haar ben. De situatie heeft ertoe geleid dat ik meer van haar ben gaan houden en dat ik nu wel met zekerheid een keuze kan maken om voor haar te gaan.. mijn gevoel zegt dat zij diegene is met wie ik o zo graag verder wil in het leven; doorgroeien naar iets moois... maar het is te laat; zij heeft inmiddels een nieuwe vriend (die ook geen schone lei heeft, hij heeft kort voor mijn 'uitstapje' een sexuele relatie gehad met het meisje waarmee ik de fout in ben gegaan) en kan en wil mij op relationeel vlak geen kans meer geven. Goede vrienden wil ze nog wel blijven, maar ik ben zo gek op haar, ik houd zo veel van haar, elke ochtend als ik wakker word verlang ik naar haar. Mijn god; wat ben ik een stommerd geweest; ik kan het nog steeds allemaal niet bevatten. Wat heeft me bezield? Het valt me allemaal zwaar, ik lijk een stuk van mijzelf te zijn verloren, voel me eenzaam (terwijl ik een druk leventje heb). Elke dag hoop ik nog op dat ene telefoontje waarin zij zegt; zullen we het nog eens proberen? Ik baal zo enorm en zit echt vast in mijn gevoelens. We waren zo aan elkaar gewaagd, zo potje/dekseltje. Als ik kon toveren zou ik de tijd terugdraaien; ik heb mijn lesje zeker wel geleerd. Ze zeggen dat als je iets graag wilt dat het dan ook wel gebeurd; ik geloof daar met de dag steeds minder in. Zucht.. mijn verhaal, mijn zwelgen.. mijn besef.. mijn cirkel..

afbeelding van Lauren

Oei...bij het lezen van dit

Oei...bij het lezen van dit verhaal gaan twee gedachtes door mijn hoofd. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er nu achter bent gekomen wat je hebt laten gaan. Heel erg vervelend ook, want nu ben je te laat. Maar ergens wil ik ook tegen je zeggen, dit is toch echt je eigenschuld. Het meisje laten gaan waar je van houdt, voor een of andere scharrel....Daar moet je nu de gevolgen van dragen, en die zijn hard, wat ik overigens wel vervelend vind voor je, begrijp me niet verkeerd. Hieruit kan je wel opmaken, ikzelf heb dit in het verleden meegemaakt, ik werd aan de kant gezet, en het is eigenlijk net zo gegaan als jij verteld...Moeilijke situatie. Ik wens je veel sterkte, en wie weet, als jullie liefde echt zo sterk is, overleefd dit het wel! Lauren

afbeelding van mosterd

cirkeltje cirkeltje aan de want

heb jij dat!

afbeelding van geraldine

V., Ik ken heel veel mannen

V.,
Ik ken heel veel mannen die pas spijt krijgen van een verbroken relatie als de ex een nieuwe vriend heeft en hij haar samen met hem ziet.. Dit wekt kennelijk wat van oude oer gevoelens op..? Terwijl het vaak zo is dat die relatie uitgegaan is omdat die mannen een ander hadden of soms nog zelfs hebben.
Ik weet niet of dit bij jou zo is, of dat je het echt zo mooi en goed had met haar..? Door die nieuwe vriend besef je opeens dat je echt niet meer terugkan, dat je het echt verspild hebt..
Is dat het niet een beetje? Bekijk je je afgelopen relatie nog wel met enige relativering? Je ging toch niet zomaar vreemd, denk ik (hoewel..) je weet niet wat je bezielde, schrijf je, maar iets heeft je wel er toe gebracht..
Misschien zijn dat vragen waarvan de antwoorden je helpen?
Ik weet het niet.
Sterkte,
Geraldine.

