Hey,

ik zit al een tijdje op de site, en met mijn vorige breuk met mijn vriend heb ik hier ook tijdje opgezeten..
Maar wou mijn verhaal liefst voor mij houden, deze keer is het anders.. Sprookje dat plots gedaan is..

Ik had voor deze breuk een relatie van 3 jaar, wat ik behoorlijk lang is als je weet dat ik maar 14 jaar was als ik met hem begon ( kalverliefde zou je kunnen zeggen, maar het was écht behoorlijk gemeend) nu moet ik toegeven dat deze relatie ALLES behalve perfect was.. ik mocht niet met andere jongens omgaan, niet uitgaan, niet drinken, ... maar al bij al kon ik er mee leven, want ik zag mijn leven met hém, hoe anders? Maar in augustus 2011 komt daar abrupt een einde aan, ik wist niet waar ik het had, meneer had een ander. zo ineens? oké, we woonden niet dicht bij elkaar, zo'n 30 km. Maar dat ging altijd goed, er waren veel ruzies, maar we kwamen er altijd uit. Ik dacht echt dat niemand mij graag zou zien na hem.. maar al een geluk had ik school nog die zou beginnen, mijn laatste jaar in het middelbaar. We hadden een kleine klas en kwam ( mede door mijn toenmalige vriend) maar met 1 iemand overeen. Kzag het als een soort afleiding, naar school gaan. Maar ik was kapot, wist echt niet wat te doen met mijn leven, wat behoorlijk zielig klinkt voor een toen 17 jarige.. Er kwamen nog jongens die mij wouden, maar ik wou mijn ex terug, al had die een ander.. hij negeerde mij compleet, verwijderde mij overal, facebook,msn,skype, mijn nummer,... ik stalkte hem om hem terug te hebben.. tevergeefs. Ben er mee gestopt en heb geprobeerd om mijn leven terug op te nemen. Wat goed lukte vanaf januari. Had nieuwe vriendenkring in de klas, deden veel samen. Maar dacht nog aan hem. Tot in maart, hij ineens na 7 maand ineens terug begon te praten tegen mij, hij voegde mij terug toe.. Het ging niet goed met zijn lief en ik had weer hoop. Was nog nooit zo blij geweest. Nuja, ik keek er altijd naar uit om terug te praten met hem, want hij deed dat stiekem, uiteraard. Tot we eens gingen afspreken, ik euforisch! Dacht van ja nu heb ik hem terug.. niet dus. het ging niet door.. door zijn lief. Ze hadden ruzie gemaakt en ging toen afkomen, ik weer tranen met tuiten gehuild.. Nuja ik legde mij erbij neer, ging weg, fantastische tijd met vrienden.

