ik mis hem nog steeds..

een jaar geleden heeft hij het uitgemaakt omdat hij vond dat we niet bij elkaar passen.

tijdens onze relatie heb ik daar ook vaak aan gedacht maar ik dacht ach.. hij zal het wel goed vinden zo.. totdat ik opeens sms kreeg dat hij wou afspreken om het uit te maken.

daar zat ik dan trillend op mijn stoel met mijn drankje en ik liet hem maar praten en ik ging er niet eens op in. hij gaf me de kans om mijn versie van het verhaal te geven maar ik kreeg niks uit mijn strot ik was zo bang om hem kwijt te raken.

we stonden op en toen bracht hij me weg en hij zei dat het beter is dat we allebei onze eigen leven zouden leven..

na een paar maanden sterk te zijn begonnen het me pijn te doen en het gemis werd steeds erger .. ik had hem gebeld en we kregen ruzie..
hij zei waarom bel je nu pas dat je me mist ik dacht dat je over mij heen was en hij bleef volhouden dat het niet zou werken.

nu bijna een jaar later na 1000 smsjes dat ik hem mis e.d blijf hij volhouden dat hij mij niet wil zien want hij ziet er het nut niet van in ..een paar dagen geleden belde ik hem en hij vertelde dat het ook nog moeilijk is voor hem maar dat hij niet meer het nut ervan ziet om elkaar nog te zien.

het was mijn eerste relatie, ik was verlegen en onzeker,niet spontaan, als ik hem zag dan zeurde ik niet omdat ik bang was voor ruzies en zijn behoeften gingen voor dan die van mij een makkelijk type dus en dat irriteerde hem blijkbaar. hij heeft heel wat meegemaakt veel meiden gehad en wil nu lekker huisje boompje beestje... ik ook met hem en diep van binnen weet ik dat wij bij elkaar passen maar hij vind van niet omdat hij mij niet kent.

ik wil laten weten dat ik te onzeker was om mezelf te zijn en dat hij mij eigenlijk niet eens kent
.. ik zou zo graag willen dat hij mij een klein kansje geeft om mij te leren kennen en dat ik zo stom was om niet mezelf te zijn.
de pijn lijkt ook niet over te gaan soms wil ik zover rennen en alles eruit schreeuwen..ik kom maar niet over hem heen.. ik weet het gewoon niet meer.