mijn verhaal..
mijn 18e verjaardag..
verzamelen bij een vriend en daarna uitgaan.
tijdens dit uitgaan ontmoette ik via een vriend van me zo'n superleuke jongen.. die avond was geweldig
alles was positief vanaf dat moment al had ik toen niet door dat hij me wel leuk scheen te vinden.
de dagen die erop volgden kreeg ik van een vriend zijn emailadres en had ik hem toegevoegd op msn.
een paar mails als gevolg en we spraken af. dit afspreken werd steeds meer en mijn kriebels groeiden ook steeds meer. helemaal knettergek was ik op hem. zwemmen film kijken uitgaan alles leek zo fijn. echt die roze bril. zo blind achteraf h?ɬ®?
ik vond het zo fijn om bij hem te zijn en hij maakte me aan't lachen en hij gaf me gewoon het beste gevoel in de wereld. voor hem had ik alles gedaan echt alles. en ik dacht dat alles goed ging en dat hij ook gek op mij was. helaas natuurlijk.. die droom werd ook in 1 dag kapotgemaakt. en je ziet het gewoon niet aankomen.
hij was die vrijdag langsgekomen, en oké hij deed een beetje anders als normaal en ik had hem de dag vantevoren niet gezien. maarja je kan altijd wel eens je dag niet hebben dus ik dacht er verder niet over na. ja toen was hij 5 minuten weg kreeg ik een smsje. bang. die klap. niet normaal. zon paniek, zon ongeloof is dit wel echt dit kan toch niet. hij schijnt dus tijd nodig te hebben om een of ander iets te verwerken en hij was nog niet klaar voor een vaste relatie weer.. zoveel vragen en niks wat beantwoord wordt. slapen heb ik een week niet gedaan eten kreeg de eertse dgaen echt niks door mijn keel. ik was ook bang om op mijn werk in te storten, maar gelukkig kon ik dat volhouden tot ik weer op weg naar huis was. vrienden porbeerden me op te vrolijken en dat lukte ook wel redelijk, maar zodra je dan weer alleen bent komen weer die vragen..
wat deed ik fout? waarom ben ik niet goed genoeg?
waarom zag ik niet dat ie niks om me gaf? waarom geloofde je hem ook en waarom geef je zelf wel zoveel om hem. why me lord?
..

hij zei dat ie wel graag gewone vrienden wou blijven, maar zou dat dan net zoals al het andere wat ie ooit zei een leugen zijn?. want ik doe mn best er zo goed mogelijk voor hem te zijn. maar andersom weet ik niet meer wat ik moet denken.
en als ik hem met uitgaan zag wist ik me ook niet echt een houding te geven ik zou niks proberen of zo maar ik zou wel graag gewoon met hem kunnen omgaan.

en velen vinden het normaal dat je na 2 dagen over iemand heen bent. ik kan dat dus niet. ik wou dat ik dat kon. maar ik voel me niet beter af zonder hem.
zitten sommige te kijken of ze je alweer kunnen koppelen. en oke natuurlijk er zijn zoveel leuke jongens. maar daar blijft het even bij voorlopig.. ik ben niet klaar om weer iemand zo te vertrouwen en dan weer mn hart zo gebroken te krijgen. dat kan niet. dan geen liefde. maar er is ook niemand waar ik nou op verliefd ben. dus ik wil het niet eens

oké, als ik denk aan hoe het begin met mn 2e ex was, het leek gewoon te mooi, en blijkbaar was het ook te leuk om waar te zijn. ik hield ervan om naast hem te liggen wakker te worden wetend dat er iemand naast je ligt (waarvan je denkt) die om je geeft. stoeien kussen wat we ook deden maakte niet uit het was allemaal goed.. dacht ik dan..

ik doe nou denk ik te erg mn best over hem heen te komen want het wil voor geen milimeter lukken.
op de een of andere manier hoop ik wel echt dat we toch gewone vrienden kunnen worden ik mis wel de lol die we hadden samen het lachen dat kan toch ook zonder liefde.. ik zal hem waarschijnlijk toch niet gaan ontlopen want een paar van mijn vrienden zijn ook zijn vrienden en die ga ik niet opgeven. dus hem tegenkomen zal ik waarschijnlijk nog vaak genoeg, en het zal waarschijnlijk nog lang niet zo makkelijk worden
maar ik hoop dat hij gewoon gelukkig is en anders word dat is uiteindelijk toch ook het allerbelangrijkste dus. het zal zo misschien wel beter zijn, zowieso voor hem.
ik voel me altijd zon zwak ei
het verkeerde liedje op het verkeerde moment en ik lig weer te janken. soms is het misschien beter harteloos te zijn dat je die pijn niet voelt, dat je meteen denkt piep hem ik vind wel iemand anders.. zo werkt het gewoon bij mij niet. too bad..

sorry voor het lange verhaal werd toch wat langer als dat ik dacht. ik denk ik schrijf even een klein stukje.