"Ldvd en de ldvd-pil”-poll: Zou je hem nemen? (Zie vooral ook toelichting van mij ;-) )

afbeelding van waterman
Ja, ik ren nu naar de apotheek, vraag om die pil en een glaasje water.
35% (7 stemmen)
Ja, maar alleen onder begeleiding van een goede, betrouwbare, erkende dokter
5% (1 stem)
Ja, maar alleen als die in het alternatieve circuit zit
0% (0 stemmen)
Misschien, eerst uitvoerig testen wat de bijwerkingen zijn
0% (0 stemmen)
Misschien, maar alleen voor de allerergste fases
15% (3 stemmen)
Misschien, niets principieels op tegen
5% (1 stem)
Nee, ik geloof niet in medicijnen bij psychische klachten
0% (0 stemmen)
Nee, ldvd is niet iets dat je met hulpmiddelen moet aanpakken, het is een fase in je leven
30% (6 stemmen)
Nee, nooit geen middelen die de mind beïnvloeden
10% (2 stemmen)
Nog anders............
0% (0 stemmen)
Totaal aantal stemmen: %votes
afbeelding van verdrietig79

Misschien in de ergste fase

Bovenstaande was mijn keuze.
Het voelt echt niet fijn om te staan waar ik nu sta ... het doet me vreselijk veel pijn en ik voel me verdrietig leeg en lusteloos.
Ik zou de pil dan ook alleen gebruiken in de fase die ze onrust noemen!! Dit omdat ik agressief wordt van onmacht en daarbij ook de meest rare gedachten krijg.
Verder denk ik persoonlijk dat je het gevoel toch tegemoed moet treden en moet ondergaan Hoe verdrietig ook.
Dit zeg ik omdat ik jaren terug mijn grote liefde ben verloren (overleden) de huisarts adviseerde mij om antidepressieva en slaapmedicatie te gebruiken..Dit advies heb ik toen opgevolgd met alle gevolgen van dien...je kan iets niet een plekje geven als je compleet verdoofd en versuft bent..
Het neemt de scherpe kanten van verdriet weg maar ook de mooie dingen komen op de achtergrond te liggen..daarbij komt het vervelende verhaal "bijwerkingen" en eventuele afkickverschijnselen...
Hoe vervelend ik het ook vind ben ik liever verdoofd Door pijn dan Door medicatie..omdat nadat je stopt met medicatie het verleden je ooit weer inhaalt...en daardoor kom je geen steek verder!

afbeelding van torn

@Verdrietig79: Onmacht

Citaat:

Dit omdat ik agressief wordt van onmacht en daarbij ook de meest rare gedachten krijg.

Is knap als je dit al kan zien bij jezelf.

Volgende stap is om te leren te pauzeren voor je gaat 'handelen' of reageren en uit de situatie te stappen. Ontdekken waar die 'trigger' (bron) bij jezelf zit wat dat gevoel van onmacht voedt. Dat gevoel van onmacht zou je kunnen vergelijken met een gevoel van onveiligheid. Het vervolgens reageren met agressie zou een vorm van een verdedigingsmechanisme kunnen zijn. Is vaak iets 'ouds' wat dan de kop opsteekt.

afbeelding van verdrietig79

torn

Ik heb een hekel aan onrecht en ben snel onzeker als ik niet weet waar ik aan toe ben...Hier ligt de trigger....
Vooral als ik op dat moment genegeerd wordt ben ik gebrand op een antwoord...moet graven om erachter te komen waar en wanneer deze basis gelegd is...het is al heel erg lang geleden dat ik dit gevoel voor het laatst heb gehad....weet ook dat ik dat gevoel niet wil.

afbeelding van Hetlevenismooi

@verdrietig79

Ik snap wat je bedoeld hoor verdrietig, ik hoop dan ook als er een Ldvdpil zou worden uitgevonden dat het een pil is die NIET verdoofd en Niet versuft.
Die pillen zijn er tenslotte al.

Het zou echt wereldnieuws zijn.

De onmacht die jij nu hebt trekt op een dag weg, dan komt het meer in balans in je gedachten, je zit er nu zo pas in...echt het trekt weg...geef het tijd, denk aan je doel...het gaat over...

Heel veel kracht voor nu x

afbeelding van verdrietig79

hetlevenismooi

Zo is het lieverd!!
Dankjewel

afbeelding van torn

@Pilleke-poll

Hell NO!!! Wat een afgrijselijke klinische onromantische gedachte.

Zeker met de aangedragen argumenten, alleen maar gericht op fysieke pijn en praktisch ongemak daar waar liefdesverdriet een diepere en emotionele pijn is, om de voordelen van een ldvd-pil te onderbouwen.

Is liefdesverdriet ondergaan en verwerken niet een onderdeel van het steeds opnieuw herdefiniëren van je (relationele) mens-zijn wat je jezelf dan zou ontnemen d.m.v. een pilleke.

Waar blijft de romantiek nog van de Liefde als je na een relatiebreuk naar een huisarts kan lopen en zeggen: dokter ik ben nu 7 maanden verder, en beleef nog zoveel geestelijke ongemakken van mijn relatiebreuk. Al die confrontaties met mijzelf en acceptatie. Doe mij even de zwaarste dosis anti-ldvd medicatie in zetpilvorm. Grijns

Ik zou het bijna, even kort door de bocht, zien als wel de lusten ergens van willen, maar niet de mogelijke lasten.

