In de steek

afbeelding van Letje

Ik voel me zo in de steek gelaten.. 24 jaar samen en toen trok hij de deur dicht. Geen zin meer in, niet in mij (de vrouw van zijn dromen) of in zijn kinderen.
Nu nog ben ik er zo verdrietig van dat hij zomaar weg kan gaan, zonder om te kijken.
Duidelijk een midlife crisis, haar anders, hele (en dan bedoel ik ook), hele andere kleren. Wij zijn niet meer belangrijk.
Het ergste buiten het gemis van de liefde van mijn leven, is dat dit nooit uitgesproken is, zomaar weg zonder duidelijke uitleg over het waarom.
Hoe verwerk ik dit? Ik denk af en toe dat ik hem niet waard ben, ben klein, niet knap, niet lelijk en zoals je hier kan lezen met een niet zo geweldig zelfbeeld.
Tja ben bijna een jaar verder maar ben er nog kapot van, IK kan niet zomaar weggaan en de boel de boel laten, heb wel 2 kinderen die op mij rekenen maar af en toe zie ik het niet meer zitten.
Over een aantal weken gescheiden, iets waarvan ik dacht dat dit mij nooit zou overkomen want wij hielden zoveel van elkaar.
Niks is zeker in het leven, maar dat niks doet wel ontzettend veel pijn!

afbeelding van wen

@Letje

Onbegrijpelijk! dat je geliefde, zelfs na die vele jaren weg bij je gaat, ik wens jou en je kinderen heel veel sterkte toe!

afbeelding van Letje

In de steek

Dank je wel Wen, ben er echt kapot van, ben 43 en vrij modern maar als ik zie hoe snel sommigen al in een nieuwe relatie stappen dan snap ik dat niet. Misschien helpt dit wel bij een wat snellere verwerking maar ben er nog lang niet aan toe moet er eigenlijk niet aan denken
Groetjes Letje

afbeelding van wen

@Letje

Dat is iets wat ik dus ook niet snap, dat sommige mensen van de 1 naar de ander springen, zo kan je het toch niet verwerken.... lijkt mij.... de meeste mensen zitten maar raar in elkaar:S

afbeelding van Letje

Hoi Wen, snap het ergens

Hoi Wen, snap het ergens wel, ze krijgen aandacht en "liefde" van iemand maar wat jij schrijft over verwerken, dat zou goed kunnen.
Ik zelf moet eerst alles goed op een rijtje zetten, ben met zo veel dingen bezig zoals een hypotheek ( wil de kinderen in hun eigen huis laten), alimentatie, belastingdienst. Er komt zo veel op me af dat geeft ook wel wat afleiding maar soms ben ik zo moe dat ik wel eens denk, barst maar met de hele rotzooi.
Groetjes Letje

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Letje bij mij hetzelfde gebeurd

Hoi Letje, bij mij precies hetzelfde gebeurd, alleen ben ik man, 16 jaar getrouwd, mijn ex is maanden geleden weggevlucht, ze komt nauwelijks thuis, kleed zich anders, is 180 graden gedraaid, ik herken haar niet meer terug. Ze is verliefd, hoteldebotel op die ander, ze gedraagt zich als een verliefde puber, kijkt nauwelijks naar de kids om, wil alleen geld van me om haar pleziertjes te sponsoren. Ik had toen net mijn baan opgezegd voor een freelance bestaan, ik zat thuis, met ldvd, met de kids, met mijn eigen ziel onder de arm, en heb na een aantal weken geknokt voor mijn leven, mezelf, voor de kids. Inmiddels een paar maanden later heb ik alles op de rails, ben nergens meer bang voor, heb het verdriet grotendeels verwerkt. Heb een opdracht als freelancer, ben vader en moeder voor de kids, de band met hen en andere familie is closer dan ooit, ben sterker en wijzer uit gekomen. En zij? Zij zoekt steeds argumenten om me zwart te maken, een knuppel om mee te slaan. Want ze kan zichzelf, haar eigen geweten niet meer ontvluchten, dan alleen door mij zwart te maken. Zodat haar familie haar kan vergeven. Maar ik heb haar ook al vergeven, en we houden allemaal nog steeds van haar, maar ze slaat om zich heen, omdat ze de waarheid niet wil horen. Maar ook dit komt wel goed.

