It's been a while ... En toch weer er middenin!

afbeelding van zonne_straal

Lieve medebloggers, ldvd'ers, en personen die altijd mooie wijze woorden meegeven ter steun,

Het is nu een tijd geleden dat ik een blog geplaatst heb. Het ging best aardig nadat ik na de vorige keer jullie adviezen heb opgevolgd en een einde aan het aanmodderen van mij en mijn ex had gemaakt.
Of nouja.. best aardig. Het ging toen eigelijk totaal niet, was weer terug bij af wat liefdesverdriet betreft maar er was in ieder geval duidelijkheid. Het was over, ik wilde niet meer. Niet zolang hij zo onduidelijk bleef. Ik trok die onzekerheid niet, en heb een goed gesprek toen met hem gehad over de telefoon. Waarin hij aangaf dat onze afspraken voor hem verder nergens toe leidde. Dit was een klap in mijn gezicht, maar zoals ik al zei.. ik had daardoor wel de keuze kunnen maken dat ik uit zelfrespect en uit mijn eigen belangen ermee moest stoppen. Nogmaals bedankt voor jullie adviezen en steun destijds, mede hierdoor heb ik de knoop kunnen doorhakken.

Enige tijd hebben we elkaar toen weer niet gesproken, ik vroeg hem om mij met rust te laten nadat ik vertelde dat ik graag wilde dat hij mij dan met rust zou laten. Een tijdje later kreeg ik weer smsjes, dat hij mij mistte. Die heb ik met veel moeite genegeerd. Op een gegeven moment ging ik uit, en wist hij waar ik heen ging via, via.. Hij vertelde dat hij er ook aan kwam. Ik dacht oke, ik zie het wel. Die avond was best gek, en emotioneel voor mij. We hadden lol, en hebben wat gepraat over koe'tjes en kalfjes. We hebben elkaar toen een aantal keren diep in de ogen lang aan gekeken zonder wat te zeggen.
Het voelde magisch.

Enige tijd daarna spraken we elkaar weer via whatsapp. En resulteerde dit weer in een afspraak na eerst vanuit mijn kant tegenstand geboden te hebben. Heb ik er toch aan toegegeven. Die avond dat ik bij hem kwam, hadden we weer veel van die magische momenten waarbij de tranen hem in de ogen stonden en hij vertelde dat hij me echt gemist had.

Hij besefte denk ik dus, dat hij mij eigelijk echt aan het kwijtraken was, omdat ik er deze keer zelf voor gekozen had.
Omdat die afspraak zo fijn was, zijn we daarna meer gaan afspreken. En merkte ik dat we echt naar elkaar aan het toe groeien waren. We hadden het zelfs weer over samen op vakantie gaan.. (Hij was ergens op vakantie waar het mooi was en hij zei hier moeten we echt heen. Beetje op die manier maakten we zulke opmerkingen)

Maar zodra ik toe hapte, als in.. dat ik zelf ook zulke opmerkingen maakte over de toekomst trok hij zich weer terug.
Het waren telkens kleine incidentjes, zoals dat hij er geen commentaar op kon geven of ik ooit weer voor de verjaardag van zijn vader mee uit eten zou gaan met heel de familie. Dit doet best pijn, omdat het zo verwarrend is.

Zulke incidentjes braken mij uit eindelijk op. Dat is dus nu ... We zijn zeker stappen verder gekomen, we zien elkaar gemiddeld 2-3x per week. Doen samen leuke dingen en spreken elkaar elke dag. Toch merk ik enige afstand en juist dus ook door die incidenten. Telkens als er zoiets gebeurd trek ik mij zelf even terug. Om hem de ruimte en de kans te geven om erover na te denken zonder dat ik teveel druk op hem leg. Zo ook bij de laatste.. En ik hem vroeg wat er aan de hand was .. hij vertelde dat ik te dichtbij kwam. Dat hij dat eng vind.