Wat ik mij afvraag is, en die lees ik nergens terug, tegen welke belemmeringen in zichzelf de voorstanders zoals BS'er (blogstartster) en PS'er (poll-starter), van de pil tegen aanlopen in verwerking en in het dagelijkse leven/functioneren. Die lees ik nergens terug.

Citaat:

Maar hulpmiddeltjes om niet altijd alles te hoeven voelen, daar ben ik niet principieel op tegen.

Die is interessant, als hier zou gaan over emotioneel voelen (gevoelens) en niet fysiek voelen (zintuiglijke waarneming). Is de diversiteit van 'voelen' en daarmee omgaan en naar handelen niet wat ieder mens uniek maakt, zeker m.b.t. relaties ?

afbeelding van Hetlevenismooi

Ldvdpil

Liefdesverdriet heeft geen romantiek, heeft vreselijke pijnen en veel liefdesverdrietigen kunnen niet meer goed nadenken en functioneren, elke keer moet die kracht naar boven worden gehaald, verplicht. Wat is er mis mee om het pijngebied in de hersenen te verzachten als het zou kunnen met een Ldvdpil.

Er worden mensen mee geholpen die in situaties zitten waar ze niet uit kunnen omdat ze te verliefd zijn en niet netjes worden behandeld soms, dan zou het een uitkomst kunnen zijn om meer met het verstand te denken dan met het hart. Als er geen te erge emoties naar boven komen door die Ldvdpil dan is er nog een redelijke manier van leven, hoef je je niet ziek te melden op het werk en kun je btje functioneren nog. Kunnen sommige Ldvders ook beter een situatie overzien waar ze in zitten met een partner waar ze niet los van komen.

Niet iedereen hoeft er nog iets van te leren, sommige mensen hebben veel geleerd en toch overkomt ze het nog een keer en nog een keer, het liefdesverdriet. Je kunt niet zeggen, ik heb nu veel geleerd, nu krijg ik geen liefdesverdriet meer. Zo werkt het niet.

Liefdesverdriet is een overleven, maakt een mens letterlijk ziek en het is een gevecht en soms hebben Ldvders die al geleerd hadden daar geen zin meer in. Het liefdesverdriet kan jaren in beslag nemen. Dan is het een uitkomst als de emoties worden verzacht door een Ldvdpil zonder te veel bijwerkingen.

Liefdesverdriet zelf heeft al veel bijwerkingen. Het gevoel te zijn geamputeerd van ex, het afkicken van ex, al die gevoelens mogen van mij gestolen worden. Nooooooooooit hoef ik dit meer te ondergaan, nu weet ik het wel. Het hart kan er ook onder te lijden hebben, scheuren in het hart, letterlijk als figuurlijk. Het schijnt voorgekomen te zijn...

Niet iedereen komt er sterker uit, uiteindelijk missschien weer wel, sommige mensen zijn al sterk en dan overvalt ze het liefdesverdriet weer... en dan weeeeeeeeer die weg belopen? Nee, geef mij maar die Ldvdpil maar.

Er zijn Ldvders die zo vaak liefdesverdriet hebben gehad en er zijn er die het maar 1 keer hebben gehad, daar zit ook een verschil in.

Je hoeft de Ldvdpil niet te nemen, het is een keuze van de arts en jou. Het zou een mooie uitvinding zijn...heel mooi...

afbeelding van torn

@Pil-poll: Blue pill or the Red pill

Citaat:

Het gevoel te zijn geamputeerd van ex, het afkicken van ex, al die gevoelens mogen van mij gestolen worden. Nooooooooooit hoef ik dit meer te ondergaan, nu weet ik het wel.

Citaat:

Ik heb voor optie 1 gekozen, ik ren (nadat ik naar de dokter ben geweest) nu naar de apotheek, vraag om die pil en een glaasje water

Dat je dit schrijft en op de manier hoe je zo gepassioneerd de voordelen voor het 'uitvinden' van een LDVD-pil verdedigd zou ik de voorbarige conclusie kunnen trekken dat je zelf nog zeer regelmatig met de heftigheid van de lichamelijke en psychische effecten die elke vorm van rouw en afscheid met zich meebrengen aan het worstelen bent.

In ieder verloop van verwerking kom je, ongeacht of het om het afscheid nemen door een overlijden of een relatiebreuk gaat, in een fase van berusting, aanvaarding, acceptatie, vervolgens loslaten. Dat je, ongeacht of het nou om het overlijden van een dierbare gaat of een relatiebreuk, langzaam maar zeker instaat bent het steeds meer in balans te gaan krijgen. M.b.t. een relatiebreuk instaat bent in fases het inzicht te gaan verkrijgen om te denken: het is niet alleen voor mij beter dat het over is, maar ook voor haar/hem omdat ..........

Als je na 2 1/2- 3 jaar nog steeds zo heftig met deze emoties worstelt zou je kunnen stellen dat je ergens tussen de fase van ontkenning en apathie bent blijven vastzitten. Dat zou dan een pilletje moeten zijn wat het hele gebied van emoties/gevoelens tussen de fases van ontkenning en apathie bestrijkt.

Ik denk zelf dat als je de hypothetische keuze tussen de Blue pill (ldvd-pil) of de Red pill (ex-terug pil) voor gehouden zou krijgen je, als niemand het zou zien, stiekem voor de Red pill zou kiezen. Tong

Citaat:

Het hart kan er ook onder te lijden hebben, scheuren in het hart, letterlijk als figuurlijk. Het schijnt voorgekomen te zijn...

