is er nog een weg terug??

afbeelding van flyaway

Hey, net nieuw hier. Wil even mijn verhaal kwijt en natuurlijk graag jullie reactie.

Sinds september 2005 wist ik dat ik wilde gaan scheiden van mijn ex-man. We hadden een relatie die 15 jaar heeft geduurd. Vanaf januari 2006 is hij zijn leven met iemand anders verder vervolgt, we waren nog niet officieel geschieden. In januari 2006 ontmoete ik ook iemand waar mijn hart sneller van ging kloppen. Ik heb het in het begin proberen tegen te houden, wilde niet zo vlug weer een nieuwe relatie aangaan. We hebben 10 maanden een relatie gehad, waarin ik 5 keer heb gezegt dat het beter was een time-out te nemen. Toch zaten we telkens weer binnen twee weken weer bij elkaar op de bank. Op 14 november 2006 wilde ik het met hem hebben over mijn werk, ik kreeg niet echt een duidelijk antwoord van hem en heb mijn jas aangedaan en ben naar mijn eigen huis vertrokken. Met de vraag of hij zo wel verder wilde met onze relatie ben ik naar huis gegaan. Ik heb een week niks van hem gehoord, op 25 november ben ik toch nog met hem in bed beland en daarna nog een keer. Twee dagen later ontving ik een sms "i'm confust, i don't know what to do, I need some time"
Heb hem een sms gestuurd en gezegt dat ik van hem hou. Twee dagen later ontving ik een sms dat hij niet meer verder wilde. Dat was het dan. Ik kon mij hier niet bij neerleggen, ook omdat het al 5 keer eerder zo was gegaan, maar dan van mijn kant. Ik heb hem twee brieven geschreven waarin ik heel eerlijk en open over mijn gevoel ben geweest. Daarna nog een stuk of acht sms-jes. Hij heeft hier een aanklacht wegens stalking tegen ingediend, deze is echter niet in behandeling genomen omdat ik direct nadat ik hiervan op de hoogte was mijn kant van het verhaal heb toegelicht bij de politie. Iedereen uit zijn en mijn omgeving zegt dathij dit ondernomen heeft uit frustratie, over het feit dat het maar niet wilde lukken in de relatie. Nu ontvang ik juist van sms-jes waarin hij minder prettige uitlatingen doet en vraagt hem met rust te laten. Ik onderneem juist niks, misschien dat hij dat toch doet om onder mijn aandacht te blijven. Ik ben ondanks alles toch nog niet helemaal mijn gevoel voor hem kwijt, is er nog een weg terug??????

afbeelding van femmie

Flyaway

Hey, niet reageren op die smsjes!! Een aanklacht wegens stalking, dat lijkt mij genoeg reden om te denken dat dit niet de man is waar je voor moet gaan... als jij echt om iemand zou geven die jou brieven en smsjes zou sturen over zijn gevoel, zou het dan ooit in je hoofd opkomen om een aanklacht in te dienen?? Vast niet.

Logisch dat je nog gevoel voor hem hebt, maar zoals de dingen nu zijn, dat lijkt me geen basis voor wat dan ook. Laat de boel bezinken, geef jezelf tijd en ruimte om alles te verwerken. Wie weet kunnen jullie over een hele tijd nog eens praten, maar dat lijkt me nu niet slim. Want blijkbaar is hij idd je nog niet vergeten en wil hij in je hoofd blijven, anders is er geen reden om die smsjes te sturen.

Een weg terug? Lijkt me niet. Een weg vooruit? Zeker wel! Waar die heen leidt weet je niet, maar het lijkt mij verstandig om hem alleen te volgen. Sterkte!

afbeelding van Boa

hmmm

Aan - uit - aan - uit. Tsja, sommige mensen kunnen dat heel lang volhouden.

Als hij zonder dat jij momenteel ook maar iets doet steeds weer laat weten dat je geen contact mag opnemen, dan denk ik wel dat er achter zit dat hij hoopt dat je contact zult opnemen. Dan wordt het mss zelfs wel een beetje een machtsdingetje.

Maar ik denk dat je nou niet zozeer met hem aan de gang moet, maar juist met jezelf. Waarom waren je time-outs? Waarom kwam je altijd weer terug? En waarom als hij het verbreekt kan jij het niet accepteren, terwijl hij dat ook van jou heeft moeten accepteren. Mss is dat machtsdingetje sowieso een beetje een issue. En dan gaan jullie het allebei verliezen, denk ik? Dus als je echt zuiver met hem wilt samenzijn, denk ik wel dat je zowel ieder voor zich als samen moet bepalen wat de voorwaarden ervoor zijn. Tenzij jullie het allebei op een bepaalde manier plezierig vinden om zo met elkaar om te gaan natuurlijk... Maar ik denk dat jullie daar beiden van gekwetst raken.

Grtz, van lieve Lita Knipoog