ik ben er kapot van! (beetje lang verhaal)

afbeelding van elisa875

Ik ben een alleenstaande moeder 45 jaar, gescheiden, nu al weer 2,5 jaar. Zat er voor de kerst aardig doorheen. Maar heb mezelf aangepakt. Kinderen naar hun vader (3), en ik heb mijn ex gezegd dat ik geen contact meer wilde, omdat ie dat nl. nog wel steeds deed, hij werkte nog teveel op mijn emoties. Ik wilde het puur alleen nog maar weten als er wat met onze kids zou zijn, zodat ik niet meer gekwetst zou worden. Daarna ben ik mijn slaapkamer gaan schilderen, even frisse kleur erop. Vervolgens besloten om mijn profiel van een datingsite af te halen omdat het me niet bracht wat ik zocht, een leuke, eerlijke vent, ik had daar best wel weer behoefte aan. Toen ik de site opende stond ie daar, ik was meteen verkocht en heb m een berichtje gestuurd. We zijn op MSN terecht gekomen en niet veel later na de kerst zijn we wat gaan drinken. Dit klikte zo goed, we zijn het cafe uitgezet omdat we maar bleven kletsen met elkaar. Het was super. Hij heeft me netjes naar huis gebracht en de volgende dag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem uitgenodigd om te komen eten, ik was immers alleen. Dat was 30 december, het was bingo, vonken! Met oud en nieuw hadden we allebei al onze afspraken maar in het nieuwe jaar waren we onafscheidelijk. Hij woont in een koophuis 2 dorpen verder en ik in een huurhuis. Van t begin af aan ging het van hem uit al snel over de toekomst, maar hij ging er wel steeds vanuit dat ik bij hem zou intrekken met mijn kinderen. Inmiddels had ik ook al een sleutel van zijn huis gekregen. Daar ben ik over na gaan denken maar het dorp waar hij woont is niet groot en er is weinig meer dan bedrijven en landerijen. Ik ben een stadse meid en dat benauwde me eigenlijk wel. Na een paar weken heb ik dat gezegd. Daar schrok hij ontzettend van, hij was er vanuit gegaan dat ik bij hem zou intrekken. Vond zijn beslissing wel erg snel, daar moet je toch nog niet over nadenken na 6 weken, maar dat ging hij wel doen zei hij, want het idee dat hij uit zijn huis zou moeten benauwde hem vreselijk, mede omdat hij er zoveel aan had verbouwd en nog aan t aflossen was van de uitkoopsom die hij aan zijn ex had moeten betalen. Ondertussen gingen we gewoon door met onze relatie. We stuurden elkaar om de haverklap berichtjes via de telefoon (whats app), waren elk weekend samen, konden niet van elkaar afblijven en ik had inmiddels ook zijn moeder en zus mogen ontmoeten. Hij sprak al zelfs met me over trouwen, waar ik natuurlijk niet te diep op in ben gegaan, vond ik veel te vroeg, maar ik was wel stapelgek op m. Als je kan spreken van houden van, denk ik dat we dat allebei al snel hadden. Het kon niet op. Nu was zijn vorige vriendin 18 jaar ouder, hij zei me, dat hij nooit wat goeds deed in haar ogen terwijl zij niet werkte en hij de kost verdiende. Na 12 jaar heeft hij de stop eruit gehaald omdat hij dat niet langer trok, dat was vorig jaar maart. Er zat veel boosheid over haar bij m ook omdat hij mot met zijn familie over haar had gehad en hij zijn ouders toen 2 jaar niet had gezien door haar. Die relatie met zijn ouders was inmiddels weer hersteld. We hebben er veel en lang over gesproken, hij heeft zijn hart zelfs zo gelucht dat hij moest huilen en ik hem getroost heb, we hadden echt heel snel een onwijze band met elkaar. 2 weken geleden op zaterdagavond zouden we savonds eerst naar zijn zus en zwager gaan, want zijn zwager was jarig, de zus die ik nog niet had ontmoet. Echter die ochtend, hij schreef me in "whats app" dat zijn zus niet wilde dat ik mee zou komen omdat ze me niet bij haar thuis voor t eerst wilde ontmoeten. Hij schreef me dat hij daar stennis over had gemaakt. Ik zei ach, laat het, ga jij maar het zij zo. Ja maar zei hij, jij bent nu mijn vriendin en ik wil dat je meegaat. Ik zei nee joh, ga nou maar, maar natuurlijk was ik wel erg teleurgesteld. Hij zei ok, nou dan een volgende keer. Dus ik zeg, nou ik weet niet of ik me dan nog zo welkom voel. En toen sloeg hij helemaal om. Hij schreef ja nou heb ik gezeik van 2 kanten daar heb ik geen zin in. Ik weet het toch al allemaal niet meer zo goed, misschien moeten we maar stoppen en voor ik het wist maakte hij het uit! Zei me dat ik zijn sleutel moest teruggeven en hij zou mijn spullen die bij hem stonden in een tasje aan mijn deur hangen. Ik wist niet wat me overkwam. Die nacht was een hel. De volgende dag ben ik naar m toegereden, kreeg te horen dat ie precies 20 min. voor me had want hij ging met zijn vriend naar een carnavalsoptocht. Zijn uitleg was dat hij teveel twijfelde de laatste tijd en er dus maar liever een punt achter zette om mijn gevoel te sparen. En dat was dat. Ik snapte er niets van. De donderdag ervoor was ik nog de hemel en nu keek hij me koud en afstandelijk aan. Sindsdien, vermijdt hij me, neemt de telefoon niet op, negeert mijn smsjes, ik heb een hartverscheurende email gestuurd, daaraan stond ook dat ik natuurlijk ooit bij hem wil wonen als ik maar bij hem ben, maar hij reageert gewoon niet. Het lijkt wel of ik hem besodemieterd heb. Hij heeft me wel gezworen dat er geen ander is. Ik praat er met heel veel mensen over. Iedereen om ons heen heeft gezien hoe happy we waren en niemand snapt t. Ik heb ten einde raad zijn beste vriend gebeld, die ik nog nooit heb gezien en radeloos vertelt wat er was gebeurd. Hij zei, ach ja, X is X en zo is hij nou eenmaal, maar hij zit niet echt goed in zijn vel hij heeft gezeik met zijn ex en geldproblemen, maar ik zal met m praten. Dat heeft ie gedaan en toen tegen mij gezegd dat X had gezegd dat ik toch de ware niet was. Maar hoe kan dat nou, als je 6 weken lang zo intens samen bent, het hebt over trouwen, samenwonen, bijna niet zonder elkaar kan, hoe kan je dan zo veranderen en alle contact verbreken. Ik snap het niet en kan het geen plekje geven. Begrijpen jullie dat ik er kapot van ben, ik kan geen muziek meer horen, alles associeer ik met hem. Ik mis m zo en snap niet dat hij mij niet mist na alles wat we samen deden. Ik heb dus echt heel hard jullie hier nodig, ik ben op, de hele godganselijke dag vraag ik me maar af waarom waarom en hoe hij zo hard kan zijn en doe niets anders dan huilen. Dus help!