*genoeg over die pil-onzin.*

afbeelding van chelle

Pill-Poll: Neurochemische processen & LDVD(-pil)

Citaat:

“Er zijn al ontwikkelingen over het hoe of wat over liefdesverdriet namelijk dat de gevolgen van liefdesverdriet te vergelijken zijn met een cocaïneverslaving. De resultaten bevestigen de hypothese dat liefdesverdriet een bepaalde vorm van verslaving is.”

Citaat:

“De oorzaak ligt in dit geval in de hersenen, daar komt liefdesverdriet het hards aan, in dat deel van het brein, dat gebied, dat eveneens verantwoordelijk is voor verslavingsgevoelens. En die pijn, die uit zich natuurlijk ook lichamelijk.”

Bovenstaande argumenten geven me meer dan genoeg stimulus om even door het opgeslagen studiemateriaal in mijn breinkamertjes te bladeren, terwijl ik hier en daar het stof van de kaft van een oud studieboek wegblaas. Worden die kamertjes ook weer eens goed doorgelucht Grijns

Als we het gaan insteken vanuit neurochemische processen, wat ik zelf mateloos interessant vind, dan behoren we wel wat fundamentele zaken van elkaar te scheiden. Er zijn inderdaad grote gelijkenissen te trekken in de hersenchemie tussen a) emotionele reacties op drugs en b) emotionele reacties op liefdeservaringen.

Verslaafden, aan welke substantie, activiteit of persoon dan ook, lijken op de dieperliggende vlakken allen zelfontwikkeling in de kiem te smoren. De verslaving werpt grote obstakels op voor de persoon in kwestie, die steeds minder vaardig lijkt te worden in het omgaan met de wereld en met zijn eigen angsten en onzekerheden. Wat je ook collectief in deze verslavingen terug ziet komen, is de aanwezigheid van een existentiële leegte(-beleving) waarin iemand (sneller) geneigd is om afleiding te zoeken van hun ‘echte leven’ (=escapisme).

Toch liggen de oorzaken en de focus bij de verschillende cluster-verslavingen flink genuanceerder.

Bij een chemische verslaving (drugs, allerhande) wordt het beloningssysteem direct gestimuleerd doordat de verslavende stoffen doordringen in de hersenen. Het beloningscentrum wordt in dit geval dus opgewekt en geprikkeld door intrinsieke, farmacologische stoffen die mensen verslaafd maken. Is een redelijk gecentreerd en in kaart gebracht gebied, waar zich dit afspeelt.

Wanneer je echter spreekt over ‘liefdesverdriet’ en de symptomen die gelijkenissen vertonen met die van een (afkick-)verslaving (‘craving’, drang naar de ‘high’, lethargie, obsessie, depressie, lichamelijke klachten, slapeloosheid), dan kom je terecht bij ‘interpersoonlijke verslavingen’ die in de cluster ‘gedragsverslavingen’ valt (zoals gameverslavingen, sexverslavingen, relatieverslavingen, koopverslavingen, etc). Hierbij zijn een reeks van aaneengeschakelde grote hersengebieden betrokken die mede verantwoordelijk zijn voor het reguleren, verwerken en doorgeven van emotionele informatie.

Bij een ‘verslaving’ van deze cluster, wordt het beloningscentrum echter indirect geprikkeld en zijn het objecten of activiteiten die een positief, affectieve en euforische ervaring opwekken en die vervolgens bij sommige personen het object van een verslaving kunnen worden. Je spreekt van een gedragsverslaving als iemand zodanig gehecht is aan een gevoel, een object of een ander persoon, dat dit zijn waardering en zingeving voor andere dingen in zijn omgeving of in zichzelf doet afnemen. Waarbij je ook de bekwaamheid ziet afnemen om om te gaan met factoren van het dagelijkse leven en hen steeds meer afhankelijk maakt van die specifieke ervaring die de enige bron van bevrediging en ‘levenskwaliteit’ neigt te worden.

Talloze verhalen op dit forum lijken hier, in min of meerdere mate, naar terug te voeren zijn. De kwellende, ellendige, overheersende tragiek van emoties die letterlijk ‘op hol zijn geslagen’ en men alle zingeving en levenskwaliteit verloren lijkt te hebben. Wordt er gesproken over vertrek van een partner dat voelt als ‘een amputatie’. Blijken mensen, volgens sommigen, zelfs 'aan liefdesverdriet dood te gaan'. Schijnen harten letterlijk 'scheuren te vertonen'. Lijken alle levensdoelen ten onder te zijn gegaan bij het geluid van de deur die door de vertrekkende Ex wordt dichtgegooid. Lijkt er meer bereidheid te bestaan voor het innemen van een pil die 'het gevoel even wegneemt', dan de bereidheid om jezelf af te vragen 'welke gevoelens' er dan zonodig moeten worden weggemaakt, die je kennelijk niet in je eentje 'de baas lijkt te kunnen worden'.

Hebben we het over ‘emoties’, dan wordt daar niet alleen ‘gedrag’ onder verstaan, maar ook ‘gevoel’ en ‘gedachten’. Ongrijpbare, zeer complexe processen in het menselijke brein.

Even terugpakkend naar Torn’s messcherpe bijdrage: er bestaat een wezenlijk verschil tussen het ‘ongemak’ van fysieke pijn en het ‘ongemak’ van emotionele pijn. Dat die twee hier gewoon samen worden gevoegd, schept bij mij direct conceptuele verwarring.

