Hoi Aior,

Ik weet zelf ook niet wat ik ervan moet denken. Ik denk aan de ene kant dat ze niet weet wat ze wilt. Aan de andere kant denk ik: ze gebruikt je misschien wel. Zoals. die xp cd voor haar computer. Ze weet toch dat ze je pijn doet? Waarom gaat ze dan nog zo close met je om? Normaal gesproken laat je elkaar gwn met rust.

Mijn ex en ik hebben dezelfde vriendenkring. Dus met uitgaan zien we elkaar. Ik heb hem deze week met uitgaan volkomen genegeert. Die volgende dag nam hij gelijk contact met me op via msn. Dat heeft hij niet meer gedaan sinds het uit was. Misschien wou hij aand8 van me hebben. Misschien kan hij me niet loslaten, en die gedachte heb ik ook soms bij jou verhaal.

Veel mensen zeggen: geen contact is het beste. MIsschien is dat ook handig voor jou? Zodat jij ook alles op een rijtje kan zetten en zij ook.
Ik vind het allemaal maar een beetje vreemd dat ze nog zo close met je om gaat. Maar dat kan ook aan mij liggen. Probeer anders afstand te nemen, ze weet dat je haar mist en dat je haar terug wilt. Nu aan haar de kans om een keuze te maken. Jij hebt je plicht gedaan.

Liefs,
Dearest...

Hey Aior,

Ik herken deze situatie wel een beetje. Toen het een week uit was met mijn ex omdat ze voor een andere gast had gekozen, stuurde ze plots uit het niets een sms. Kan me hem nog vrij goed herinneren, ook al is het 6 maand geleden: Hey, sorry voor al de last die ik je heb bezorgd. Misschien kunnen we terug opnieuw beginnen, ik weet het zelf niet. Nog eens sorry... Ik heb na die sms eens sms teruggestuurd en gevraagd of ik mocht bellen. Dat mocht en ik heb toen een uur lang aan de telefoon gehangen met haar. Vrij emotioneel gesprek, precies terug the good old days. Ze leek van alles spijt te hebben en ik kreeg dus terug hoop. We hadden afgesproken om binnen 5 dagen af te spreken, want dan was ze vrij van haar werk (ondertussen ging ze dus nog altijd met die gast).

Ik ben netjes op tijd op de afspraak verschenen, om 20.00u aan de kerktoren in mijn gemeente. Het werd 10 na 8, 15 na 8, 20 na 8... Toen besloot ik om te bellen. Ze nam tot 2 keer toe niet op. Dan maar naar een heel goede vriend van mij gebeld die haar ook kende en die heeft dan geprobeerd haar te bereiken met een gsm waarvan ze het nummer niet kende. Maar nog nam ze niet op. Nu ja, ben in de kou toen om kwart voor 9 doorgegaan. Die mooie madam heeft me toen dus 3 kwartier letterlijk in de kou laten staan. Ik heb geen sms gekregen, blijkbaar wel een mail, maar haar mail-adres had ik na die avond geblokkeerd. Om mezelf te beschermen... Heeft niet veel geholpen, heb mijn examens voor het grootste gedeelte naar de verdoemenis geholpen.

Ze heeft wel een zeer verontwaardigde mail gestuurd via haar msn-profiel omdat ik niet antwoorde(wist niet dat dat kon). Heb toen geantwoord dat ik even tijd voor mezelf wilde, zij kreeg toen blijkbaar eindelijk door dat ze niet van mij kon profiteren.

Een maand nadien had ik haar geunblocked, ze sprak me aan alsof er niets gebeurd was en vroeg hoe de examens waren gegaan. Toen ik zei dat die niet zo best waren gegaan reageerde ze heel verbaasd. Toen was voor mij de maat vol en heb haar goed mijn gedacht gezegd. Bleek dat ze die bewuste avond dat we afgesproken waren, moest werken en geen geld meer op haar gsm had. Dus voor haar was het niet de moeite om de gsm van iemand anders te nemen en maar het kleinste smsje te sturen op een sms die ik haar die avond gestuurd heb. Ook een telefoontje kon er blijkbaar niet af.

Om maar te laten zien Aior: er bestaan mensen die een rare kronkel in hun hersenen hebben en er dus niet veel mee inzitten mensen valse hoop te geven en ze achteraf tot diep in hun hart te kwetsen.

Ik zeg niet dat dit bij jou het geval is, maar zij geeft jou ook hoop en kwetst je ook. En dat weet ze eigenlijk maar al te goed. Pas op dat ze jou niet gebruikt als back-up voor dat kokje van haar. Het kan zijn dat ze serieus twijfelt, maar tegelijkertijd lijkt ze jou ook te gebruiken. Dat je haar hebt gezegd dat je tijd hebt, maar niet eeuwig is goed, maar als zij jou geen duidelijkheid geeft, vind ik dat vrij smerig van haar.

Wees jij eens degene waar achter moet gelopen worden, als zij jou nog terug wil zal ze dat heel hard laten merken met meer dan een sms en een babbeltje.