Dat moet je ook doen, beleef je verdriet, ga door die donkere, kille, koude dal, neem er de tijd voor, tijd voor jezelf en veel rust. Daarna moet je jezelf oppakken, en ervoor gaan, knokken voor jezelf en je kinderen. Dat moet beginnen door jezelf niet zo te kleineren, jij moet beginnen jezelf terug te vinden en meer van jezelf te houden. Dat zal hij niet meer voor jou doen. Hervind de kracht uit jezelf, je innerlijke, je hart en ziel. Dan kun je daarna de hele wereld aan. Ondertussen moet je wel af en toe afleiding vinden, verder gaan met je leven, dingen doen die goed zijn voor je zelfvertrouwen.
Uiteindelijk zul je niet meer in angst leven, niet meer bang zijn voor het feit dat niets meer zeker is in het leven, maar je zult er juist van genieten, intenser leven, genieten van het moment!

Heel veel sterkte!

Mr Bean

afbeelding van Letje

Dank je wel Mr Bean voor je

Dank je wel Mr Bean voor je lieve reactie. Alles wat je zegt is waar en ik ben slim genoeg om te weten hoe de wereld in elkaar zit. Ik weet dat ik moet werken aan mijn eigenwaarde en ik weet precies wat voor proces ik doormaak, maar toch is mijn gevoelswereld sterker. Ben nogal een emotioneel iemand.
Het is fijn om allemaal lieve vrienden en familie om me heen te hebben maar ik moet dit toch echt helemaal alleen door te zien komen en ja ik mis de liefde, de armen om me heen van iemand die veel van mij houdt!
Groetjes Letje

afbeelding van waterlelie

@ Letje

Wat afschuwelijk zeg meid! Zeker als je al zolang samen bent en ook nog kinderen hebt. Echt onbegrijpelijk.
Weet je inmiddels wel wat de reden is? Heb je nog wel contact met hem en ziet hij de kinderen nog?
Heel veel sterkte en een dikke knuffel

afbeelding van Letje

@waterlelie

Tja zit ook nog niet zo heel lang op deze site maar ik kan je vertellen dat hier heel veel lieve mensen zitten van alle leeftijden en pluimage en dit helpt echt (tenminste bij mij).
Dus schrijf lekker van je af, doe ik ook, heb nog een hoop te verwerken.
Contact, nou gaat niet echt lekker en sinds kort heeft hij weer contact met de kinderen, tis geen slechte man maar zit in een persoonlijkheidscrisis en wij met de gebakken peren. Weet niet eens hoe dat smaakt trouwens Knipoog
Groetjes Letje

afbeelding van waterlelie

@ Letje

Geloof ook wel dat dit een goede site is met no nonsens.
Jammer dat het contact zo slecht verloopt met je man.(ex) Vind ex zo'n naar woord.
Zal ook wel moeilijk en verdrietig voor de kinderen zijn, die snappen er natuurlijk niks van.
Schrijven is een goede uitlaatklep!
Hoop dat hij snel uit zijn 'crisis' komt, dan heb jij tenminste ook meer duidelijkheid.
x

afbeelding van Letje

@waterlelie

Ik vind ex ook vreselijk, maar het zij zo.. Kinderen zijn bijna 15 dus pikken een hoop mee van wat er gebeurd en ik vertel ze dingen waarvan ik denk dat ze aankunnen.
En ik heb het nodige gelezen over crisis enz kan nog lang gaan duren hoor.
Maar we hebben de tijd en dan bedoel ik de tijd om dit allemaal te verwerken..
Morgen weer een nieuwe dag!
Groet Letje

afbeelding van waterlelie

@ Letje

Het is altijd zo naar als kinderen de dupe worden van een scheiding. Gelukkig heb jij je kinderen om voor door te gaan en te vechten! Hoop ook dat je vrienden hebt om je er doorheen te slepen.
Hoop dat je man op een dag beseft wat hij heeft gedaan en spijt krijgt...
Zeker morgen weer een nieuwe dag!
Take care

afbeelding van Hankey

deur dicht

Hoi Letje , ik las je verhaal en vind het vreselijk voor je , ik heb dit ook gedaan de deur a.h.w.achter me dichtgetrokken , maar ik kan je zeggen dat me dat niet makkelijk afging , ik ging door een hel en zij ook , net een nieuw huis , 3 kids .
Niet netjes van me weet ik maar ik kan je zeggen dat het huwelijk leeg was , we waren geen partner meer maar ouder van kinderen , maar ja toch blijven proberen en veel te ver doorgeschoten.
Het is nu meer dan 10 jaar geleden , we hebben het allebei verknald , zorg alsjeblieft dat de kinderen niet hoeven te kiezen.
Heel veel sterkte.