afbeelding van Virenque

Gerardline, het verhaal is

Gerardline,

het verhaal is eigenlijk dat ik na anderhalve maand op mijzelf te wonen en even afstand te hebben genomen van mijn toenmalige vriendin - we wilden kijken of we met rust elkaar weer konden vinden - ik besefte dat het met die 'scharrel' gewoonweg niet ging werken: zij miste teveel dingen en ik was gewoon nog te verbonden met mijn ex. Ik heb toen besloten afstand te nemen van de scharrel om zo te proberen mijzelf weer te vinden. In die periode zochten mijn ex en ik elkaar weer op om gewonen leuke onbeladen dingen te doen samen. Dat werd steeds frequenter - ik wist toen niet dat zij ook met iemand anders (een vriend van mij) aan het tsjaa... was - en leuker. Ik betrapte mijzelf erop dat ik steeds meer gevoel voor mijn ex begon te krijgen; we zagen elkaar vier keer in de week en belden elkaar elke dag.. liepen hand in hand.. omhelsden en kusten elkaar zo nu en dan. Ik heb er toen veel en vaak met haar over gepraat dat het mij speet en dat ik mij afvroeg of er nog 'gevoel' in ons zat; dat heeft zij nooit ontkend - maar ook nog volledig toegegeven. Tsja en zo was ik twee maanden meer dan duizend procent mijn best aan het doen om haar te laten merken dat ik er echt weer voor wilde gaan; ik wilde haar weer bijzonder laten voelen, haar in het zonnetje zetten, laten zien dat ik ons wel belangrijk vond.. de twee maanden waren leuk en het gevoel leek goed.. mensen hadden er zelfs bewondering voor dat wij - na het gebeurde - weer bij elkaar leken te komen. Ik voelde me weer vrolijk en opgelucht dat de ellende toch niet de overhand van onze relatie zou nemen. Het contact met de scharrel had ik inmiddels totaal verbroken; ik hoefde haar niet meer te zien. Het leek zo mooi te zijn.. totdat.. ik via een vriend vernam dat mijn ex al maanden een relatie had met iemand anders.. ??? Hoe kan dat nou; we zagen elkaar vier keer per week en belden elkaar elke dag?? Tsja; het bleek haar huisgenoot te zijn en een kennis van mij dus. Tsja, en om een lang verhaal verder kort te maken; ik ben JUIST de laatste maanden gaan relativeren, dat was iets wat daarvoor niet in mij zat.. daardoor juist gaan beseffen waar ik mij aan had gewaagd. Waarom ik eraan ben begonnen? De scharrel was altijd al iemand die haar voet in onze relatie probeerde te krijgen; op een gegeven moment hadden wij door omstandigheden even een mindere periode en daar maakte zij gretig gebruik van door mij erg veel (lichamelijke) aandacht te geven. Als de sukkel en de man zijnde ben ik daar op dat moment helaas ingetrapt... Pfff. Maar voor nu? Nu heb ik desondanks nog hoop.. en zoals Lauren al zei; als wij echt zo gek op elkaar waren en zo bij elkaar pasten.. hopelijk vinden we elkaar dan weer ooit. Maar ik weet ook wel dat ik verder moet met mijn leven en niet moet gaan zitten wachten en kniezen, alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan Verdrietig

afbeelding van geraldine

hee, zwak excuus hoor, sukkel/man!!

V.,
Ja dat is idd. wat een ander verhaal, dan dat je pas ging beseffen watje miste toen je haar met een ander zag, zoals ik veronderstelde (omdat ik dat zo vaak gezien heb) . Je was dus al bezig haar her te veroveren en intussen had zij een ander..
Maar je geeft in je blog als reden van jullie verwijdering jouw vreemdgaan aan. Zie je dat dan nog wel als de aanleiding? Misschien was dat ook wel zo, dat zij toen is begonnen om zich heen te kijken, uit teleursteling, uit verdriet misschien?

Dat die derde erg gemakkelijk tussen kon komen omdat ze erg lichamelijk werd en jij als sukkel en man, zoals je zelf schrijft, daar wel in MOEST trappen.. sorry, hoor dat vind ik een beeeeeetje zwak verhaal. Zij heeft jou niet gedwongen toch en je bent ook geen slaaf van je eigen lustgevoelens? Als je zo gemakkelijk te verleiden bent dan zou ik niet graag je vriendin zijn.. hoewel ik eigenlijk nu ik dit zo zeg zie dat mijn ex ook wel een beetje zo is..Glimlach Je klinkt verder erg sympathiek, maar dit bovenstaande moest ik even zeggen..