Eigelijk alles wat hij doet past bij bindingsangst ... De punten hieronder zijn echt precies,maar dan ook PRECIES het gedrag van mijn ex:

Je houdt te veel van je vrijheid
Het intiem worden vind je moeilijk
Je wilt niet praten over toekomst plannen
Je wilt je partner niet te vaak zien
Jaloezie en liefdesverklaringen geven je een benauwd gevoel
Je wilt liever met je vrienden op vakantie
Wanneer je partner te veel aanspraak op je maakt raak je geïrriteerd
Er zijn onderwerpen die je opzettelijk vermijdt in gesprek met je partner
Je mist al snel de spanning in je relatie
Vaak is bindingsangst ongewenste bagage die vanuit een heftige ervaring of ervaringen wordt meegedragen naar deze relatie. ‘Het onderbewuste’ probeert je te beschermen en zet acties in om niet in dezelfde situatie te komen als toen en je te beschermen tegen pijn.

Bijvoorbeelden van deze saboterende acties van het onderbewuste zijn;
Jouw algemene focus buiten de relatie houden en jouw partner geen deelgenoot te maken
Af willen spreken met anderen
De intimiteit uit de weg gaan
Onderwerpen vermijden
Partners kiezen die zelf ook niet toe zijn aan een relatie
Zijn met de persoon waar je eigenlijk geen toekomst in ziet
Vaak zie je dat een ongewenste breuk in het verleden hieraan ten grondslag ligt

En toen ik erover nadacht en mij hierin meer verdiept had, is het logisch ook gezien ons verleden.
Het heeft eerder niet gewerkt waaraan veel ruzies en emoties aan vooraf gegaan zijn. Logisch dat weer openstellen voor mij dus moeilijk is. Maar blijkbaar kunnen we elkaar ook niet loslaten. Ik stuurde deze punten naar hem en hij schrok ervan omdat dus echt alles precies nauw aansluit bij zijn gedrag. Echter hebben we nog geen oplossing samen bedacht hoe hiermee om te gaan.

Enerzijds wilt hij mij dus zien maar is hij bang om zich weer te binden aan mij, en heeft hij daardoor dus ook het gevoel dat hij dat niet 'wilt'. En anderzijds ben ik, de eeuwige vechter, maar die ergens ook weer super onzeker wordt gezien zijn aantrekkings en afstotingsgedrag. Als het goed is zie ik hem vanavond of anders binnenkort weer.
Ik wil graag samen met hem bespreken hoe we hiermee om zouden kunnen gaan. Het probleem is dus dat hij enige vorm van vrijheid wilt behouden en dat ik juist enige vorm van commitment zou willen hebben, willen we samen tevreden in deze situatie zitten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het vreselijk moeilijk vindt om over dit soort dingen met hem te praten. Praten over onze gevoelens/problemen is nooit ons sterkste punt geweest.

Ik vroeg mij daarom af of er mensen zijn die tips hebben hoe hiermee om te gaan. Of dat dit toch echt een definitief einde van mij en mijn ex zou moeten betekenen en dat we beiden moeten leren loslaten.

Ik heb geen idee hoe ik hiermee zou om moeten gaan en hoe ik kan zorgen dat zijn angst verdwijnt. En of ik daar nog moeite voor zou moeten doen ondanks dat de wil er bij mij wel zit. Dit gevecht kan ik niet alleen ...

Liefs Zonnestraal

afbeelding van petals

lieve schat ik wil jou echt

lieve schat ik wil jou echt het advies geven: kap hiermee! Jij wil commitment, dat gaat hij jou niet geven. Dit wordt voor jou een lijdensweg. Wat ga jij dan doen, iedere keer maar afwachten wanneer hij weer bang wordt, iedere keer maar inbinden om hem maar niet bang te maken? Ga eerst bepalen wat jij echt diep vanbinnen wil, en ga een relatie aan met iemand die jou kan geven wat jij wil. Door nu toch steeds met hem te blijven omgaan, kom jij zelf ook niet verder. Je bent nu nog zo verliefd, dus lijkt er wellicht niets heerlijker dan het toch nog een kans te geven. Maar het zou niet nodig moeten zijn om voor iemand steeds maar te vechten. Je zit eigenlijk in precies dezelfde situatie als toen, alleen heb je er dan een naam aan gegeven: bindingsangst. Dit is zijn issue, maak er niet jouw probleem van door bij hem te blijven.

afbeelding van waterman

Hoi Zonne_straal

Helemaal eens met Petals, hoor........ Jij komt hier geen stap mee verder, de onrust is weer enorm aan het groeien bij je. Toch?