afbeelding van MarcoPolo

Welkom

Helaas moet ik zeggen welkom bij de club. Bij jou leek het wel heel erg snel te gaan en dan kun je heel erg snel en hard de grond weer raken. Zeker als je snel verliefd bent dan is het erg pijnlijk. Bij mijn ex duurde het lang voordat ik echt verliefd was maar ik ben meer van haar gaan houden gedurende de jaren. Toen het over was brak ook mijn hart. Ik zou gewoon zeggen neem ff de tijd en als hij van jou hield dan komt ie wel weer. Zo te lezen hadden jullie het leuk samen en was er geen ander. Mijn ex had wel iemand anders. Dus denk maar het kan altijd erger maar ik weet niet of je dat troost geeft. Lucht lekker je hart hier.

afbeelding van elisa875

moet ik naar m toegaan

Dank jullie wel voor je reacties, maar t gaat niet zo goed met me. Ik blijf me maar dingen afvragen. Dan denk ik weer, laat m in vredesnaam en dan denk ik weer nee, ik ga naar m toe, hij moet me uitleggen waarom. Wat raden jullie me aan. Ik pieker de hele dag door, kan niet meer normaal functioneren en t is toch al 2 weken over. Het was namelijk allemaal zo leuk en dat maakt mij zo aan t piekeren nu. Hoe is dit mogelijk dat dit bij iemand zo overslaat, ik wil m er zo graag mee confronteren maar hoe wijs is dat en hoe kan ik anders weer mijn leven en vertrouwen oppakken, help! Op mijn sms, whats app of mails reageert hij dus helemaal niet.