afbeelding van Letje

Hankey

Dank je voor je reactie, nee hoor de kinderen hoeven niet te kiezen, zijn oud genoeg om zelf contact te hebben met hun vader, juich het alleen maar toe.
Ik vind het belangrijk dat ze hem vaak zien en spreken, hij is tenslotte niet voor niets hun vader!
Bij ons was er nog wel 'houden van' daarom komt deze midlife als een enorme schok, iemand kan heel erg veranderen. Heb hem dit ook verteld, ik ben niet veranderd, JIJ bent veranderd, maar in deze fase dring je niet echt tot iemand door.
Zeer frustrerend.
Groet Letje

afbeelding van Wisteria

Ik weet wat je doormaakt

Wisteria
Hallo Letje,
Afgelopen vrijdag kwam ik van een mooie reis terug die ik samen met mijn dochter had gemaakt. Mijn man kwam ons van het vliegveld halen. We kwamen thuis en ik was doodmoe en ging zitten op de bank toen zei hij dat hij me iets moest vertellen: Hij wilde een scheiding. Hij verlaat me na 28 jaar samen te zijn geweest. Omdat hij , naar eigen zeggen niet anders kon, hij hield niet meer van mij, hij was het vechten voor onze relatie moe. Hij liet me daarna gebroken achter. Ja het ging al lang moeizaam tussen ons. Ik kon hem al heel lang niet meer echt bereiken maar ik had altijd goede hoop er samen uit te komen. Ik hou zo veel van die man. De pijn die ik voel is bijna ondraaglijk, ik kan het niet geloven dat hij me echt verlaat.
Hij heeft nu sinds een week een vriendin, waar hij nu bij is ingetrokken. En dat te weten doet nog meer pijn.
Veel sterkte. Wisteria

afbeelding van Letje

@Wisteria

Vreselijk, weet hoe het voelt zomaar aan de kant gezet. Doet zo vreselijk veel pijn, ga veel lezen en van je af schrijven, heus het helpt, ga je gevoelens niet uit de weg, word boos, huil je moet je laten gaan.
Ik weet niet of mijn man een vriendin heeft want toen hij wegging mocht ik niet weten waar hij woonde. Ook al zoiets... 25 jaar samen en dan dit!
Bij ons was het ook niet echt meer rozegeur en maneschijn maar lag toch echt aan hem, nu blijkt dat hij een depressie heeft. Maar goed, we zitten er maar mooi mee.
Ook ik hou nog van hem maar moet realistisch zijn hoe hard het ook is, hij wil niet meer en dan houdt het op.
Gooi alles er maar uit meid en praat erover, je zult dan wel merken wie je echte vrienden zijn!
Groet Letje

afbeelding van Wisteria

Ik weet dat ik inderdaad

Ik weet dat ik inderdaad mijn gevoelens niet uit de weg moet gaan. Ik huil veel. Iedere keer zie ik iets in huis wat me aan hem herrinnerd, de kasten waar zijn kleren lagen die nu leeg zijn. Een foto, en dan komen de tranen weer. Ook mijn naam zeggen aan de telefoon is ineens beladen, ik zal er aan moeten wennen zijn achternaam niet meer te gebruiken.
Ik zeg nu maar even alleen mijn voornaam.
Ik zie nu ook overal gelukkige stelletjes. Iedereen lijkt iemand te hebben, flauwekul natuurlijk.
Ik probeer zo veel mogelijk vast te houden aan mijn oude patronen, dingen die ik altijd deed ; poetsen, boodschappen doen, koken. Maar hoewel me dat wel door dag trekt lijkt het ook als ik gewoon maar alles hetzelfde doe dan lijkt het of er niets is gebeurd en ik ben bang dat ik dan teveel ontken dat er wel degelijk iets is gebeurd , dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal worden dat hij echt niet meer terugkomt.
Omdat ik nog vakantie heb hoef ik nog niet te werken en ik zie erg op om weer te beginnen ook al biedt het wel afleiding. dank je voor je reactie, het helpt om een lotgenoot te horen. Groet, Wisteria

afbeelding van Letje

@Wisteria

Jazeker helpt het om met lotgenoten te praten, mensen die dit nooit (fijn voor hen) meegemaakt hebben kunnen zich daar denk ik niet veel bij voorstellen. Ik trouwens ook hoor toen er nog niks aan de hand was. Vond het vervelend om te horen als mensen uit elkaar gingen maar daar bleef het ook bij.
Nu snap ik wel het verdriet en de pijn maar puur door mijn eigen ervaring.
Dat met mijn naam zeggen heb ik ook, thuis mijn voornaam maar op mijn werk toch echt met mijn meisjesnaam, foto's weggehaald dat helpt ook, ik heb er nog wel een paar op mijn nachtkastje liggen maar ondersteboven. Die pak ik alleen als ik er behoefte aan heb en nog even terug denk aan die fijne tijd samen.
Zwaar meid ik weet het. Hou je taai
Groetjes Letje