Hetgene wat ik met deze blog heb willen doen is je laten zien dat sommige mensen (hoe goed je ze ook denkt te kennen) zeer wreed kunnen zijn en blijkbaar een zeer duister kantje hebben dat maar af en toe het daglicht ziet.

Ik zeg niet dat jouw ex zoals mijn ex is, maar probeer je er tegen te wapenen en hou er rekening mee dat ze jou serieus aan het lijntje probeert te houden en dat ze contact met jou houdt omdat het haar goed uitkomt (ze gaat plots met die mooie vriend van haar naar de discotheek ipv met jou terwijl die afspraak met jou vast stond => jij bent dus overbodig voor haar).

Jij zou er geen boodschap aan mogen hebben dat ze twijfelt: het is verdorie niet fair dat ze eigenlijk 2 mannen aan het lijntje houdt. Enkel voor haar eigenbelang, wat mss begrijpelijk is in liefde, gaat om iets heel belangrijks. Wel, wees jij dan ook eens ego?ɬØstisch en denk ook eens aan jezelf...

Ach ja, ben me ook aan het opwinden omdat ik terugdenk aan die tijd van mij dus niet al te veel op letten. Ik weet ?ɬ©?ɬ©n ding, niet meer met mij, en ik hoop ook niet met jou. Hopelijk doe je hetgene waar uiteindelijk jij je het beste bij voelt...

Sterkte Aior...

Gisterenavond is ze dan langsgekomen om de cd te komen ophalen.

Ze kwam binnen en vroeg als we samen niets gingen eten. Om de hoek van de straat is een gezellig restaurantje. Ik ging akkoord.

Ik vroeg als ze zich niet moest haasten, want ze ging nog op stap gaan met haar nieuwe vriend.
Neen, zei ze. Ik blijf vanavond bij mijn vader op de zetel slapen.

Tijdens het eten begon het gesprek over onze relatie. Ze zei me dat ze woensdagavond zwaar heeft overwogen om terug te komen, maar uiteindelijk besloot ze toch niet meer terug te komen. Ze zou dan enkel komen voor de vriendschap en de zekerheid. Ze heeft schrik als ze terug komt, dat ze binnen een paar maanden opnieuw weg is en dat wilt ze me niet aandoen.

Ik stelde haar drie vragen waarop ze eerlijk moest antwoorden. 1) Mis je me ? 2) Hou je van me? 3) Zie je me graag ?
Op alledrie antwoordde ze direct "Ja". "Wat houdt u dan tegen om terug te komen?" Vroeg ik haar. Ze kon er niet op antwoorden of eerder ze wou er niet op antwoorden.

Ik heb op verschillende manieren (emotioneel geladen, maar altijd lief tegen haar)op haar trachten in te spreken om haar te overtuigen om terug te komen. Ze kan het niet en ze weet niet waarom. Ze heeft tijd voor haar alleen nodig.

Ik vroeg haar als ik nog moest wachten. Ze wist niet wat antwoorden. Ze zei twijfelend "Nee". Toen stelde ik voor dat ik zou wachten tot half juli. Ze stemde toe.

Tot dan gaat ze niets meer van me horen. Zij moet zelf contact zoeken. Ze weet dat het verdomd veel pijn doet, maar ik hou het nog eventjes vol.

Ik had misschien gisteren de afstand moeten behouden, maar ik heb altijd de neiging gehad om te zeggen wat ik denk en voel.

Nu heb ik er spijt van dat ik gisteren zo handelde tegen haar, maar ze moet begrijpen dat het voor mij ook niet eenvoudig is.

Ik wil verder gaan met mijn leven, maar ik slaag er niet in. Ik kan me zelf niet genoeg concenteren om bv. het gras af te rijden.

Vrijdagavond hadden we een gesprek over het verder bestaan van onze relatie (lees hoger).

Mijn ex zit in de knoop met haar zelf. Ze antwoordde op al mijn vragen (mis je me? hou je van me? zie je me graag?) volmondig ja, behalve op de vraag of ze terug wou komen. Eerst zei ze neen, totdat ik voorstelde om te wachten tot half juli.

Ze zei dat ze het allemaal niet meer weet en dat ze tijd voor haarzelf nodig heeft.

Ik gun haar de afstand en tijd, maar niet voor eeuwig, want dit doet pijn.

Gisterenavond belde ze met ?ɬ©?ɬ©n van mijn beste vrienden (en ook van haar) om met haar op stap te gaan. Nochtans wist ze dat wij samen naar een barbecue moesten en nadien op stap gingen. Mijn kameraad wees het voorstel af. Ze vertelde hem dat ze problemen had aan haar hoofd.

Ikzelf heb al twee dagen niets van haar gehoord, maar ik verlang er naar om haar te bellen, te sms-en en met haar te spreken. Toch denk ik dat dit geen goeie oplossing is.

Maar is niets van me laten horen (= de afstand) wel een goede oplossing ?

Ik weet het zelf niet meer. Ik wil mijn eigen leven kunnen leiden, maar bij elk vrij moment denk ik aan haar. Nochtans heb ik genoeg om handen. Ik ben continu op stap, maar toch denk ik nog aan haar. Denkt zij wel aan mij ? Kan ik haar niets liefs sms-en om de aandacht op "ons" te vestigen ? ????