Want, als we dan toch over ‘nuances’ behoren te spreken: waar is de nuance dan eigenlijk als je de vergelijking maakt tussen 'het comfort van trainingswielen om niet op je snuffert te gaan’, of het ‘onder narcose brengen om de pijn van een amputatie niet te hoeven voelen’ – en dit gemakshalve ‘effe’ doortrekt naar eenzelfde soort comfort van een allesomvattende ‘ldvd’-pil die de ‘emotionele pijnen’ zal kunnen wegnemen of ‘verdoven’ die voortkomen uit allerlei neuropsychologische oorzaken en cognitieve beperkingen, die constant getriggered worden door oncontroleerbare gebeurtenissen in ieders leven?

In mijn ogen wordt met dit soort argumentaties juist alle nuance weggelaten.

Pijn is een signaal. Toegepast op fysieke pijn, is het een waarschuwing dat er iets in je lichaam niet goed functioneert. Complexe neurobiologische processen, maar inmiddels redelijk ‘duidelijk in kaart gebracht verhaaltje over centraal zenuwstelsel, receptoren in de hersenen, zenuwbaan en de pijnsignalen die je bewustzijn dan automatisch vertaalt in ‘the fuck? au!’. Wat een ‘pijnstiller’ doet, is dit signaal 'simpelweg' verstoren. Meer niet.

Het neemt dus niet de oorzaak van die pijn weg.

Wanneer er sprake is van een lichamelijke afhankelijkheid van farmacologisch verslavende middelen, dan kun je inderdaad medicamenten ontwikkelen die specifiek inwerken op het beloning- en genotcircuit. De ‘afkick’-medicijnen die worden ontwikkelt, zijn werkzaam middels een ingesloten ‘vaccin’ die zorgt dat de drugsmoleculen niet meer doordringen in de hersenen – en dus blijft de gewenste roes uit.

Wat dat betreft snap ik het gemak, waarmee dus al snel een brug wordt uitgeslagen naar ‘een ldvd-pil’, die mogelijk hetzelfde resultaat zou kunnen bewerkstelligen. Maar verslavende stoffen neem je tot je. Wanneer de verslaving, of ‘het genot dat vrijkomt’, wordt geprikkeld door ‘iemand’ of een ‘activiteit’, gelegen in de excentrieke stimulus, wordt het al heel wat moeilijker om ‘hier iets voor te geven’. Lijken we in mijn beleving af te dalen naar Sci-Fi, Fictie, vliegende schotels en tijdmachines. Uiteindelijk ook maar een pilletje tegen die 'lastige' zwangerschap die van zoveel vrouwen schijnbaar hormoniale heksen maakt? Mag je het bundeltje 'Geluk' over negen maanden af komen halen op Lab Nr 22., bij de rode deur.

Terug naar die 'LDVD-pil'.

Het grote verschil, dat meteen de complexiteit blootlegt die bij het onderzoek naar ontwikkeling van zo’n ‘ldvd’-pil zouden meekomen, is dat de symptomen die bij 'ernstig liefdesverdriet' verschijnen, veelal terug te voeren zijn naar neuropsychologische cognitieve problematiek.

Stoornissen in bijvoorbeeld hele reeksen van ‘het cognitief functioneren’: stoornissen zoals initiatiefverlies, verminderde sociale vaardigheden, agressiviteit, angst, depressiviteit, prikkelbaarheid, en stoornissen waar het aandacht, geheugen, waarneming, denken, tempo en uitvoeren van handelingen, incasserings- en relativeringsvermogen betreft.

We komen dus onherroepelijk terecht in een reeks van aaneengeschakelde grote hersengebieden die mede verantwoordelijk zijn voor het reguleren van emotionele informatie. Deze gebieden blokkeren kan echter niet, omdat in diezelfde gebieden ook neurosystemen bevinden die actief betrokken zijn bij verlangens en instincten, zoals bijvoorbeeld de drang om te eten, of seksbeleving. Met zo’n middel zou de gebruiker dus beroofd worden van het genot en plezier in bijvoorbeeld eten of seks. Een veel voorkomende ‘bijwerking’ van antidepressiva is bijvoorbeeld al dat zij de zin in eten of seks verminderen. Zo complex is het dus.

**Mocht je interesse hebben in informatie die verder gaat dan ‘stofjes in het hoofd’, hierbij een beknopte, zeer summiere uitleg:

De prefrontale cortex is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het inschatten van oorzaak & actie als respons op een gebeurtenis. Bij verslavingen blijkt de Neo Cortex (het rationele deel van de hersenen) minder goed te functioneren. Dit gebied heeft als taak de conflicten tussen verlangens naar de roes van middelen aan de ene kant, en het gedrag en rationele overwegingen aan de andere kant tot een compromis te bewegen. Het conflict ontstaat tussen het gebied dat wil toegeven aan de verlangens en de Neo Cortex die dit (rationeel benaderd) zal willen voorkomen.