afbeelding van Layla

Letje

Zo, even de tijd en de rust om op jou verhaal te reageren.
Ik herken je verhaal, iemand uit mijn naaste omgeving heeft soortgelijk iets meegemaakt met haar (inmiddels ex man) ook hij ging opeens over tot een compleet andere kledingstijl en ga zo maar door.
Ook hij verliet zijn gezin, zonder ook maar 1x goed na te denken over de mogelijke gevolgen.
Ik heb van dichtbij gezien wat dit met de vrouw en kids die achterbleven gedaan heeft, het verdriet, het ongeloof, de klap na zoveel jaar, het gevoel van niets waard zijn, het gevoel ingeruild te worden, als een stuk oud vuil.
Dus ik kan me er iets bij voorstellen hoe dit alles voor jou en je kids moet voelen.
De vrouw in mijn omgeving heeft heel hard moeten knokken om een eigen leven op te bouwen en dat is haar goed gelukt, ondanks het groot verdriet wat ze achter de rug heeft.
Ook heeft ze inmiddels al een poosje een nieuwe vriend, en ook met haar kinderen gaat het goed.
Maar denk nooit dat je niet leuk, knap en bijzonder genoeg bent, want ooit was het toch je ex, die verliefd is geworden op jou.
Je hebt mijn blogs gelezen dacht ik?
Wat moet ik dan niet denken?
Met alles wat mijn ex in zijn vrije uurtjes achter mijn rug om heeft uitgespookt?
Ik heb heel even gedacht, ik ben vast niet goed genoeg geweest, maar heb dat minachtende zelfbeeld heel snel, de prullenbak in gemieterd want kom op, ik weet wat ik waard ben, en dat is "alles" zoals ook jij "alles" waard bent.
Het is zijn midlifecrisis en daar zal hij op den duur nog wel achterkomen, dat ook "hij" ouder wordt, of hij wil of niet.
Dan helpen nieuwe kleertjes niet meer, want ja ach toch een grijs haartje gespot als hij die al niet heeft en AUW mijn rug doet ook al zo zeer.
Vecht voor jezelf en je kids, ik zie dat je ook humor hebt, in je reakties naar anderen toe en dat zal jou kracht zijn, ondanks je verdriet.
Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar in the end zal jij hier beter uit gaan komen, al voelt het nog niet zo.
Liefs en sterkte van Layla

afbeelding van Letje

Layla

Ja ik heb jouw blogs gelezen en ik heb diep respect voor jou, niet alleen voor jouw blogs maar ook voor jouw antwoorden. Het getuigt van kracht, medeleven en een heldere kijk op het leven...
Jouw antwoord heeft mij geraakt, gelukkig kan ik zeggen dat mijn zelfbeeld al een stuk beter is, al heb ik dit al mijn hele leven, ik ben te klein, te lelijk, kan niks.. niet extreem maar toch wel genoeg voor een groot stuk onzekerheid, en toen kwam ik A tegen en die werd verliefd op mij en ik kon het aan alles merken hoeveel hij van mij hield, ja echte liefde,dat geloof ik nu nog.... Maar blijkbaar veranderd er wat als je ouder wordt en kinderen krijgt. Minder aandacht voor elkaar enz . Ik merkte wel een verandering bij hem het laatste jaar maar had dit niet zien aankomen dussssss ik ben niet terug bij af maar heb toch een stevige knauw gekregen door dit hele gedoe..
Pluspunt is wel dat ik nu een hoop zelf moet doen en dit ook kan, en dat ik daar trots op kan zijn!!!
Zover ben ik dus wel, mijn humor komt terug met dank aan de mensen hier!
Ik kom er wel..
Nogmaals, dank je wel voor je lieve reactie
Letje

afbeelding van Layla

Letje

Goed zo, dat vind ik fijn te horen en je komt er ook wel.
Net als dat ik er ook al een heel eind ben, al is het ook voor mij soms wel ff slikken, maar meer de manier waarop dit alles is uitgekomen.
Eén grote leugen, verpakt in mooie woorden en nog mooiere toekomstplannen die uiteindelijk nooit werkelijkheid zijn geworden, tenmiste niet met hem.
Ook ik doe alles nu zelf en het gaat me tot nu toe goed af, en dat voor een vrouw die in zijn ogen de grootste randdebiel was, maar ach, ik weet wie het zegt, namelijk ... ja je snapt het!!!!
Je krijgt ook een flinke knauw, die heb ik ook zeker opgelopen, want je zelfvertrouwen daalt naar het nulpunt of daar ver onder.
Best leuk te zien als bepaalde dingen mij nu lukken, waar hij altijd van zei, laat maar aan mij over want als ik het aan jou moet overlaten, dan wordt het niets, nee man droom maar lekker verder!
Graag gedaan Letje, ik weet hoe het voelt, maar we zijn sterker dan we zelf weten!
Layla