Als jij commitment wilt van hem, en hij is niet bereid dat te geven, dan is er te weinig basis voor een relatie. Dan ben jij steeds degene die moet vechten, dan ben jij degene die afhankelijk is. Want er is bij hem geen commitment.

Zet hem voor het blok. Of hij gaat met jou verder, en dan ook een beetje serieus graag, of jij gaat zonder hem verder.

Heel veel sterkte! Wees je eigen beste vriendin!
Waterman

afbeelding van bp129693

@ zonne_straal

Ook ik moet de andere twee gelijk gaan geven. Hoe hard en moeilijk het ook klinkt.
Ik heb het zelf ook meegemaakt en niemand wil deze pijn voelen maar als je ervoor kiest om zonder hem verder te gaan kom je er uiteindelijk er overheen en sta je open voor nieuwe relaties met iemand die wel echt voor jou gaat.
Ook weet ik dat hoe meer berichtjes komen dat je ermee moet kappen, hoe meer je verlangt naar dat iedereen ongelijk gaat krijgen.

Uiteindelijk moet jij zelf de beslissing gaan maken of je ermee stopt of dat je hiermee doorgaat.
Al moet ik eerlijk zeggen dat je echt voor jezelf moet nagaan of je echt op zo'n manier als er ooit een relatie zou komen een relatie met hem wilt.
Hij maakt jou nu eigenlijk meer onzeker dan dat hij jou echt de liefde geeft die elke vrouw verdient.
Die leuke momenten moet je vooral koesteren maar bescherm jezelf ook tegen de teleurstelling die hij je geeft.

Want na elke keer dat jij hapt kapt hij het gelijk af.
Denk goed na over wat jij wilt met je leven en of hij in dat plaatje past en of je echt zo door wilt gaan met die onzekerheid

Sterkte

afbeelding van zonne_straal

@BP

Hoi BP,

ja inderdaad.. haha hoe meer berichtjes ik las dat ik ermee moest stoppen hoe meer ik hoopte dat ze ongelijk zullen krijgen.
Ik weet dat dit niet de manier is waarop een relatie in elkaar zou moeten zitten..
Maar ik geef er de schuld aan , dat we zoveel hebben meegemaakt al.. Dat het niet gemakkelijk is om er weer bovenop te komen zeg maar.

Ik zoek constant naar bevestiging dat hij mij net zo leuk vind als ik hem. Maar het is zo wispelturig dat ik hier inderdaad erg onzeker van wordt. Maar de perioden dat we besloten om elkaar niet meer te spreken was ik ook diep ongelukkig.

We kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. Of nouja, hij kan niet met mij .. maar wilt ook niet zonder mij.
En ik wil niet zonder hem maar kan zoals het nu is ook niet met hem zijn..

Juist omdat het net niks is.

liefde.. het is niet altijd even makkelijk. pff

Liefs

afbeelding van zonne_straal

@waterman

Hoi waterman, bedankt voor je reactie.

Ik heb hem een paar dagen geleden niet echt voor het blok gezet, maar wel gevraagd of hij er samen wat aan zou willen doen.
Hier reageerde hij positief op. Echter.. ik heb geen idee hoe ik het zou kunnen aanpakken samen met hem ..
Verder dan dat we allebei er wat aan willen doen zijn we nog niet gekomen.

Twijfel ook wel een beetje of hij er net zo voor wilt gaan als ik. En misschien is er geen ontkomen aan, aan hem inderdaad echt voor het blok te zetten.

Liefs

afbeelding van waterman

Hoi Zonne_straal

Je moet concreter worden, he...... Zeggen dat jullie er samen wat aan gaan doen, dat is te vrijblijvend....

Hoe wil je het aanpakken? Misschien moet je eerst voor jezelf duidelijk krijgen wat jij wilt.