Dit gebied staat dan weer in nauw contact met ‘het geheugen’, waar dus het onthouden van stimuli en gebeurtenissen zijn opgeslagen. De hippocampus verwerkt bijvoorbeeld een groot deel van je geheugen, maar hier is nog veel over onduidelijk. Wel hebben onderzoeken uitgewezen dat dit gebied sterk in verband staat met de symptomen en klachten bij PTSS, bijvoorbeeld. Functioneert de hippocampus bijvoorbeeld slecht, dan krijg je symptomen van ‘vastzitten in je herinneringen’ of de mate waarin je gebeurtenissen en ervaringen met elkaar blijft associëren. Zoals je soms ziet, dat iemand bepaalde plekken systematisch blijft vermijden omdat het onverdraagzame ‘pijnlijke herinnering oproept aan het samenzijn met bijvoorbeeld een ex-partner’. Koop je nog een treinkaartje, let’s go!, dieper de hersenen in, vind je in de diepere catacomben van je hersenen allerlei primitieve, genetisch vastgelegde vormen van gedrag en beweging.

---

Gedeeltelijk dus ook in zelfs je genen vastgelegd, dus. Waardoor je onbewust, gedreven door de info die in je genen opgeslagen zit, bepaalde paden in je hersenstructuren gaat belopen (neurotransmissie: overdracht van elektrische signalen van de ene neuron naar de andere en dan vermenigvuldigd met miljoenen). Kost talloze behandelingen om uiteindelijk een nieuw, ‘gezonder’ pad in deze neurosystemen te creëren. Maar: het is mogelijk.

Dan heb je ook nog eens de problematiek dat verslavingen nooit gekoppeld zijn aan maar 1 setting of handeling, maar aan een hele reeks van omstandigheden. Wil je dus alle bijwerkingen van ‘dat erge, grote, vreselijke liefdesverdriet’ wegvagen, dan behoor je dit ook te doen met alle verslavingsgerelateerde omstandigheden die je constant associeert met ‘dat liefdesverdriet’. Ook de bestaande afkickmedicatie dat nu in omloop is, werkt alleen tegen de kick, niet tegen de ‘craving’ (=versterkt door bijvoorbeeld associatieve en geconditioneerde gewoontes).

Alles bij elkaar samengevat, kun je grotendeels stellen dat er bij interpersoonlijke verslavingen die zich uiteindelijk manifesteren in een ‘ernstig geval van liefdesverdriet’, dus die ‘gevallen’ waar de verwerking, acceptatie, berusting en het weer opnieuw vormgeven van je leven kampt met ernstige stagnatie, in de diepere kern een falend coping-mechanisme ten grondslag ligt…

Zou er dus een pil worden ontwikkeld, dan behoort deze werkzaam te zijn op al deze hersengebieden, aangezien deze zowel op zichzelf als ook in clusters overkoepelend functioneren (en deze ook actief, constant, beïnvloeden).

Hoe sterk moet zo’n pil eigenlijk wel niet zijn dan, om naast de neuropsychologische stoornissen en het cognitieve disfunctioneren, ook een genetisch gestuurd gedrag dat bijvoorbeeld nog eens extra in de weg kan staan tijdens het verwerken, incasseren, relativeren en accepteren van een liefdesverdriet-periode, helemaal – of in ieder grotendeels, weg te vagen?

Wellicht moeten we het dan niet meer over pilletjes hebben, maar eerder over een behandelingskuur van tenminste 3 lobotomie-ingrepen, zoals deze eind jaren ‘50 voor het laatst werden uitgevoerd Grijns

Daar voorstanders van? Tong

afbeelding van Hetlevenismooi

Klopt,

ik was inderdaad geamputeerd van ex, dat was de beginshock en tijden erna. Ik overzie mijn liefdesverdriet in totaliteit.

Apatisch ben ik ook niet, ik ben juist veel verder in de verwerking. Jij vult in...

Ik lees van Ldvders een pijnlijk liefdesverdriet, waaronder ik ook behoor en ik zou dat niet meer willen doormaken, heb wel wat beters te doen. Ik ken de weg al...

Ontkenning is er ook niet, jij vult in...
Ik heb de hele situatie geaccepteerd. Vanuit mij is er geen contact meer met ex omdat ik mijn grenzen heb aangegeven.

Ik heb mezelf ook diepe vragen gestelt, ook daar ben ik doorheen.
Ik worstel niet met mijn emoties, dat maak jij ervan.

Bedankt voor het invullen, blij dat je genoeg van die pil-onzin hebt.Glimlach

Ik laat het hierbij,

Hetlevenismooi.

afbeelding van chelle

@HLIM: vraagje uit interesse

hetlevenismooi schreef:

“Ik worstel niet met mijn emoties, dat maak jij ervan.”

Toch meen ik mij te herinneren dat je zeer recentelijk schreef over ‘de schok vanuit kruin naar hart’, toen er een foto van jouw ex op je mobieltje verscheen. Dat je je herinnerde dat hij je zei ‘van jou te houden – en niet als broer en zus’, ‘en hoe vreemd het dan zo heeft gelopen’. Met als conclusie, die je overigens zelf leek te trekken: ‘dat het je toch van slag kan brengen’, ‘het pijnlijk is om hem zo onverwachts te zien’.

Mag ik vragen, uit interesse: als een gebeurtenis zoals het onverwachte verschijnen van een foto van je Ex op je telefoondisplay, waarvan je dan volgens eigen schrijven ‘een terugval’ van zegt te hebben, maar hier door jou dan gereageerd wordt dat je niet worstelt met emoties, maar 'een ander dat ervan maakt’: wat behoor je daar (als lezer) dan wel ‘van te maken’?