Ik zou niet wachten op haar. Je hebt nog hoop, maar ik vind als er een ander is dan is het toch wel erg uit hoor...
Je moet door je verdriet en pijn heen en dan wordt het op een dag wat lichter, totdat je het verwerkt hebt.
Geraldine.

afbeelding van Lauren

Mosterd, heb jij dat? Slaat

Mosterd, heb jij dat? Slaat dat op het stuk geschreven, of door mijn reactie? Ik hoop dit eerste.....

afbeelding van Ron038

Hoi Virenque, Je schrijft

Hoi Virenque,

Je schrijft aan in het begin van je verhaal, over de liefde van je leven.
Wat ik nu ga opschrijven klinkt hard, maar wellicht heb je er wat aan, om de confrontatie met jezelf aan te gaan.

De liefde van je leven. Blijkbaar dacht je toen je je "uitstapje" maakte, er anders over.
Ik heb zelf nooit begrepen waarom men (vrouwen en mannen) vreemdgaan.
Als je dat zou doen, dat houdt dat in, dat je ergens niet gelukkig bent met je huidige relatie. Anders ga je niet vreemd.
Algemene argumenten van "het overkwam me, het overviel me, werd meegezogen" etc. zijn voor mij persoonlijk geen argumenten.
Let wel, ik veroordeel niemand, maar ik vind het gewoon een stomme actie.

Doordat je dus in die cirkel terecht kwam met vreemdgaan en leugens, riskeerde je dus dat je relatie met je vriendin op de tocht kwam te staan. Dat is dus ook gebeurd, en de deur met haar is nu dicht.

En nu lik jij je wonden. Je kijkt terug op je relatie, die je nu meer dan ooit met haar wilt hebben.
Maar je hebt voorjezelf die deur toen dichtgedaan.

Dit zijn geen verwijten, begrijp me niet verkeerd, maar zo zijn wel de feiten.

Je zult je leven moeten oppakken, hoe verdomde moeilijk dat nu is.
Goed van je dat je beseft dat jezelf stom bent geweest, maar goed, daar hoef je ook niet in te verzuipen in dat gevoel.
Probeer je leven voor jezelf dragelijker te maken, en berust in alles.

Je kunt niemand de schuld geven, alleen jezelf.
Desondanks, zit je nu in een verdrietige fase.
Daar zal je doorheen moeten.

Sterkte met alles

Ron

afbeelding van Virenque

Ron,ken je dat verhaal van

Ron,

ken je dat verhaal van de spijker en het op zijn kop slaan? Ik kan niet anders dan jouw opmerking/advies beamen.

Ik verbaas mij erover dat er zoveel mensen meedenken op de site; het is mijn eerste keer dat ik enigszins openhartig op het internet mijn verhaal zet.. en het voelt 'fijn' het van mij af te schrijven en daar een respons op te krijgen waar ik voor mijzelf wat mee kan. Enorm bedankt..

afbeelding van eeffie

Virenque Een reactie van een

Virenque

Een reactie van een vrouw wiens vriend ook een "uitstapje" nodig had, (althans dat zei oa zijn vader, hij loopt achter, hij is nog een kind) misschien ook om te ontdekken dat hij wellicht van me houdt. Maar daarmee veroorzaak je zoveel pijn. Jouw ex wil niet meer, ik wilde hem eerst nog een kans geven....alhoewel het me pijn deed, dat hij dit alles zo heeft stuk gemaakt. Ik was echt stuk en praten met hem ging niet, alles wat hij zei was het voelt zo goed bij haar en ik ben zo verliefd en hij ging er gelijk wonen. (We hadden een heel moeilijke relatie, zie mijn blogs).

Toch is er een andere kant aan het verhaal, als je echt voor 500 % zeker bent, geef haar wat tijd en ruimte en vertel haar dat je een asshole was en toch geleerd hebt van de fout. Dat je nu zeker weet met haar oud te willen worden, maar je moet het heel zeker weten!!!!En ook uit kunnen leggen, waarom je het "uitstapje" nodig had, dat was niet voor niks. Er was iets waarom je blijkbaar, toen niet in jullie geloofde en spanning nodig had.