Jij wilt commitment.... Wat houdt dat in? Dat heeft iets te maken met of jij andere vriendinnetjes acceptabel vind, en tot welk niveau. En het heeft iets te maken met wat hij met jou deelt. Aan tijd en aan leven en aan emotie. Dat soort dingen moet je dan gaan bespreken. En duidelijk krijgen waar voor jou de grenzen liggen. En hem dat duidelijk maken.

Het blijft een soort onderhandelen, hoor. Wat geef jij, wat investeer jij tegenover wat krijg je terug, wat investeert hij. Als lijkt dat jij veel te veel investeert, en veel te weinig terugkrijgt, dan moet je op de rem gaan trappen. Zeggen dat er zo geen basis is voor verdere relatie....

De bottomline voor jou zal moeten zijn dat als jouw grenzen, na het duidelijk maken waar jouw grenzen liggen, toch overschreden worden, dat jij dan de relatie verbreekt.

Gesprekken hierover zijn altijd moeilijk. Maar intenties moeten helder zijn. Samen door, of ieder apart. Die intentie moet er zijn. En dan moet er de intentie zijn dat hij geen grenzen overschrijdt. Weer: of samen door, of ieder apart.....

Het is aan jou om de grenzen duidelijk te maken.
Het is aan hem om zich daar wat aan gelegen te laten liggen.
Het is aan jou om de beslissing te nemen of het aanvaardbaar is of niet.

Het is aan jou om aan te geven wat er op het spel staat.
Het is aan hem om aan te geven dat hij jou belangrijk genoeg vindt.
Het is aan jou om te voorkomen dat je gaat bungelen.

Maar zorg er voor dat het conflict duidelijk wordt, en de consequenties van het gebrek aan commitment duidelijk worden..... Als hij last van bindingsangst heeft is dat allemaal moeilijk, maar het is geen excuus om dit soort dingetjes duister te laten. Als hij last van bindingsangst heeft, mag dat geen excuss zijn om jou te laten bungelen. Het mag hooguit een excuus zijn om het een beetje 'met compassie' te behandelen. Maar eigenlijk moet dat altijd, he.

Pfffffffttttttt, he....... Relaties.......... Pffffffftttttttttt...

Sterkte!!!!!!! Kom voor jezelf op. Niemand anders kan dat doen!
Waterman

afbeelding van zonne_straal

@waterman

Ja dat heb je mooi verwoord! Inderdaad ook wat hij met mij deelt, aan tijd emotie etc.
Het is nu telkens net niks, net niet genoeg om te verwachten dat hij s'ochtends en s'avonds een berichtje stuurt. Of dat hij vertelt telkens wat hij aan het doen is, of vraagt wat ik doe.

Maargoed tot die interesse kan ik hem natuurlijk niet dwingen besef ik me. Als hij het had willen delen, of van mij had willen weten dan waren die berichtjes er wel gekomen. En soms zijn ze er perioden wel.. en als hij het weer wat drukker heeft zijn ze er weer niet ..

Samen door, of ieder apart vind ik trouwens wel een mooi uitgangspunt om erover te beginnen! De intentie daarbij is inderdaad het belangrijkst. Daar moet ik dus nog achter komen, of de intentie waarmee hij zei dat hij er samen aan wilde werken er ook werkelijk en oprecht is.

Liefs

afbeelding van waterman

Hoi zonnestraal

pas op, he, geef hem ook de ruimte die hij nodig heeft. Het subtiele spel van geven en nemen.

Echte conflicten ontstaan pas daar waar hij jouw grenzen overschrijdt, of jij zijn grenzen overschrijdt. Als het onaanvaardbaar is. Maar als het onaanvaardbaar is, dan is dat zo. Dan niet onderhandelen.... Maar in alle andere gevallen: geven en nemen.

Maar onaanvaardbaar is onaanvaardbaar. Wees dan duidelijk. Of samen, of ieder voor zich!