Zonder iets voor jou in te vullen, wekte die foto van jouw Ex en wat het volgens jouw schrijven met jou deed, bij mij als lezer namelijk ook de indruk van een emotionele worsteling tussen wat hij jou zei (geen broer & zus liefde) en hoe de zaken er nu, in groot contrast met wat hij je dus vertelde, voor staan.

Zou het een schande zijn, als je hier nog wel mee zou worstelen?

Antwoord voor jezelf, niet voor mij Knipoog

afbeelding van Hetlevenismooi

Geen geworstel meer...

Heel interessant om te lezen over de hersenen, dat is ook mijn interesse gebied.

Nee, het zou geen schande zijn als iemand er nog mee zou worstelen.
Het steekt bij mij anders in elkaar.

Mijn terugslag in mijn liefdesverdriet heeft heel kort geduurd, ik zag die foto inderdaad op mijn mobiel en voelde die schock van mijn kruin naar mijn hart. Terugslagen komen zo nu en dan ook nog voor in een aflopend liefdesverdriet. Heeft heel kort geduurd, een lange terugslag heb ik niet meer, dat is verleden tijd. EN het mooie van de hersenen en het lichaam, het gaat toch uiteindelijk weer in balans komen...

Jij als lezer zou ook hebben kunnen lezen dat ik vaak schrijf: het gaat over, de frequentie wordt minder, heeft tijd nodig...en dat ik al veel verder in mijn verwerking ben, schrijf ik ook regelmatig. Het contact tussen ex en mij was na 2 jaar weer door ex aangewakkerd, vanaf afgelopen augustus tot oktober.

Ik ga goed vooruit en hoop dat ook dit duidelijk is...

Ik worstel er niet mee, die terugslag is weg, ben niet meer van slag.

afbeelding van brabbelbrabbel

Geen pil

Nee.
Hoe zeer ook.
Leren!!

Maar in heb liever niet vaker zo'n proces meer..
Ben daar wel klaar mee!

afbeelding van chelle

Fantoompijn-pillen & Tijdmachines

We gaan wel alle richtingen uit, met die voorbeelden. Zijwieltjes, is het hoofddoel comfort? Ik zou zeggen, het is onderdeel van het ‘evenwicht & leren fietsen’-proces en wenselijk daarin zou zijn om de valpartijen voor de kleintjes te beperken, anders krijg je ze er nooit meer vrijwillig op. Toch, als het gaat om die pijn van het op je snuffert vallen te voorkomen, zouden we nu allemaal nog met die trainingswielen aan onze fietsen rondrijden. Want die wielen gaan er uiteindelijk af – en dan komen de valpartijen onherroepelijk. Hoort erbij, eh. Zou daar dan een pilletje voor te maken zijn? Het ‘niet meer vallen’-pilletje. Of het ‘ellenboog schaafwond’-weg pilletje? Grijns

Verdoving bij amputatie, comfort? Noodzakelijk comfort, ben ik geneigd te zeggen. Zowel voor patiënt als ook voor de arts die geen operatie kan uitvoeren wanneer de patiënt in gruwelijke pijn-spasmes op de operatietafel luidkeels ligt te kermen. Wakker zijn bij een operatie, is een pijn die onnodig is en geen doel heeft, behalve dan dat je lichaam je ‘vertelt’ ‘Alarm!’ omdat er ergens met mesjes in je vlees wordt gesneden. Maar goed, als je op die operatietafel ligt, wist je al dat dat zou gaan gebeuren.

In dit voorbeeld, zou ik geneigd zijn om in te zoomen op het emotionele leed dat een amputatie (of welke andere operatie) dan met zich meebrengt. In plaats van een ldvd, dus een pilletje tegen fantoom-pijn, wellicht? En ruzie met je vader? Misschien 1 biertje met pa drinken en er samen over praten, in plaats van je met vrienden naar de klote te zuipen? Of toch misschien het ‘ruzie weg’-pilletje? In 2-persoons verpakkingen dan, natuurlijk Grijns

Laten we niet vergeten…een berenvelletje is zo aangetrokken wanneer de kou je dwingt je te beschermen. Was nog over van het vlees dat er inmiddels vanaf was gehaald. Die zijwieltjes heb je er zo opgeschroefd, liggen kant-en-klaar in de winkel. De narcose is zo toegediend (prachtige uitvinding, trouwens). De inenting er zo ingeprikt (ook een hele mooie). Asperientje zo ingeslikt. Je lazerus drinken binnen een paar uur gebeurd.

Uiteraard is bovenstaande een beetje gekscherend bedoeld en snap ik de bedoeling van de voorbeelden. Het leven verzachten. Pijn verzachten of, als het kan, minimaliseren. Maar bij voorkeur wegnemen. Ik begrijp ook zeker de behoefte of het fantaseren en mijmeren erover. Ook ik heb de momenten ervaren dat ik wenste ‘dat die godsgruwelijke pijn zou stoppen…ik neem alles, batterijzuur en glassplinters, als het maar stopt’.

Maar, bij ervaringen werkt het vaak zo dat je ze eerst behoort 'op te doen' en te doorleven, om achteraf pas de grote waarde en rijkdom ervan in te kunnen zien.