afbeelding van alex100

niet wijs

Hoi Elisa, wat een vervelende situatie. En ja soms gedragen mannen zich zo. Ineens zijn ze weg. Ik denk zelf...hoe hard dit ook overkomt naar je...dat hij het allemaal niet meer wil, hoe leuk het ook was. Dat hij niet meer reageert op jouw sms-jes e.d. dat zegt genoeg. Ik snap zo goed dat je uitleg wil, maar ik ben bang dat je dit nooit zal krijgen. Nu ben je er de hele dag mee bezig...waarom..waarom...en kan je bijna niet meer functioneren en kijkt waarschijnlijk om de minuut op je mobiel. Waar niets op gebeurd. Probeer jezelf weer onder controle te krijgen en ga hem verbannen uit je telefoon en mail. Zoek geen contact meer. Anders ga je er echt aan onderdoor. Jij gaat nu sterk worden. Je moet sterk worden.
Liefs Alex 100

afbeelding van elisa875

definitief

vandaag heeft zijn vriend laten weten dat "hij" niets voor mij voelt. helemaal niets.
ongelooflijk, na alles wat we hebben gedaan samen. Ik neem hierbij afscheid van m, en ga nu mijn rouwproces in.
Vaarwel lieve Bas.

afbeelding van Lekkendhart

Ommezwaai

Vanwaar zijn ommezwaai. Het lijkt alsof hij geraakt werd door de reactie van zijn zus (en zwager). Het lijkt mij alsof hij zich ineens iets is gaan beseffen. Iets uit het verleden, oud zeer. Ik vermoed dat het niks met jou te maken heeft. Je zit er wel mee. Het is moeilijk, ongeacht in welke fase van de relatie je zit, om hier mee om te gaan.
Logisch dat je het niet begrijpt.

Waarom is deze man belangrijk voor je.

afbeelding van benijntje

heykes ik begrijp erg goed

heykes

ik begrijp erg goed hoe jij je voeld nu

heb het ongeveer zelf mee gemaakt

ik heb vier jaar terug iemand leren kennen via netlog

en eerst prate we dagelijks via mail na een paar maand hadden we afgesproken en het klikte direct de vonken sprongen over

en de volgende 9 maanden waren heftig en fantastisch

alleen was mijn situatie erg moeilijk

ik draaide nog op voor de schuld van mijn ex dat was nog een 5 jaar en ik zou ook nog een schade vergoeding krijgen van mijn nonkel en dat kwam dat jaar voor, maar dat werd in beroep getrokken en dat viel tegen

want hij hoopte en ik ook wel dat ik al sneller van mijn schuld kon zijn en met hem iets kon gaan kopen

we hadden er over gesproken en hij wilde heel graag samen wonen met mij

ook de afstand die wij hadden werd moeilijk voor hem vooral

hij zat er ook niet zo breed voor en ik ook niet

het eerste jaar verliep goed maar dan kwam ineens de breuk ik zou hem verstikken en hem geen vrijheid geven

hij begon meer weg te gaan met zijn vrienden en had ondertussen zijn ene kameraad beter leren kennen

die trok hem ook over al mee heen en ik mocht nooit mee

we zaten op den duur elk weekend bij zijn vrienden

zelfs de weekends dat ik mijn dochter had

ik was haar ook kwijt geraakt aan haar vader en dat was al een lang en zware strijd geweest van jaren

dat was erg hadr voor mij want mijn leven zag er plotseling heel anders uit

ik had het er heel moeilijk mee en zat er wel geregeld onder door vooral ook in de winter maanden

we hebben toen gesproken en afgesproken elkaar de ruimte te geven maar we zagen elkaar stiekem in de week 3 maal en af en toe ook in de weekends

op den duur heb ik hem voor de keuze gezet en heeft die voor ons gekozen

einde zomer waren we terug samen

alles verliep vrij goed maar hij had al wel heel wat stuk gemaakt bij zijn vrienden

hij had me er slecht gepraat en zij konden mij niet zo goed aanvaarden

nu is het voor de 4 maal gedaan einde winter en hebben we nog wel contact geregeld zien we elkaar en hij beweert me nog graag te zien en mij te missen en hij wil het terug in orde maar kan op dit moment geen relatie aan zegt hij

hij wil ook inn therapie gaan voor zijn binding angst waar die denk mee te zitten en denk dat nu ook wel

maar hij doet niet echt moeite en steekt het op de drukte van zijn job

ik moet nu hard zijn en hem negeren

maar ik begrijp hem ook niet want in het begin was ik zijn droom vrouw en wilde die gaan samen wonen zat hij er achter en ik niet zo erg

en wilde die ook trouwen

en een kind enzo

en nu neemt die afstand en alleen als het hem uitkomt zie ik hem

vind het erg moeilijk en totaal niet fair op die manier te moeten leven en moeten afwachten of het nog goed komt

ik begrijp erg goed hoe je u voeld

en het hardste is hem los laten

sterkte ermee