Ik kan dit zeggen, ik heb mijn ex dit zelfs letterlijk voorgekouwd. Ik heb gezegd is het niet zo dat je door de problemen tussen ons en het niet willen nemen van je varantoording (en mijn confrontaties) ff de weg kwijt bent? Ff wil freewheelen en je over wil geven aan een verliefdheid met een andere vrouw? Dat je door je verliefdheid niet meer met ons bezig kan zijn en als de kop van de verliefdheid eraf is, dat je dan wellicht helder kan kijken en toch voor me kiest en wel aan de relatie wil werken? Hij wist het niet en wilde zo graag dat ik toch een achterdeur openhield. Hij heeft me toen een maand of 4 of langer in de hoop gelaten. Ik dacht okee ik ben zijn eerste echt serieuese relatie, misschien heeft hij dit nodig om te groeien en te beseffen wat echte leifde is. Maar hij heeft zoveel stuk gemaakt en gelogen en me aan het lijntje gehouden en niet gedacht tot op de dag van vandaag.
Hij is nog bij haar en zegt tegen vrienden dat hij van haar houdt, maar ik hoor ook dat ze hem onder de plak heeft en hij komt op mij niet gelukkig over, hij is happy met zijn kamer bij haar, zijn blowen en dat doet hij veel en zijn porno, maar of hij echt van haar houdt????
Alleen hij is al die tijd te ver gegaan en heeft niet gedacht en oprechte spijt van hem zou ik nu niet meer kunnen geloven. Hij liegt te vaak en te veel.

Maar als hij hiervan had geleerd en me had teruggewild na een korte tijd en duidelijk en eerlijk dingen uit kon leggen, dan had ik het misschien aangedurft en het een nieuwe kans durven geven.

Nu weet ik dat voor hem het balletje rolt, het loopt, ze is minder confronterend dan ik en blowed met hem mee (belangrijk voor hem), maar streng en op eem dag komt het hem de strot uit. Hij zegt zelf ze is bitchy en veroordelend naar anderen toe....ze maakte ons kapot en dat wil hij? Nee, hij wilde de lusten, de sex, het blowen en zo, maar of dit liefde is???

Zijn beste vriend zegt steeds ik snap hem niet, goud heeft hij verruild voor brons. Misschien en ik denk dat mijn ex niet meer zag en wilde zien wie ik was, maar als dat gebeurd en hij krijgt spijt, hoop ik dat hij zo een moment krijgt, als jij nu hebt en kan voelen wat hij me heeft aangedaan. Een terug weg is er niet, want hij heeft te moedwillig bedrogen en gelogen en ook nadat ik zo veel heb uitgelegd en hem kansen gaf, wat met zijn verliefdheid te doen en ook na te denken en diep in zichzelf te kijken, bleef hij egoistisch. Ik heb hem gevraagd op zijn minst eerlijk te praten en zelfs dat wilde hij niet. Kan hij misschien niet.
Bij jou ligt het anders denk ik, dus het enige wat je kan doen is het vanuit je hart aan haar vertellen of schrijven....en heeeeeeeeel zeker van je zaak zijn, je mag haar als ze je terug neemt, nooit meer kwetsen ...

Succes en doe aub nooit meer domme dingen

Eeffie

afbeelding van Ikke78

Ik sluit me helemaal bij Ron

Ik sluit me helemaal bij Ron aan... Denk dat wanneer je relatie echt op en top is je je nooit aan anderen zult vergrijpen!
Blijkbaar miste je iets bij haar, wat je zocht bij die ander.....

Het is heel stom wat je gedaan hebt, maar probeer er wel rust en vrede mee te krijgen. Het is gebeurt, je kan het niet meer terugdraaien, accepteer het en doe je er voordeel mee.
Makkelijk gezegd misschien, maar het is je enige optie!

Succes!
Lin

afbeelding van Virenque

Hmm.. nog een advies?

Jullie reacties zijn mij duidelijk en ik kan er zeker dingen uit halen waar ik op kan bouwen cq over na kan denken. Toch zou ik nog graag willen weten wat jullie denken over het volgende is...