Tot.. in mei. Dan kwam er een nieuwe jongen op de proppen, het klikte meteen. Iets wat ik met andere niet had.. Ik moet zeggen dat het allemaal vrij snel ging, maar het voelde zo echt. Hij zat blijkbaar bij mij op school. Een jaar lager. En zegt mij al een paar keer gespot te hebben, maar ik had geen flauw benul wie hij was. Tot ik hem effectief ook zag op school. Ik was verkocht, zijn ogen waren de mooiste die ik ooit had gezien, en zijn lach deed mij smelten. Ik voelde mij eindelijk terug goed in mijn vel. We chatten uuuuuuuuurrrreeeeen. Zelf in de examens. Hij bleek zelf niet ver van mij te wonen. Ik was in de wolken. Nuja de examens naderden, het was mijn laatste jaar, dus de GIP proef enzo doen. Na de examens eens afgesproken, en hij bracht mij naar huis met zijn brommer, het was zo romantisch. Maar er was wel niets gebeurd. Hij had nog nooit een lief gehad en wist niet goed hoe ermee om te gaan, maar het was wel duidelijk dat we elkaar zagen zitten. Uiteindelijk werden we een koppel. het gebeurde op een festival. Ik was dooooooodgelukkig! Eindelijk de jongen waar ik op wachtte, hij was zo lief en perfect in mijn ogen. Tot op een dag hij mij vertelde te verhuizen.. Naar de kust, Nieuwpoort. Ik werd bang, wat als het weer zo ging aflopen zoals bij mijn ex? Maar wou het een kans geven.Elk weekend zaten we bij elkaar. Ik ging intussen naar de hogeschool en hij moest zijn jaar opnieuw doen. Maar we konden dat prima combineren. Als we bij elkaar waren hadden we de zaligste tijd EVER. Maar in de week, als we elkaar moesten missen, hadden we soms wel ruzie. Ik was een jaloers type en wou hem absoluut niet kwijt. Maar in vergelijking als bij mijn ex, kon ik het nu redelijk goed verbergen, soms toch. Maar we zagen elkaar doodgraag. Zelf samen nieuwjaar gevierd, hij zei mij nog van ' dit wordt ons jaar' ik was dolverliefd. Tot op 19 januari... die week hadden we zware ruzie gehad, en er bleef een soort spanning hangen. Maar hij zei mij wel dat hij mij doodgraag zag, zelf tegen vriendin van mij dat hij voor altijd bij mij wou zijn. Dat zei hij regelmatig, het was zo een lieve jongen, beter kon je je niet voorstellen. Heel lief, attent, vriendelijk, deed alles voor mij. Ik moet toegeven ik ben niet het gemakkelijkste type, maar zag die super super graag!! Dusja, de dagen voor hij het gedaan maakte zei hij nog dat hij mij doodgraag zag en dat de liefde voor mij heel diep zat, en dat hij voor altijd bij mij wou blijven, zijn vrouwtje worden. Zelf de dag dat hij het uitmaakte zei hij nog dat hij mij graag zag. Die vrijdag avond maakte hij het uit, hij wou vrijheid, tijd voor zichzelf. Zo ineens???? .. ik was kapot.. heb UREN geweend.. na 7 maand relatie maakte hij het gedaan.. Ik wist met mezelf geen blijf. De volgende dag zag ik hem om zijn grief terug te geven. Ik brak, heb hysterisch geweend.. Hij weende ook, hij nam mij vast en zei dat we goeie vrienden bleven. Hij zag mij nog graag zei hij, en vroeg zelf of ik hem ooit zou terug nemen, tuurlijk zei ik, voor mij is hij de man van mijn leven. Hij verzekerde zelf dat wij ooit weer samen zouden zijn.Op facebook praatte hij soms nog tegen mij, de dagen erna. Maar het was anders,uiteraard. Ik mistte ( en nog steeds) hem kapot. Tot hij de dagen erna doodleuk tegen mij zei dat hij niet kon kiezen tussen 2 meisjes waarmee hij kon beginnen ( die hij op zijn nieuwe school had leren kennen ), ik zei dat ik er altijd voor hem ging zijn, dus hoe kapot het mij ook maakte, ik luisterde en gaf hem raad. Hij verliet mij niet voor een meisje. Nee? duidelijk wel! En een week later was hij dus samen met 1 van die meisjes. Hij voelde iets meer voor persoon 1, maar is uiteindelijk met persoon 2 gegaan. Hij vond het ook snel, maarja. Hij zag ze blijkbaar echt graag. Tot hij vorige week vrijdag terug tegen mij begon te praten. Hij mistte mij zothard zei hij. Ik hem ook uiteraard. Ik stelde hem gerust enzo. En toen zei hij weer dat we misschien ooit terug zouden samenkomen. Paar dagen daarna, begon hij terug tegen mij te praten. Maar deze keer zei hij mij hoe goed hij het had met zijn nieuwe vriendin, hoe gemakkelijk ze was en hoeveel hij mocht van haar, en omgekeerd. Ik ging kapot, once again. Doet hij dit nu express? wil hij mij kleineren? Op facebook doe ik niet zo melig derover, maar normaal. Misschien daarom? ik weet het niet. Ik weet wel dat ik kapot ga zonder hem. Hij lijkt gelukkig, maar ik wil hém terug. Alleen maar hem. Ik hoop elke dag dat hij terugkeert.. Al lijkt dit hopeloos. Gelukkig begin ik dinsdag terug met hogeschool, beetje affectie is welkom.

Maar ik zal hem altijd graag blijven zien. Die 7 maanden nu betekenden zoveel meer als die 3 jaar met mijn andere vriend. Het was echter, intenser... Ik mis hem zo hard nu zie ik dat hij net een status gepost heeft op facebook dat hij zijn liefje zo graag ziet.. Weer moet ik huilen. Ik weet ik zou hem moeten verwijderen, maar ik heb de moed er niet voor.

Iemand ook zoiets gelijkaardig meegemaakt of iemand die tips heeft??
Alvast bedankt om te lezen..