Sterkte!!! Nogmaals!

afbeelding van zonne_straal

@petals

Lieve petals,

bedankt voor je reactie. Inderdaad, ik ben nog verliefd op hem en koester nog diepe en sterke gevoelens voor hem. Daardoor zijn alle negatieve dingen die voorvallen minder opvallend dan de positieve. Omdat ik meer waarde hecht aan de positieve dingen. Inderdaad, het is nog hetzelfde als toen, behalve dan dat hij nu niet duidelijk aangeeft dat het voor hem nu nergens toe gaat leiden wat hij eerder dus wel deed en waarna ik toen dus de knoop doorgehakt had.
Ik moet mezelf natuurlijk niet in de slachtoffer rol gaan plaatsen, maar het blijft moeilijk om te begrijpen zoiets als:

' I don't get it, you don't want me with you but you don't want me gone either'.

Het moet eens tot me doordringen dat ik gewoon niet meer die persoon voor hem ben, zoals hij dat nog wel voor mij is.
Dat hij misschien wel van mij houdt, en om me geeft. Maar dat het niet meer genoeg is.
Ik probeer soms die woorden uit hem te trekken, omdat ik merk dat zolang hij dat niet doet ik in elk klein signaal hoop blijf zien.

Maar inderdaad, op deze manier kom ik zelf ook niet verder .. en dat 1.5 jaar later. Nog steeds in dezelfde shit.
Ik wist altijd al wel dat ik emotioneel en redelijk zwak persoon was.. maar dat het zo erg zou zijn had ik niet kunnen bedenken.

Ik moet hard erover nadenken en een plan van aanpak proberen te vinden voor dit.

Liefs

afbeelding van Hetlevenismooi

Lieve zonne_straal,

Als jij voelt dat jij niet krijgt hoe jij een relatie voor ogen hebt, het 'onvoorwaardelijke' gevoel van beiden kanten zeg maar, ja wat voor een relatie heb je dan?
Een relatie is er om er samen plezier aan te beleven.
Niet om je ongelukkig te voelen.

Als hij met zijn vaders verjaardag en de familie uit eten gaat is het dan zonder 'aanhang' of met?
Als het zonder is zou dat moeten kunnen toch?
Als het met 'aanhang' is en hij heeft geen antwoord voor jou dan staat hij er niet open voor. Dan voel jij je buitengesloten en dat is niet wat je in een relatie zoekt toch?
Jij staat er wel open voor, jij hebt je hart gegeven.
Of het wel of geen bindingsangst is, weet hij niet zeker?
Of is er de twijfel aan de relatie en daardoor niet helemaal openstaat?
Dat kan ook natuurlijk.
Als het bindingsangst is, heeft hij daaraan gewerkt voor hij jou weer aanhaalde, toen hij jou mistte?

Het zou gewoon leuk moeten zijn en niet die onzekerheid.
Trek je conclusies, hoe jij het ziet als dit een familielid, vriendin overkomt, voor behoud van eigenwaarde. Of vanaf een afstandje (die hou ik er nog even in Glimlach ) die werkt ook goed!

Sterkte!

afbeelding van zonne_straal

@HLM

Lieve HLM,

bedankt voor je reactie.
Het is nu zeg maar zo, dat we ook niet officieel er een naam aan hebben gegeven dat wij weer een relatie hebben.
Juist omdat het nog vaag is, en juist omdat hij zodra ik te dichtbij kom zich weer terug wilt trekken of opmerkingen maakt die afstand creeeren. Die bindingsangst had hij voorheen niet, niet met mij in ieder geval. We hebben ook samengewoond..
Maar tijdens de relatie begon hij wel meer kenmerken ervan te vertonen. Hij wilde niet meer mee naar familie, wilde veel weg met zijn vrienden, besprak meer dingen met zijn vrienden dan met mij etc. etc.

Het is in de loop van onze relatie dus gaan ontwikkelen, en ik had dat destijds nog niet zo door. En bleef heel erg aan hem trekken. Dit benauwde hem en uiteindelijk heeft hij het toen uitgemaakt.

Wat nu in mijn hoofd blijft spelen is of hij die kenmerken ging vertonen omdat zij gevoelens voor mij veranderden of dat het niet perse daaraan lag en dat hij zich zo in een relatie gewoon opstelt. Natuurlijk is het een wisselwerking geweest. Ik werd namelijk als de dood om hem te verliezen, waardoor ik weer kenmerken van die verlatingsangst ging laten zien.