Maar een medicijn dat zo krachtig, specifiek en doelmatig gericht het medicijn zou kunnen zijn tegen ldvd, dat zoveel innerlijke emotionele gebieden beïnvloed, zich over zo’n breed spectrum uitrekt? Als dat ontwikkeld kan worden, zal de tijdmachine ook niet snel meer op zich laten wachten, hoop ik. Kan ik eindelijk Juliette vertellen dat het gifdrankje dat zij wil gaan innemen, niet de oplossing is. Want Romeo gaat niet dood, maar wordt wakker, Jules! Grijns

Ik was voornamelijk nieuwsgierig naar de stemmen van die gebruikers, die inmiddels hun ldvd ruimschoots achter zich heb gelaten, het doorleefd en volledig verwerkt hebben. Wanneer je nog full-blown in je ldvd-verwerking zit, of je in een relatie bevind waar je in vastzit, dan kan ik me voorstellen dat zo’n medicijn een geweldige verlossing lijkt…

Alleen, met de stemmen in die fases, lijkt het me een beetje eenzijdig worden.

afbeelding van emotional

achteraf: geen pil

Citaat:

Ik was voornamelijk nieuwsgierig naar de stemmen van die gebruikers, die inmiddels hun ldvd ruimschoots achter zich heb gelaten, het doorleefd en volledig verwerkt hebben

Ik heb gekozen voor geen pil. Ik schreef bij de gedachtes aan zelfdoding al dat ik achteraf dankbaar ben voor alle ervaringen en dergelijke. Uiteraard zie ik dit achteraf zo, het was jarenlang gewoon allemaal erg naar, zeker omdat er meer problemen waren dan ldvd.
Had ik toen een pilletje voor de ldvd genomen, was ik misschien niet zo diep gevallen, had ik echter ook veel dingen niet opgelost, veel ervaringen niet gedaan, een ontwikkeling misgelopen.

Toch snap ik dat verlangen naar zo'n pil erg goed.

afbeelding van Jester

@ Pillen

In geen enkele omstandigheid is het wenselijk of slim je gevoel/verdriet 'uit' te zetten, en al helemaal niet door meds.

Het enige waar je baat bij zou kunnen hebben als medicijn is misschien bijvoorbeeld een Bachbloesem die je de juiste hoeveelheid ratio laat toepassen, zonder dat daarbij het gevoel wordt aangetast.

Met andere woorden: helderheid verkrijgen in je valkuilen, herhalende patronen en het 'willen' vasthouden aan iets wat in de meeste gevallen onherroepelijk zal zijn.

Blijf bij jezelf en je eigen gevoel, omdat het tenslotte blijkbaar iets is wat bij het leven als geheel hoort...

Tot slot: mijn persoonlijke opinie: pillen slikken ter aanpassing of een al dan niet tijdelijk persoonsverandering te ondergaan ter 'verbetering' van een situatie zie ik ten alle tijden als een 'vlucht' uit de realiteit...

(een betere suggestie zou zijn om psychedelische middelen te gebruiken, omdat deze je dichterbij je eigen persoon en processen brengen, maar iets met wettelijk geneuzel en zo... we kunnen onszelf beter onderstboven roken dan daadwerkelijk gaan voelen wat en hoe de wereld echt in elkaar zit...)

(quite a statement, i know)

Jester...

afbeelding van brabbelbrabbel

Jester no pil

Eens!!

afbeelding van Beer57

De pil poll

Ik heb gekozen voor de optie van de allerergste fase.
Het denken wat op gang wordt gebracht door je gevoel heb je ook nodig denk ik .
Dat brengt je verder als mens en hoe je in de toekomst je leven gaat en wil leven.

afbeelding van waterman

Toelichting op deze poll

Citaat:

Als er een pil wordt uitgevonden specifiek voor liefdesverdriet, wordt de uitvinder multimiljonair.

Zou je zo'n pil dan nemen?

Tsja..... De nuance, he, zoals altijd..... Standpunten zijn vaak genuanceerder. Verdragen zich slecht met hard roepen. De mensheid is al 60 eeuwen bezig om de harde kantjes van het leven een beetje te verzachten. Huisje bouwen om de stormen buiten te houden. Berenvelletje aandoen omdat het anders wel erg koud wordt. Zijwieltjes aan je kinderfietsje maken omdat je anders wat erg vaak op je nog kleine bekje klapt. Verdoving bij amputatie omdat het anders verdomde pijn doet. Inenten tegen mazelen omdat het beter is dat te voorkomen. Aspirientje nemen als je een kater hebt. Heel veel bier drinken met je vriend omdat je ruzie hebt met je vader, en er dan eindelijk eens goed over kan praten. En dan de volgende dag dat aspirientje. Niets menselijks is ons vreemd, he.

En al die ingrepen houden het gevaar in dat je niet de dingen voelt die je wel moet voelen. Slaapmiddelen, antidepressiva, alcohol en andere drugs. Ze houden je weg bij je gevoelens. Maar soms heeft dat voordelen. Maar niet altijd. Maar in het palet van mogelijkheden om de mens te behoeden voor al te grote pijnen, of om het een beetje aangenamer te maken, hebben dit soort dingetjes soms een functie. Met mate (zijwieltjes?) voorzichtig (aspirientjes?) en zorgen dat het niet verslavend wordt (berenvelletjes?). Maar hulpmiddeltjes om niet altijd alles te hoeven voelen, daar ben ik niet principieel op tegen.

