Ineens 'over?'

afbeelding van Lia

Er zijn al meer verhalen/blogs over liefde die plotseling over is, maar mijn verhaal is weer een verhaal apart denk ik. Ik verwacht reacties van: laat hem maar lopen, geen aandacht meer aan besteden, maar ondanks dat wil ik graag mijn verhaal even kwijt hier.

De situatie was dat ik een jongen heb ontmoet eind december, begin januari. We werkten samen en ik ben nogal onzeker van mezelf dus nadat ik achter z'n naam kwam duurde het een dag voor ik hem zelfs durfde toe te voegen op facebook (haha). Hij begon via facebook tegen me te praten en hij was duidelijk ook geïnteresseerd in mij. We praatten door tot 12 uur 's nachts en hij vroeg mijn nummer. Na 2 dagen whatsappen vroeg hij of ik iets wilde afspreken. Helaas kwam de periode voor mij vrij slecht uit, had tentamenweek de week erna, dus ik stelde het 2 weken uit. Ik merkte toen dat hij dat echt jammer vond. Toen we eind januari een date hadden heb ik deze afgezegd, ik was ziek, maar bovenal aan het twijfelen. Een meisje van mijn werk had verteld dat hij die week ervoor ook een date had gehad met een ander meisje en ze dacht dat het nogal een 'player' was. Ik heb deze twijfels nooit tegen hem uitgesproken, was bang voor zijn reactie - dus ik heb dat uiteindelijk laten liggen. Ik had hem de weken erna nog een paar keer gezien op het werk, hij kwam zelfs op mijn verjaardag begin februari en had een ontzettend mooi kettinkje gekocht. Op valentijnsdag waren er wat irritaties vanuit mij, maar dat heb ik hem nooit verteld (opnieuw niet). Hij wilde graag dat ik even langs kwam in de Albert Heijn en maakte stomme grapjes toen ik zei dat ik naar school moest: 'Oh wil je me niet zien dan? Laat maar weer..' Dat soort dingen. Hij meende het niet zo, maar ik vond het op den duur een beetje vervelend.

Pas ruim halverwege februari hadden we een soort date, meer een dubbeldate eigenlijk. We hebben toen voor het eerst met elkaar gezoend, en het voelde allemaal wel goed, alleen nog wat onwennig voor mij. Die week daarna vroeg hij wanneer hij me mocht voorstellen aan zijn ouders. Die week erna was ik in Parijs met school en die zaterdag dat ik weer in Nederland was wilde hij heel graag dat ik bij hem kwam eten (zijn ouders waren er niet) dus ik dacht waarom niet? Ik ben nooit erg spontaan geweest, mag ook wel een keer van mijn kant afkomen. Het kwam bijna elke keer vanuit hem, en hij heeft me ook verteld dat ie daar onzeker over was, en soms het gevoel kreeg dat ik hem niet leuk vond.

Ik ging dus langs bij hem, voor het eerst zijn huis gezien. We aten wat op de bank voor de televisie, maar we zeiden niet zoveel. Ik was knal zenuwachtig, dus ik was heel gespannen. Na het eten zaten we nog steeds op de bank en pakte hij mijn hand op een gegeven moment, heel lief vond ik. Daarna ging hij tegen me aan liggen. (wel grappig, want hij is bijna 2 meter en ik 1.65 hahaha) Vervolging gingen we zijn honden uitlaten en hadden we buiten nog gezoend. Heel romantisch ging dat niet, hij moest het vragen, ik was zo zenuwachtig. Hij vroeg: 'mag ik nog een kusje?' (haha). Daarna ging hij voetbal kijken bij vrienden en ik naar een café met vriendinnen. We namen afscheid met een zoen, maar hij wilde wel gewoon zoenen merkte ik. Sinds die zondag deed hij raar, afstandelijker en minder geïnteresseerd. Ik heb een week erna een berichtje gestuurd waar we samen stonden en of er wat aan de hand was. Twee dagen na mijn berichtje zei hij dat hij het niet meer zo voelde als in het begin. (we kenden elkaar in totaal 2 maanden, dus wat is het begin?) Op de een of andere manier kan ik hem maar niet vergeten, zo maar opeens BAM? Van de ene op andere dag? Of uur? Van 'ik wil je zo graag weer zien' naar 'ik reageer niet meer op je berichtjes' in 4 uur? Heb ik me toch te afstandelijk gedragen?

afbeelding van Loreley

Jij hebt je gedragen zoals je

Jij hebt je gedragen zoals je bent, en daar is niks mis mee! Je kunt je niet TE afstandelijk gedragen, want als de vonk echt zou overslaan zou die jongen dat begrijpen en je tijd geven.

Als een klik er niet is van beide kanten krijg je dit soort situaties na een eerste date (of eerste dates). Hij is je heus niet vergeten. Best is geen contact met hem opnemen, als hij het nog een kans wil geven dan neemt HIJ wel contact op met JOU, geloof me Knipoog

Veel sterkte!

afbeelding van Shak

Ik denk dat het het beste is

Ik denk dat het het beste is dat je echt eerlijk tegen jezelf bent. Vindt je hem echt zo leuk als je denkt? Als je elkaar al 2 maanden kent zou je toch wat meer op je gemak bij elkaar moeten voelen.
Het zou kunnen dat je nog steeds zenuwachtig bent omdat er geen klik is. En omdat hij vaak het initiatief moest nemen kan hij gaan denken dat jij hem minder leuk vind dan hij jou. Misschien dat hij daarom niet verder wilt gaan.
Maar als dit niet zo is en je hem echt heel leuk vind, zou ik hem dit proberen uit te leggen. Laat hem je blog lezen of vertel hem zelf over je zenuwen en misschien dat er nog wat te redden valt.

Sterkte

afbeelding van Lia

Advies is dus met hem praten?

Advies is dus met hem praten? Wat moet ik dan vragen?:
Hoe heb jij die zaterdag ervaren dat ik bij je at? (ik denk namelijk dat het daar mis is gegaan)
Aan de ene kant wil ik niet elke keer berichtjes sturen etc., maar ik wil het ook niet meteen opgeven.