Op deze manier bekijk ik het nu in ieder geval allemaal.

Dat etentje voor zijn vaders verjaardag was dus wel met aanhang. Maar zoals ik zei, had ik ook niet verwacht dat ik mee zou gaan omdat we niets officieels hebben. En zolang dat er niet is, kan ik niks verwachten.

Het is alleen jammer dat het nu lijkt dat we stilstaan in de stappen die ik (dacht) te ondernemen richting weer iets officieels ..

Blah, het is inderdaad niet allemaal leuk en voel me vaak onzeker. En precies, dat zou niet moeten horen.
Ons verleden speelt in dit geval een negatieve rol, omdat er al zoveel is voorgevallen.

Loslaten.. het is en blijft moeilijk.

Liefs

afbeelding van Claudia29

@Zonnestraal

Ik herken je verhaal! Ik heb dit zelf ook meegemaakt, en het is vreselijk frustrerend. Jij die wél wilt en hij die ook wilt maar niet weet wat hij met zijn gevoel aan moet? Hij die het een en ander heeft mee gemaakt waardoor een "bindingsangst" is ontstaan. Mijn ex had/heeft dit ook, en hoe harder ik aan hem trok hoe meer afstand hij nam. Nu is er bij mij uitgekomen dat ik verlatingsangst heb, dus ja opposites attract?

Bindingsangst, of hoe je het ook wilt noemen? Mensen zeggen al heel snel hier last van te hebben tegenwoordig. Het is niet zomaar weg, hier gaat toch wel wat werk aan voor af. Eerst eens te bekijken, waar komt deze angst vandaan? En vanuit daar werken aan het verminderen van deze angst. Jij zelf, kan weinig doen. Ja een luisterend oor bieden, maar trekken heeft geen zin.

Ga alsjeblieft niet thuis zitten wachten op hem, ga er op uit en leef vooral je leven! Ga leuke dingen doen, onderneem en leer nieuwe mensen kennen. Jouw ex moet het toch zelf doen! Zijn handje vast houden heeft geen nut, dit heb ik zelf ervaren bij mijn ex. Jij kan zo hard als je wilt roepen dat hij moet veranderen of hulp moet zoeken, dit werkt niet want hij moet dit zelf inzien. Voor nu? Trek je eigen plan en zeg dit ook tegen hem, maar je kan wel zeggen dat als er wat is en hij wilt praten jij er voor hem bent.

Succes zonnestraal!

afbeelding van zonne_straal

@Claudia

Lieve claudia,

bedankt voor je reactie. Ik herken helaas van mijzelf ook een aantal kenmerken die bij verlatingsangst horen. En daardoor trek ik inderdaad aan hem, waardoor hij weer afstand neemt. Hoe heb jij dit destijds opgelost? Wie heeft de knoop doorgehakt, of wat is er gebeurd? Hoe ben jij erover heen gekomen?

Wat er bij ons nu wel is, is dat we het erover gehad hebben. Over dat ik denk dat hij bindingsangst heeft ontwikkeld of misschien altijd had.. of in ieder geval kenmerken ervan en dat er wel degelijk wat aan gedaan kan worden maar dat hij dat zelf ook moet willen. Omdat ik niet in mij eentje dit gevecht kan winnen. Ik heb hem dus gevraagd of hij samen met mij die angsten zou willen overwinnen. Hierop antwoordde hij positief. Het lastige is alleen, ik heb geen idee hoe..

Hoe moet je dit aanpakken. Zeker omdat ik het zo graag wil, maar dat het goed moet voelen voor hem.. ik kan moeilijk inschatten welke stappen ik zou kunnen ondernemen hiervoor ..

En wat betreft leuke dingen doen, ja dat doe ik zeker wel hoor! Maar eerlijk gezegd zit hij wel veel in mijn achterhoofd op die momenten.

Liefs

afbeelding van torn

@Zonne_straal: Bindingsangst

zonne_straal schreef:

Ik heb geen idee hoe ik hiermee zou om moeten gaan en hoe ik kan zorgen dat zijn angst verdwijnt.

zonne_straal schreef:

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het vreselijk moeilijk vindt om over dit soort dingen met hem te praten. Praten over onze gevoelens/problemen is nooit ons sterkste punt geweest.