Ik ben zeer benieuwd Glimlach

afbeelding van rozenblaadje

@waterman: pil

Lijkt makkelijk hé, zo'n pilletje... Maar de vraag is... worden je emoties daardoor dan verwerkt? Want dat is toch een stap die we niet kunnen overslaan... Of zit dat ook in die pil? Zoja, dan neem ik meteen die pil... waarom afzien als het niet nodig is? Ik heb niet gestemd, omdat ik het niet goed weet, soms lijkt het alsof ik mijn intuïtie niet meer vertrouw sinds de breuk... Het is ook allemaal nog heel vers, misschien denk ik er over n jaartje anders over? k weet het niet...

afbeelding van waterman

To pill or not.....

Tsja, inderdaad…….. weer weet ik het niet. Het blijft de nuance, he, zoals altijd.

Er zijn natuurlijk allemaal vormen van pillen te bedenken. Het hoeven niet gelijk zombie-pillen te worden. Maar een pilletje dat je in de eerste weken wat rust in je hoofd gunt? Die je wat afstand laat houden? Emotioneel en lichamelijk? Die je overwerkte hoofd gewoon ’s nachts laat slapen? Een soort ‘effe op reis naar Hawaii'-pil? ‘Effe er helemaal tussenuit’-pil? Of een pil die voorkomt dat je je ex twee weken lang blijft stalken? Die je effe het zelfvertrouwen geeft om 'nee' te zeggen? En dat helemaal zonder bijwerkingen? En je het geestelijk proces van loslaten en zelf-reflectie toch helemaal laten doorlopen? Maar dan ietsje rustiger, ietsje minder paniek? Lijken mij ideale pillen…… Niet te zwaar, maar steuntje in de rug? Zijwieltjes, tot je het zelf weer kan? Twee weekjes schuilen voor de te erge storm? Al is het maar een placebo?

Pillen die mij als persoonlijkheid aantasten, daar ben ik ook geen fan van, he…. Dat lijkt me duidelijk, dat hoef ik hier niet uit te leggen, toch?

Wat een geluk toch dat de wetenschap dit nog lang niet kan oplossen. Er nog steeds niet zoveel van snapt, van ldvd. En dat je er dus over moet blijven lullen. Dat er geen vastomlijnde oplossingen zijn. Dat iedereen zijn paadje zelf moet lopen. En dat alles dus in de nuance zit. En de medemenselijkheid. De knuffels. En zo.

Liever knuffels dan pillen dan maar?
Waterman

afbeelding van torn

@LDVD-pilleke poll: Sci-Fi

Citaat:

Een soort ‘effe op reis naar Hawaii'-pil? ‘Effe er helemaal tussenuit’-pil? Of een pil die voorkomt dat je je ex twee weken lang blijft stalken?

Uhmmm, volgens mij zou de volgende poll kunnen gaan over wat er onder nuance proberen aan te brengen verstaan mag worden.

Ik hou van sci-fi ( "beam me up scotty" Lachen ) maar dit neigt, met enig respect, wel erg naar wat fantasierijke futuristische en dramatische gedachte gangen.

Als je iemand 2 weken gaat lopen stalken dan ben je of flink overspannen of heb je een dermate dieper liggend psychisch probleem wat zodra de pil is uitgewerkt in iedere daarop volgende situatie weer de kop op gaat steken. Een pil die je 'effe' een ander gevoel geeft gaat dat niet wegnemen. Is tijdelijke symptoombestrijding.

Of naar het topje van de ijsberg te willen blijven kijken i.p.v. het hoofd onder water te steken en te kijken wat er zich onder de waterspiegel afspeelt.

Het één staat nooit los van het andere, hoe graag mensen dat ook voor zichzelf willen bilijven ontkennen.

Dat heet een pleister plakken op een zwerende wond die of op een onverwacht moment openbarst of onderhuids gaat verder woekeren.

Citaat:

En de medemenselijkheid. De knuffels. En zo. Liever knuffels dan pillen dan maar?

Altijd goed toch, compassie, empathie en erkenning voor dat wat iemand voelt en ervaren heeft. Alleen is hierin nuance erg belangrijk om te voorkomen dat je vanuit een helpersrol de ander gaat bevestigen in de slachtofferrol.

afbeelding van mrpither

Re:

Als je zo'n pilletje zou nemen zou je het nooit te weten komen... het is symptoombestrijding en doet niets aan de werkelijke oorzaken. Het is juist de pijn die je dwingt en motiveert om dingen te moeten veranderen.

En jij weet als geen ander wat het betekent als iemand vlucht in hulpmiddelen om de werkelijkheid te ontlopen....

Liefs

afbeelding van rozenblaadje

@mrpither

Hey lieverd
Ik weet inderdaad hoe het is als iemand vlucht in 'hulpmiddelen' om de werkelijkheid te ontlopen, vandaar ook mijn bedenking. Maar soms mag de pijn echt wel minder hevig zijn hoor! Alle fysieke pijn die ik tot nu toe meegemaakt heb in mijn leven kan hier niet aan tippen. Ik doe mijn best om een evenwicht te vinden tussen 'jezelf afleiden' en 'je gevoel toelaten'. Maar soms neemt mijn gevoel teveel de bovenhand en lijkt de pijn en de angst te overweldigend.

Hoe gaat het met jou intussen?
Liefs

afbeelding van Hetlevenismooi

@waterman

Ik ben het wel zo goed als met jou eens. Ook om het leven wat dragelijker te maken voor mensen zijn soms hulpmiddeltjes nodig. Absoluut!

Ik heb voor optie 1 gekozen, ik ren (nadat ik naar de dokter ben geweest) nu naar de apotheek, vraag om die pil en een glaasje water.Glimlach