Ik voel een gigantische woede in me zitten. Dat schijnt normaal te zijn, ik begrijp mezelf helemaal niet. Hoe kan het dat ik allang geen heil meer zag in mijn relatie en vanaf hem afwilde. Hij weigerde gewoon te vertrekken uit mijn huis. Hij heeft net zo lang gewacht tot ie een ander had voordat ie echt werkelijk wegging en eindelijk weg bleef. Nou doet het me pijn, heel veel pijn. Meer dan ik verwacht had. Ik heb zin om hem een flink pak slaag te geven en véél meer. Maar ja dat heeft ook geen zin. Ik moet maar eerlijk toegeven dat ik jaloers ben. Omdat hij schijnbaar verliefd is en ik met pijn loop omdat ik teveel heb gestopt in iemand die het niet eens waard is in mijn schaduw te lopen. Wat moet ik doen? Hoe kom ik van dit kut gevoel af? Ik weet dat het geen zin heeft het zelfde te doen als hij, ik heb er trouwens niet eens zin in. Hoe lang duurt het voordat je erover heen bent? Ik heb geen zin om 6 weken te rouwen. Volgens deskundigen duurt het namelijk ongeveer zolang om over verlies heen te komen. Dat is hij niet waard. Een vriend van mij zegt dat ik jaloers ben en dat ik niet boos moet zijn omdat ik zelf vanaf hem af wilde en nu hij weg is zit ik met al die negatieve gevoelens.
Ik heb hem toen gezegd dat ik mezelf die gevoelens moet gunnen anders kan ik nooit met een schone lei beginnen. En dan neem ik al die shit mee in mij eventuele nieuwe relatie. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover mezelf en mijn nieuwe relatie.
Ja, je moet eerst pijn lijden om vreugde te kunnen voelen. Ik ben het me bewust maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Ik wou dat ik een dier was. Die leven volgens hun instincten en paren alleen om zichzelf voort te planten die maken zich niet druk of een partner met een ander in bed ligt of niet.