Het is een illusie om te denken dat jij ervoor kan zorgen dat zijn 'angst' zal verdwijnen om weer een relatie en commitment met jou aan te gaan op de manier zoals jij dat graag wil en nodig hebt. En helemaal als gevoel, behoeftes en relationele problemen niet op een (emotioneel) volwassen manier met elkaar besproken kunnen worden. Die angst zal hij toch zelf moeten doorgronden en bespreekbaar kunnen maken als hij echt ander zou willen met jou.

En eerlijk gezegd mag je inmiddels zeer grote twijfels gaan trekken of hij ook nog wel echt een relatie wil zoals jij dat graag zou willen.

Wat er nu lijkt te gebeuren is dat jullie een beetje de relatie aan het recyclen zijn. Nog wel een verbondenheid met elkaar voelen, zolang het niet over jullie samen ( een relatie) gaat je wel veilig voelen bij elkaar, goed kunnen praten en delen met elkaar, af en toe nog wel met elkaar in bed belanden en nog om elkaar geven of van elkaar houden...tot een van de twee uiteindelijk de knoop echt doorhakt of verliefd wordt op een ander.

Ik geloof zelf niet zo in dat plakkertje genaamd 'bindingangst'. Opvallend is dat dit soort diagnoses altijd gesteld worden door de partner die te maken hebben met een (ex-) partners die niet kan/wil 'voldoen aan de eisen,behoeftes of het (ideale) beeld watzij zelf hebben van een (perfecte) relatie. En daarbij de vraag vergeten te stellen aan de ander wat zij/hij nou precies wel of niet wil of kan.

Ik heb zelf ook wel eens dat stickertje op de kont geplakt gekregen in relaties en waarbij er aan voorbij werd gegaan dat ik:
a) naast de relatie, waar ik op mijn manier volledig instond, nog andere dingen in het leven had (mijzelf, kind, werk, etc) zoals ieder mens die heeft die die mijn energie en aandacht vroegen.
b) er al het een ander was voorgevallen waardoor ik mijzelf niet meer helemaal emotioneel kwetsbaar wilde/durfde op te stellen.

Misschien een beetje bot, maar het kan effectiever zijn om na te gaan denken hoe het komt dat je dit zelf niet kan/wil loslaten en daar iets mee te gaan doen.

afbeelding van zonne_straal

@torn

Hoi Torn, bedankt voor je reactie,

Wat heb je dat mooit verwoord, dat recyclen. Ik dacht echt wauw.. misschien is dat inderdaad wel hetgeen wat we nu aan het doen zijn. En inderdaad, gaan we hiermee door totdat een van ons het zat is of een ander gevonden heeft.

Wel heb ik het met hem erover gehad, en is hij het met mij eens dat hij vrijwel alle kenmerken ervan heeft. Daarnaast staat hij ervoor open om er samen wat met mij aan te veranderen of om er in ieder geval samen uit te komen. Hoe blijft alleen nog de vraag ...

Maar toen jij die sticker ook op je kont geplakt kreeg, hoe ben jij ermee omgegaan in geval van a en jouw geval van b?

Wist jij dat toen op dat moment al bij b, dat je je niet kwetsbaar op durfde/wilde stellen? En denk je dat dat dan ook komt omdat het dus dan toch niet de juiste persoon voor jou was?

Ik denk zelf dat ik hem niet kan/wil loslaten omdat ik het lastig vind om te denken dat ik nog lang 'alleen' blijf. Ik zoek altijd een maatje bij wie ik genegenheid en steun kan vinden. En af en toe krijg ik dat dus van hem. Maar omdat het niet altijd is .. ga ik er wel redelijk aan onderdoor nu.

Ik denk dat ik het niet kan loslaten omdat ik het dus ergens niet wil. Omdat ik hem niet uit mijn leven wil ..
Maar die gedachte moet ik misschien maar eens gaan omzetten .. want echt gelukkig ben ik op deze manier ook niet Verdrietig

Liefs