Ik probeer alles een plaatst te geven. Ik word er zo moe van.

afbeelding van StormBC

Zoals zovelen probeer ik het van mij af te schrijven en probeer ik alles een plaats te geven.
na een relatie te hebben gehad van 3 jaar dat een verlenging heeft gekregen van 4 jaar contact/geen contact/.... is er nu blijkbaar toch een definitief einde aan gekomen.
Mijn ex heeft steeds iemand anders gehad en is steeds terug gekomen.
Het laatste wat ik van haar heb gehoord dateert van 3 weken terug.
Een berichtje waarin ze mij vraagt om haar tijd te geven.
Nu ik wil dat echt wel doen maar eigenlijk wil ze geen tijd maar wil ze volgens mij met rust worden gelaten... Denken dat ze dan geen keuze moet maken en gewoon verder kan gaan met iemand die ze minder graag ziet dan mij.
Met nieuwjaarsavond stuurde ze mij een berichtje dat ik alles ben voor haar. Dat ik moest denken aan onze toekomst samen. Nu nog geen 2 weken na nieuwjaar stuurt ze mij een berichtje om met rust te worden gelaten.
Ik snap het allemaal niet goed... ik kan jullie eerlijk zeggen dat ik ze super hard mis en het doet mij echt veel pijn dat zij mij blijkbaar helemaal niet mist... Ze wordt smorgen wakker naast iemand anders en ze geeft heel de tijd aandacht aan iemand anders.
Iedereen zegt mij wel dat ze mij mist en echt wel graag ziet maar toch blijkbaar niet hard genoeg.
Dat ze zo verder kan na dat laatste berichtje begrijp ik niet.
Mijn droom was altijd om met haar verder te gaan dat is ook de reden waarom ik na de breuk waar zij voor gekozen heeft 4 jaar terug toch terug wil. Ze is steeds na anders jongs terug gekomen en duidelijk gezegd dat ik dan man ben voor haar en de vader van haar kindjes. Waarom dat ze mij nu niet mist en mij niet meer graag ziet is een raadsel.
Ik heb alles geprobeerd om duidelijk te laten zien dat ik haar mis en echt wel graag ziet. Ze weet dat ook.
Het laatste telefoontje dat ik van haar heb gekregen heeft ze mij gezegd dat ze mij echt nog liever ziet als haar vriend maar toch blijft ze daar bij ik verstaan dit niet en ga er echt aan kapot.
Ik probeer zelf niet meer te laten weten en te laten horen.
Ik wil ze niet kwijt maar ik heb echt alles geprobeerd om het goed te maken.. heb vertelt dat ik ech tmet haar verder wil dat ik met haar een toekomst wil en dat ik dat echt meen.
Meer kan ik echt niet meer doen... als zij er niet op reageert houd dat echt wel op.
De laatste jaren heeft ze niets anders gedaan dan gelogen tegen mij. Ook al wist ze dat ik het anders wist.. blijven ontkennen en echt blijven liegen. Dit heeft mij echt gekwetst..en nu stiekem hoop ik dat ze nooit gelukkig zal zijn. Dat ze vroeg of laat het echt inziet dat er iets is in haar leven dat ze echt mist.
Vandaag sta ik op een vroeger vakantie jobke waar ik af en toe nog is voor werk.. maar vandaag denk ik er enorm aan...
Iedereen vertelt mij een lijstje te maken wat er positief en negatief is... Ik mis ze en wil ze doodgraag terug en ik besef en merk dat het niet meer goed komt.
Waarom doet het allemaal zo een pijn... ik wil echt verder maar niet op deze manier... Ik knok elke dag tegen mij zelf om er door te geraken. Maar ik sta en ga er elke dag nog mee slapen... ze spookt de heel de tijd in mijn hoofd rond.
Ik mis ze.....

afbeelding van spijt

@StormBC

Lieve Storm,

Dit is de fase van op je tanden bijten....De twijfel,angst en hoop wisselen af in je hoofd en gunnen je geen rust.Als je het op kunt brengen laat haar en schrijf mails naar haar maar sla ze op,verstuur ze niet.Deze tijd is de zwaarste,het voelt als het zand door de vingers glijden.De dagen door,je blik op oneindig en praat,overal waar je kunt!!

XX Spijt