Twee weken geleden heb ik mijn ex ermee geconfronteerd met het gegeven dat zij al 'stiekem' enige maanden een relatie had met iemand anders zonder hierover eerlijk tegen mij te zijn en mij wel twee maanden enige hoop te hebben gegeven op een mogelijke goede afloop tussen ons... schijn dus? Anyway; tijdens dat gesprek heb ik aangegeven dat ik het te moeilijk vond om met haar om te gaan, gezien mijn gevoelens voor haar.. een vriendschap op den duur? Wellicht. Nou, die radiostilte heeft niet lang geduurd; slechts een paar dagen later belde ze mij alweer en hebben we nog wat gepraat.. een gesprek met weinig duidelijkheid nog.. Sinds vorige week zitten we weer in het patroon van bijna elke dag bellen en afgelopen woensdag hebben we een hele leuke dag samen beleefd en vervolgens natuurlijk weer bellen. Nu is het weekend en is het ineens stil; zij zou me bellen om wat af te spreken, maar niets gehoord. Nu zegt mijn gevoel dat ze met die andere jongen is, ik weet het bijna wel zeker.. en word ik gek van die gedachte. Ik zit alweer uit te kijken naar morgen (maandag) want dan zal ze me vast en zeker wel weer bellen. Eigenlijk frustreer ik mij enorm; dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat het gewicht mbt het contact aan mijn kant zwaarder is. Ze is op de hoogte van mijn gevoelens voor haar... wat zal haar reden en gedachte zijn achter het afsrpeken met mij? Ik weet niet zo goed meer wat ik moet; ik leef er steeds zo naartoe.. het afspreken, maar als ze er even niet is word ik gek van het denken en de gedachte van haar met die andere jongen pfff... Zelf dacht ik erover na deze week nog een keer het dialoog met haar aan te gaan en dan van haar te verlangen dat ze duidelijk en eerlijk is tov haar gevoelens en haar nog maar eens duidelijk te maken wat mijn gevoelens zijn en dat ik het WEL leuk vind om haar vaak te zien en te spreken maar het er OOK verschrikkelijk moeilijk mee heb. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat als we elkaar zo door blijven zien ik in de sfeer van het onbestemdige verlangen blijf hangen en een beetje vast zit.. ? Maar het lijkt me ook zo'n leegte haar ineens niet meer te zien.. ookal zou dat misschien beter voor mijn persoon zijn?

afbeelding van Ikke78

Virenque, Ik denk dat ik in

Virenque,

Ik denk dat ik in jou geval inderdaad een serieus gesprek met haar aan zou gaan. Want nu zit je tussen wal en het schip. Je weet niet waar je aan toe toe bent, wat haar achterliggende gedachte van het contact zijn en al dat soort dingen meer.
Waarom niet gewoon een open en eerlijk gesprek aangaan zodat je duidelijk krijgt over haar gevoelens en mogelijke toekomst voor jullie?!
Dat zou ik zeker doen....
Want zolang jij hoopt blijft houden kom je niet verder in het hele verwerkingsproces. Kan je nog niet accepteren dat het over is, en het dus ook nog geen plekje gaan geven.

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Succes,
Lin

afbeelding van Virenque

Dank je, Lin.. ik laat nog

Dank je, Lin.. ik laat nog wel weten hoe het afloopt...

afbeelding van geraldine

Hai V. Sorry dat ik steeds

Hai V.
Sorry dat ik steeds V. zeg, dan moet ik weer naar boven scrollen voor je naam:-)
Ik herken iets.. een weekend niets van je laten horen, terwijl daarvoor nog dagelijks contact was.
Dat doet me maar aan 1 ding denken: ze is bij die ander.. of in elk geval in haar hoofd met die ander..

Houd daar rekening mee..
Misschien kan hij door de week niet.. Ja het is weel heel cru dat ik dit zeg, maar je kunt maar beter heel realistisch zijn en voorbereid op het ergste, en deze ingevingen krijg ik als ik jouw laatste stukje lees.. Want ze heeft wat met hem, en denk je nou echt dat dat zomaar over is..?
Ze kan nog niet kiezen, dus houdt ze beiden aan het lijntje. Misschien omdat hij nog niet 100% er voor gaat? Misschien omdat ze twijfelt omdat jij haar bedonderd hebt..
In elk geval heeft Lin gelijk, dit moet er in een eerlijk gesprek uit kunnen komen..
Sterkte,
Geraldine.